Wandeldoelstelling

Hoe heerlijk is het om mooie dingen te kunnen doen. Neem nou bijvoorbeeld het eten van een ijsje op een prachtige nazomerdag op een zonovergoten terrasje. Of, waar de HH toch wel veel genot aan beleven, een wandeling met allerlei prettigheden zoals daar zijn zon, gezelligheid en aanverwante zaken. Veel voorbeelden daarvan mochten wij reeds met u delen, het zij mondeling dan wel schriftelijk. Laten we dit alles voor het gemak samenvatten onder de noemer gelukzaligheden. Zijn dergelijke zaken het gevolg van een doelstelling? Dat zou kunnen, maar zeker niet noodzakelijkerwijs, schatten we zo in.

Doelstelling, drijfveer: hoe dan ook; Black Friday leverde voor de HH al dan niet met korting, een wandeling op. HH had daartoe middels een computerprogramma een fijne route gefabriceerd. Even wat elektronisch overleg en vanaf Rotjeknor C.S. werd gezamenlijk, eerst per O.V. en daarna lopend de reis vanaf Schiedam Nieuwland via onder andere Schipluiden en 't Woudt naar Delft aanvaard. De te nemen wandelknooppunten waren volgens dit schema.
Alvorens de treinreis kon aanvangen, had HH een mededeling. Hij had zijn telefoon van het gemak thuis aan de oplader laten hangen. Dat had als groot voordeel dat hij nu zijn fototoestel kon gaan gebruiken voor het maken van foto´s. Bellen daarmee was en is niet mogelijk, maar daar bracht HF uitkomst in geval van nood. De automatische omroepster van de trein, waarin wij ons bevonden, vertelde dat die naar Hoek van Holland reed. Enige verbazing bij de HH, want de trein stond stil. Maar goed, op station Schiedam Nieuwland stapten we goedgemutst uit. Het eerste stukje wandelen was bekend terrein (Bijdorp), maar eenmaal onder de snelweg door gekomen veranderde dat snel.

Op naar het ons tot nu onbekende stukje Nederland genaamd Kethel Dorp. Onderweg wat vertwijfeling door het ontbreken van route-aanwijzing. Maar kordaat het juiste pad gekozen. Langs de waterkantpoes en daar waren we dan in het zojuist genoemde dorp. Daar kregen we toch even het gevoel, dat niet overal de tijd voortraast.

Een flinke kerk met voor de kerkgangermeneren een mooi urinoir, zodat een volle blaas geen belemmering hoefde te zijn voor aanwezigheid in de kerk. Eenmaal het dorp achter ons gelaten hebbende kwamen we in de Noordketelpolder. Daar is Kethelpoort aangelegd om de mens wat meer in en bij de natuur te betrekken. Een mooi initiatief. Het stuk wandelen wat daarna kwam voerde ons onder andere langs het pad, dat naar natuurkamperterrein de Grutto leidt. De HH hebben daar in een ver verleden ooit eens een kijkje genomen. Een graslandlandpad tussen riet, water en weilanden leidde ons richting Delft Tanthof.
De wijk zelf hoefden we niet aan te doen, maar wellicht konden we in de buurt daarvan een plek vinden om de broodboterhammen en dergelijke in te nemen. Dit lukte wonderwel. Echter pas na een geanimeerd onderhoud met wat schaapjes op het droge en we eerst nog een tweetal geluks-, pokemon- of iets dergelijks zoekende mensen tegenkwamen. Tijdens het eten kwam een nieuwsgierig/brutalig hondwezen ons opzoeken. Eerst stilletjes, maar al vrij snel luidkeels blaffend totdat bleek dat dat geen enkele verandering in ons eetritueel teweeg bracht. Lekker gegeten, maar toch vrij snel weer in de benen i.v.m. aanhoudende en afkoeling veroorzakende wind.

Het volgende doel: Schipluiden. Daartoe staken we het nieuwe stuk A-4 over. Aan de ander kant aangekomen zagen we golfers met diverse handicaps. De opstuivende meneerfazant completeerde het geheel. En daar stonden we dan aan de grens van het o zo Schipluiden. Het door ons gezochte en gewenste knooppuntnummer werd niet gegeven. Geen bingo dus en weer tijd voor eigen inbreng. De wandeling werd er niet minder mooi door en zo kregen we zicht op de, bij vorst, ijsbaan en de wekelijkse markt en dergelijke. Om vanaf hier naar 't Woudt te komen, dienden we met gevaar voor van alles een stukje op de weg te lopen. Uit het feit dat we vrolijk een verslag doen, mag u afleiden, dat er geen noemenswaardig ongelukken zich hebben voorgedaan gedurende dat stukje. Na verloop van tijd kwamen we bij 't Woudt, vanaf waar ooit een wandeling met als traktatie een varend bloemencorso werd begonnen. Dapper naar de kerk aldaar en weer vertwijfeld terug.

Wederom ontbrak een route-aanduiding. In dit geval waarschijnlijk boze opzet. De pijlen waren vakkundig en geheel van de lantaarnpaal verwijderd ontdekten we later. Jammer, maar de HH gingen gewoon weer verder en volgens de route. De plaatselijk kabouters zwaaiden ons uit. Langs wat kassen en een stel geiten ging het verder langs de Zweth. Op het horloge en het restant van de wandeling kijkend besloten we puntnummer 69 te laten voor wat het is. Het centrum van Delft wilden we toch niet al te laat bereiken. De HH zetten middels een spiegel zichzelf op de foto. Langs een elctronicus en onder de snelweg door werd het devies. De Zweth bleef ons vergezellen. Ook toen er veel schoolgaande kinderen huiswaarts keerden. Automobilisten waren enorm blij. En wij kwamen aan in Den Hoorn. Helaas bleek de reeks routepunten daar te stoppen. Eigen inbreng dus weer. Maar gesteund door vriend en vijand en eigen kennis bereikten we de binnenstad van Delft. Daar mag dan een ondergronds station zijn gebouwd, maar boven de grond is het een janboel. Maar niet-kniesorig zijnde deerde het ons niet en liepen we doelgericht naar de Bierfabriek.

Onder het toeziend oog van de waakpoes nuttigden we daar de vochtige versnaperingen Rosso, Nero en Puur. Dezen werden vergezeld van doppinda´s (restanten mogen op de grond) seranoham- en geitenkaaskroketjes. Al met al een geslaagd einde van een geslaagd geheel. Wederom een ode aan de subtitel van deze blog. Met het o.v. en de HH waren weer thuis. Even wachten en dan gaan we weer op avontuur.

Weer geen regen, balen

Vanwege drukke werkomstandigheden was er weliswaar heen en weer overleg geweest maar dit had niet direct tot resultaat geleid. Daarnaast was al de hele week beloofd dat vrijdag de weergoden zouden zorgen voor kletsnatte omstandigheden en beloofd is vastgesteld. Niets van dien aard maar daarover later en meer.
Kortom, ging het openbaar vervoeren, ging het met eigen transport en zo ja, hoe dan?
Koortsachtig overleg, Obama kon immers vanwege zijn afscheidstournee ook nog langskomen, resulteerde in nog meer overleg. Wat bleek, HH had iets in 010 in de zin, HF evenwel helemaal niet. Dus werd het hoe schoner het wordt en Marcel is in de buurt.
Rond 11 uur reed HF bij HH en parkeerde aldaar welke kleur. Vergezeld van bieren (hoe kon HF

weten dat HH hiervan zou kunnen genieten?) kwam hij binnen, dropte de spullen onderwijl iets aangeven omtrent het verstrijken der jaren en dito ouder worden van de HH. Intussen de vrouwe A beterschap wensend, want ziektekiemen hadden deze vrouw gedwongen tot thuis-blijving en aldaar ondergaan van het vrouwzijn tijdens en met name gedurende ziekte.
Ach, wat gaf het. Op weg en ondertussen HH valselijk beschuldigen van wetenschap van alwaar heen gaan en bekend zijn met. Dat bleek dus gewoon een door elkaar heen haling te zijn van HF inzake met wie en waarom ook alweer. HH was de onschuldige in deze, niettemin niet minder onder de indruk van hetgeen werd aangeboden.

Verzamelen en parkeren deden wij op het terrein van Villa Augustus. Wij deden de volgende getallen:
61-44-45-14-13-12-11-61-65-64-62-60-63-79-74-75-76-51-73-51-52-59-61
Let u op de vloeiende overgangen tussen de verschillende getallen stelsels. Bij ons ging dat zonder problemen.

HF kon de auto op de meest natte plek in de omgeving neerzetten zodat al direct vanaf het vertrek de schoenen konden worden voorzien van een drek laag. De eerste stukken waren glad, voorzien van een bladerdek en zodoende meer dan geschikt voor mooie valpartijen hetgeen overigens niet lukte.

Tja, wandelen is ook ontdekken en zodoende werd de eerste muur partij bekeken met bovenmatige
interesse. Waarom zou je ook niet?
Tot aansluitende conclusies kwamen wij niet zodat moest worden besloten tot verder wandelen. Dat lukte prima. Dames met uitlaathonden zorgden bijna voor een dramatische valpartij van HF, maar dat doet ie anders nooit. Gelukkig maar dat HF gewoon op de been bleef en verder kon genieten van het vervolg.
Dat had wel tot gevolg dat pijlen gevolgd werden en wij Dordrecht op een waarlijk andere wijze leerden kennen. Wat te denken van wijken, wijkparken? Dijken met leuke bebouwing maar ook flats eromheen. Ach, wie kan alles hebben.
Via de Vogelbuurt, door Dubbeldam, Sterrenburg, (oud en nieuw) Krispijn kregen wij een staalkaart voorgeschoteld van hetgeen Dordrecht allemaal te bieden heeft. Wat dacht u van hofjes en woningen uit A 1902? En onderweg de lunchbank.....

Door het station dient u d.m.v. in en uitloggen te gaan. Zonder enige vorm van O.V. maakt u geen enkele kans, hetgeen menig fietser u kan navertellen.
Daarna probeerden wij het centrum maar dat was echt niet de bedoeling, vandaar dat wij op onze schreden moesten terugkeren. Geeft niets, wij blijven HH.
Uiteindelijk konden wij de bevrijding vieren met een uitgebreid bezoek aan de tuinen, omgeving en de plek van Augustus hemzelve.
Tassen werden in en achter de achterklep geplaatst en zodra het kon werd richting Capelle aan den IJssel afgereisd. Aldaar aangekomen werden wij eerst gedwongen pel pinda's op de eten alvorens men bereid was om 010-bitterballen te serveren. Ons om het (on) even.
Deze week dus helaas weer zonder regen. Misschien biedt een volgende keer uitkomst.

Driemaal is scheepsrecht

En waarschijnluk wel un vierduh keer voor duh knecht. Waar slaat dat op? Het zou zo maar op de HH van toepassing kunnen zijn. Kent u dat verhaal van 2 HH, die naar station Santpoort-Noord gingen? Wellicht wel, want dat was hen reeds 2 maal overkomen. Omdat Amerika voor Trump koos, kozen wij voor iets heel anders. Er speelden namelijk onderlinge plannen om de eerder genoemde onderneming weer een keer te behapstukken.

En omdat de Hema, in samenwerking met Vrouwe M, weer eens een prettige aanbieding voor treinvervoerskaartjes had, werden dergelijke kleinoden aangeschaft en zagen de HH elkaar op station Blaak. Op verzoek van HH deed HF uitprinting der tickets, aangezien de vorige editie van het door HH zelf afgedrukte geheel dienst weigerde. HH bood HF een gekreukeld en bereist oor aan en HF overhandigde HH het kaartje voorzien van diens naam en geboortedatum. Toe gezamenlijk op naar het treinperron, hetgeen zonder kleerscheuren plaatsvond. Eerst in een stiltecoupé, waar zelfs de hartslagen van de HH niet te horen waren, maar wel een bestelling van Chinese aard. Daarna een coupé met een eentonig liedje. Op het station van Haarlem, werd ons duidelijk, wie de uitvoerende artiest was. Toen een coupé met eigenlijk slechts niet noemenswaardigheden, behalve onszelf natuurlijk. En daar stonden we dan voor de 3e keer ter plekke om te beginnen aan: https://www.wandelzoekpagina.nl/wandelroutes/pdfs/Kroegloper_Santpoort_Noord_-_Haarlem-6930-1388417716.pdf . HF werd direct tot blijheid gestemd doordat hij zeer terecht twee maal "wat voor kleur" kon roepen. Al snel waren we op landgoed Duin- en Kruidberg en bij DenK namen we een alternatief stukje, zodat eigen inbreng al reeds vroeg gegarandeerd was. Er was ook een ruimte voor personen met urineerproblemen.

Dezen hoefden slechts een druppel voor de sensor te houden, teneinde die ruimte te betreden. Nog wat kunst en toen op naar bosomgeving, alvorens we de open duinvlaktes zouden gaan bewandelen. Bij een eerdere versie waren, er dames, die ons de mond wilden snoeren i.v.m. hert(en). Zowel de dames als de genoemde dieren kwamen we in het bos niet tegen. Wel personen met enorme handschoenen, alsmede prikjesmensen en een enkele al dan niet hardloper. We waren duidelijk niet de enigen, die gebruik wilden maken van het prachtige weer en de even prachtige omgeving. Al genietend en uitwisseling van meegemaakte zaken doende , zoals walking-dinner en geluidsdragers van de heer L. Cohen, bereikten we de zonovergoten openheid. Daar kan en mag begrazen worden, en dienen mens en dier met beider goedkeuring enige afstand te bewaren. Terwijl HF maar een beetje liep, deed HH daarnaast ook nog omgeving-in-de-gaten-houding. Dat leverde een zacht maar tevens luidkeels wilde dieren-alarm op.

Reedelijk in de verte en dus met inachtname van de afstandsneming stonden een aantal herten van het vrouwelijke geslacht. Dat kon er ook nog wel bij; wat een geweldige dag. Nu al. Maar stoppen: ho maar. We wilden meer genot. Dus eerst rustig de adrenaline weer wat laten zakken en op- en neergaand doorwandelen. Bij het Vogelmeer nog een witte Harrie en een hoeveelheid dobbervogels. En telkenmale andere wandelaars. We hebben wat groeten uitgewisseld zeg. Op een gegeven moment vroeg HF  HH af, waarom we allen naar de toekomst leven en niet terug in de tijd. En of dat in een parallel universum dan wel gebeurd. Tijdmachines en dergelijke kon HH toevoegen. Hoewel HH zijn wandelsnack reeds had verorberd werd het zo langzamerhand toch wel tijd voor een middagmaal.

Een bankje in de zon had de voorkeur, maar het bankje dat zich aandiende was ook goed. Heerlijke bruine boterhammen en witte broodjes werden met water overgoten de buikjes ingestuurd. Daarna onder het aanhoren van een brabantse uitleg over iets, verder op stap. En wederom liep HF een beetje en spotte HH herten. Dit keer was er ook een meneerhert met een enorm gewei bij. Vrij snel daarna stonden we op de Konijnenberg. Geen konijn te bekennen. Wel herinnerde HF zich, dat hij de vorige keer daar zijn geloof was verloren. Ondanks gedegen speurwerk van hemzelf, maar zeker ook van HH, werd het gezochte niet gevonden. Na een aantal keren roepen verscheen het geloof nog steeds, zodat de reis verderging richting 't Wed. Eerst dacht HF dat HH hem een verhaaltje op de mouw wilde spelden, want de laatste vertelde dat binnenkort er zo'n honderduizend Duitsers op het strand aldaar zouden liggen zonnebaden. Toen er nog geen drie minuten later een viertal van de genoemde buitenlanders de HH tegemoet kwamen, piepte HF wel anders. Dat HH het al wist, schreef hij toe aan de tijdmachine. Toen zagen we nog een meneer in zwembroek staan in 't Wed.

Of die ook iets met een tijdmachine had; geen idee. Het leek de HH niet helemaal het juiste moment om bijna ongekleed een dergelijke actie te ondernemen. Met deze kennis op zak langs het bezoekerscentrum Kennemerduinen. Ooit was hier zee, maar nu is die weg. Zodoende konden we de Zeeweg oversteken richting Middenduin. Nadat we door een prachtexemplaar skelet hartelijk welkom waren geheten, staken we het bruggetje voorzien van vervangplank over. Aan de rechterkant boven op een heuvel deed iemand een soort tai-chi. HH vroeg zich af waarom wij daar niet boven op die heuvel waren.

Al snel kreeg hij andere zaken aan zijn hoofd, zowel letterlijk als figuurlijk. Door een beetje onoplettendheid van HF werden een aantal kronkels gemist, maar de ijskelders kregen we wel weer te zien. In eentje daarvan nam HF een kiekje zonder naar binnen te gaan. Hierna eigenlijk alleen nog stedelijkheid. Op verzoek van HF even doorgelopen naar de kerk van Overveen en foto´s gemaakt. Weldra terug op de route. De tunnel onder de doorgaande weg was leuk, maar uit de tunnel gekomen, kregen de HH iets erg moois en aantrekkelijks op de netvliezen voorgeschoteld. Het hield de gemoederen bezig. Zonder in hondepoep te trappen naderden we de plek en het moment van kerkbezoek. Wederom was er sprake van zeer positieve opwinding. Eenmaal binnen in de Jopenkerk bleek dat het plekje waar de HH tot nu toe telkens zaten, vrij was gehouden. Glimlachend bestelden we bier en bitterballen.

De komende ruim anderhalf uur vertelde Roy van tijd tot tijd ons van alles over de eventueel te nuttigen bieren.We kregen zelfs een proefmonster van het 1 en ander. Ook kregen we gratis bitterballen, aangezien de Kerk zes jaar bestaat. Hoezo feest. Uiteindelijk gingen we met in onze magen verspreid over die magen heel veel lekkers. Daarbij was de hekkensluiter de Indian Summer. Dat was tevens voor beide HH de topper van de week. Jongens, wat een genot. Zeer tevreden en bijna zonder omweg naar het station. Zonder overstap te Blaak beiden met een schier onuitwisbare glimlach op het gezicht uitgestapt. De 11e van 11e 2016 kan wat ons betreft in de annalen als een superdag.

Een goede Heerendaad

Eindelijk was het zover. Uitstel van een maand had de wekelijkse test van bier en ballen danig in de war geschopt. Vandaar dat heden ten dage de HH elkaar zouden terugzien op de meest hiervoor geschikte locatie te weten  capelse brug. Kenners weten dat de term brug hier korrels gezouten is maar dat doet aan de vreugde van het weerzien niets af. Half twee was het tijdstip waarop de afspraak tot stand zou komen en aldus geschiedde. Die ene had die ander kunnen behoeden voor dubbelloops zodat handenschuddend en even goed kijkend of het wel de juiste HH betrof de wandeling kon starten. Vergezeld van Dames wensen goed bedoeld zijnde wilde HF wel eens door Fascinatio. Ooit een mogelijke vestigingsplaats van HH. Dat lukte snel zodat eindelijk deze wijk de visitatie kreeg waar al heel lang om verzocht is. Valt verder niet teveel over te vertellen behalve het einde heuvelopwaarts bij de ontluchting. Vandaar werd het Rivium aangedaan waarbij de onbemandheid nu wel functioneerde, dat was wel anders toen JP een keer het stuur bediende. Maar goed dat toen direct grondig is ingegrepen.
Tja, de van Brienenoord brug.... was dit ooit bedoeld tot bewandeling? De HH zijn er niet gerust op, zo weinig gingen met ons. Volgens informatie betrof de stijging 7 meter. Zo voelde het niet. Nadeel van brug op is onvermijdelijk brug af, dus in de remmen.
HF was bekend met het vervolg dus door het groene dorp maar vooral tussendoor. In die fase werden de toekomst plannen van HF onthuld, met name van werktechnische aard. Een fraaie carrière lijkt aanstaande en slechts een kwestie van tijd.
Voor een echte 020 fan kwam toen een lastig stuk maar door wederzijds begrip werd ook dit deel

doorlopen. Daarna een moskee, weer een brug en naar overleg weer een stuk door de Afrikaner wijk. De markt was over het hoogtepunt heen, de HH nog lang niet. Dus verder ging het, richting centrum van 010. Weer een brug, deze zeer bekend. Daarna oversteken, achterlangs richting witte de with straat. Mooi met verse herinneringen van HH aan een 60 jarige leeftijd bereiktheid. Tijdens deze fase vonden wij een goedgevulde portemonnee. Meenemen en de eigenaresse opsporen leek het beste te doen. Een klein stuk verder bereikten wij onze bierkroeg alwaar de keuze op bier viel. Terwijl de bediening onze bestelling erbij haalden werd de eigenaresse eerst via voicemail maar later in het echt gesproken. Zij kwam er zo aan.
De HH gauw de 2e bestelling wegdrinkend kwam zij die morgen zou verhuizen binnen. Eigendom werd overgedragen, waarna uit pure vreugde aan de HH werd bevolen om nog een bier te drinken. Aldus gaven wij, onwelwillend, hieraan gevolg en drinken nog een bier.

De score was aldus:
Ca 14 km wandelen
3 bieren p.p.
Bitterballen
Frites
Een goede daad.

Volgende keer meer....