Samen door 1 deur

Dat kunnen de HH behoorlijk goed. Maar samen (achter elkaar aan weliswaar) door een klapdeur is een heel ander verhaal. Om dat te controleren, had HH een slim plan ontworpen en uitgedacht. Nieuwsgierig? Lees gewoon verder. Zoals al reeds vorige week verklapt, zou er weer sprake zijn van treinbemoeienissen.

Dit keer iets verder van huis en om precies te zijn Sittard en omgeving was de aangewezen streek om naar toe te reizen. HH had de vervoersbiljetten geregeld en HF haakte aan d.m.v. de tweede code. HF reeds iets vroeger en HH wat later printten ze de toegangsbewijzen uit en de afspraak werd gemaakt om elkander in Dordrecht op een bepaald perron te ontmoeten. Daarna kon dan tezamen de reis naar het startpunt van http://www.wandelzoekpagina.nl/groene_wissels/pdfs/sittard-geleenbeek-en-wanenberg-20150609215134.pdf verdergaan. Onder het mom van waarom moet ze altijd mee, liet HH zijn mobieltje thuis. Een bijkomende leukheid was, dat zijn uitgeprinte biljet weigerde HH als geldige reiziger bij de vervoersmaatschappijen aan te melden. Vroeger kon dat geen kwaad, maar tegenwoordig met stations met gesloten poorten, is dat net even iets anders. Vraag niet hoe, maar ook hij was op het juiste moment op de juiste plaats, zodat het samenreizen kon beginnen. Overstapje in Eindhoven en met een luttele vertraging van een kleine 15 minuten stonden we dan op het station van Sittard. Ook daar poortjes, zodat het snode plan van de HH achter mekaar en vrijwel tegelijkertijd door 1 poortje kon worden uitgevoerd. Zo, daar stonden we buiten het station en stond eigenlijk niets een mooie wandeling in de weg.

Schoenen hoefden geen wissel te maken en daar startte de Groene Wissel. Eerst een behoorlijke afstand door winkelstraten, maar na Den Tempel liepen we plotsklaps in de ontwinkelde omgeving en langs een beekje tussen uit de kluiten gewassen woonhuizen. Eerst rechts en later links van de Geleenbeek tot aan de watermolen. Het viel de HH op, dat deze molen niet voorzien is van wieken. Volgens weersvoorspellers konden we rekenen op temperaturen van boven de 30 graden. Gelukkig was de route langs de beek ruimschoots voorzien van boombeschutting. Desondanks was het voor HF aanleiding om vlak voor de oversteek van de drukke weg een voorstel tot waterinname in te dienen. Dat werd unaniem aangenomen. Overgestoken en een aantal dikbilkoeien gegroet hebbend, doken we het beekpad weer op. Gelukkig moest het brugje overgestoken worden, want rechtdoor werd geblokkeerd door hekwerken en de mededeling `Gevaarlijk Terrein`. Na de volgende brugoversteek stonden er nog wel hekken, maar deze waren open en niet voorzien van waarschuwing. Onverdroten vervolgden we de tour. Overigens kwamen we nu in een klein probleemsituatietje. Onze routevoorschriften en onze werkelijke route kwamen niet overeen. We kwamen aan bij brasserie Abtshaove aan in Munstergeleen.

Onder toeziend oog van HH werd een aanknopingspunt met de Wissel opgezocht en ook weldra gevonden.
Daar waar men appels met peren trachtte te vergelijken gingen we rechtsaf om iets verderop een mooi stukje vol in de zon te mogen gaan lopen. Daarna een holle weg met veel vliegen en schaduw. Dit al om straks Puth in te kunnen lopen. Maar eerst een afdaling over asfalt en een stijging van formaat het bos in. Boven een watermoment en vlak daarna: Puth. We hadden gelezen, dat we langs een leuk kroegje zouden komen. Aangezien het wel etenstijd was geworden, leek het ons een mooie gelegenheid om daar neer te strijken. Het kroegje bleek zo leuk, dat het gesloten was.

De vuilniswegneemmedewerker wist nog wel iets van verderop in het dorp qua terras, maar de HH kozen er voor om dan maar iets verderop in een soort wachthokje bij het paardentrainterrein de meegebrachte brooddingen te gaan nuttigen. Langs glooiend terrein en ander moois ging het nu op weg naar Windraak.  Een korte ontmoeting met een viertal pelgrimwandelaars op weg naar Puth viel ons ten deel. HH voldeed aan de wandelaarsplicht door de vier te laten weten, dat er een leuk kroegje in Puth is. Ook het gesloten zijn werd gememoreerd. Het deerde de anderen niet: in Sittard had men al ruimschoots genuttigd. Tot aan de aanduiding 20m door het bos ging alles goed. Daarna was er sprake van volledig eigen inbreng. Dat leverde een excuus van een mountainbiker op, alsmede de mogelijkheid om een neerstrijk te doen bij de ijsboerderij. Een prachtig uitzicht vanaf het terras en op het terras een heerlijk verkwikkende Belle-Vue Kriek waren onze beloningen.

Zoals gezegd hadden we eigen inbreng en die hield aan, ook na de rustpauze. Desondanks vonden de HH de weg naar het klooster ook al was er sprake van tegenwerking door een schaap. Het pad voor de grote boerderij bracht ons weer terug op de reguliere route. Niet alleen troffen we grenspaal 292 openlijk aan. Zelfs 202A was zichtbaar. Vlak voor de Eeckerweg nam HF een flinke slok water om de kriek enigszins uit de knieën te spoelen. We verwachtten de minikapel al bij de stuiftractor, maar dat bleek een vergissing. De kapel stond verderop en met het verzoek geen geld in te werpen i.v.m. vernieling. Geldwerpen onzerzijds bleef dan ook achterwege.

Waarom is onduidelijk, maar de Rosakapel was geheel afgesloten. Hierdoor moesten we de voetvallen ondergaan zonder een devoot Rosamoment. De Markt bereikten we zonder kleerscheuren. Het zoeken naar een geschikte rustplaats kon beginnen. Uiteindelijk kozen we voor de Trechter. Onder begeleiding van muziek van de draaimolen (het was kermis) dronken en aten we wat. Daarna op zoek naar een volgende stek. Dat werd niet veel verderop Schtad Zitterd, waar ook de draaimolenklanken klonken.

Na wat versnaperingen en vermakelijkheden (o.a. hoge sokken met veters, dubbele zonnebrillen en etende kermisuitbaters) werd het tijd de trein op te zoeken. Het restant van de route lieten we voor wat het was en rechtstreeks naar het station. Poortjesritueel en dan gingen ze op weg terug. Overstap in Eindhoven en toen een ontmoeting met een zeer prettige conducteur. Zijn gedicht: "Het staat geschreven en gedrukt, men moet krabben waar het jukt. Jukt het op een rare plaats, krab er dan maar even naast" dreunde nog lang na in de coupe. Na gerede twijfel over het afscheidsmoment van dat toch in Dordrecht plaats. Heelhuids thuiskomen deden beide HH met wederom een heerlijk zuidelijk Limburggevoel. Eens kijken of er volgende keer ook weer een trein in het spel zal zijn. We houden u op de hoogte.

Niet ver van hier

Soms kom je tot het besef dat alles wat je van ver haalt lekker kan zijn. Soms is het minstens evenzo leuk om jezelf ver te presenteren. Ook rustig voor je eigen buren.
Enkele weken waren gepasseerd sinds de laatste wandeling en vakantie was hier mede debet aan.
Die tijd werd door de HH gebruikt om hoofden leeg te maken, met buren te visiteren, Zappa kennis uit te wisselen en soms zelfs gedegen kennis over de automobielen van bepaalde vormen.
Dat meer Franstaligen op de weg komen dan wel blijven is hiermee voorlopig veiliggesteld. Dat muziek de verschillende levens zal beheersen ook. En niet onbelangrijk het verrichten van reizen.
Omdat verplichtingen aanwezig waren, in ieder geval voor een der HH was en werd gekozen voor geen paniek en/of file gedoe. Vandaar de keuze.Dat de trein en de metro ons hierbij ging helpen spreekt voor zich, net zoals de kaartencontroleur.
Niettemin is het wel ons streven om de wandelingen voor u maar zeker ook voor ons spannend te houden, dus overlapping prima, maar ook nieuw.

Uitstappen kon pas na instappen in Rotterdam centraal. Daar mochten wij ruim 10 minuten wachten alvorens vertrek waarbij zitplaatsen geen probleem vormden. Hiervoor waren de HH afzonderlijk van huis gegaan en hadden middelen van dienst gebruikt om aldaar te geraken.
HH had op voorgaande fiets tochten ontdekt dat zich ter hoogte van Schiedam wat restanten van vroeger bevonden. Zoals daar is Bijdorp maar zeker ook Windas. Voor overleg had erin geresulteerd dat nadere inspectie moest volgen en wel zo snel mogelijk. Dan ook nog eens ter plekke.
Zodoende kon na het verlaten van station direct worden gestart met het zoeken naar route hoofd punten. Die werd snel gevonden als ook Bijdorp. Voor speciale info zie bijgesloten en ter plaatste. Verder kon het middels getallen waarmee wij u niet gaan vermoeien.

Windas diende zich warempel ook aan zodat alle pracht en praal met u had kunnen worden gedeeld. Wij moesten verder, het was een druk programma.
Via een schalkse onderdoor en weer verder werd Overschie een doel op zich als ook zodanig. Dat van die eerste stenen en dan er niet meer naar omkijken bleek helaas waar te zijn. Niets meer aan doen zouden wij adviseren.
Dan restte op dat ogenblik een vervolg door deze plaats met mooie vergezichten heel dichtbij. Maakte voor ons niet uit.
De A13 zou een hindernis kunnen worden maar was het niet zodat ongeschonden de andere kant werd bereikt alwaar een geringe eigen inbreng op het programma bleek te staan. Aanhaken aan de route en verder ging het.  De contouren van Zestienhoven werden zichtbaar evenals een naamgenoot ziekenhuis met herinneringen. Tijd voor de bammetjes en drankjes. Hee, er bleek nog niet geplast. Dat lieten we zo.

Na rust en verpozen was het tijd voor de 2e ronde, die ons via Plaswijkck naar Hilligersberg zou voeren. De bekende kerk kwam in het zicht en via het dynamische centrum kozen wij ervoor om net als de route verder te gaan, net toch nog een kleine eigen inbreng kunnen toevoegen.
Tja, de plas aan de andere kant rond, wachten op de brug opener maar toch ook dicht doener, werd de eindfase bereikt.
Tram 4 bracht ons naar de achterkant van het centraal station alwaar HF zich meende te herinneren dat mogelijk 100 bieren op de HH stonden te wachten en de Walenburgerweg. Dat bleek te kloppen en ondanks dat men geen borrelhapjes deed konde
n wij tweemaal aan de gehaktballen.
De bieren waren van een bijzondere schoonheid. Gezeten op het terras besloot hij/zij van boven dat het nu lang genoeg droog was geweest en aanvullende vochten werden en vormden ons mede uitzicht.
Genoeg nu, volgende week weer met de trein.