Kunt u rekenen wandel dan mee

Het gebeurt wel eens dat de hele wereld niet wil wandelen.
En zelfs dan kan het zo lijken alsof twee oh zo dappere HH stoute schoenen ( 1 x hoog, 1 x laag) aantrekken om alsnog een wandeling te doen alsof er geen ergere dingen zijn in deze wereld.
Op dat moment voor de HH in ieder geval niet. Er waren heftige zaken te bespreken.
Wat doen we met het pdf-wandelboek? Wie gunnen we de eer om dit in drukvorm voor de HH te mogen laten verschijnen.
Wat doen we met de mei-wandeling? Lijkt nu nog zover weg maar voor je het weet is het alweer morgen of overmorgen of de dag erna.
Deze ophaasting deed ons besluiten om niet te wachten tot alle wereldproblemen zijn opgelost maar los hiervan zelf de besprekingen te aanvangen.
Beide voorzien van NS ZZP kaarten voor semi gratis reizen werd een afspraak gemaakt die HH wegens verplichtingen thuis wat later kon nakomen waardoor de geplande gezellige samenkomst alwaar nog langer zou duren.

De trein naar Vlaardingen kende een omroepster (ex NOS?) die
veel te vroeg aankondigde hetgeen nog zou volgen nadat maar niet hetgeen nu kwam. Verder kunnen wij dit niet uitleggen, het zou het wereldnieuws over de trillende heelallen alleen maar weer teniet doen. Wij vroegen ons wel af of de waargenomen trillingen alleen op vrijdag zijn opgetreden, want daarover zou dan een hele andere verklaring kunnen worden afgelegd.

Wel zijn de HH heel blij dat de Utrechtse dames weer zonder gevaar over straat lijken te kunnen gaan en dat de wel zeer onsmakelijke en ranzige niet-prater achter slot en grendel verdwijnt. Je kunt immers nooit weten of de smaak zich op enig moment zou verplaatsen naar aantrekkelijke HH van boven de 50.

Nu goed, uitstappen en op zoek naar punt 30, eerst met maar al gauw zonder de GPS.
Wat was dat een goede start. Punt 30 was daar en op naar 61. Ach, u kunt ook lezen.

Wat verderop in de wandeling werden herinneringen aan een eerdere walk opgehaald. Overtijds bier,
niet open. Maar toch serveren. Nu hele andere koek. Een hele kloeke uitspanning is dit geworden. Wat kan een bezoek van de HH toch teweeg brengen!

Nog meer verderop kwamen we onze oversteek trekboot weer tegen. De smart werd gedeeld, de mannenspieren zijn weer een cm gegroeid. Na de oversteek en de binnenkijk werd dan toch een bankje gevonden en konden de meegenomen hammen worden genuttigd, HF ter verwarming op een muts kleed gezeten. HH verkleumden de handen maar dat kwam later allemaal goed.

In het volgende deel wist HF zonder dat HH het merkte een omleiding in te passen waar de laatste op enige moment toch achter kwam. Via en ook langs blubber, loslopende paarden en hekken klimmend bereikten wij Maasland alwaar wij strooiend met fraaie begroetingen ook weer doorheen liepen.
Toen werd de wandeling meer bekend van nog niet lang geleden maar op onderdelen toch weer anders. Met name langs en bijna door woonhuizen was prachtig. De boerin die ons dit allemaal had gegund wenste zich niet te laten zien. Misschien had eerdere HH-visitatie plaatsgevonden.

Aangezien een volledige doorwandeling naar Vlaardingen centraal niets
zou toevoegen en wij volgens het volgende station aanwijzingsmoment toch niets te verliezen werd een eerder Vlaardingen W station blij gemaakt met onze opstap. Van hun kant niets dan goeds: de klaarstaande trein nam de HH niet mee, zodat wij nog wat konden keuvelen en de voorbereiding op deel 2 van de dag kon beginnen.

Reis je met het open baar vervoer dan is er geen Bob-geouwehoer.

Dus onze bekende Belg werd bezocht en drie bieren elk werden genuttigd met soms een bitterbal dan weer een friet erbij. Dergelijke hersenterreur is er mede debet aan dat de foto's voor zich spreken.
Tot een volgend.

Nee, geen ouwe grap maar.................

Goede gewoontes hoeven niet te worden afgeschaft als er weer een andere goede gewoonte opdoemt. Vraag ons niet waar deze spreuk vandaan komt; we weten het niet. Hoewel de HH zich steeds verder van de politiek af voelen komen te staan, volgen we de Amerikaanse gebeurtenissen op dat vlak wel redelijk. Dit naar buiten gebracht hebbende gaan we het weer over iets anders hebben. Koetjes zijn geen kalfjes meer en er moet gewassen worden. Enige samenhang tussen al de hiervóór gebruikte onderwerpen berust op puur toeval.

Zo is de wandeling die vandaag op het program staat ook volkomen los staand van de eerdere tekst. Maar nu ter zake. Vorige week was al een besluit genomen omtrent het waar, hoelang en dergelijke van deze wandeling. De omgeving was voor ons qua wandelen een onontgonnen gebied. Om daar te komen probeerde HF op tijd bij HH te zijn. Dit lukte niet, omdat HF zijn toch wel nodige telefoon thuis had achtergelaten. Ietwat verlaat en met schaming belde hij bij HH aan, die volkomen laconiek zijn schoenen etc. pakte en met een glimlach in de HF-auto stapte. Kort daarna was er sprake van rook- en brandgeurontwikkeling in de auto. De oplaadinstallatie voor de TomTom was de veroorzaker. Desalniettemin ging het goed gemutst naar Nieuwegein, alwaar bij het Fort Jutphaas in de buurt gestart diende te worden. Op een mooie plek op de Kerkstraat werd de auto geparkeerd en de schoenendingen gedaan. Wegens goed gedrag en goede ervaringen werd een wandeling langs knooppunten gedaan.

Recreatie Midden-Nederland was zo vriendelijk geweest teen ent tander uit te stippelen, zodat HF slechts de achtereenvolgende nummers had hoeven te noteren. Omdat de HH een geweldig goed team vormen, deed HH het voorlezen van de volgende punten: 91,42,48,33,38,32,98,47,97,46,44,30,72,20,19,31,81 en als laatste weer 48. De Kerkstraat zou de Kerkstraat ziet zijn, als er geen kerk zou staan. Die stond er dus wel. Vrolijk staken we het water via de brug over en daar liepen we naar het fort. Weinig vermeldenswaardigheden. HH deed even een firestarter na en daarna liepen we om het fort over Rond Het Fort. Over de brug terug en langs de eerste scholen. Na nog een kerk en een fruitboomgedeelte kwamen we bij de eerste kinderboerderij van deze dag. Luidkeels trachtte het schaap ons iets duidelijk te maken. Maar verstaan konden we het niet. Onverlaten hadden aanwijzingsbordjes verdraaid, zodat de HH even van hun apropos waren. Niet lang, want het gezonde verstand in combinatie met ogen leidden alles weer in goede banen. Na het kerkhofje (met oorlogsgraven) nog wat bebouwde kom, maar daarna al snel langs de rand en uitzicht op eigen-beheer-tuintjes achter de huizen.

Het meisje met de 2 honden groette ons verlegen. En daar was dat bord, wat de Doorslag aangaf en ook de doorslag gaf. Toen waren we er ons nog niet van bewust, dat we een tijdje later de Doorslag zouden oversteken. Maar eerst nog door de Poorttunnel om het grote (kantoor)gebouw met dito parkeergarage te kunnen aanschouwen. Aansluitend kwam er bosschage en dergelijke en ook al was de grond hier en daar erg drassig, HF deed een waterstandverhogende actie. Hadden we al vermeld dat we eigenlijk een heel stuk van het plaatselijke Natuurpad (12 km.) volgden? Nou nadat we onder de snelweg waren doorgestoken kwamen we in nog meer natuur terecht. De hond aan de ketting aan de overkant van de vaart deed, ondanks verzoeken onzerzijds daartoe, geen woef of blaf horen. We troffen een tweetal martelbomen aan, die in betere tijden waarschijnlijk als splijtpunten waren gebruikt. Nu werd het wel tijd voor de tweede kinderboerderij van de dag.

Een lief klein konijntje kwam ons begroeten, maar koos het hazenpad toen het hangbuikzwijn zijn of haar opwachting maakte. De wandelmevrouw maakte van onze pauze gebruik om ons op slinkse wijze in te halen. Aan de overkant zagen we geen ingepakte caravan, omdat die ingepakt was. En toen klommen we de dijk op en zagen een prachtige en robuust uitgevoerde bank. Het was eigenlijk wel etenstijd, maar het volop in de stevige wind gaan zitten was ons toch wat te spartaans. Dan maar onder de snelweg door en verderop zoeken naar een geschikte plek. Die deed zich al snel voor in de vorm van een bank. Vanaf daar hadden we zicht op Vianen en bracht herinneringen naar boven aan een ooit daar door ons uitgevoerde wandeling. HF zittend op een provisorische kussen en HH gewoon stoer zonder, werden de maisboterhammen en witte bollen verorberd en overspoeld met water. Zo, en dan nu op naar de haven, vanwaar het pontje driftig heen en weer vaart tussen Nieuwegein en Vianen.

Zou het er op het balkon in de buurt van dat haventje af en toe warm aan toe gaan? Oordeelt u zelf maar aan de hand van de foto. Omdat de HH redelijk gevorderden zijn, namen we niet de oefenroute, maar gingen rechtdoor langs de binnenvaartschepen. Zo te zien was het op velen daarvan gisteren ruig aan toe gegaan, want de gordijnen waren dicht en geen hens aan dek. Op het schip uit Rotterdam natuurlijk wel. Reden genoeg om weer een woonwijk in te gaan. Veel huizen met hout in voor ons onverklaarbare kleurschakeringen. Ook de persoon verkleed als zak patat droeg niet echt bij aan oplossingen in de kwestie. Zijn we nu bijna bij de derde kinderboerderij? Neen. Eerst nog even een stuk over een erg modderig pad. Daar deed HF behoorlijk zijn best om de achter hem lopende HH middels de schoenen modder in het gezicht te gooien. Er ontstond afstand. De wilgenknotter werd ongevraagd gevraagd of hij fijn aan het uitrusten was. "Een beetje werken en een beetje rusten"was het antwoord. Kort hierna waren we dan toch bij kinderboerderij 3 en vlak daarna na het ziekenhuis staken we voor de tweede keer de Doorslag over. De Teamsuboxer gaven we weinig aandacht.

De Batavier en de oude hoefsmederij des te meer. En zo kwamen we weer op de Kerkstraat uit, waar bij de kerk een volledig intacte begrafeniswagen stond. HH groette de jonge meisjes. De meisjes groetten terug en toen we weggingen deden ze dat nog een keer. Op naar Capelle, waar wij getuigen waren van het feit dat begrafeniswagens niet altijd tiptop er uitzien. Vlak bij Alexandrium stond een exemplaar voorzien van een klant en een voorkant, die verder rijden schier onmogelijk maakte. Ons doel was napraten onder het genot van een hapje en een drankje. Het ons bekende boekenlokaal verschafte ons dat in de vorm van bitterballen, doppinda's, De Koninck Triple d'Anvers en Palm. Na het aanhoren van een verjaardagslied werd het toch tijd huiswaarts te gaan.