Er is een Amsterdammer doodgegaan.

Er is een Amsterdammer doodgegaan.  De titel willen wij koppelen aan het toch wel plotselinge heengaan van Johan Cruijff. Hoewel de HH ook een zekere logica benutten is het wel een heel eind verwijderd van die van Johan. Wij zullen hem missen.

Vanwege bepaalde gebeurtenissen in Brussel besloten de HH de Antwerpse avonturen te laten passeren en door te schuiven naar minimaal een volgende week.

Wandelen doe je bij voorkeur buiten en met mooi weer. Dat laatste zou vandaag het geval zijn maar niet de hele dag. Vandaar dat vanaf donderdag een levendig contact aanwezig was tussen de HH inzake het wel/niet doorgaan van de wandeling en dan ook nog waarheen en waarvoor.
Met slemp-partijen in het vooruitzicht moest er goed en juist worden gepland.
Deze week was dan ook eindelijk de mei wandeling in orde gekomen, u gaat het vue'en. Met deze last van onze schouders gevallen en verwijderd beviel het komende de HH aanzienlijk beter dan daarvoor.
Je zou zeggen, maakt een beetje voort. Maar deze pagina's moeten ook nog worden voorzien van tekst en zoiets kost tijd.
Limburg? Waar denk je dan aan? Aken, Maastricht, Schin op Geul, Vijlen. Dergelijke zaken schoten door ons hoofd. Maar vandaag niet.

Vandaar dat HH via een telefonische verbinding een connectie tot
stand bracht met HF. "Zullen we om ca 12 uur verzamelen op RD centraal en vandaar uit naar DH afreizen teneinde vanuit daar het hele stuk terug te lopen naar Delft?"
Dit beviel HF dusdanig dat direct en per omgaande een akkoord volgde.
Mooi dat was dan geregeld.
Inderdaad op genoemd tijdstip ontving HH HF van harte en ook hartelijk.
Nadat wij eerst op advies van HH in de metro naar Spijkenisse waren gaan zitten (puur vanwege nieuwsgierigheid) werd dan toch de juiste keuze gemaakt en werd er getreind naar Den Haag. Zoals wel vaker als HH in-treinig is werd ter hoogte van Voorburg/Laan van NOI besloten dat dit ver genoeg was en zou de rest (schoor)voetend moeten worden ingevuld. Dat is aan de HH wel besteed maar vragen blijven.
Ach, wij wensten elkaar het beste e.d. en ook vanwege HH-dames.

Daarna gingen de onverschrokkenen op pad. Langs hondenuitlaat
en herrie in een bovenste verdieping werd de Utrechtsebaan onderstoken en werd Voorburg en Rijswijk onveilig gemaakt.
HF koos voor linkerzijde en zodoende moest er tot Delft van deze keuze gebruik worden gemaakt.
Langs buitenplaatsen, sommige erin en eruit, werd via Niven e.d. Delft bereikt. Onderweg werd een raam geopend en werden positieve toe-wensingen richting een dames roeigezelschap toegewenst. Van harte ondersteunden wij dit advies.
Een brug vormde een natuurlijk obstakel maar niet voor de HH. Erop en erover was het devies en aldus geschiedde.
Ach, Delft met een boerderij direct in de bocht op een plek waar je niet zou inplannen, maar daarna via de watertoren richting het centrum.
Hoewel wij niet alleen van het bestaan van Delft waren ingelicht viel de drukte mee bezien vanuit een bepaald gezichtspunt. Natuurlijk het onze.
Tja, de toren staat scheef, de molen is echt weg, en waar is de trein?
Nu, dat laatste is opgelost, wij vonden deze diep onder de grond maar dat maakte de HH niets uit.
Als wij maar in 010 geraakten.

Boudewijn bood bieren in diverse smaken en deze keer waren wij keer op keer positief verrast. Vooral die van Emelisse was heerlijk.
Laat het u goed smaken en fijne dagen namens de HH.

Wij stappen zo op de fiets en wat ga jij doen?

 

De titel geeft alvast een tipje van hetgeen de HH tijdens de nu te beschrijven wandeling ondergingen. Maar allereerst breaking news. Nee, niet dat Obama in Cuba is, maar omtrent het hemelvaartwandelweekend van de HH. De kogels zijn door de kerken en het wordt weer afreizen naar het Limburgse. Vanuit de omgeving van Valkenburg zullen een aantal trips gemaakt gaan worden.

Tot zover dit bericht en uiteraard later meer. Nog in het ongewisse over deze feiten werd er natuurlijk gewoon een wandeling uitgekozen. Dankzij een snel en to the point werkoverleg van even geleden zijn er twee nieuwe afspraken gemaakt: 1) wie rijdt, zorgt voor een route en 2) telkenmale zullen de versnaperingskosten gedeeld worden. Beide maatregelen zijn vooral in het kader van vergeten-wie -aan-de-beurt-is genomen. Door deze beslissing viel de routekiesbeurt HF ten deel. Ingegeven door de mooie belevenissen van vorige week koos ook hij voor een route in de Antwerpse Kempen. Nu met als startplaats Sint Job in't Goor. Daar waar HH niet zelden wat afval weggooit, nam HF een nog in zeer goede staat hoeveelheid gebruikte luiers waar. HH was dusdanig onder de indruk toen hem dat ter ore kwam, dat hij niet alleen de luiers wilde inspecteren, maar ook nog wat afval wel in de vuilcontainer te gooien. Aldus handelde hij.

 Een rustige rit richting de genoemde Sint volgde. HH beloofde onderweg een minder interessante terugreis aangaande vrachtwagens. Dat deerde HF niet en reed vlekkeloos naar het beginpunt. Al snel na de schoentoestanden gingen we op pad en liepen langs een ietwat onwelriekend en vervuild slootje.

Gelukkig was dat redelijk snel voorbij en kwamen we bij knooppunt 44. Oh ja, we deden wegens goede herinneringen weer een knoopuntwandeling. Bij 44 leerden we dat bij nat weer de punten 67 en 68 moeilijk begaanbaar zouden kunnen zijn. Het zag er wel wat modderig uit, maar om de als alternatieve route aangegeven weg te bewandelen, ging ons letterlijk en figuurlijk te ver. Het moet gezegd, dat ondanks dat het weinig nat was geweest de afgelopen tijd, de toegang aardig door waterhindernissen werd verstoord. Maar het deerde ons niet, Wat ons wel enigzins deerde, is, dat nadat we van 68 naar 66 geen waarschuwingen hadden ontvangen, maar dat daar van droge doorgang absoluut geen sprake was. Dapper trotseerden we alles en gingen pootjebadend verder. Ondanks dit alles vonden we ook nog tijd om even met de plaatselijke paardengemeenschap te converseren. Maar goed, aan veel dingen komt een eind. Zo ook aan goede dingen, dus we lieten de paarden achter ons. Eenmaal drassigloos stuitten we op een naar we aannemen grappig bedoeld Hier-waak-ik-bordje. Na een tijdje wandelen waarin we over allerlei belangrijke zaken van gedachten wisselden, haalden we een clubje basisscholers en hun (bege)leidster in.

 Op haar vraag of wij de omgeving kenden, moesten we ruiterlijk toegeven, dat dat niet het geval was. Mocht men die vraag ons nu weer stellen, dan kan die men op de kloeke raad en daadbijstand van de HH rekenen. Nadat we de ingang van het sanatorium hadden mogen bekijken ging het van 97 naar 59. Vanaf het moment dat we dat deden, ging de persoon in de zeer gele jas rechtsomkeert maken en liep voor ons uit. Op een gegeven moment verloren we hem of haar uit het oog. Daarvoor in de plaats dook een persoon op, die op zijn schouder voorzien was van een ara of papagaai.

 De persoon gunde ons geen blik, maar de vogel wel. Even later liepen we over het enorme complex van verpleeginrichting de Dennen. Blijkbaar wil men niet, dat er een kijkje wordt genomen in de kruipruimten, want de toegangsdeuren daar naartoe dienen immer gesloten te zijn. De politie-agent ging lekker thuis zijn tussen-de-middag-eten nuttigen. Dit zorgde er voor dat wij ongestoord (behalve door fietsbelgeluiden) naar en langs de postduivenkwekerij konden gaan. Tjongejonge wat waren ze iets verderop druk bezig met het ophogen etc. van de weg. Lang konden we daar niet van genieten, want we moesten op tijd bij de rotonde zijn, alwaar de groene BMW speciaal voor ons een paar rondjes zou rijden. Na het zien van een tractor met als aanhager een tankwagen en toen een vrachtwagen met tankwagen, werd het HF te veel en koos een leuk berkje uit. De daarop volgende actie laat zich waarschijnlijk wel raden. Na een ongezond exemplaar van de rattenfamilie, wat van gezond blakende kippen en een manage (alle dagen open, behalve maandag en dinsdag) kwamen we bij een soort plein met allerlei horecagelegenheden. Dit wakkerde het verlangen naar wat eten en drinken behoorlijk aan. Maar niet genoeg. En kijk nou eens. Vorige week ontmoetten we ons derde of vierde fort uit de reeks Antitankwal en nu stonden we ineens oog in oog met dat van 's Gravenwezel.

 Samen met het zicht op de onderkomens genaamd Zwaluw en Barbecue werden de eetlusten nog meer gewekt. Maar eerst nog verder wandelen over Groene Wandeling en Blijde Inkomst. In het zicht van het kasteel van 's Gravenwezel zagen we eindelijk een geschikte plek en namen plaats op het hek. Jummie zeg. Nog een slokje water tot slot en weer op pad. Bij het kasteel deelde een Engelstalige mevrouw de mededeling dat iemand iets in haar had gestopt. Alsof ons dat wat aanging dan wel interresserde. Iets verderop waerd dat weer volledig hersteld door een meneer en een mevrouw die ons zeer vriendelijk begroetten.

Na het boodschappenbriefje(o.a. tabak moest er komen) en een aantal ontpaarde hoofden kwamen we weer bij de voorkant van het kasteel. Daar was weinig veranderd. Vlak na 34 ontmoetten we een zeer uit de kluiten gewassen poezewoes. HH gaf haar blijk van innig vertrouwen en waardering. Het dier bleef in haar rol en vertrek geen spier. En daar waar ze weer: de Antitankwal met hier en daar een niet-verdwaalde bunker. Een drietal dames gingen voor ons aan de kant omdat, naar eigen zeggen, niet zo hard ging liepen. Toen HH ongevraagd liet weten, dat wij nog naar Nederland moesten, werd er gegrinnikt en wat onverstaanbaars teruggezegd. Even lieten we de Wal weer even los, maar iets verderop sloten we toch weer aan. Op dat punt stonden een aantal tandemfietsen.

De afgestapte berijders bestonden uit geestelijk minder bedeelden en een even groot aantal begeleidsters. Eén vertegenwoordiger kwam ons tegemoet en liep door. Toen kwam de zin, die de titel van dit stukje is geworden, uit de mond van 1 der begeleidsters. Zo, dat is dan ook maar weer duidelijk. De HH wachtten de afloop niet af en gingen door richting de golfclub. HF vroeg zich hardop af of men zou kunnen zien van welke handicap(s) de HH voorzien zijn. Welke dat ook is of zijn, in tegenstelling tot het geprinte routepapier gingen de HH niet naar 15, maar vanaf 19 ging het rechtstreeks naar 40. Geen koeien maar wel een paar schaapjes later werd het beginpunt weer bereikt. Tijd om huiswaarts te gaan. Nee, niet rechtstreeks natuurlijk. Eerst naar even afbieren. De keuze viel op de overbekende Boekentoestand. Daar maakte men gewag van het aanwezig zijn van Oedipus. In dit geval met als subtitel Mannenliefde. Hoe de serveerster ook haar best deed; we bleven verstoken van de Mannenliefde. Als alternatief verkozen we Scotch CTS. Dat werd vergezeld van bitterballen. Later doken er nog een Kabouter en en Juupje. Als aardigheidje mochten de HH een klein beetje degusteren van een proefbrouwsel met de naam 3 Pierre's Bock. Af en toe opgeluisterd door the sound of breaking glass genoten we volop van alles en keerden daarna alsnog werkelijk huiswaarts.

Schilde, kort heen lang terug

Nadat er de nodige ophef was veroorzaakt door het verschijnen van ons wandelboek deel 4 hebben de HH het de afgelopen periode erg druk gehad. De ene na de andere televisie show presentator wilde ons in de show hebben, probeer dat maar eens af te poeieren op een HH waardige wijze. Dat beviel niet mee. Niettemin moet men zijn principes hoog houden, geen reclame noch voor den een noch den twee.
Vandaar dat enige schuilhouding geboden was en vorige week voorzichtig werd gestart met een herhalingsoefening die erg verrassend uitpakte. Maar dan hebben we het zeker ook over het weer.
Vanwege verjaardag en dergelijke werd HF getrakteerd op presentjes, een aangename Belgische route en transport uit handen nemend.
Die ene was BOB zullen we maar zeggen. "Maar".
Dat HF niet mee durfde bleek wal uit twee pogingen om de reis niet aan te vangen.
De route was door HH als volgt bedacht:
Start bij 48, doe onderweg wat rekenwerk en stop ook weer bij 48. Is dat het geval dan is het handig om ook de auto in die buurt te parkeren, hetgeen aldus.
De heenreis verliep heerlijk vlot, de buitenwijken van Antwerpen boden de HH een verrassende en tot nu toe onbekende aanblik. Er was genoeg te zien en dat deden de HH dan ook. Natuurlijk werd de aandacht ook bij het verkeer gehouden.
Enfin, parkeren deed HH eerst op straat, tot veler genoegen van anderen maar later dan ook aan de stoepzijde.
Schoenen ritueel en daar gingen de dapperen. Eerst een stukje om in te komen maar niet echt nodig en daarna dan echt. Het eerste gedeelte is vooral voor hen die ruim willen wonen maar daardoor niet zelf de tuinen kunnen aanleggen en beheren. Hiervoor waren heuse architecten druk doende om uren verantwoording af te leggen.
Wij bekeken en dachten er onze visie over. Doorwandelen door lange lanen en soms met een meewarrig bekijken, ook die stille bij het politie bureau werd door de HH opgemerkt.
Enfin, daar verscheen de eerste natuur met hier en daar nog meer natuur. HH werd geattendeerd op een a.s. plas-stopje, maar de juiste boom werd hier nog niet gevonden.
Na vele omzwervingen vonden wij weer 14-18 restanten terug, waarvan sommigen tot de dag van vandaag diverse nuttingen voorzagen. Met gevaar voor elkaars leven werden de zaken tot op de bodem uitgezocht.
De visclub had zijn eigen stekje gevonden, daar mocht niet iedereen zomaar rondlopen en een hengel uitgooien, nee echt niet. De HH willen wel hieraan toevoegen dat de bunker een beter onderhoud verdient.

Wat hierna volgt is alleen te bevatten als u de foto's aandachtig bestudeert. Dan ziet u zaken die de HH ook gezien hebben, zoals bomen, voorzien omheen door bossen, wandelpaden, soms nat en soms niet. Wandelschoenen ritueel bewees ook hier zijn en haar nut.
Tja, het fort van Oelegem is een aparte vermelding waard al is het maar omdat het er is. En zo te zijn zijn onze vleermuis-vrienden er ook welkom (dit is een dichterlijke vrijheid: natuurlijk kennen wij deze vrienden niet persoonlijk. Mocht dit wel het geval zijn geweest dan hadden wij ongetwijfeld onze favorieten gekend en deze ook aan u doorgegeven).
Enfin, zoals wel vaker op bepaalde wandeldagen begon een eindpunt zich aan te geven, door middel van aangeving en aanduiding van nr 48. Hierbij moest als laatste nog een vervaarlijke weg worden overgestoken maar vanwege dit en mogelijk komende verhalen is dat goed gegaan.
In de buurt van de geparkeerde fransoos bevond zich een illuster gezelschap van dames en heren, waarvan een dame zowel volgens HF als HH eigenlijk beter voor andere zaken zou kunnen opteren, waarbij de HH de directe aanleiding willen verzorgen. Wat bleek? Uitgaanschool en dat is al hier anders dan bij al ons.
Mooi op tijd, dus de terugreis kon beginnen, voortvarend naar de grote weg met de intentie om deze voortvarendheid vast te houden tot aan de bekende drankgelegenheden in het centrum van 010.
Echter werden wij gesommeerd tot rustig aan en zelfs stilstaan, vanwege een heftig ongeluk. Even bij een stopgelegenheid eraf, HF deed ook een plas maar bieren en zo zouden we niet doen. Dus toch maar weer aansluiten en gelukkig bleek dat het snel ter plaatse kon worden bekeken en via de vluchtstrook konden wij door. Beelden van de ongelukkige(n) hebben wij slechts ter illustratie gemaakt. Op het o zo grote www is veel meer informatie te vinden. mocht u hierin geïnteresseerd zijn.
Derhalve werd voor de van Brienenoord gestopt en aldaar genoten van bieren en spijzen, al dan niet betaald dan wel verstrekt. De nota viel enorm mee, zo graag zag men de HH weer.

Kort en goed

Hartelijk welkom en welkom gefeliciteerd bij deze samenvatting van wat de HH voor wandelingservaringen beleefden op de vierde dag van de maand maart 2016. Uiteraard laten we niet alle wetenswaardigheden de revue passeren. In die zin volgen we het voorbeeld van landen, waar hier en daar van hogerhand in de berichtgeving wordt ingegrepen. Wij doen het geheel vrijwillig en niet om onszelf er beter door naar voren te laten komen. Het zou volkomen onnodige vertraging opleveren om nu niet direct over te gaan tot het tentoonstellen van de belevenissen, maar toch doen we dat. Het volgende is daarvoor uitermate geschikt in onze ogen. De heer R. Plant heeft een handvol jaren geleden in een lied over een trap naar de hemel iets geuit over het feit dat één woord meer betekenissen kan hebben. In dat licht vragen we uw aandacht voor de woorden "Weer" en "Als". Als eerste Weer: Klimatologische omstandigheden en tevens Wederom. Dan Als: Indien, Op het moment dat en In de hoedanigheid van. Een voorbeeld van het eerst woord in een zin: Als het weer goed blijft, gaan we weer wandelen.

 Wel een ietwat omslachtige manier om een brug naar onze wandeling te maken, maar we doen het er maar mee. Voordat de wandeling ging beginnen, hadden de HH in verband met het regenachtige karakter van het weer telefonisch contact over de te volgen strategie. Besloten werd om omstreeks 12.00 uur nogmaals te contacten en eerst nog maar niet volledig te verregenen. Even tussendoor: het HF-boekexemplaar van 100 Wandelingen van HH was bij HH afgeleverd en ook een verzameling, in verband met interne verhuizing, overbodige en ter overname cd's bevond zich bij hem. In zijn onbegrensde goedheid besloot HH om stiekem rond 10.30 uur bij HF langs te gaan en beide zaken daar af te leveren. Vergezeld van een ander leuk presentje voegde hij de daad bij zijn gedachten en in opperste verrassing nam HF het aangebodene in ontvangst. Blijdschap overheerste. Zo, nu weer verder. Gingen jullie dan niet direct wandelen? Neen. Afspraken zijn afspraken en zo werd rond twaalfen weer contact gezocht. Rond twee uur zou het weerbeeld minder nattig zijn en zodoende startte op Blaak rond dat tijdstip de trip. HH dacht aan Delfshaven en HF aan de Provenierssingel. Beide doelen werden in de uitvoering meegenomen. Allereerst het Proveniersgebeuren. Waarom daar naartoe? Nou, het was de HH ter ore gekomen dat daar ergens een pand staat, waar men grammofoonplaten verzameld. De HH zijn niet vies van dergelijke voorwerpen en vandaar een zoektocht naar voornoemd pand. Daar waar op dinsdag en zaterdag de markt plaatsvindt, konden we nu ongestoord richting het Hofplein gaan. Het mooie op dit stuk van de route bestond vooral uit het feit dat een Lada Niva en een Tesla zonder schroom en discriminatie vrolijk naast elkaar stonden. Overigens wel ietwat jaloers bekeken door Porsche en dikke Audi. Bij het zien van de replica van de Delftse Poort staken we de Pompenburg over.

 Twee heren met handgrondboren en op de fiets waren vast wel iets van plan, maar daar konden we niet op wachten. Aangekomen op de singel speurden we als Holmes en Watson de panden af. Echt pas aan het einde troffen we het gezochte aan. Met verbazing namen we kennis van de hoeveelheid en de manier van uitstalling der platen. Nu doel 1 bereikt was, konden we ons volledig storten op te tweede. Daarom over de Spoorsingel naar de Statensingel. In deze laatstgenoemde zagen we een netwerk van drijvende buizen en ander plastic attributen. Alles was gekoppeld aan een drijvend iets voorzien van een motor en een cabine. We vermoeden dat de persoon die daar inzat de bestuurder van het geheel was. We konden hem echter niet betrappen op een beweging van welke aard dan ook. Onze conclusie: slapend aan het werk. Niet 100% procent jaloers, maar toch enigszins aangedaan vervolgden we ons pad. Vlak bij de dierentuin kwamen we langs een speeltuintje. HF mocht van HH wel ergens op. HF koos uiteindelijk voor het oranje vlak onder en om de glijbaan. 't Viel tegen. Tegenover de lekkebandauto staat het appartement waar metalen reclamebordjes voor het raam staan. Zeer de moeite waard om eens te gaan bekijken. Ook het (eigen gemaakte?) schilderijtje is vermakelijk. En weer werden we bij het oversteken niet aangereden. Bij het dienstingangshek van de Diergaarde rees bij HF de vraag tot welk aardappelras hekpiepers behoren. Tijdens de daarop volgende gedachtewisseling, zowel vóór, in als ná de tunnel werd veel duidelijk. Gelukkig bleef nog méér onduidelijk. De Beukelsdijk: zijstraten veranderen soms van namen en Carré blijkt dus niet alleen in Amsterdam te zijn. Kerkgangers zijn we niet, ondanks de vriendelijke uitnodigingstekst op het Poolse R.K.-gebouw. Dan maar gauw de Van Cittersstraat op. Waarschijnlijk heeft 1 der bewoners een tijdje onze verhalen gevolgd en gelezen over onze waterlatingen tijdens wandelingen. Geheel belangeloos werd een toilet beschikbaar gesteld. HF vond het een geweldige geste, terwijl HH wat terughoudend was in verband met gebrek aan privacy.

De Mathenesserweg: hoeveel het aanbod aan kapperszaken niet onderdoet voor een Beukelsdijk of Schiedamseweg liepen we gewoon door. HF was deze week al geweest en HH kon ook best nog even wachten. Op bijgeplaatste foto is te zien wat sommigen verstaan onder huishoudelijke artikelen. Ook werd ons duidelijk dat sommigen helemaal geen mobieltje nodig hebben om zich verstaanbaar te maken aan de medemens. Dat HH daar niet onder valt, bleek op de Schiedamseweg.

 Delfshaven is inmiddels ook bereikt, fotootje van de Voorhaven en het geboortehuis van Piet Heyn krijgen we nu in het vizier. Op de muur lezen we waar de buit van de Zilvervloot uit bestond:  De buit bestond uit 177.000 pond zilver, 66 pond goud, duizend parels, 37.375 huiden, 361 kisten suiker en 3000 zakken van de kostbare kleurstoffen indigo en cochenille. Daarnaast waren er nog kleinere partijen waardevolle objecten die grotendeels door de bemanning achterover werden gedrukt. Ook behoorde een papegaai ertoe.

Met deze kennis op zak een foto gemaakt van de Achterhaven en de Willem Buytewechstraat in. Kijk nou eens: die fietser heeft op zijn rugzak een driepotig krukje vastgebonden. Dat is handig zeg. Bij de snackbar lezen we dat een wc zonder consumptie 1 euro kost. Die van de van Citterstraat is bij ons favoriet. De brug bij de Plukjekaalstraat ging niet op tijd weer naar beneden, zodat we ongestoord konden doorlopen. Bij het Erasmus MC hebben inkomende ambulances voorrang. Doe uw voordeel ermee zouden we willen voorstellen. Waardoor het kwam is niet duidelijk. HH ging een foto nemen van de achterkant van het Boymans-museum. Hoewel er absoluut geen weg is, maar slechts een grasveldje, wilde HH HF op de mouw spelden, dat de boom in de weg stond.

Nu, het laatste woord is daarover wel gezegd en nu ook geschreven. Na een door een van Brabants accent voorziene dame toegeworpen "VET" kwamen we bij Old Dutch. Daar is tegenwoordig een grote muurschildering te bewonderen. Hoofdrolspelers uit het redelijk recente beroemdhedenverleden van Rotterdam worden daar al dan niet mooi vereeuwigd. Bijvoorbeeldt: een Julest Deeldert, Leet Towerst, Gerardt Coxt, Adreet vant Duint en Joket Bruijst. Na al dit moois betraden we de ingang van Het Belgisch Biercafé. Terwijl er liedjes van INXS, Mick Jagger en vele anderen werden afgespeeld, genoten we van bitterballen, frietjes, Filou Tripel, Kompaan Mahoni Marina, Jack the Ripper IPA, Weihenstephaner Vitus, Prael Blond en de weer voorbijkomende rugzak met krukje en fietser.