De HH blijven thuis

Afgaande op de huidige trend zou het ook de HH passen om hun Samsom/Asscher moment te positioneren, al ware het om elkaar te her-ijken. Daartoe zal een pauze moment moeten worden ingelast gepaard gaande met enige tijd uitblijving van artikelen. Aldus en alzo werd besloten en uitgewerkt. Indirect maar ook concreet betekende dit automatisch dat we vandaag te maken zouden hebben met "de laatste van het jaar 2016".
Terugkijkend op de afgelopen maanden kan niet anders dan geconstateerd worden dat de teller doorloopt en inmiddels alweer ruim 30 wandelingen op uiterst geconcentreerde wijze zijn vastgelegd. Wij maken ons geen zorgen, dat volgende boek gaat eraan komen. Of het deze keer gaat lukken dat ook anderen een exemplaar kunnen bemachtigen zal aan een zijden draadje hangen. Alle voorgaande keren bleek bij de verschijning al een nee-verkoop gaande.
Ach, lang ergens bij stilstaan is aan de HH niet besteed, hoewel ook de heer Lake, (voor de niet kenners: van ELP) helaas toegevoegd kan worden aan het imposante rijtje van 2016.
HH gaf aan deze week dan toch maar weer deze muziek te hebben afgestoft en opnieuw beluisterd.
Gezamelijke interesse bestaat er voor de Rollende Stenen die de blues weer hebben ontdekt, dat dit ten koste gaat van nummers van anderen kan op deze leeftijd worden vergeven.

Deze vrijdag was alleen de middag beschikbaar, daar de HH de avond ervoor zich ronduit schandelijk laat naar bed hadden begeven, die ene vanwege herrie en die andere vanwege buren op bezoek.
Maar ook de HH ontkomen niet aan de konstatering: hou ouder hoe later de wekker.

Wat was de afspraak? Station Blaak in Rotterdam. HH was aldaar
reeds alvorend HF, dus deed hij een vers bakkie en nam eigen broodjes tot zich, dit ondanks verkrampte inspaningen van het winkelpersoneel om HH op andere gedachten te brengen. Maar de HH kunnen standvastig zijn, mits zij dit zelf believen.

De volgende nummers van het inmiddels beruchte netwerk waren uitverkoren:
46,79,66,85,70,43,55,57,56,44,18,59,43,18,64,13,22

Hee, dit sluit niet aan zegt u. Dat was de HH ook opgevallen, maar in dit geval is er een reden. Verder lezend passen de puzzel stukjes perfect in elkaar.

Vanaf Blaak derhalve richting het brede water, onderwijl de oude
haven passerend. Onder het genot van heerlijk weer dan wel. Bij het water linksaf en deze boulevard een heel eind volgen. Wij zagen dames en heren van een duitse cruiseboot, met eigen kamers, de bedden opgemaakt en sommigen reeds aan het eten. Ook troffen wij een dode rat, diverse restanten van een vruchtenritueel en natuurlijk alom aanwezig het water waar Naaldwijk niet beroemd om is geworden en dat geeft niets. Via de wijken Kralingen, langs de plas. Hier werd aan de HH een hoeveelheid natuur vrijgegeven dat we er enigszins door uit ons veld werden geslagen. Maar de mevrouw die zichzelf van een prettige zijde aan de HH presenteerde was meer dan welkom om de HH met de beide benen op de grond te houden. Soms lijkt men bijna de vieze oude man, maar dit slechts optisch. Dat een vrouwwezen per week gesausd kon worden hadden de HH deze week dan weer wel meegekregen.
Dan schuin indraaien en Crooswijk in al haar pracht meenemend. Ook de plek waar HH eens een interesse had getoond in bewoning. Dan kom je eigenlijk vanzelf (als je maar doorloopt) bij de gordelweg terecht, die er gewoon blijkt te zijn. Alhier wordt direct duidelijk waarom er voor een dergelijke naam is gekozen. Wie het weet kan dit doorgeven. Genoemde weg wordt ook weer een hele tijd in linker variant gevolgd, zelfs daar waar zij "die op het water
wonen" kunnen worden ontdekt. Wederom viel op dat de ene de term onderhoud op een andere wijze interpreteert dan de ander. Daarnaast zijn de kippen en hanen hier buitengewoon nieuwsgierig en echte bemoeials. Maar hoe je er ook over denkt, het hebben van gedachten is dan toch maar weer voorbehouden. De wijk Noord geeft zich hier van een makkelijke kant bloot, dus waarom zou je er niet van genieten alsdan? Zodoende werd pas toen het echt niet meer verder kon een oversteking gewaagd en kregen we een volgend stuk natuur.

Ach, waar wij dan niet vaak waren geweest is het Vroesepark. Aldaar was verwarring aan het begin maar later viel dat enorm mee. Tja, langs Blijdorp deels, via de statensingen en de wijk Blijdorp werd koers gezet naar het centraal station. Niet dralen nu, verder naar Boudewijn.

Aldaar werd gekozen voor bier, waarbij het personeel zich werkelijk alle inspanningen getrooste om aan de HH kenbaar te maken wat men nu wel (of niet) te drinken kreeg. De blonde bekende dame en de heer met de lage stem vulden elkaar goed aan. Het was echt niet zo makkelijk om dit zomaar op het grote internet te vinden. Dat brouwerijen maar hun gang gaan met namen en zo is daarbij uiterst behulpzaam.

Wat dronken zij?
- Green Flash IPA
- Gouden Carolus Ambrio
- Commisaris Rex
- Ongelovige Thomas
Wat aten zij?
- ballen en friet

Paarden en slagbomen

• Twee paarden zaten heel bedaard
• te rusten bij de open haard.
• Vanwaar die loomheid, zou je zeggen?
• "Wel," sprak de hengst, om 't uit te leggen,
• "wij paarden, wij hebben gepaard."

Waarom een gedicht van Kees Stip en dan eentje over paarden? Daar komen we nog op terug. Eerst even de ontstaansgeschiedenis van de wandeling van deze week. I.v.m. de mooie successen van de afgelopen tijd met wandelknooppuntenwandelingen, was besloten dat ook nu weer een dergelijk geheel kon en mocht plaatsvinden. HF nam het http://wandelnet.nl/knooppuntenplanner in de arm. In het onderdeel Hof van Delfland creëerde hij de volgende aaneenschakeling van punten: 89,53,21,43,34,53(wederom),49,84,98,18,83,66,23,51,37,43,17,72,65,56 en 89. Hiermee was de wandelcirkel mooi rond en kon bijna 21 km. worden overbrugd. Om te zorgen dat tegelijkertijd gestart kon worden, reed HF naar HH om hem vanaf huis op te pikken. Dit lukte uitstekend en daar reden de HH in de regen naar de Singel in Den Haag-Ypenburg. HF zonder parapluutje, maar achteraf bleek die ook helemaal niet nodig te zijn. De wandeling ging zonder spatje regen verlopen. Echter enigszins aangedaan wilde HF richting Rotterdam-Centrum sturen, wat bij HH een terechte vraag "Waarom?" opleverde. Op tijd werd de dwaling voorkomen. HH roerde aan, dat volgens in Nederland haast geen paardenvlees wordt gegeten. Vanwege aaibaarheidsfactoren en dergelijke zien onze medelandgenoten af van consumering van dieren, die van dergelijke vlees zijn gemaakt. Net op dat moment reed voor ons een auto voorzien van een paardenhoofdtekening op de achterzijde.

Toeval of niet: zie daar de reden voor het gedicht van hiervoor. Na schoenwissel en dergelijke ging het op pad in de omgeving waar ooit een vliegveld zich bevond. We verklappen het nu maar alvast: de HH zijn blij dat zij elders wonen. Dit gezegd hebbende kunnen we ook al verklappen, dat vele watervogels zich deze dag onderwater trachtten te verstoppen. Het aanschouwen van de HH werd hen te veel? Ons animo werd er niet door geschaad, zodat we na Ypenburg Delft wilden gaan bezoeken. Daarbij bood HH HF de helpende hand bij slagbomen.

Langs een sportterrein met deelnemers met diverse handicaps en heel veel uit te laten honden, al dan niet in groepsverband. Aan de linkerhand de Tweemolentjesvaart Delft binnen en onder de A-13 door. Vlak daarna waren twee jongedamesvandalen bezig met het omverduwen van een brugleuning. Schande. Op een monumentenpand aan het Oostplantsoen en nota bene op de trapgevel zaten twee nijlganzen te converseren en wat dies meer zij. Verder gingen we en staken de kort daarvoor nog openstaande brug over. Nu kwam een bekend stukje alleen dan in omgekeerde volgorde.

Bij de snackbar stapte een vrouw van haar fiets en voelde zich enigzins betrapt toen HF vaststelde dat zij zich aan een boekendiefstal schuldig zou gaan maken. Wij weer onder de A-13 door en op naar het Duurzaamheidscenturm de Papaver. Beiden HH even op de foto en toen op naar punt 53 (2e keer). Op slinkse wijze had men een aanwijzing goed weten te verstoppen, zodat we even van het pad raakten. Gewoon terug en weer aanhaken. Hierdoor zagen we wel een bord met een paard met ruiter, waarbij het hoofd van de ruiter dan weer was afgeplakt met een sticker met een zebrapaard. En even later; ja hoor daar was 53 alsnog. Weer langs de Tweemolentjesvaart, maar nu de andere kant op.  Het bruggetje over en de eerste ontmoeting voor vandaag met een levend paarddier. Nu er een paard over de brug was, bleken er verderop nog veel meer paarden te zijn. Van zoveel paardenvlees kregen de HH trek en bij een soort amfitheater namen we de duurste plaatsen en kregen we het toneelstuk "Het eendenpaar en de meerkoet" voorgeschoteld. Een vermakelijk stuk, waarbij eigenlijk bijna audience participation werd gevraagd.

Onze lunch konden we echter niet onderbreken. Na wat grondverzetactiviteit te hebben gezien kwamen we bij de Dobbeplas. Een vrolijke hond, die door zijn bazin Wil de Bras werd genoemd, weigerde laag te blijven en bemodderde zodoende broeken en jassen van de HH. Ach, wat doet dat er toe. De HH begrijpen het enthousiasme wel. Vlak voor de Oudeweg werden we gewaarschuwd voor overstekende paarden. Kan het nog gekker worden? Op de Geerweg zagen we na grote goudvissen een paard (Merrie of Hengst Kristmus) met fietsbegeleiding. HH liet ongevraagd maar bijzonder vriendelijk aan de paarden achter het hek weten dat zij waren uitgenodigd voor een soort feestje. Over de bewoonhuizen aan de Geerweg zeggen we maar niets. Op de Laakweg aangekomen liepen we naar punt 23. Daar ontstond verwarring, want ons volgende nummer zijnde 51 werd niet op het paaltje genoemd. Uiteindelijk kwam er verderop dan wel weer een vermeling van dat nummer, maar het paaltje 51 hebben we niet meer kunnen vinden. Middels eigen inbreng en slootoversteking, kwamen we dan toch bij punt 17 uit. Nadat we een mooi stuk richting 72 waren gegaan, namen we het heft volledig en eigen handen.

Dat leverde onder andere uitzicht op een dakpinguin en verzakte tuinen op. Bij de school was wat tumult en in tegenstelling tot wat HH opperde, gaven wij ons niet echt uit voor kindophalers. Na een correctie van HF door HH wandelden we door naar daar waar de F-auto stond. Onderweg terug werd besloten dat de afterparty in een boekenkast moest gaan plaatsvinden. Gevolggevend aan deze beslissing namen we plaats aan de bar met een schaal doppinda's voor onze neus. Daar werden nog bijgeplaatst Leffe Dubbel en La Chouffe Nice. Ook hadden we wat ruimte vrijgehouden voor een portie bitterballen. Tot volgende week.

Vinyl liefhebbers opgelet. Ooltgen special edition

Vandaag zou het weer ons vergezellen,vreemd maar raar. Dat betekent o.a. dat er geslikt moest worden (opgepast). En dat laatste was niet zo gek trouwens, gezien het ervoor vermelde.
U weet inmiddels echt wel dat er gedurende de week overleg plaats zal hebben gevonden tussen de HH onderling. Daarnaast zijn er collega's die voortdurend informeren naar het hoe en wat van de komende vrijdag. Soms verdenken wij van zekere jaloezie.  Dan wel bemoeienis. Hoe goed bedoeld ook, het geeft geen pas. Als u wilt wandelen valt de HH er niet mee lastig. Doen wij op onze beurt ook een belofte van wederkerigheid. Mooi en aldus verder.

Het wandelroute netwerk van Zuid-Holland schiet aardig op, dus wij ook. Razend enthousiast togen wij naar de Geerweg in Den Bommel en parkeerden min of meer in de nabijheid van de vogelkijkhut. Dat bleek uiteindelijk ook zo te zijn, maar probeer eerst maar eens een parkeer te vinden op dergelijke smalle wegen. Ach, de autowas biedt uitkomst. Maar eerst de wandeling.
In de buurt van punt 87 werd rust gevonden voor de Renault en kon een schoenenritueel plaatsvinden. Dat was voor sommige Heren lang geleden. Enfin, op weg.

De bewegwijzering ging als volgt:

87,16,15,21,22,19,11,12,89,80,84,77,76,87

Langs een honden uitlaat dame, met het bos rechts en de zinloze dijk links. Wij konden soms ook boven lopen maar verkozen dat vaak niet.

Via omzwervingen werd Ooltgensplaat bereikt hetgeen wij na uitvoerige uitzoeking tot een sub-topper bestempelen.
Wanneer u ons achteraf vraagt of dit avontuur niet te heftig was kunnen wij daar niet anders op antwoorden. Ongetwijfeld aan getrokken door de bebouwing, de kerken en de leuke etalages werden wij maar weer eens met beide neuzen op de feiten gedrukt. HH kunnen niet multi tasken. Blijft bij uw schoenmaker!
Maar ach, wat geeft het. Deze plaats verdient een ruime wandeling en bepaalde delen mogen best opnieuw en weer opnieuw en weer. Ach, nu stopt het verhaal engszins.

Na euvele beslissingen konden wij via de eerste route alsnog het plaatsje verlaten en togen wij het weidse land in. Bijna was het tijd om de interne en inwendige mens van etenswaren te voorzien.
Hoe hard wij ook liepen, de regenwolk viel niet te ontkomen. Dus uiteindelijk werden wij prooi van.
Ach, we zijn voorbereid en de paraplu verleende wederzijdse diensten.
Daarna kon bij water management worden gegeten, waarbij de gevleugelde vrienden enige aarzeling vertoonden om zich in de nabijheid van de HH te vertonen.
Het heengaan van Manuel (i know nothing) werd ook nog gememoreerd. Wat dat aangaat is 2016 een druk jaar voor de heengangers. Hoewel zekerheid niet kan worden geboden hopen de HH nog lang u te mogen plezieren met hun wandelmemorabila.

Na de nodige ontberingen werd Den Bommel bereikt, tot vanmorgen nog onwetend van wetenschap van HH-dames. Dat viel niet mee. Vooraf zijn er altijd verwachtingen die soms niet worden ingelost. Zo ook heden. Wij hebben ons best gedaan om alle facetten ervan te ondergaan en in beeld te brengen. Volgens ons bijzonder geslaagd.
Daarna onderlangs (en niet erop) de dijk want de auto kwam figuurlijk in het vizier. Als de weergoden de HH verder zouden ontzien dan was droog weer ons deel tot aan de auto en dat bleek ook zo te zijn.

Daarna naar 010 - alwaar een Boudewijn ons deze keer wel van Bockjes kon voorzien die smaakten en aldus lekker waren. De bitterballen idem en tot dito.

Een volgende keer weer meer.

Wandeldoelstelling

Hoe heerlijk is het om mooie dingen te kunnen doen. Neem nou bijvoorbeeld het eten van een ijsje op een prachtige nazomerdag op een zonovergoten terrasje. Of, waar de HH toch wel veel genot aan beleven, een wandeling met allerlei prettigheden zoals daar zijn zon, gezelligheid en aanverwante zaken. Veel voorbeelden daarvan mochten wij reeds met u delen, het zij mondeling dan wel schriftelijk. Laten we dit alles voor het gemak samenvatten onder de noemer gelukzaligheden. Zijn dergelijke zaken het gevolg van een doelstelling? Dat zou kunnen, maar zeker niet noodzakelijkerwijs, schatten we zo in.

Doelstelling, drijfveer: hoe dan ook; Black Friday leverde voor de HH al dan niet met korting, een wandeling op. HH had daartoe middels een computerprogramma een fijne route gefabriceerd. Even wat elektronisch overleg en vanaf Rotjeknor C.S. werd gezamenlijk, eerst per O.V. en daarna lopend de reis vanaf Schiedam Nieuwland via onder andere Schipluiden en 't Woudt naar Delft aanvaard. De te nemen wandelknooppunten waren volgens dit schema.
Alvorens de treinreis kon aanvangen, had HH een mededeling. Hij had zijn telefoon van het gemak thuis aan de oplader laten hangen. Dat had als groot voordeel dat hij nu zijn fototoestel kon gaan gebruiken voor het maken van foto´s. Bellen daarmee was en is niet mogelijk, maar daar bracht HF uitkomst in geval van nood. De automatische omroepster van de trein, waarin wij ons bevonden, vertelde dat die naar Hoek van Holland reed. Enige verbazing bij de HH, want de trein stond stil. Maar goed, op station Schiedam Nieuwland stapten we goedgemutst uit. Het eerste stukje wandelen was bekend terrein (Bijdorp), maar eenmaal onder de snelweg door gekomen veranderde dat snel.

Op naar het ons tot nu onbekende stukje Nederland genaamd Kethel Dorp. Onderweg wat vertwijfeling door het ontbreken van route-aanwijzing. Maar kordaat het juiste pad gekozen. Langs de waterkantpoes en daar waren we dan in het zojuist genoemde dorp. Daar kregen we toch even het gevoel, dat niet overal de tijd voortraast.

Een flinke kerk met voor de kerkgangermeneren een mooi urinoir, zodat een volle blaas geen belemmering hoefde te zijn voor aanwezigheid in de kerk. Eenmaal het dorp achter ons gelaten hebbende kwamen we in de Noordketelpolder. Daar is Kethelpoort aangelegd om de mens wat meer in en bij de natuur te betrekken. Een mooi initiatief. Het stuk wandelen wat daarna kwam voerde ons onder andere langs het pad, dat naar natuurkamperterrein de Grutto leidt. De HH hebben daar in een ver verleden ooit eens een kijkje genomen. Een graslandlandpad tussen riet, water en weilanden leidde ons richting Delft Tanthof.
De wijk zelf hoefden we niet aan te doen, maar wellicht konden we in de buurt daarvan een plek vinden om de broodboterhammen en dergelijke in te nemen. Dit lukte wonderwel. Echter pas na een geanimeerd onderhoud met wat schaapjes op het droge en we eerst nog een tweetal geluks-, pokemon- of iets dergelijks zoekende mensen tegenkwamen. Tijdens het eten kwam een nieuwsgierig/brutalig hondwezen ons opzoeken. Eerst stilletjes, maar al vrij snel luidkeels blaffend totdat bleek dat dat geen enkele verandering in ons eetritueel teweeg bracht. Lekker gegeten, maar toch vrij snel weer in de benen i.v.m. aanhoudende en afkoeling veroorzakende wind.

Het volgende doel: Schipluiden. Daartoe staken we het nieuwe stuk A-4 over. Aan de ander kant aangekomen zagen we golfers met diverse handicaps. De opstuivende meneerfazant completeerde het geheel. En daar stonden we dan aan de grens van het o zo Schipluiden. Het door ons gezochte en gewenste knooppuntnummer werd niet gegeven. Geen bingo dus en weer tijd voor eigen inbreng. De wandeling werd er niet minder mooi door en zo kregen we zicht op de, bij vorst, ijsbaan en de wekelijkse markt en dergelijke. Om vanaf hier naar 't Woudt te komen, dienden we met gevaar voor van alles een stukje op de weg te lopen. Uit het feit dat we vrolijk een verslag doen, mag u afleiden, dat er geen noemenswaardig ongelukken zich hebben voorgedaan gedurende dat stukje. Na verloop van tijd kwamen we bij 't Woudt, vanaf waar ooit een wandeling met als traktatie een varend bloemencorso werd begonnen. Dapper naar de kerk aldaar en weer vertwijfeld terug.

Wederom ontbrak een route-aanduiding. In dit geval waarschijnlijk boze opzet. De pijlen waren vakkundig en geheel van de lantaarnpaal verwijderd ontdekten we later. Jammer, maar de HH gingen gewoon weer verder en volgens de route. De plaatselijk kabouters zwaaiden ons uit. Langs wat kassen en een stel geiten ging het verder langs de Zweth. Op het horloge en het restant van de wandeling kijkend besloten we puntnummer 69 te laten voor wat het is. Het centrum van Delft wilden we toch niet al te laat bereiken. De HH zetten middels een spiegel zichzelf op de foto. Langs een elctronicus en onder de snelweg door werd het devies. De Zweth bleef ons vergezellen. Ook toen er veel schoolgaande kinderen huiswaarts keerden. Automobilisten waren enorm blij. En wij kwamen aan in Den Hoorn. Helaas bleek de reeks routepunten daar te stoppen. Eigen inbreng dus weer. Maar gesteund door vriend en vijand en eigen kennis bereikten we de binnenstad van Delft. Daar mag dan een ondergronds station zijn gebouwd, maar boven de grond is het een janboel. Maar niet-kniesorig zijnde deerde het ons niet en liepen we doelgericht naar de Bierfabriek.

Onder het toeziend oog van de waakpoes nuttigden we daar de vochtige versnaperingen Rosso, Nero en Puur. Dezen werden vergezeld van doppinda´s (restanten mogen op de grond) seranoham- en geitenkaaskroketjes. Al met al een geslaagd einde van een geslaagd geheel. Wederom een ode aan de subtitel van deze blog. Met het o.v. en de HH waren weer thuis. Even wachten en dan gaan we weer op avontuur.

Weer geen regen, balen

Vanwege drukke werkomstandigheden was er weliswaar heen en weer overleg geweest maar dit had niet direct tot resultaat geleid. Daarnaast was al de hele week beloofd dat vrijdag de weergoden zouden zorgen voor kletsnatte omstandigheden en beloofd is vastgesteld. Niets van dien aard maar daarover later en meer.
Kortom, ging het openbaar vervoeren, ging het met eigen transport en zo ja, hoe dan?
Koortsachtig overleg, Obama kon immers vanwege zijn afscheidstournee ook nog langskomen, resulteerde in nog meer overleg. Wat bleek, HH had iets in 010 in de zin, HF evenwel helemaal niet. Dus werd het hoe schoner het wordt en Marcel is in de buurt.
Rond 11 uur reed HF bij HH en parkeerde aldaar welke kleur. Vergezeld van bieren (hoe kon HF

weten dat HH hiervan zou kunnen genieten?) kwam hij binnen, dropte de spullen onderwijl iets aangeven omtrent het verstrijken der jaren en dito ouder worden van de HH. Intussen de vrouwe A beterschap wensend, want ziektekiemen hadden deze vrouw gedwongen tot thuis-blijving en aldaar ondergaan van het vrouwzijn tijdens en met name gedurende ziekte.
Ach, wat gaf het. Op weg en ondertussen HH valselijk beschuldigen van wetenschap van alwaar heen gaan en bekend zijn met. Dat bleek dus gewoon een door elkaar heen haling te zijn van HF inzake met wie en waarom ook alweer. HH was de onschuldige in deze, niettemin niet minder onder de indruk van hetgeen werd aangeboden.

Verzamelen en parkeren deden wij op het terrein van Villa Augustus. Wij deden de volgende getallen:
61-44-45-14-13-12-11-61-65-64-62-60-63-79-74-75-76-51-73-51-52-59-61
Let u op de vloeiende overgangen tussen de verschillende getallen stelsels. Bij ons ging dat zonder problemen.

HF kon de auto op de meest natte plek in de omgeving neerzetten zodat al direct vanaf het vertrek de schoenen konden worden voorzien van een drek laag. De eerste stukken waren glad, voorzien van een bladerdek en zodoende meer dan geschikt voor mooie valpartijen hetgeen overigens niet lukte.

Tja, wandelen is ook ontdekken en zodoende werd de eerste muur partij bekeken met bovenmatige
interesse. Waarom zou je ook niet?
Tot aansluitende conclusies kwamen wij niet zodat moest worden besloten tot verder wandelen. Dat lukte prima. Dames met uitlaathonden zorgden bijna voor een dramatische valpartij van HF, maar dat doet ie anders nooit. Gelukkig maar dat HF gewoon op de been bleef en verder kon genieten van het vervolg.
Dat had wel tot gevolg dat pijlen gevolgd werden en wij Dordrecht op een waarlijk andere wijze leerden kennen. Wat te denken van wijken, wijkparken? Dijken met leuke bebouwing maar ook flats eromheen. Ach, wie kan alles hebben.
Via de Vogelbuurt, door Dubbeldam, Sterrenburg, (oud en nieuw) Krispijn kregen wij een staalkaart voorgeschoteld van hetgeen Dordrecht allemaal te bieden heeft. Wat dacht u van hofjes en woningen uit A 1902? En onderweg de lunchbank.....

Door het station dient u d.m.v. in en uitloggen te gaan. Zonder enige vorm van O.V. maakt u geen enkele kans, hetgeen menig fietser u kan navertellen.
Daarna probeerden wij het centrum maar dat was echt niet de bedoeling, vandaar dat wij op onze schreden moesten terugkeren. Geeft niets, wij blijven HH.
Uiteindelijk konden wij de bevrijding vieren met een uitgebreid bezoek aan de tuinen, omgeving en de plek van Augustus hemzelve.
Tassen werden in en achter de achterklep geplaatst en zodra het kon werd richting Capelle aan den IJssel afgereisd. Aldaar aangekomen werden wij eerst gedwongen pel pinda's op de eten alvorens men bereid was om 010-bitterballen te serveren. Ons om het (on) even.
Deze week dus helaas weer zonder regen. Misschien biedt een volgende keer uitkomst.