Heerendom

Normaal gesproken zou je op vrijdag elkaar kunnen benaderen en beleefd de vraag stellen wat er te doen is aanstaande. Maar met een nieuw regeerakkoord nog warm van de  printer is er voor de HH echt wel wat aan de hand. Hier kun je niet zo makkelijk overheen stappen. Vandaar dat de aftasting eerder was begonnen zodat consensus was bereikt over de volgende etappe:

https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-utrecht-cs/15153/

Op zich leuk maar u vraagt zich terecht of hoezo en waarom. Beide vragen beantwoordend kan het korte antwoord zijn: wij treinen graag met de spoorwegen om aldus zelf te kunnen vaststellen of lange wachttijden en/of afwezigheid van toiletten nu echt zo'n probleem moet zijn. Helemaal actueel is dit antwoord niet aangezien er noch sprake was van wachttijden en toiletinterieurs waren steeds aanwezig.
Wat ons dan wel weer nieuwsgierig maakt: hoe stappen de reizigers van Woerden in dan wel uit? Naar ons idee wordt er in genoemd station veel te hard doorgereden.

Voldoende hierover, nu daarover.

Het moment van samenkomst was een pittoresk stationnetje bij Alexander. Vraag niet hoe maar HH stapte in en vond na een korte inspectie direct HF die weliswaar andersom maar toch in de goede trein zat.
Na hartelijke uitwisseling van veruit de beste wensen mede van vrouw-personen kon dan toch worden gestart met door reizen naar Utrecht c.s. Dat is wel een station waar u zich terdege op dient voor te bereiden want er komen is geen probleem maar er weg te geraken is een probleem van de hogere wiskunde.
Uiteindelijk dan toch gelukt en als zodanig voelde dat toch als een overwinning.

Tja, dan ben je eindelijk ontsnapt en dan volgt de afspraak. Wie volgt de route, wie doet Runkeeper? Na ampele besluitvorming deed HH de route en HF de keeper. Ach, was alles maar zo makkelijk.

Langs mooie voorbeelden van oud en nieuw viel direct op dat de groene wissel van Utrecht de naam eer aan doet. Wat een mooie wandeling door het vele groen. Langs grachten, door parken maar zeker ook de buitengebieden waren prachtig. En hoogst ongebruikelijk werd op een herdenkingsmonument nu al HH herdacht. Dat men de letter s is vergeten wordt aldus geaccepteerd.

Parken werden aangedaan maar ook plechtige lanen en straten. Kunst was in zeer ruime mate aanwezig. Bij sommige kunstwerken moet de artiest nog wel een keer langskomen om de zaak af te maken. Dit staat best slordig.

Het rosarium bood gelegenheid tot maaltijd nuttiging en aldus geschiedde. Terwijl deze activiteit plaatsvond memoreerden de HH dan Utrecht twee opvallende zaken deed verschijnen. Voor bepaalde voet-achtige lichaamsdelen lijkt het geen veilige plek te zijn. Inkorting werd op diverse plaatsen zichtbaar. Robuuste, kloeke en prompte dames borsten daarentegen werden uitbundig geventileerd. Het was voor de HH zaak het koppie erbij te houden en zich niet te laten meeslepen door dergelijke leuke dingen van het leven.

Na de maaltijd ging het de buitengebieden in. Soms werd door HH wat aarzelend de route gekozen maar het spande er natuurlijk wel om dat de gekozen oplossing ook onderzocht diende te worden teneinde u de juiste informatie aan te bieden.

De oude gracht speelt een centrale rol in het HH-leven. Het is zowel een plek om heen en terug aan te doen. Daarnaast had HF de biergelegenheid ook al opgezocht en warempel. Ook hier moesten we ervoor daar zijn. Je komt ogen en foto rolletjes tekort om alles wat de HH deed verwonderen vast te leggen. Vandaar dat slechts een strenge pre-selectie werd doorstaan om u het alhier aanwezige aan te bieden.

In de buurt van de Dom wordt alles ineens duidelijk. Dit heeft zo moeten zijn, deze toren staat hier niet zo maar. Niettemin is er bedrijvigheid om dit toch nog eens haarfijn uit te zoeken. Ach, gemeenschapsgeld moet ergens aan worden uitgegeven. Via een mooie kloostertuin werd dan de oude gracht bereikt alwaar de zoektocht rechtsaf diende te gaan. Geen terras buiten dus moesten we naar binnen bij de vrienden en vriendinnen van Kafé België (collega's gezocht).

Men had hier vele bieren van de tap maar nog veel meer uit de fles.
Daarnaast waren de happen ongebruikelijk. Kazen, falafel, eigen mosterd. Teveel om op te noemen.
Dat gezelligheid bij een aantal aanwezigen reeds vergevorderd was kon onze pret niet drukken.

Terug van weggeweest

Een aardig tijdje geleden hadden de HH afscheid van elkaar genomen met in het achterhoofd dat een weerzien even op zich zou laten wachten. Welverdiende rust en dergelijke lagen daaraan ten grondslag. En nu was het dan zover: het weerzien. Uiteraard diende dat gepaard te gaan met een wandeling. Anders zouden de HH van een geloof af zijn. Mede dank zij het weer en een spoor van hiel namen we het besluit om middels het spoor een wat kortere route te doen en naar Den Haag CS te gaan om van daaraf naar Delft te flaneren.

Kort nadat we elkaar op station Blaak hadden handengeschud namen we een Sprinter en die bracht ons zonder dralen naar daar waar we heen wilden. Onderweg hoorden we dat er saprake was van een varkensstal. Ook werden onze uitwisselingen van wetenswaardigheden regelmatig en brutaal onderbroken en gestoord door een mevrouw, die een ieder een goede dag wenste en nog wat vertelde over de te verwachten voortgang van de treinreis. Pas in Den Haag deed zij het zwijgen ertoe. Niet minder goedgemutst verlieten we het station aan de voorzijde, waar het vrije uitzicht overigens behoorlijk belemmerd werd. In verband met ver-, her- en/of nieuwbouw. Gelukkig scheen de zon. Wist u dat in Den Haag het geld gewoon op straat ligt? De door HH gefrabiceerde route bracht ons over onder andere Plein en Lange Poten. HH wist uit ervaring dat bij het door hem aangewezen restaurant uitstekend kan worden gegeten. De beveiliging in de omgeving werd uitgevoerd door een aantal leden van de Koninklijke Marechaussee.

En kunst ontbrak ook niet. Een beetje dooie boel, maar wel grappig in de ogen van HF. Door de Passage en op naar de Papestraat. We gaan u vanaf nu verder niet vermoeien met straatnamen. Na een beetje ronddwalen kwamen we bij het standbeeld van Haagse Harry. Een stevige jongen. Maar effe kappe nâh. Het leek er niet op, dat Jamie in zijn restaurant was. En dan door China Town. Aangezien we laat waren gestart werden de boterhammen pas rond half twee verwerkt. Op een plein op een bankje volop in de zon was het een waarlijk genot. HH kreeg erg veel zin om een toiletbezoek te brengen. De gebouwtjes bij het plein boden geen oplossing. Maar niet al te lang daarna waren we bij station Hollands Spoor. Daar gaf een bordje aan, dat een toilet aanwezig was. Alleen nog even naar boven naar het perron. HF bleef achter in de tunnel onder het station in afwachting van een gelukzalige blik in de ogen van HH. Niets van dat alles. Het toilet was er wel, maar zou pas om 20.00 uur in dienst treden. Dat was te lang wachten en dus onverrichter zake doorwandelen. In de buurt van de Haagse Hogeschool heeft men best mooie stadsverandering aangebracht. De HH waren aangenaam verrast. Iets later werden we via groen en een vaartje geleid. Men had daar gedregd en een mooie vangst gedaan. Aangezien we nu in een natuurlijke omgeving waren liet HH zich verleiden tot enigszins verhogen van de waterstand.

Daarna waren we getuige van het feit, dat een automobiliste door een bromkoerier duidelijk werd gemaakt, dat als je voorrang hebt, je altijd moet doorrijden. Nog een stuk groen en door waren we zowaar al in Rijswijk. Langs een soort martelrondding werden we richting het centrum van Rijswijk gedirigeerd.

Maar het echte centrum werd ons bespaard. HH deed een wonderbaarlijke ontdekking. Aan een geparkeerde auto ontbreekt een redelijk essentieel onderdeel: de motor. Wel lekker zuinig waarschijnlijk. Een leuke wijk met even leuke arbeiderswoningen mochten we betreden. Men heeft daar meneer H.C. Spruit middels een plaquette onsterfelijk gemaakt. En daar ging de telefoon van HF. Uiterst ongebruikelijk, dus gaf hij gehoor. Na wat info in het Engels te hebben uitgewisseld was dat gesprek voorbij en kon weer volop genoten worden van de wandeling. Het was gewoon uiterst lekker weer en de zon deed goed haar best. Na een stukje Jaagpad werden we via het volkstuintjescomplex geleid.

  Zag er keurig uit en de mensen waren uiterst vriendelijk. HH kreeg het wederom op zijn heupen en ondanks de camerabewaking gooide hij de sluizen weer open. Even een korte aarzeling en toen toch weer op het juiste pad. Kort daarna was daar weer sprake van. Maar met vaste hand dirigeerde HH ons naar het juiste pad. Daar liep een hond niet aan de lijn en deed ook niet aan de lijn. Kijk nou, daar is een rotonde voor voetgangers. Na een ontmoeting met een takbrekende meneer en diens hond kwamen we weer bij de Vliet. Inmiddels hadden we Delft bijna bereikt en zagen dat het niet zo goed gaat met Jamie.

Nadat we de reultaten van een door de brandweer uitgevoerde redding van een drenkeling hadden gezien, bereikte ons de schriftelijke mededeling van de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, dat de brievenbus niet meer in functie is. Hiervan kennis genomen hebbend liet HF weten, dat wat hem betreft de wandeling wel tot een einde gebreid mocht worden. HH zag dat het vrijwel 16.00 uur was en vond het ook wel mooi zo. Besloten werd om in Delft een afsluitritueel te doen. De mevrouw van Het Klooster zette wat stoelen en buiten en wij mochten naar binnen. Daar bleken we in een waar bierwalhalla te zijn terechtgekomen. Wat dacht u van 20 soorten van de tap en 180 op fles? We dronken een aantal heerlijke exemplaren en lieten die vergezeld gaan van bitterballen en een Frans worstje met hazelnoten. Over en weer straalde geluk van de HH af. Wat een geweldige doorstart van de wandelreeks. De trein bracht ons naar Rotterdam en bij Blaak namen we afscheid.