Tussenverslag

In een ver verleden en ook lang geleden (circa veertien dagen) namen de HH afscheid van elkander in de wetenschap dat door een eenmalige werklust van HF de volgende vrijdag als niet-wandeldag kon worden aangemerkt. Ontregeling in allerlei vormen waren derhalve schering en inslag de afgelopen dagen. Een EK voetbal zonder deelname van Oranje en Nederland, voor de beurt gaan zijn daar enkele kleine voorbeelden van. Maar zoals Multatuli (volgens overlevering) vaak zei:"Niet getreurd en gauw het hempje opgebeurd". Dat resulteerde in een indrukwekkend voorbereiden in verband met wanklanken omtrent weersomstandigheden. Daarom nog voor het afgesproken tijdstip een telefonisch contact tussen de HH.  Hierna ook te herkennen als commissieleden van de Commissie Stiekem Wandelen onder de pseudoniemen Denk Henk en Redelijk Lange Frans. In die hoedanigheid was er bij hen vanuit het Catshuis een verzoek gekomen om mondeling alvast wat ditjes en datjes kenbaar te maken. DH en RLF wilden als trouwe en loyale burgers uiteraard aan dat verzoek gehoor geven. Mooie bijkomstigheid was, dat voor de regio Den Haag droog en zonnig weer werd voorspeld. Redenen genoeg voor de HH om af te reizen naar de Residentie. HF stuurde en had een wandelroute bedacht; geheel volgens afspraak. Helaas was hij uit het oog verloren, dat Den Haag vele betaald-parkerenzone's kent. De door hem uitgekozen plek werd dan ook verruild voor een betaalloze plek vlakbij het Catshuis. Maar allereerst natuurlijk schoen enzo. Nou, HH had nieuwe lage schoenen gekocht door middel van een donatie aan de Algemene Nederlandse Wielrijders Bond.Had die thuis al aangedaan, zodat HF er geheel alleen voor stond m.b.t. de schoenen. Lukte toch goed.

Toen konden we eerst zakelijke dingen afhandelen om daarna het hoofd weer fris te maken met een wandeling langs knooppunten. Nog enigszins ontdaan trachtten we na het gesprek de route op te pikken, maar hoewel we op asfalt liepen, had dat nog wel wat voeten in de aarde. Maar zoals u wellicht weet, kunnen we zeer goed omgaan met eigen inbreng. Tijdens de omzwervingen kwamen we in de buurt van het Indisch Monument. Langs de vijver en de daar vissende man. Een groep opstandige vrouwen van tegen de vijftig wilde ons de weg versperren. Daarbij trok eentje zelfs een vervaarlijk wapen in de vorm van een banaan. De HH verblikten noch verbloosden en liepen gewoon door. Ja, want wilden nu eindelijk het standbeeld voor Constantyn Huygens wel eens in levende lyve zien. Kort voordat dat het geval was, hield HH het niet meer. Maar weer kort daarna was het dan zover. Na een soort van grenspaal en een aantal niet in ons geïnteresseerde kalkoenen (met meloen) kregen we weer eens het Vredespaleis in het vizier. Dat stemde ons al blij, maar de twee prachtige en prachtig deinende dameskenmerken deden wel wat HH-stof opwaaien. Het Vrijmetselaarspand zette ons aan tot wederom eigen inbreng. Zodoende kwamen we wel bij de Dennenweg, maar gingen we een straatje later naar rechts langs een huis waar Paul van Vliet in genoemd wordt.

Nutteloze informatie, maar toe maar.Vanaf het terras van New York kreette een dame op leeftijd luidkeels een ga-weg en voegde daar onmiddellijk aan toe, dat dat niet voor ons bedoeld was. Ach, wat leeftijd met sommigen doet. De oversteek bij het Malieveld mocht er wezen. Net als de lekkage naast het pand bij het Provinciehuisgebouw. We denderden vrolijk de daar achterliggende wijk in, terwijl bij HH Oor-herinneringen opborrelden. Geen gevaar voor de volksgezondheid overigens. Een gevaarlijke oversteek en daarna langs de rand van Landgoed Oostduin en Arendsdorp. HH merkte de aanwezigheid van een bankje op. HF wilde dat overtreffen daar op nog meer bankjes te wijzen. Een beetje brutaal natuurlijk, maar vooruit met de geit. Vlak in de buurt van waar de oorspronkelijke start was bedacht, kregen we een waarschuwing voor Fietsers/voetgangers. Dat laatste zijn we zelf, dus daar schrokken we niet van. Wel van de fietser die vlak bij ons een enorme nies wenste te doen en ook deed. De waarschuwing bleek dus niet voor niets. Na een groene meetellende uit Arendonk zaten we op de route. De parkeercontroleurs trokken zich niets aan van onze aanwezigheid en bekeurden naar hartelust. Met zicht op de Hubertustunnel klommen we langs de school de trap op om even later onder begeleidende pianoklanken verder te klimmen. Zoals de HH uit ervaring weten kan na klimmen ook weer dalen plaatsvinden. Maar eerst even een rustpauze met uitzicht. De rust werd slechts verstoord door een enorme lul en een paar honden met twee begeleidmensen.

 De bammetjes en het water smaakten heerlijk in de zonneschijn. Na de arrogante blik van meneer Plesman in ons te hebben opgenomen was de rest van het St. Hubertuspark aan de beurt. Voor beide HH een nieuw gedeelte Den Haag. Na wat verwarring een ontmoeting met een mevrouw die aan kontkrabben deed (wel bij haarzelf hoor), kwamen we weer in de bewoonde wereld. HH liep langs een auto, die spontaan startte. En toen waren we bij Madurodam. Ohoh, George wat heb je op je geweten. Ondanks dat men niet van plan was aan de kant te gaan, konden de HH toch ongeschonden wederom een blik werpen op het Indisch monument. Daaraan was sinds vanochtend weinig tot niets veranderd. De gevaarlijke vrouwen kwamen we gelukkig niet meer tegen. In plaats van de tocht op dezelfde voet als in de ochtend voort te zetten, gingen we klimmen en dalen om uiteindelijk bij de Haringkade uit te komen. Wel weer een nieuw stukje voor de gesamelijkheid. En dan beland je in Scheveningen. Omhoog via het leuke winkelstraatje met vandaag veel ambachtelijke stands. En als beloning natuurlijk de nieuwe boulevard en het zicht op zee, de Vissersvrouw en de Pier.

 Langs de haven en zo Scheveningen weer uit. Aan het begin van de Statenlaan (of het einde als u wilt) leerden we rond tien voor drie dat het iemand zijn schuld moet zijn. Dat zou best eens kunnen, zeker gezien het feit dat een stukje verderop er enorme stutting van een balkon moet plaatsvinden. Bij het Gemeente Museum deden we nog wat kunst op en dachten de weg terug naar de auto wel te weten. Vlak nadat we een rare manier van koffers naar de hotelkamer hadden gezien (kan eigenlijk ook niet anders bij een hotel van de keten Apart Hotels) zagen we de bedoelde auto. Korte schoensessie en toen op naar horecaf in Capelle. Onderweg wat regen, maar tevreden nestelden we ons aan de bar bij de BK. Een Jupiler en een Veluwse Schavuijt werden smakelijk voorafgegaan door Cornet en bitterballen. Omdat het wandelen geen dwangmatig of gewoonte-achtig iets moet worden slaan we volgende week maar eens een keer over. Daaag.

Arendonker Omerta of te wel bij elk kakje hoort een .......

Soms kan het gebeuren dat ondanks onze aangeboren bescheidenheid er een plek op deze aardbol wordt aangewezen om de komst van de HH tegemoet te mogen zien.
Niet altijd gebaseerd op enige vorm van logisch nadenken maar niettemin toch vaak goed voor een verrassende ontknoping. Bestaat de plek in kwestie? Gaan er wegen naar toe en weer van af? Hoe is het bier gesteld? Heeft men bitterballen? Is het alleen geschikt voor HH of mogen anderen ook kijken?  Moet het geheim blijven of wel?
In dit kader had de euvel HH besloten om HF op te halen aangaande een verre tocht, weliswaar in gedachte dichtbij, naar het Belgische. Misschien handig om nader aan te geven dat het op Belgisch grondgebied lag.
Maar hoe warm het was en hoe ver kunnen en willen wij niet meedelen, dat is ongepast en niet des HH.
Vandaar dat na ruime stuur escapades en geen klem rijdingen van de lokale politie in de buurt van beton kon worden geparkeerd. Dat mag u letterlijk nemen, de HH niet. Het pleintje bleek een wat euforische titel van hetgeen alwaar wij stonden.
Ja, schoenen werden aangaande de juiste HH gewisseld, techniek werd van stal gehaald (voor HH had dat niet nodig geweest, aangezien in de steek lating zijn deel beviel) en daar gingen zij.
Eerst nog wat onzeker, dus vandaar diverse malen rondom de auto lopend waarbij de draaicirkel immer iets meer vergroot werd.

Op enig moment werd een goedkeuring bekomen en kon dan echt worden begonnen. Toch leuk dat aan de start nog sprake was van 14-18 bebouwing. Lekke daken werden hier alleen afgedekt, reparatie kon altijd nog leek het wel. Wij ontdekten een bijeenkomst van de special forces maar meer dan een foto kunnen wij niet bieden.
HH had het zo bedacht dat we naar het verste punt zouden lopen en vandaar weer terug. Onderweg zouden we wel zien.  Ach de grenspaal, hij zal in de mist moeten blijven maar dat is misschien ook het beste.
Als je het zo opschrijft lijkt het allemaal zo simpel en dat is het ook.
Enige omzwervingen aangaande deze wandeling bracht ons bij kampeer en verblijf gelegenheden die soms een betere tijd hadden gekend maar dat was al even geleden. Ook het vuilnis werd die aangaande niet meer opgehaald. Maar dat kon hier dan ook gewoon.
Uiteindelijk langs het kanaal tot aan de grote(re) weg en min of meer 180 retour maar dan ietsjes anders. Onderwijl zagen wij nog bij de brugoversteek een mooie horeca in de verte.

Dat lopen beviel ons zo goed dat we spontaan besloten de hele route te doen. Langs een voormalig kerk boerderij multi functie konden wij verder lopen.
De routekaart kan u wellicht die duidelijkheid verschaffen wat ons verhaal nimmer zal bereiken, hoe nauwkeurig u ook de punten achter de zin uitspreekt.

Dierentuinen, al dan niet met beesten, werden ons gegund alsmede behoorlijke natte verpozingen. Het werd de HH allengs duidelijk dat men hier op dit moment voldoende water bezat. Enen gootgraver deed zelfs zijn best het met veel moeite bijeengesprokkelde water weer in een sloot te laten belanden.

Toen kwamen de wetlands tot ons, eerst begaanbaar maar later toch echt handdoek in ring en zo met als resultaat terug gang en zoeken naar een alternatief hetgeen zich per direct aandiende zodat nagenoeg zonder omzwervingen verder gegaan kon worden.
Via een glimp van Arendonk door een buitengewone woonwijk werd deze plaats alweer verlaten waarna het via wederom natuur en wandelpaden mogelijk bleek om het kanaal terug te bereiken alsmede de auto en dergelijke. Korte omkleding, verwensingen van HH aangaande in de steek techniek werd koers gezet naar het altijd gezellige centrum van Arendonk alwaar begonnen kon worden met 2 van uit de titel. Eten kon pas na 16 uur zodat wij moesten smeken om noten. De tweede ronde werd ook uit de titel gehaald alsmede heerlijke bitterhappen.

Aldus afsluitend werd de auto bereikt en kon de terugreis starten waarbij HH op listige maar zeker verantwoorde wijze alle file gelegenheden wist te omzeilen.