maandag 29 mei 2017

En dat is vier (salm)

Vandaag stonden vele zaken op het programma. Aangezien het de uitcheck dag was dienden de volgende zaken plaats te vinden:




  1. op een rustige wijze ontbijten
  2. de spullen opruimen
  3. tassen inpakken
  4. alle sporen van onze aanwezigheid in the old cottage wissen


HF haalde nog wat zaken bij de lokale supermarkt, waarna het allemaal kon beginnen.
De verdeling was als volgt:
HF: 2 broodjes met hartig, 2 eieren en de nodige sappen
HH: 1 chocolade broodje, een yoghurt met vruchten, een ei, koffie en sap

Daarna punt 2 afwikkelen.Tussendoor natuurlijk ook nog douchen en voorbeeldig toiletbezoek.
3 en 4 volgden min of meer daarna.

De wandeling was gepland in een zeer onherbergzaam gebied in de buurt van Malmedy. Maar daar zouden wij ook bezoek krijgen van onweersgenot. Gezamenlijke inspanningen van gisteravond en hedenochtend brachten uitkomst. We doen een rondje (groene ruit) bij Vielsalm. Was dat ff een goed plan.
Dan konden de spullen nog even blijven staan, kon er achteraf nog een keer gedoucht worden en daarna op pad.
De wandeling naar Vielsalm is duidelijk, ook voor de HH. Direct wild gespot en wel een eekhoorn.
Langs het meer (onderlangs) en daarna kon het beginnen. Direct stevig de heuvel op en vooral doorgaan met klimmen. Heerlijk met deze temperaturen.
Wat al een beetje was voorzien bleek juist, we kwamen langs de mast. Daarna afdalen naar de randen van Salmchateau. (denken wij). Daar nog wat rondgekeken en de kerk erop gezet.
De bebouwing achter ons latend ging het weer omhoog met mooie vergezichten.
Vervolgens het bos in. En ja hoor, wild spot 2: Lowieke de Vos. Hoewel we de rakker niet op de foto kregen konden we hem wel enige tijd aanschouwen.
Via een mooie open vlakte waar de temperaturen meer dan heerlijk waren doken wij ons laatste restje bos in. Aldaar troffen wij een aantal paarden begeleiders met op hun beurt hun begeleider.
Linksaf over asfalt en door richting Neuville. Ex-Wild spot nr 3.
Neuville begroette ons met een mooie kapel en diverse soorten van bewoning, van fraai naar fraaier en tenslotte fraaist.
Vriendelijk wandelend deden wij bij de kerk een stop en laafden ons en aten wat. Daarna de laatste meters naar Vielsalm.
FF uitspannen op het terras, terug naar ons huis. Aldaar weer douchen en na een laatste controle was HF de brievenbus kwijt. Met hulp van HH gevonden en toen kon het dan eindelijk beginnen. De terugreis naar Rotterdam. Onderweg nog een mooi voorbeeld van bedoeld onweer mee mogen makend met hagelstenen zo groot als ...... konden wij via de nieuwe sluiproute van Maastricht nu ook zelf de tunnel bekijken. Conclusie: top.

Na een snelle rit bereikten kon HF worden afgezet en na een hartelijk afscheid kon dan ook HH terug naar huis.
Het zat er weer op voor 2017. Het evenement waar de HH altijd naar uitkijken.
Het weer, de locatie, de bieren, het eten ... alles zat mee. Heerlijk.

Meer Ardennen


Nee, Meer ligt niet in de Ardennen. Pas waren we in Meer, maar nu bedoelen we nog een wandeling in de mooie streek van België met heuvelen en dergelijke. Zodoende meer.
Maar wel met mate. Gister buffelden we een krappe 30 km en daar zijn we, al dan niet met gezond verstand, best trots op. Aangezien we het gezond verstand slechts voor een klein deel thuis hadden gelaten, leek het ons verstandig om iets rustiger aan te doen. Niet alleen om iets te kunnen recupereren, maar zeker ook omdat dat te temperatuur nog ietsjes zou gaan stijgen.
Daarom lekker relaxed opstaan en ontbijten met een aantal oude broodjes, maar ook vers gehaalde, een eitje en voor sommigen zelfs een yoghurtje.
U ziet het: we schamen ons nergens voor. Op naar Trois-Ponts was het devies. Een Route You-beschrijving van Blauwkruikje ( https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/572576/recreatieve-wandelroute/promenade-des-hameaux-trois-ponts ) leek ons iets moois. Volgens HF kon de trein van 13.13 u. ons prima van pas komen. Omdat we zwaar in de relax-mode waren, begonnen we al ruim van te voren aan de wandeling richting station. Achteraf was dat geen slecht idee. Want door het relaxte gevoel had HF wel de juiste vertrektijd in zich opgenomen, maar niet van het juiste traject.
Bij het station aangekomen bleek dat we luttele seconden hadden om kaartjes te kopen en aan boord te gaan. Door een omissie van het kaartapparaat verscheen slechts 1 kaartje voor de prijs van twee. Een tweede kreeg gelukkig alsnog op tijd het daglicht te zien. De treinreis was er niet minder om. In Trois-Ponts op zoek gaan naar de startplaats zijnde de VVV is geen probleem. Om daar vandaan Pont des Soupirs te vinden had wat meer voeten in de aarde. Het sujet dat in noodgevallen wielrenners de juiste weg moest wijzen, wilde en kon de plek niet duiden. Evenals de dienstdoende mevrouwen in de friture. Een vriendelijke en behulpzame jongeman uit het dorp wees ons echter resoluut, waar we de tweede brug van de, volgens de dorpsnaam drie, konden vinden. Het relaxte gevoel bleef lekker hangen en het in de vele schaduw aan het begin was dan ook fijn wandelen. De continuing story van het genieten werd dus geen halt toegeroepen. Opvallend was het soort van stuwmeertje. Omdat het al ruimschoots lunchtijd was dronken en aten we wat. Al keuvelend liepen we naar Basse-Bodeux.
Een wispelturige auto van het in Franse handen overgegane merk zwermde rond ons. Even later bij de afgebrande boerderij deed een zwermpje motoren hetzelfde. De Shadowrider daarvan wachtte ons op bij de rotonde. Daarna was het voor ons voorlopig gedaan met beschaduwd wandelen. Père Boigelot had niet genoeg aantrekkingskracht op ons, zodat we doorliepen naar Haute-Bodeux. Basse ligt op ca. 319 meter hoogte. Uiteindelijk bij Brumé zouden we op 460 uitkomen. Gister was het hoogste punt 479. En eergister 533. Zinloze informatie en de wandeling is er niet minder mooi door geworden. Alle drie winnen ze op verschillende vlakken en uiterlijkheden. Maar goed, we zijn in Haute-Bodeux. Omhoog motten we en dat doen we. Bij de bosrand even zitten en wat drinken. Tot op dit moment geen wildspotting, maar we kunnen niets alles hebben.
Per slot van rekening doen we ongewild toch nog weer een stukje van de GR 571. Langs zoemende elektriciteitsmasten en transformatoren werd Brumé bereikt. Wellicht ten overvloede, maar de indrukken waren weer overweldigend. Vanaf Brumé was het alleen maar dalen. Volgens de routetekening zouden we nog in Coo terecht moeten komen. Maar de route-aanduidingen leidden ons direct terug naar de beginplaats. Gezien de warmte niet heel erg.
De boer joeg de koeien op, maar op de HH kwam het over als loltrappen voor de dames. In Trois-Ponts streken we weer neer bij Du Vieux Pont. Een grappig trio plaatselijke meneren zat vlak bij ons. Redelijk tandeloos en bierverkwistend had men het naar de zin.
Dat gold niet voor het Nederlandse gezin. Ondanks grote bliksnijder van mevrouw en het hondje op de arm van de man bleven ze niet om iets te drinken. Zij wilde terug naar de camping. De rest gehoorzaamde. Wij op een gepast moment en wat versnaperingen later terug naar het station. Gelukkig interpreteerde HF de rondroeping daar verkeerd en dienden we in gestrekte draf alsnog naar het juiste perron te racen.
Net als vanochtend toch alles op tijd gedaan. In Vielsalm kozen we voor de route langs het meer. Waar te eten en dergelijke was nog even onduidelijk, totdat HH met het lumineuze idee kwam om bij Chez Mour vette happen te kopen en op te peuzelen.
U ziet was het is geworden. Alles gebakken in Ossewit, dus enorm gezond. We lieten het ons smaken en hobbelden daarna huiswaarts. Einde van weer een fantastische dag in de Ardennen.

Vielsalm 2, van Vielsalm naar Trois-Ponts



Laat u niet helemaal voor de gek houden door het plaatje hiernaast. Nergens hebben wij in treinen gezeten, dan pas na afloop. Het klopt derhalve dat deze treinreis op de kaart niet aanwezig is. Wandelen was en is het devies.

Maar niet zo negatief beginnen. Want wat was er aan de hand?

Een bijzonder mooie etappe stond op het programma. Vanwege de lengte alleen al zou het ook een zware etappe worden.
Met het mooiste weer wat je je kunt wensen werden de spullen gepakt, de deur van het huis afgesloten en ging het op weg naar Vielsalm. Het rustige fiets/wandelpad biedt iedere keer weer mooie uitzichten en zodra Vielsalm in zicht komt met de grote kerk is het eerste stuk van een kleine 3 kilometer gedaan. De camping lag er weer vriendelijk bij en zo te zien was iedereen in blakende welstand uitgebroken.
Aangekomen in Vielsalm werd meteen doorgewandeld naar Rencheux, de stop van gisteren. Het beginpunt wenste zich pas in tweede instantie te openbaren maar toen kon het grote genieten beginnen. Langs soms kleine woningen maar met verrassend grote tuinen met uitzicht kon verder worden gewandeld maar nu ook het bos is. De zon was weer aardig de HH aan het bestoken dus enige schaduw werd welkom geheten. De uitzichten zijn waanzinnig. Het buitenland gevoel kan niet groter zijn.
Via de verschillende versies van Halleux kregen wij een beeld van het dorpsleven anno nu. Dit is vergelijkbaar met dat van vorig jaar alhier, hoewel de bewoners ons hiervan niet al te veel wenssten mee te geven.
Het leukste deel was toch wel toen we de N68 konden oversteken en een mooie klim konden doen.
Die was a: lekker steil, b: lekker lang, c: blij dat we er zijn.

Bijna bovenaan konden wij bij de herinnering plaatsnemen, nam HH wijselijk een aanvulling uit de natuurkraan en werden wielrijders gevraagd naar hun beleving van de beklimming. Ca va was het korte antwoord. Gelukkig hoefden we na de uitrusting niet direct af te dalen en ging het grote stijgen gewoon verder, maar dan omhoog. Hierbij werden onderling strijdkreten uitgewisseld, aangestoken als wij waren door de vechthandelingen die zich hier hebben afgespeeld. Een bijkomend voordeel is het feit dat wij ook onszelf hiermee de gewenste oppepper gaven. Dat lichaamsvocht in grote hoeveelheden kon worden afgevoerd hoeft niet nader te worden uitgelegd. Langs een zeer mooie verhuur met Nederlanders werd het laatste stuk beklommen. Dat ging dan ook steeds beter.
Soms moest worden gezeten ter laving. Enorme hoeveelheden water gingen erdoor heen, zoals door HH op gepaste wijze werd gedemonstreerd.
Toen dan eindelijk Trois-ponts in zicht kwam was het grootste deel van het tempo er wel uit.
Mooi uitzicht op een uitkijktoren, maar tot een voorstel om "daar nog even te gaan kijken" kwam het niet. Het laatste deel van de wandeling ging weer langs een camping, daarna een brug te vroeg vandaar nog over de weg naar het centrum gewandeld.

Eenmaal aangekomen in Trois-ponts (waarom zou je dat twee maal doen?) eerst maar even treinkaarten kopen, we hadden immers nog niet genoeg gewandeld. Daarna weer terug het dorp in en een terras werd aangenaam verrast met onze aanwezigheid. Bier had men. Ook een gevarieerd kaas/worst plankje.
Met de trein terug naar Vielsalm alwaar wij een bepaalde chinees wisten te vinden, maar pas nadat bieren waren gedronken. Op de vraag van HH waar deze chinees zich dan wel bevond wist HF direct antwoord te geven. Dat het smaakte zou een understatement zijn. Morgen verder.

Iets met het cijfer 5


Hallo. Heeft u iets met het cijfer VIJF? De HH tijdelijk wel. Dat zit zo. Een jaar of wat geleden gingen de HH voor het eerst een meerdaags verblijf elders koppelen aan wandelingen in de regio van elders. Elders was dan vaak Zuid Limburg, maar ook de Ardennen bleken elders genoemd te kunnen worden. Aangezien er dit jaar een zelfde exercitie diende te worden gedaan, leverde dat een lustrum en dus een VIJFde keer op. Daar komt nog bij dat dit verhaal het VIJFtigste wordt in het VIJFde boek van de HH. Meestal was er sprake van het regelen van slaapplaats en dergelijke op het laatste moment, maar deze keer werd reeds vroeg in het jaar de verjaardags snurkgelegenheid vastgelegd en wel in Vielsalm. De HH wensten gedeeltes van de GR 571 Vallées des Légendes te gaan doen. De auto mag alleen dienst doen om ons naar de slaapplaats te brengen om daarna gedurende het verblijf (dit keer van woensdagavond tot en met de zondagmiddag daarop) stil te blijven staan. In de tussentijd dient, indien noodzakelijk, openbaar vervoer ingeschakeld te worden. Het plaatsje Ville du Bois in de buurt van Vielsalm leek een geschikte kandidaat en bleek een aangewezen huisje voor ons beschikbaar te hebben.
Dat werd dus de uitvalsbasis voor een aantal wandelingen. De reis er naartoe werd gedeeltelijk elektrisch gedaan in de nieuwe HH-auto. Na wat oponthoud i.v.m. veel andere weggebruikers kwamen we op tijd aan om nog de tweede helft van de wedstrijd Manu-Ajax te bekijken. De aanwezige televisie en bijpassend boxje dachten daar anders over, zodat we zonder voetbalbeelden gingen slapen. De volgende ochtend fris en fruitig opgestaan. Ontbijtspullen waren meegenomen en na broodafbak door HH werd een mooie ochtendmaaltijd genuttigd en van de restanten een lunchpakket worden gefabriceerd. Op het programma stond wandelen over de GR 571 van Vielsalm naar Gouvy en dan later met de trein terug. Op aanwijzen van de huiseigenaar namen we het fiets/wandelpad naar Vielsalm om daar via Rencheux aan te haken. Onder de indruk van de kerk en het meer van Vielsalm liepen we echter niet naar Rencheux. Bij het station besloten we dan eerst maar naar Gouvy te treinen en naar Vielsalm terug te wandelen. Zo gezegd, zo gedaan. Kaartjes uit de automaat en bij spoor 1 wachten op de trein. Er werd omgeroepen dat we naar voi deux moesten en dat deden we dan ook.
Net als de jongen die al een tijdje, ondanks de mooie temperatuur, erg druk en zenuwachtig over het perron ijsbeerde. Toen we de trein instapten zagen we de reden van de opwinding: z'n vriendinnetje stapte uit de trein. Gezien de zoenerij waren ze allebei erg blij elkaar weer te zien. Aangekomen in Gouvy vonden we snel de wit-rode aanduidingen voor onze route en konden op weg naar Cierreux; het volgende dorpje op de route. Al snel waren we buiten de bebouwde kom en was er sprake van natuur. Naaldbomen en de daarbij behorende geuren deden HF veel genot. Terwijl HF op zijn schaduw aan het letten was, zag HH een ree oversteken. De afspraak is, dat beide HH in geval van wildspotting  het dier in kwestie gezien moeten hebben, anders telt het niet mee. Na een beetje speurwerk zag HF het dier ook en was het eerste geval van wildspotting op de reis een feit. Heel veel mooie wijde blikken, uitzichten, stroompjes en andere gelukkig makende dingen werden ons deel. De kapel ligt niet direct aan de route, zodat we daar geen bezoek aan brachten. Na drie waarschijnlijk oorlogsgraven kwamen we bij de bosrand een eenzame stilstaande fietser tegen.
Tot nu toe hadden we buiten Gouvy alleen dieren ontmoet. En allen van hen waren een stuk vriendelijker dan dit mensexemplaar. Het genieten van de omgeving werd echter steeds maar opgestapeld en dat was ook aan de inwendige HH te merken. Er moest even gegeten worden. Wellicht dat Cierreux een horeca rijk was. Nou nee dus. De overheerlijke meegenomen broodjes waren ook erg welkom, hoor. Op het dorpsplein hadden ze genoeg bankjes neergezet om een tijdje heerlijk zittend in de zon te lunchen. Nog even wat drinken en op naar Salmchâteau, het volgende plaatsje. In het bos werden we (aangenaam) verrast door een dier dat vlak voor onze voeten bewoog. Direct zagen we dat het een slang was. Eerst op eerbiedige afstand raken en daarna de kruiper beter bekijken. Van de drie hier voorkomende slangen (adder, ringslang en gladde slang) bleek het de laatste te zijn. Deze volwassene ging nog even poseren op een boomstam en ziehier.
Euforisch door de tweede wildspotting van de dag liepen we verder met steeds weer zwaar genot van de weersomstandigheden en de omgeving. Vlak voor Salmchâteau hadden we een kapelletje en tijdens de afdaling stonden 12 betonnen paaltjes met kruizen, Waarschijnlijk in verband met de 12 zuchten.  In Salmchâteau zelf had men horeca en lieten we ons verleiden tot consumptie van een glaasje heerlijk koele Jupiler.
Ook dat was voor zeer hoge genotsgraad. Van het kasteel op zich was alleen de poort nog over. Vlak daarna kregen we een stevige klim voor de kiezen. HF zweette tijdens die klim het volledige pilsje weer uit. Daar deed zelfs het hokje met de hangende jas niets aan. Op de top kwam de beloning: een prachtig uitzicht.
Ons doel werd nu Rencheux. In het bos bleek dat HH zijn pilsje op een andere manier wenste achter te laten. Het paard en de twee hondjes hadden het zo te zien aardig naar hun zin, terwijl de bijbehorende meneer in de auto zat. De wandeling zat er bijna op. Een merkwaardig kamp voorbij en daarna werden we op een afdaling van 10% getrakteerd. Aan het einde daarvan waren we in Vielsalm en gingen we in de schaduw op een terras nagenieten van de belevenissen.
Een voor ons nieuw bier La Vieille Salm beviel uitstekend. Op naar "huis" en douchen. Daarna terug naar Vielsalm om daar het avondeten te nuttigen. In Le Jardin du Bambou kregen de HH een heerlijke oosterse maaltijd voorgeschoteld en na het zeer aangenaam verpozen aldaar deden we zeer voldaan de terugwandeling. Dag 1 was geweldig!


zaterdag 20 mei 2017

We won't let you down

De Ardennen zijn inmiddels gewaarschuwd en weten ervan. De HH komen eraan, hetzij woensdag hetzij donderdag. Natuurlijk zijn de HH niet dermate wereldvreemd dat wij echt wel weten wat een belangrijke wedstrijd 020 dient aan te leveren. Daarover is voldoende op het www bekend gemaakt. Met 17 miljoen coaches met allemaal hun eigen visie op "wat er moet gebeuren" is het de HH duidelijk geworden dat dit niet onderschat moet worden.
Nadat de festiviteiten in 010 met enige passie zijn afgerond kan alleen maar worden gesteld dat het vanaf nu beter zal gaan, zowel voor u als voor ons.
Panoramisch vergezocht is bijgaande foto van de omgeving.


De HH maken nu al plannen inzake wat mee te nemen voor ontbijt, slapen, boodschappen, drank, etc. De taakverdeling was ineens zonneklaar. Want ja, meerdaagse doorwandeling is aanstaande.
Southern Comfort is wel minimaal vereist. Hoor ik daar roepen: "maar dan verstaan wij u niet?" Vreemd raar, maar toch ieder jaar weer een bepaalde opwinding aanroepend.
Vandaag eerst nieuwe ijskast voor HF, morgen nieuw transport voor HH, hoewel anoniem blijvend, dus van ons weet u nergens van.
Om de standvastigheid van de HH te testen had HF een route bedacht maar niet zelf verzonnen natuurlijk. Zie de bijsluiter.
Na een gezonde rit eerst maar even de wandelpaden met de auto genomen alvorens via een volledige omreis dan toch de parkeerplaats opgereden. De auto verdiende een eigen parkeerplaats en aldus geschiedde. Hoewel deze plek enige verontrusting teweegbracht kon toch onder vrijwel normale omstandigheden worden gestart.
Foto's van normale Brabanders willen wij u niet onthouden. Ziet u het verschil? Wij niet. Enfin, snel op weg, voor je het weet gaan anderen aansluiten. HF beloofde HH het grote genieten en had e.e.a. zo gerangschikt dat wij de zanderigheid en rulle wegen zouden mijden. Achteraf een voorbarige conclusie en zeker niet de dekking biedend die gesuggereerd werd.
Maar de HH slaan zich door alles heen, dus een kleine dip in het geheel was voor ons geen probleem.

Tja, Drunen en omgeving wordt geteisterd door een omgeving. Daar zouden de HH deze keer weer mee kennis maken.
Het gekke is dat we deze wandeling geen woonplaatsen aandeden maar ons voornamelijk in natuurlijke habitat ophielden. Dat gezegd hebbende was dit ook zo.
Brabant zou Brabant niet zijn. Dat gaan wij dus ontkennen. Zowel de mensen als de omgeving deden echt aan Brabant denken.
Paden zijn er om gewandeld te worden, hoewel af en toe gevraagd werd om ze te delen met ruitervolk en zij die bergfietsen als hobby hebben verkozen. Geeft niets. De HH zijn erger gewoon.
Welke wereldproblemen zijn opgelost:

  • de formatie impasse (men mag ons bellen)
  • wat te doen met Trump
  • wat wel en niet mee te nemen naar de Ardennen
  • wat te doen met de voorzitter van de VVD
  • welke  verwensingen wij richting Runkeeper zouden formuleren
Wat samenvattend over de route kan worden gesteld? Wij wandelden veelal door de natuur, zowel om ons heen als allesomvattend. Soms moesten paden worden gedeeld. Feitelijk een reguliere opdracht en geen verzoek. Soms dreigden de weergoden met druppels maar behalve een bril reiniging van HH bleef verdere schade uit. Anderzijds werd ons vaker de doorgang belet dan u lief zal zijn. Maar dan kent men de HH niet. Altijd doorgaan, soms met beter weten. Hoewel minder dan bij onzer zuiderburen werden ook hier incidentele pogingen ondernomen om spullen in het bos weg te stoppen. Een tekenend voorbeeld is door de HH als service bijgevoegd. 
Hoewel HF er alles aan gedaan zou hebben om rulheid te ontgaan bleek dit praktisch onuitvoerbaar. Hoe wij ook probeerden. Voordeel is wel de op en neer tred.
Is HF niet meegelopen tijdens de wandeling? Natuurlijk wel maar niet altijd op het kiekmoment in beeld.
Niettemin een tweetal voorbeelden ter uitleg en verantwoording.
Verschillende keren is al geïnformeerd naar hetgeen de HH op hunner ruggen dragen. In feite is er geen goed Nederlands woord voor maar rugzak dekt de lading en is het voorwerp.

Terugkomend op de inmiddels bekende parkeer bood gelegenheid om uitvoerig de bakens te verzetten. We gaan niet moeilijk doen over herrie door het schorrie morrie uit de lokale bekendheid maar wat men daarmee wilde overbrengen is ons ontschoten dan wel niet opgevallen.
Eenmaal terug in de 010 regio werd een willekeurige boekenkast bezocht en aldaar werden per heer 2 bieren en 3 ballen genuttigd.
Een volgend verslag zal een hoog Ardennen gehalte kennen.

zondag 14 mei 2017

Wie o wie?



Deze vraag kan men op vele situaties loslaten. Op het moment van redigeren van dit epistel is nog niet bekend wie de kampioen oppervoetbal van Nederland wordt. Feit is wel, dat het een nek-aan-nek race is en tot het laatste moment houdt men de spanning er in.
Wie o wie zijn de HH, die met enige regelmaat een beschrijving opdringen van een door henzelf gedane wandeling met bijbehorende handelingen? De vraag is al niet erg kort, maar het antwoord zeker ook. Ruim 445 keer werd een dergelijke actie gedaan, dus om enig inzicht te krijgen zou men al die verhalen tot zich kunnen nemen. Maar om te beginnen is deze misschien een mooi begin. HH had in zijn inmiddels geheel herstelde Fransoos nog een route gevonden bij onze Zuiderburen. HF zag dat daar geen kwaad in school en stemde in met ophaling door HH en zijn Fransoos, zodat HF zijn Fransoos een dagje rust kon gunnen.
's Ochtends vroeg had HH enkele buitenvochtigheids indrukken gekregen, die de weersvoorspellingen van de weerman van België bevestigden. Dat waren zowel de aanleiding als de reden waarom HH HF verstelde om beslissing over wel of niet eropuit uit te stellen tot een een uur of elf. HF had geen kennis genomen van de bekendmakingen van de voornoemde Belg en raadpleegde diverse informatiebronnen inzake de neerslag her en der. Kwam tot de conclusie dat het beter was om geen vrees te koesteren, aangezien neerslag ter wandelplek achterwege zou blijven en er zelfs sprake zou gaan zijn van warmteverschijnselen. Zodoende stond HH, inclusief een oor, mooi rond 09.30 uur bij HF aan de deur. Op naar Meer. Tijdens de rit daar naartoe haalden we de spelersbus van Heracles in. Waarschijnlijk had men zich in de dag vergist, want immers de wedstrijd tegen Feyenoord is gepland voor de zondagmiddag. Nadat we door enkele exemplaren van laagvliegende voertuigen waren ingehaald, parkeerde HH en konden de noodzakelijke en ook gewoontegetrouwe schoenwisselingen plaatsvinden.
Even wisten de HH niet meer precies waar de schoenen aan bevestigd dienden te worden, maar gelukkig reed er toen een vrachtwagen van de firma Voeten voorbij. De jassen werden in de rugzakken opgeborgen. Overbodig. De omgeving is niet volkomen nieuw van de HH. Toch zou er slechts sprake zijn van weinig overlapping. En de route ziet er zo uit.
 Een klein stukje door het dorp en vlak na de watertoren het dorp uit. In de diverse weilanden heerste grote rust onder de dieren. Men keek wel naar ons, maar de lighouding bleek favoriet. Toch vonden twee ponypaardjes, die blijkbaar niet bij Japie hadden gegeten, het belangrijker om even richting de HH te gaan en ons te begroeten. Dan kan men natuurlijk altijd rekenen op een bemoedigend woord en interessante informatie onzerzijds. Bij de varkenshouderij, waar een inmiddels zeer bekende odeur verbleef, zagen we, dat iets dierlijks vroegtijdig beëindigd was. Vliegen bezochten de getroffene. Overigens troffen we niet elke boerderij en bijbehorende gebouwen in optima forma aan. Wat daarbij de invloed van de 50 jarige Jan is, kunnen we niet achterhalen. Wel brak voor HH het snackmoment aan bij het daaropvolgende bankje. Bij de Mosten waren jeugdigen bezig onder begeleiding en zagen we een gedemonteerde kikker. was destijds een flinke, maar had nu geen poespas meer.
Om de route te kunnen vervolgen moesten we rechtdoor en naar punt 44. Men wilde ons doen geloven, dat we privéterrein gingen betreden en dat dat ongeoorloofd is. Oostindies en stoïcins tegelijk volgden we ons instinct er gewoon rechtdoor. Een juiste beslissing, want de paaltjes met 44 doken ineens weer op. Allen al het wandelen langs het huis van Marianne Konings gaf ons inzicht en energie. Bij Meersel Dreef herkenden we een stukje en ook het weerzien met Mark was hartverwarmend. Al snel was alles trouwens weer compleet nieuw.
De geitjes bleken erg blij te zijn met onze komst en vertelden in het kort even iets, terwijl rechtop tegen het hek werd gestaan. Van de vier witte honden moesten er zeker twee in bedwang worden gehouden bij de aanblik van de HH. Ze moesten nog veel leren verzekerde de begeleidingsmevrouw ons. Zonder al te veel bijzonderheden kwamen we bij het Ave Maria voor de gelegenheid verfraaid met blauw-witte of wit-blauwe versiering. Maar we gingen voort en zo heet de weg ook die we een tijdje volgden. Hierbij zijn we afgeweken van de oorspronkelijke instructies en hebben daardoor de punten 68 t/m 88 overgeslagen. Verdere eigen inbreng bleef achterwege. En daar was weer een bekend stukje bij de sportprijzenwinkel bij het Mariaveld. Een bushokje bood een bankje en we vonden het tijd om maar eens even wat bruine boterhammen van diverse pluimage en wat water in te nemen. Dit was tevens het punt, waar ook de dubbele bekleding in de rugzakken verdwenen, zodat alleen de t-shirts de goddelijke boventorso's nog bedekten. Zo, dan nu weer verder. Bouwnijverheid voor huisverhoging zagen we en toen een nieuwsgierpaard. De daar vlakbij geplaatste bankjes kwamen voor ons te laat. Iets daarna zagen we een koedier van buitenlandse origine.
Het is maar de vraag wie van de drie hierdoor het meest verbaasd was. Hoe het ook zij, de aandacht van HH werd getrokken door een koffer in een klein bosje. De koffer was dicht en HF gokte dat de deze leeg was. Fout. HH bewees middels opening, dat van leegte geen sprake was, aangezien het reismiddel tot aan de rand gevuld was met, u raadt het nooit, kinderspeelgoed. Daar zijn we toch iets te oud voor, dus lieten de spullen achter. En dan kom je stilaan weer terug bij Meer. Graven naar iets en aan de andere kant strooien en harken. We zagen het gebeuren. Net als een Rusbus in de buurt van de Mark. Nog even wat water drinken en toen waren we weer in Meer. Iets verderop stond de HH-Fransoos onbeschadigd op ons te wachten. Niet heel veel later konden we fileloos naar Nederland terugrijden. Het was nog redelijk bijtijds, zodat besloten werd om wel een nazittijd te gaan doen, maar niet op een reguliere lokatie. HH had een goed plan, maar helaas wisten de uitbaters niet van onze komst en was het etablissement  nog gesloten. Uiteindelijk streken we naar bij Blij, alwaar we onder andere genoten van Brand IPA en Imperator en Affligem Blond. De bitterballen waren daar een goede ondersteuning bij. De luidruchtige colonne namen we op de koop toe.