Biert je?

Neenee, wat de politici waar ter wereld er ook van zeggen of er mee doen: dit is geen fake-nieuws. Het is puur datgene wat de HH deze week of bespraken of meemaakten of wat dan ook maar. Komt u verderop iets over een cv-ketel tegen; het is waar.

Hetzelfde geldt dus ook voor de manier waarop de keuze voor de dezeweekwandeling is gemaakt. Ooit had HH deze route in en om Spijkenisse heen al uitgestippeld of -gepunt is een betere omschrijving.

Maar omdat het op dertien januari van dit jaar uitdraaide op een Ballententfeestje en navolgend wandelgedoe, kwam de route op het stapeltje to-do. Niet voor heel lang dus. Hoewel er wel heel veel eerder geziene stukken niet gemeden worden, zit er best nog wat voor de eerste keer bij. En zoals vorige week bleek, zijn we niet bang om reeds bekeken stukken in Nederland nog eens te bekijken. Wat dan wel voor het eerst was, is dat de HH met de metro het immer blijmakende Spijkenisse zouden gaan binnenkomen en na verloop van tijd ook weer op die manier zouden verlaten. En omdat samen reizen voor reeds al plezier voor aanvang der wandeling zorgt, was station Blaak de aangewezen plek om elkaar ondergronds een hand te geven en te begroeten. Nipt op tijd arriveerde HF op de afgesproken plek, waar HH reeds enige tijd stond te wachten. Zo, nu kon het geheel maar beginnen. Nauwelijks een halte verder kregen we van een aantal jonge dames een goede raad te horen. Altijd veilig sexen. Dat dat tegenwoordig meer inhoudt dan jaren geleden, toen safesex betekende dat je het bed iets verder van de muur haalde, zodat hoofden niet werd gestoten, is ons ook duidelijk. Met deze kennis op zak, werden we aangenaam verrast door een meneer, die voor alle zekerheid zijn vliegtuig had meegenomen de metro in.

Mochten we onverhoopt uren onder grond stil komen te staan, dan kon hij in ieder geval wegvliegen. Van station Tussenwater konden we niet vaststellen of de benaming juist is. De Zalmplaat rees de vraag of het al dan niet iets te maken heeft met een langspeelsplaat. U ziet, dat de HH zelfs in de metro hun tijd niet verdoen. En uiteindelijk konden we uitstappen bij de Akkers. We kunnen u wel vertellen, dat het best nog even duurde voordat we akkers zagen, maar dit terzijde. In het bruisende winkelcentrum vroegen we Runkeeper om met ons mee te gaan en het antwoord was ja. Al snel liepen we op Scherpgras. Niet te verwarren met scheurgras natuurlijk. De HH wandelen snel, want even later waren we al bij Vriesland aangekomen. Of het nou Vriesland of Friesland is en wie het vout schrijft, laten we in het midden. Het bruggetje over en op naar de walvisstaarten. Koddig en ludiek. En daar waren de akkers en zelfs een schaatser op asfalt. Om welke reden dan ook, maar er was sprake van een zeer goed bezochte samenkomsten van ganzen. Dat beeld zou de hele dag blijven.

Wellicht een ganzenfeest in de buurt. Onder gekrijs van de vogels en nadat we enigszins waren bijgekomen van de tegemoetkomende hardlooppersoon deden we Simonshaven met bijpassende kerk aan. Ooit zagen we ergens de Bron, maar nu hebben we ook de Hoeksteen gezien. Ja, mensen. We maken wat mee. Naast een plotseling gevaarlijk opengaande garagedeur en wat prullaria in een vensterbank, zagen we geen redenen om ons verblijf in dit dorp te verlengen. Langs de Bernisse zorgde voor wat meer vertier. Veel bomen en struiken werden gekort of helemaal weggehaald.

Dit alles door Dirk en/of 1 van zijn medewerkers. Op slinkse wijze werden we nog even over modderpaden gedirigeerd, maar staken we op een gegeven moment een stokje voor. Asfalt is dan toch best een prettige oplossing. Toen we de dijk opklauterden, werden we zeer enthousiast welkom geheten door de aanwezige schapen. Normaal als we ons onder deze schattige dieren mengen, wordt er snel gevlucht en geplast. Nu niets van dat alles en zelfs onder luid geblaat bleef men om ons heen. Eenmaal weer van het dijkje af kreeg het warme onthaal een vervolg en kwamen de verderop aanwezige schapen naar ons toe onder luidkeels zingen van hetzelfde lied. Aangedaan door al dit moois op naar de sluis. Blijdschap werd nog verhoogt door dit bord.

Na oversteken van de sluis en de weg aan de ander kant van de Bernisse richting Zuidland. Niet over het modderpad, maar wederom asfalt. Vinden we leuk. De mevrouw met de herdershond had van de vorige herdershond een paar laarzen laten maken. Maar verder weinig bijzonderheden tot aan de molen van zojuist genoemd dorp. Het ontvangstcomité bestond uit een lieftallig lid van de Felix Domestica.

Het werd nu tijd voor brood en dergelijke. Men heeft bij de dorpskern een aantal bankjes neergezet en op eentje daarvan werd neergeploft en gegeten. Als extra vermaak kregen we een prachtige parkeeractie voorgeschoteld. Dank voor dit schouwspel. Na de happen een rondje langs de kerk. Geen idee wat NS-personeel tegen dit soort activiteiten heeft. Alvorens dit dorp te verlaten zagen we nog een door een vuilniswagen veroorzaakte file van 5 auto's. Een pannenkoekenrestaurant en een opnieuw opbouwhuis gingen vooraf aan een kronkelpad en een brug over. Door dit al moest HH reeds voor de 2e keer vandaag knopen en aanverwante handelingen. Het electriciteitsverdeelstation bevond zich nog op dezelfde plek als voorheen. HH en HF hadden bij de plek allebei een, weliswaar verschillend, herkenningsmoment met zittende HF. Bijna werd HH nu ineens van de sokken gereden door een fietser met gehoorversterking. Logisch trouwens dat het na de bocht behoorlijk waaide: de deuren stonden open. Nog een klein stukje bekend en vanaf dat moment werd alles nieuw. In het huis genoemd 't Hoentje stond een onhoorbaar blaffend hondje. Spelfout? weten we niet. Net zo min als wat men onder de motorkap op het wijngaardterrein zocht.

Wat we wel weten is dat toen de huizenreeks bekend onder de plaatsnaam Biert binnengewandeld werd. Overal lege blikjes bier, ongeïnteresseerde schapen en apart uitziende behuizing. Gauw hier vandaan om 2 ongeïnteresseerde paarden en 2 idem vissers te ontmoeten. En daar waren we al weer in Spijkenisse. Eerst nog huizen, maar al vrij snel weer de natuur in over boomsnipperpaden.

Het werd nu ook duidelijk waarom de schaatser op het asfalt schaatste. Onder de weg door en langs een bijzonder onwelriekend schuurtje met onder andere kippen en een hoog liggende poes. Wij nog even over een hoogoplopende brug. Verbazing over de uitstekende stukken beton aan de huizen konden toch niet voorkomen, dat we weer bij de Metro aankwamen. Voor de terugreis kozen we niet de route langs Schiedam, maar via Rhoon en dergelijke. Vanaf station Beurs nog even naar BBC Boudewijn. aldaar mochten en konden we genieten van brallende en schreeuwende corpsleden. Het echte genieten zat um echter in bitterballen, frietjes, de Chimay Bleu, Christoffel Bock en de LMNOP Export Stout. En niet te vergeten uitleg, toelichting en weetjes verstrekt door de donker gevoicede ober. Driewerf hoera en tot de volgende keer.

Geen kasteel gezien vandaag.

 

Wandelen. Wat kunnen we er nog over zeggen? Bijvoorbeeld dat het verstandig is om alle wandelingen met 5 personen uit te voeren, 3 dames en 2 heren. Bevalt het niet dan kun je dit aantal uitbreiden. 311 lijkt ons het maximum. Datzelfde geldt voor de wandelingen zelf. Hoewel niet iedereen snel zaken vergeet kan het zo maar gebeuren dat de verwachting bestaat dat nieuwe wegen worden ontdekt en dan blijkt zo maar weer dat in het verleden reeds ontdekt en bechreven werd. Concreet in dit geval 2013. Het voordeel van dames is in dat geval direct duidelijk, haarfijn weten zij zich te herinneren wanneer zij in welke winkel zijn geweest. Die "neem'" je niet in de luren en gelukkig maar.
Bij de HH was het deze vrijdag niet anders. De ene was op pad met meerdere vrouwwezens naar de regio Utrecht om aldaar eens wat vermogen te spenderen zodat niet alles op het bankboekje blijft staan. Bij die andere was verknipping aan het hoofdhaar aan de orde, ook niet geheel zonder overdraging van pecunia overigens. Gewend als de HH daar aan zijn was vermelding ervan wederzijds voldoende om te weten wat ons stond te wachten. Het leven is nu eenmaal vol risico's.

Gelukkig had HF een route gevonden, naar zijn zeggen spiksplinter nieuw maar na lezing van het vorenstaande zo oud als de weg naar Kralingen. De auto werd geparkeerd op een plek die HH nadrukkelijk opeiste alvorens een ander. Dit betekende een onrustig rij gedrag op de parkeerplaats bij station Ede-Wageningen. Tevens was de in - en uitstap van dien aard dat gepaste maatregelen gewenst waren. De achterbak bood soelaas voor het schoenenritueel en daarna nog de gps zoeken en op pad.
Leidraad in deze is groene wissel nummer 267. Het toeval wil dat de beschrijving van die route vrij nauwkeurig overeenkomt met hetgeen de HH deden zodat de basis althans op papier staat. HF had naast de papieren versie ook de digitale variant en daarom is het verstandig om extra "juice" in de vorm van een power pack mee te nemen, reclame of wel.

Ach, voor je het weet heb je de trein aan je rechterhand, loop je langs een zeer streng beveiligde voormalige kazerne en na wat omzwervingen besloten wij de route tegengesteld te doen. Zodoende kom je al snel in de omgeving van de Renkumse beek. Is niet erg, maar let wel op dat u er niet pardoes in valt. De HH hadden immers succes in de vorm van een laag sneeuw onder hun voeten.
Hadden wij u al verteld dat vanwege de alom aanwezige koude zowel mutsen als handschoenen werden gedragen?
Via de bossen Quadenoord gaat u om kilometers te maken een onzinnige bocht tegemoet waarbij u na enige tijd bijna uzelf weer aan de andere kant kunt zien. Tip: benader de lichtsnelheid tijdens uw passen. Dat hier overduidelijke aanduidingen van "hier niet wandelen" en expres aangeven hoe de wandelroute en de groene wissel precies gaat mag ook niet onvermeld blijven.
Basis van dit alles i het Beekdal, overigens gewoon gegraven dat waterverloop, helemaal niet vanzelf.

Tja, Trump heeft niet zijn killing fields maar wij hebben onze celtic fields. Je kunt er langs lopen en je verloren voelen in zoveel natuur. In deze omgeving is ook horeca.

Gelukkig konden wij verder en HF had zoals vanouds ervoor gezorgd dat we niet naar het kasteel Hoekelum hoefden. Hoe krijgt hij dat toch altijd voor elkaar?
De rest van het landgoed dient overigens wel uitvoerig doorstoken te worden. Maar het moie is dat u dan toch weer de trein rails ziet, met wat geluk ook benutting ervan en dat u daarna via een ondersteek linksaf een bekendheid zult opmerken die u weer naar het station en trein dan wel auto brengt.

Een kleine 20 km later mocht er weer in de bak gezeten worden teneinde omgekeerd het schoenenritueel uit te voeren. Op naar 010, alwaar de boekenwurmen ons warm onthaalden. Dappere pogingen zijn aangewend om aanwezige bieren af te sluiten hetgeen maar een keer lukte.
Voldoende pinda's, al dan niet in mix vorm en bitterballen werden erbij gehaald.
Bieren natuurlijk ook maar vanwege nepnieuws kunnen wij de merken niet bekend maken.

Tot een volgend



ps: Wij legden een ontsnapte locomotief vast, die zal zich de volgende keer beter voorbereiden op een willekeurige vrijdag.

Niet allen die dwalen, zijn verloren.......

Het was weer volop lachen deze week, zowel nationaal als internationaal. Zelfs op het politieke vlak. De banden tussen Australië en de U.S.A. werden nieuw (lees ander) leven ingeblazen.

 En nogal Wiebus dat de Belastingdienst een beetje onder de loep wordt genomen.Ondanks dit alles hadden de HH een tussenweekse ontmoeting, zodat blauwe stenen elders naartoe konden. Maar ook de reeds vele malen uitgevoerde weekly walk kreeg een vervolg. Na diverse OV-keren werd het toch wel weer eens tijd om middels automobiel een startpunt op te zoeken. Omdat nog wat meer extra cachet te geven, had HH een route bij onze door ons zeer geliefde en gewaardeerde Zuiderburen gefabriceerd. Op de achtergrond hoor ik iemand denken: België is niet immens groot, maar waar gaan ze naartoe? Even geduld nog en het doek zal worden opgetrokken. Vlak onder Antwerpen bevinden zich een aantal dorpen, die sinds kort ook zijn toegevoegd aan het wandelknooppuntnetwerk van België . Zoals daar onder andere zijn Hemiksem en bijvoorbeeld Niel. Nou, vanuit Hemiksem dus. Klokslag de afgesproken tijd kwam HH HF zijn woonhuis aan. HF was hierdoor best van zijn stuk. Gelukkig bemerkte hij nog voordat hij de auto instapte, dat hij toch wezenlijke benodigdheden nog niet had meegenomen. Zodoende even terug het woonhuis in en de wandelschoenen alsnog gepakt.

Zo, nu kon de reis worden aangevangen.  Aangezien HF geen verzoek tot geen vrachtverkeer had ingediend, ging de reis gepaard met inhaling van vele
vrachtauto's. Desondanks een voortvarend geheel en niet al te lang na een fraai gelegen rustplaats van velen, zagen de HH een vermelding van het startknooppuntnummer. Niet gedraald en parkering was een feit. HF zijn reeds zeer vertrouwde schoenen aan, waar HH voor het eerst de nieuwe schoenen als troef tijdens een HH-wandeling inzette. Dat beloofde wat. Koud waren deze rituelen beëindigd of daar stond een flink uit de kluiten gewassen hond een waterlating te doen. Een goed begin is het halve werk, maar ja dit was geen werk. Al keuvelend werden we ingehaald door een auto van Bpost met een mededeling. Deze mededeling werd eer aangedaan. Toen HF fotografisch de mededeling vastlegde, werden er verbaasdnieuwsgierige blikken van zowel de bezorger als de ontvangster ons deel. Vlak daarna een paardewaterlating van heb ik jou daar. En dat terwijl we nog maar een kilometer onderweg waren. Wie weet waren dit voorboden van er de rest van de ca. 19 kilometer ons te wachten stond. We zullen het zien. Niet veel later heeft men een aanwijzingsbordje vergeten te plaatsen of de HH hebben dat over het hoofd gezien, maar eigen inbreng was een feit.

 Niet erg hoor, want vlak na de waterpomp konden we de draad weer oppakken. Aan de linkerkant een groot landgoed en even verder vlak buiten de bebouwde kom doken we de natuur in. HH merkte de verstopeenden toch nog op. Na Zinkval op naar Boerenhoek. Ook daar weer een ontbrekend bordje. Oftewel wederom eigen inbreng. Daardoor wel tweemaal een mooie uitvoering van huisnummer 50 gezien en een haciende met eigen Shellpomp, maar deze keer was de schade echter toch aanzienlijk. Middels moderne middelen vast kunnen stellen hoe we weer origineel konden gaan lopen. Een behulpzame grondwerken vroeg ons af waar we naar op zoek waren. Hij vermoedde Studio 100. We zeiden de Steenwinkelstraat. Eerst overtuigend, maar kort daarna met behoorlijke twijfel was waar wij waren de gewenste straat. Gelukkig stelden we na 200 meter reeds vast, dat er dwaalspoor was aangeraden.Terug op de schreden en op naar de niet voor bepaalde dierenweide.

 Hoewel HH terecht vaststelde dat er wel vogels in de weide zaten. Vlak voor we bij het gezochte knooppunt aankwamen, moesten we langs een slootje door een stuk akkerland. Zonder problemen en daar hadden we weer vaste grond onder de voeten. Toen kwam ons een auto achterop en de bestuurder in een blauwe overal deed het raampje naar beneden. Wellicht ging hij ons vertellen hoe het nou zat met al dan niet vogel- of hondenweide of iets dergelijks. Die kans bleek al direct klein, want hij begon met te vragen of hij ons iets mocht vragen. Dit overigens volgens de plaatselijke keelklanken. Toen wij toestemden in het vraaggedoe werden we overspoeld door voor ons onverstaanbare geluiden. Dus gevraagd om duidelijkheid of ondertiteling. Om een lang verhaal iets in te korten, wij denken dat dit de lading van de ondervraging dekt: gister waren er ook al twee personen over de akker gelopen en of wij dat ook waren. Het idee alleen al. Daarom lekker doorgewandeld en even later was er een fietsvrouw, die aan hetzelfde spraakgebrek leed en ons iets in verband met gevaarlijk wenste te laten weten. Wat precies: we zullen het nooit weten. Het is overigens wel goed om te weten dat men in de buurt van Niel met ingang van heden er eindelijk iets aan gaat doen middels bekeuren. De tarieven liegen er niet om. Hoewel het doorzoeken van afval van de HH natuurlijk onbetaalbaar is. Aangezien het tijd werd voor een maaltijd konden we ons bedwingen en gingen niet in en op de speeltoestellen. Tijdens de hap werden we tweemaal getrakteerd op een treinuitvoering.

 Daarna via de Uitbreidingsstraat het spoor overgestoken. In tegenstelling daartoe besloten we de route in te korten en het natuurgebied de Walenhoek (beetje raar ook in Vlaanderen, maar goed) te schrappen. Langs het station, waar je geen lange voorwerpen omhoog mag houden. Met het oog op Hemelvaartwandelingen een blik op treinkaartverkoopaangelegenheden. Zodoende kwamen we bij het plein bij de kerk. Normaliter verwacht men daar horeca. Zo niet in Niel; daar zitten er dan begrafenisondernemingen. Bij het woonzorgcentrum weet men waarschijnlijk iets over een boodschap van of over Maria. Wij konden mooi even gebruik maken van een spiegeling. Toen was er even iets aan de hand met de telefoon van HH. HF maakte daarom maar een foto van kunst in de al dan niet vogelweide.

Een ontbrekend bordje en dan maar alvast naar de dijk van de Rupel. Achteraf gezien jammer, want een stukje natuur ging daardoor aan onze neuzen voorbij. Wederom werden we aangesproken. Dit keer goed verstaanbaar en men informeerde naar hoe we hier geraakt. Uitgelegd en deel twee van de gedichten langs de Rupel tot ons genomen. Aan dat gedicht hebben we de titel van deze wandeling ontleent. Voor hen die daar in geïnteresseerd zijn: de dichter is Dick van Welzen en het werk is genaamd Dichter bij de Rupel. Voor ons ka de zin natuurlijk een geweldige troost zijn. Er is dus nog hoop. Op en links en rechts van de dijk was van alles te zien. Veerponten, horeca waarin de veerpont verwerkt is, nieuwbouw, zeesluizen in de verte en nog veel meer. En dan zijn we weer in Hemiksem. Wel heel erg groot en indrukwekkend is de abdij van St. Bernardus.

Naast gemeentehuis en residentie doet het ook nog dienst als onderdak voor musea. Het bier met dezelfde naam en de uitvoering Abt is met kop en schouders favoriet van HF. Maar niet verder vertellen, hoor. Weer terug bij het water en het volgende pontje gaat de weg omhoog en waanden de HH zich in Zuid-Limburg of een ander heuvelachtig gebied. Zo, nu waren we bijna aan het einde van de wandeling en waren bij punt 323 aangekomen. Hier werden we voor de keuze gesteld. Punt 322 is op twee manieren te bereiken: kies maar uit. We kozen en daardoor hebben we gelukkig nog een flink stuk extra gelopen. Blije voeten toen die na ruim 24 kilometer uit de schoenen werden gehaald. Dan nu even terugreizen om het geheel in Rotterdam onder het genot van van alles af te sluiten. Bij het kruispunt adviseerde HH de bestuurder voor ons om nog even vlak voor de aanstormende vrachtwagen over te steken. Blijkbaar een goed advies, want aldus geschiedde. Een prachtig ongeluk werd ons door de vrachtwagenchauffeur onthouden. Vlekkeloos werd Rotterdam bereikt en gingen we weer eens naar De Gouden Leeuw. Daar konden we kiezen ui vier soorten Brandflesbieren. De Saison en Sylvester konden wat ons betreft aangerukt worden. Deze werden genuttigd onder toevoeging van al dan niet gratis bitterballen en nootjes. We hadden in ieder geval een hele goede dag met mooi veel ontvangst bij HH en een fijne route met veel zonneschijn onderweg.