zaterdag 20 januari 2018

Dus! Dat!

Deze week werd Nederland geconfronteerd met weersomstandigheden. Zo goed als het kon werd de kleurcode bepaald, maar .......  men maakte het nog niet bekend. Dat kwam later wel.
Niettemin toen de vrachtwagens en masse begonnen om te vallen, zelfs zij die zonder lading reden, hoe verzin je het. Een vrachtwagen zonder vracht, dat is bijna zoiets als "doe het lekker toch, echt wel!".
Dan de treinen. Die reden niet. Maar geen nood, daar kwamen de reizigers vanzelf achter, dat hoeft de NS echt niet aan iedereen mee te delen. Geen beginnen aan zouden de HH zeggen. Een lekker veldbed, koffie of thee, meer heb je niet nodig. Misschien van thuis de eigen hammetjes meenemen, dat doen de HH ook, met een flesje water. Dan hoeft de NS daar niet allemaal voor te zorgen.
Nu wil het geval dat de HH ook wel eens treinen. En in dit geval zou the day after voor de HH eraan komen. Grote zorgen hadden zij niet, wij maken ons niet gauw druk, tenzij bieren uitgeput raken, kijk dan heb je ons bij de ballen. En die zijn dan best bitter.
Deze week was HF aan de beurt, hij bedacht wat leuks in Utrecht en dan konden wij eindelijk afsluiten bij Olivier. Lex (alsnog dank) werd in de tussentijd namelijk erg onrustig omdat wij ondanks 030 niet aan genoemde locatie waren toegekomen. Maar ziet, vandaag viel alles op zijn plek.
Station Alexander was de ontmoeting, rechts achter in de achterste wagon was de plek van handeling der aanvang.
Een ferme handdruk beklonk het weerzien. Wetenswaardigheden en onzin berichten werden met het grootste gemak heen en weer gedeeld. De HH keken er niet van op.
Ach, rond 12.15 uur waren wij aangekomen bij het inmiddels bekende station waar in de verste verten geen veldbedden zichtbaar waren. Ook geen gratis koffie of thee. Wel reizigers die gewoon heel relaxed hun trein namen op weg naar waar dan ook. Wij daarentegen wisten natuurlijk inmiddels wel hoe we dit geheel konden verlaten op een manier die wij als prettig ervaren, dus lopend.
Trappen af, even achterom kijkend en daar gingen wij.
Het eerste deel van de wandeling had enige overlapping. Maar dat zou spoedig gaan veranderen.
Van stormschade was in die zin wel wat te merken aangezien er overal en her en der bomen, dan wel restanten van, lagen verspreid. Wil dan niemand zoiets opruimen?
Daar waar de vorige keer rechtdoor was nu rechtsaf de enige mogelijkheid. En ook meteen de juiste.
Soms was HF wat aarzelend in de aanduiding maar als we het grotere geheel in ogenschouw nemen dan wist hij echt wel waar we naartoe moesten.
Ongetwijfeld vraagt u zich af waar de HH toch iedere week de inspiratie vandaag halen. Stopt er mee, wij weten het zelf ook nauwelijks niet.
Huisregels, grachten, watertoren en natuurlijk niet te vergeten locaties waar de creabea's onder ons een huisvesting hebben gevonden. In een der niet waterdichte caravans bevond zich een fenomenale zeepcollectie. Heel fraai en uiterst handig.
Ook handig is een openlucht veldoven, hoewel enigszins buiten gebruik leek ons.
Daarna kwam een warm gevoel over de HH, hoewel hier een plaspauze en het nuttigen van boterhammen aan vooraf ging. Een ontmoeting met een hondenuitlatende heer op leeftijd bracht uitkomst. Het was nog niet gedaan, er kwam nog heel wat aan. Maar wat bleek? Vroeger werden de daken vastgezet, tegenwoordig niet meer. Kijk, dergelijke wijsheden brengen voorspoed en geluk. Ook in deze omgeving, die van bebouwing alras overging in andere activiteiten, al dan niet op een passende locatie. Een hele ingewikkelde manoeuvre bracht ons aan de overkant van het water. Op dat moment was de grote weg ver weg.

Terug naar dat warme gevoel, ja dat was toch een schim uit een ver verleden. Dat wat ons nog restte was alhier onder dubieuze omstandigheden ondergebracht. Dat het dan ook precies hier wat ging regenen droeg aan de algehele sfeer in belangrijke mate bij.
HF, huisfilosoof in ruste, kon het niet laten om op de stijgtrap er het zijne van te denken.
Niettemin ook hier een geavanceerde beweging om de overkant te bereiken. Mede vanwege de voortdurend ingebouwde noodzakelijke omwegen raden wij deze wandeling af indien u net met wandelen begint. Het is meer iets voor de gevorderden.
Daarna werd nieuwbouw, parken, scholen e.d. ons deel. Alsmede een bericht aan HF wat tot algehele droefenis stemde. De HH herinnerden elkaar er nog maar eens aan dat het NU er echt toe doet. Niet teveel in het later denken. Het grote genieten is ieder dag aan de orde.
Ja, dat er dan eens een winkelwagen in de sloot ligt, dat sommige kappers het drukker hebben dan anderen, daar kun je als individu niet veel aan veranderen.
Afronding volgde. Via de jaarbeurs en alweer het station kon dan eindelijk de route en pas worden ingezet naar Olivier. Het moge gezegd, meerdere kennen van het bestaan. Maar de HH hadden geluk, er was een tafeltje vrij. De gezellige huiskat maakte een meer dan gelukkige indruk.
Omdat u staat te trappelen bijgaand de opsomming der drank en spijzen:


U ziet, voor het geld kunt u ook een andere keuze maken. Wij vonden het erg lekker, maar er waren zoals gebruikelijk winnaars en verliezers.
Volgende week even niet, daarna gaat het weer verder.



zondag 14 januari 2018

Het weer


Nergens op de wereld is het zo vaak het gespreksonderwerp als ergens op de wereld. Het weer.  Uiteraard gaat het dan over de klimatologische omstandigheden.
Maar aangezien het weer op vele manieren invloed uitoefent op het menselijk zijn, is het ruimschoots verklaarbaar waarom zo'n belangrijk gespreksonderwerp is. De HH hadden zin om weer te gaan wandelen. Het weer beloofde droogheid en dat stemde sowieso na vorige week plensing tot vreugde. Waar naartoe en hoe werd snel door HH uitgevonden en HF stemde volledig en volmondig in. Weer naar Delft. Groene Wissel 18 ( deze dus ) moest er maar eens aan geloven. Praktisch gezien zou het het handigst zijn als hereniging der HH op Station Blaak zou plaatsvinden.
Aansluitend kon dan getreind worden naar Delft. In tegenstelling tot vorige week geen stresssituatie met op tijd zijn. HH al op Blaak en HF in een trein, zodat zelfs eerder dan gepland de samenaftocht kon worden geblazen. Een vlekkeloze reis bracht ons in Delft. Toen vonden we het welletjes. Uitstap en op zoek naar de uitgang. Dat ging niet zonder slag of stoot. Op onverklaarbare wijze werden we naar de fietsenstalling getrokken. En dat terwijl we nota bene voor een wandeling kwamen. Fier namen we de roltrap omhoog. Op die trap deed een damesmeisje een gevaarlijke truc, die gepaard ging met lawaai. Eenmaal echt buiten deed HF een poging de GPS-begeleiding te bewegen tot medewerking. 1 poging bleek niet genoeg, maar na een keer of vijf kon er van start worden gegaan. HF had reeds in de trein laten weten er veel plezier aan te beleven als de wandeling in tegengestelde richting zou kunnen plaatsvinden. HH moest wel lachen en stemde in. Daarom: hup, de Barbarasteeg in. Daar heeft verwijdering van beeldjes uit de nisjes plaatsgevonden. Jammer, maar zeker geen reden om de wandeling vroegtijdig af te breken. De AH-bezorgdienst had het met lege bierkratten in de laadruimte te verstoppen. En daar zagen we drankmisbruik: een krat bier deed dienst als deuropenhouder. Foei. HH verwachtte dat Juliana en Bernhard ons wat nadere infomatie omtrent de warrige zaken in de jaren zestig zouden komen geven. Achter de Nieuwe Kerk zagen we dat men druk bezig was opzichtig een gat te graven richting de grafkelder. Van J en B echter geen sjoege.
Op de Oostsingel houdt men niet van gelijkheid bij de voordeur. De een wel trekbel en dichtgemetselde brievenbus; de ander geen trekbel en open brievenbus en de derde geen trekbel en gesloten brievenbus. Van verwarring en verwisseling kan dus geen sprake zijn. Op de Bieslandse Kade leerden we de achternaam van Jezus kennen. Nog even in de telefooncelbibliotheek gekeken, maar de boeken waarvoor onzerzijds belangstelling bestond, wilden niet weg zonder de rest. Dat konden we Delft niet aandoen. Onder de snelweg door en langs de aan lager wal geraakte molen. Tot nu toe geen nieuwe trajecten voor de HH. Daar kwam daarna vrij snel verandering in. Rechtsaf het Heempad langs de weilanden, waar vele ganzen en twee damesmeisjes met fietsen ons opwachtten. Gekke dingen zoals een boomgans, wilgen met witte besjes en twee verkeersleiderganzen willen toch even benoemen. De ooievaars zagen met lede ogen aan, dat hun werk en verblijfplaats overgenomen waren door de net genoemde ganzen. Op de Noordeindseweg willen sommigen niet dat je spullen neerzet.

Langs een Spartapaard en een rust- en voedselgelegenheid verder op ontdekkingsreis. Hoewel men een paar huizen min of meer ondergronds heeft gebouwd, zagen de HH met hun arendsogen ze toch. HF kon zich goed voorstellen, dat het erg leuk is om ondergronds naar het toilet te kunnen. Nu volgde een tijdje natuur in de vorm van plassen, fazant, riet en pony's. En HF ontdekte dat zijn telefoon op slinkse wijze van mobiele gegevens bleef verstoken. Nadat hij daarin verandering had gebracht, was niet alleen de GPS-duiding duidelijk beter, maar ontving hij ook een Whatsappje van HH, waarin HH vertelde op welk perron hij op Blaak zich bevond. Inmiddels was dat niet meer het geval, zodat de wandeling prettig en samen voortgezet kon worden. Het witte huisje mochten we slechts van grote afstand bekijken, want de route dook dieper de natuur in. Aangekomen bij de Poldervaart mocht HF het hekje openen, aangezien HH het hekje  bij de Noordeindseweg al had open doen zwaaien. De brug over en het Balijpad op. Een exemplaar van de Rana Planus lag daar planus te wezen. Wij op naar de Dobbeplas. Dat de begeleider van de labrador op de brug voorover bukte met zijn aars naar ons gericht bevreemde ons enigszins. Maar laten we niet oordelen. In de familie van HH werd verwarring geschapen over januari of februari. Even een stukje fout lopen, maar al snel langs een mini-pyramide van Austerlitz weer op het juiste pad, zijnde het Hazepad. En ook daar een Rana Planus. Deze stak onder andere de tong naar ons uit. Even verderop wat mistige herinnering aan een eerdere wandeling langs Nootdorp. HF duwde de slagboom met de dikke buik open. Een stukje verderop iets van een amfitheater ofzo. Langs wat paarden en een klein stukje blubber en daar was de Grote Plas Delftse Hout.
Een natte hond en leuke blauwe prullenbakken kwamen op ons pad, evenals recreatieding Knus. En daar gingen we alweer onder de snelweg door en de eerst mogelijke gelegenheid die zich in Delft voordeed om een sluisje te bekijken grepen we met beide handen aan. Vanaf nu zou het allemaal allen nog bekend terrein worden. Maar de hiel van HF spoorde de HH aan om nog een stukje extra te gaan wandelen. Zodoende kwamen we aan de andere kant van het onzichtbare spoor terecht.
Op weg daar naartoe had HH nog een zeer geanimeerd onderonsje met een zeer spraakzame poes achter glas. HH sprak een redelijk geschrokken Laurens aan, die snel het huis van oma binnenstormde. Wist u dat er in Delft onderscheid gemaakt wordt tussen vuil- en regenwater? Nadat HH een uiterst noodzakelijke correctie aan de rode oog had aangebracht konden we veilig de De Vriesstraat in. In het parkje bij het met de rode helm geboren meisje las HH op de zonnewijzer hoe laat het was. Tijd om de binnenstad op te zoeken dus.
Een uithangfiets, een thuisbezorgtandem en een mededeling omtrent een echt lelijk iemand later liepen we in de binnenstad. Al grappend en grollend kwamen we bij de privécollectie Starwarsdingen. Ja en toen was het nog een kleine stap naar Het Klooster. Deze keer werden we ontvangen door een dame van, naar later bleek, Down Under. Na allebei heel erg diep te hebben nagedacht koos de een voor een Uiltje Redneck en de ander voor een Founders  Breakfast Stout. Beiden tevreden. De worst met hazelnoten was uitverkocht, maar die met de Beaufortkaas erin is een smakelijke vervanger. Ook de Founders Porter en de Val Dieu Tripel waren naar tevredenheid. In tegenstelling tot vorige week geen regen en, ook al kon het op vele plekken, geen bezoek aan een vinylplatenwinkel. Tot gauw.


zondag 7 januari 2018

De eerste van 18

Wij starten met voor u allen de beste wensen!
Wat is er toch weer een hoop gebeurd het afgelopen jaar.
De HH deden ruim 30 wandelingen en ook nog eens te voet.👟
Wij maakten diverse bier - en ballenkieken, ter meerdere glorie van onszelf maar zeker ook om kennis met u te delen. 😊

Tevens hebben wij diverse middelen van transport gebruikt waarbij de laatste tijd het OV toch ruimschoots met de beker naar huis gaat.🚊
Ook was het een jaar waarin in feite voor het eerst wandelingen werden overgeslagen omdat het weer ons niet welgelegen was, want u weet, aan de HH ligt het niet.🌧


Deze keer was Leiden aan de beurt. Met de ontmoeting op Blaak was niets mis, maar daarvoor had HF toch een bustocht moeten ondernemen en HH was in zijn jeugdig voorkomen iets te nonchalant geweest waardoor er toch enige op tijd aankom stress was ontstaan. Maar het wederzien gaf rust en kalmte.
Diepzinnige gesprekken alom, in de zin van: hoe gaat het thuis? Wat heb jij gedaan met oud en nieuw? En natuurlijk de blijdschap met de reeds nu vastlegging van de meerdaagse wandelbestemming. Onze zuiderburen kunnen weer van ons gaan genieten.

Eenmaal aangekomen was het kort sprake van aanhaking aan de techniek, geen papier deze keer, en daar gingen we. Snel weg bij het station, in, onder, door, achterlangs het ziekenhuis en zo verder.
De schets van de wandeling verschaft helderheid.

Zodoende kon het gebeuren dat buitengebieden bereikt werden, maar eerst via Naturalis. Velen gingen naar binnen, wij liepen er gewoon langs. Via buurten waar de inkomensgrens best hoger zal liggen werd Oegstgeest bereikt. U weet wel, bekend van JW.
Oud-Poelgeest bood ons een inkijkje in hoe het ooit eens is geweest. Je kunt er buurten maar wij hadden geen tijd. Alles in het belang van de wandelaar en de lezer immers.
Derhalve was ons meer een terloopsheid gegund aangevuld met verwondering langzaam overgaand in geestverruimende staat.
Niettemin behielden wij het overzicht van het totaalplaatje. HF verloor onderweg zienderogen accu capaciteit. Wij weten inmiddels uit ervaring dat teruggaan en zoeken geen resultaten oplevert. Jammer maar het zij zo.
Molens zoeken is tijdens deze wandeling niet al te moeilijk. Hoewel het wijkparkje slechts gedurende is geopend namen wij toch de moeite om e.e.a. te doorsteken.
Al te drassigheden werden door ons gemeden.
De aanwezige put bood HH een kijkje in het inwendige. Dat zag er voor 2018 hoopvol uit.


Na vele omzwervingen waarvan het bestaan niet wordt ontkend werd het tijd om de rust te verlaten
en ons te begeven in hetgeen velen onder u aantrekkelijk vinden aan een drukke binnenstad. Winkelen, winkelen, vermogens verdampen, nog eens winkelen, ach u herkent het wel.
Nauwelijks bekomen van zoveel geneugten werd het aangekondigde hemelwater dan eindelijk bezorgd. En wel in dier voege dat heil zoeken in een vinylwinkel uitkomst bood. 5 stuks voor 10 euro, waar vind je dat nog. Nu hierzo, vlakbij de burcht.

Daarna een kort overleg inzake de voortgang maar de kilometers voldeden nog niet aan de verwachting dus werd koers gezet naar het station. Op weg daarheen gaf HF te kennen dat wat hem betreft het direct door naar 010 kon. Alzo en dus.
Daar aangekomen een korte wandeling inmiddels voorzien van vriendelijk weer en dus togen zij maar ook wij naar Sijf.

Aldaar dronken wij 2 combinaties van stoute Porter met port (vleugje) en Duvel van de tap. Dit alles gegarneerd met bitterballen.
U ziet, de HH namen het ervan.
Wedra meer.