Sumsare

Van de HH is het bekend, dat zij meestal de wandelingen van A naar B oftewel vorensteachter doen. Soms doen ze er eentje achterstevoren. Of dat een afwijking betreft in psychische zin, is nog niet bewezen. Dat het ruime mogelijkheden biedt, moge duidelijk zijn. Het Erasmuspad mochten we reeds een paar volgen, al dan niet ingegeven door de Lof der Zotheid. Voor het geval er nog lezers zijn, die het niet wisten: de HH sporen slechts gedeeltelijk en meestal is er dan sprake van openbaar vervoer. Voeg dit alles tezamen en ziedaar: een wandeling vanuit Rhoon naar Rotterdam geïnspireerd door Erasmus.

Om in Rhoon te geraken werd de hulp van de sporen van de NS en de RET ingeroepen. Na tezamen stroming op Rotterdam CS ging de reis verder samen naar Rhoon. De schoonmakers waren druk bezig met het schoonmaken van het metrostel, toen de HH een riante hoeveelheid zitkeuzemogelijkheden werd aangeboden. 1 van de schoonmakers gunde ons ruimbaan. Waarschijnlijk door onze aanwezigheid stroomde de metro in sneltreinvaart vol. Zo snel, dat we ons afvroegen of de anderen eigenlijk al aanwezig waren op het moment dat wij instapten. De bestuurder wachtte het antwoord niet af en vertrok met gezwinde spoed naar het pas geleden weer geopende en vernieuwbouwde station Stadhuis. HH had de kennis al, maar HF prees de veranderingen.

Nadat HF bij station Maashaven oreerde, dat hij wel eens een koekje wilde bakken, verliep de reis mooi. Aangekomen in Rhoon ontvouwde HF zijn visie op een aangepast begin van de "Erasmus"- wandeling. Na het veto van HH werd de trip toch volgens de vernieuwde inzichten begonnen. Een blik op een grappig van kunstuitingen voorziene auto en de Hormonale Klok waren de eerste gratis vermakelijkheden, die ons ten deel vielen. Ook het te koop aangeboden bovenraam ontlokte een glimlach aan de HH. Of de goede bezig was met het aanpassen van daken in de wijk, kunnen we niet goed beoordelen, maar de tekst op de diverse werkmansauto's wilde het ons wel doen geloven. Bij de oude hoeve werden we tot twee keer toe bijna overreden. Fietsers en een auto deden ons schrik aanjagen. Gelukkig zonder lichamelijke gevolgen. Even wat verbazing over wat Barendregt in Rhoon te zoeken heeft.  De meneer, die de showroom van Citroën in verband met een zwarte vrijdag mocht bezetten, had nog slechts weinig haren op zijn hoofd, die er aan dachten. Toen werd de laatstgenoemde plaats een deja vu. Een redelijk weids uitzicht werd ons deel. En ziedaar de flexibiliteit van de HH: zelfs een net zelfverzonnen route werd aangepast aan de net ontstane inzichten. Zodoende werd koers gezet naar de Skibrilplas. Op elkaars risico staken we de sloot over. Overigens gadegeslagen door de inderhaast ingevlogen Harrie. Het ietwat glibberige pad leidde langs uitlaathonden, bankjes en die verse klaphekken.

Over het nut van 1 exemplaar bestond twijfel, vandaar dat HH even poolshoogte ging nemen. Langzaam maar nog zekerder naderde de plek waar de A-15 overgestoken diende te worden. Dan eerst maar even eten, want wie we weet wordt dat het galgenmaal. Qua genot had het zomaar gekund, want ohoh wat was het voor beiden smullen geblazen. Een paar kleine rustverstoringen door amateurwandelaars en een oproep later werd aan de grote oversteek begonnen. aan de overzijde wachtte ons wat verrassingen. Onder andere A) rijpe paardenvijgen en 2) een prachtige lucht. Aan het einde van de overbrugging kregen we een ietwat onaangename. Een meneer, die deed alsof hij een jogger was, haalde ons in. Op zich nog geen probleem.

Wat wel ons tegen de borsten stuitte, was de zeer onwelriekende lucht die, naar wij aan moeten nemen, te wijten is aan slechte mondhygiëne. De aanwezige kip vluchtte en de twee ook aanwezige paarden staken hun kwelling en verbazing ook niet onder stoelen of banken. Gelukkig was er de meneer met het kratje voor op de fiets, die ons erg vriendelijke gedag zei, zodat we ons toch welkom voelden op de Charloise Lagedijk. Na een benzinestation, een gevaarlijke overtsteek, en vrachtwagen achterwaarts en een benzinestation met een postbode, haakten we vlak buiten Smitshoek gedecideerd aan bij het omgekeerde pad vernoemd naar Desiderius. Bij de Reef hield een poes in de gaten wat we aan het doen waren. Totdat HH een andere route nam dan HF. De poes koos het hazenpad. Ietwat gehinderd door een plots stilstaande auto ging het verder langs de markt naar het Zuiderpark. In het Zuiderpark besloten we om verder ons eigen plan te trekken en gingen over tot volledig eigen inzichten. Een lawaaierige trilplaat en wat lege hihi-lachgaspatronen verder belandden we bij voor al uw feesten en partijen diamantplaats. Indrukwekkende tafelaankleding. HF liet HH even weten waar steunzolen te koop zijn en toen was het aan HH om een mooie spreuk ( oorspronkelijk Alles Van Waarde Is Weerloos van een niet-Rotterdammer en te lezen op de muur van de Rotterdamse Kunstacademie) Van Alles Is Weer Waardeloos van de voor het leven benoemde Nachtburgemeester van Rotterdam meneer J.A. Deelder, vast te leggen. Nog even lekker in zon op weg naar de Hillevliet, waar VM ooit aan een school doceerde.

Inmiddels is het betreffende pand gesloten i.v.m. asbestvervuiling. In de straat tegenover de plek, waar vogels van verschillende pluimage zich te goed deden aan brood, stond een medewerker van de ROTEB de vuilcontainers uit de grond te trekken en te legen. De mevrouw in de Twingo duurde dat veel te lang. Reeds 1 seconde nadat zij achter de vuilniswagen was gestopt, claxonneerde zij ontroostbaar ongeduldig. Over de Erasmusbrug en al zo verder naar de Witte de Withstraat. Een winkel waar HH iets van stoelen en banken weet en daarna kijken of een horecakeuze gemaakt kon worden. Uiteindelijk niet en zodoende werd als afsluitpunt Sijf verkozen. Hartelijk welkom geheten kozen we voor een bank met zitgemak en dat deden we absoluut niet gereserveerd. De kordate bedienjuffrouw kon voldoen aan onze wensen qua biergenot. Terwijl zij de bestelling in orde ging maken stroomde de zaak vol met personen, die, ondanks onze aanwezigheid, de gemiddelde leeftijd een behoorlijke ruk naar boven gaf. De bieren smaakten uitstekend. Toen daar ook nog eens, geheel openlijk, een Heimelijk Genoegen werd overhandigd, was het geheel vandaag weer uitgelopen op een zonovergoten en uitermate geslaagde bijeenkomst.

Groene heren (HH)

Nou, die vrijdag zouden we een keer eens niet gaan wandelen. We bedoelen, waarom die wekelijkse druk. En dat zelfstandig. Nergens voor nodig. En dat was zo.
Derhalve was de rust in de hoofden van de HH niet teruggekeerd want er knaagde iets. Weliswaar niet direct zichtbaar maar de HH voelden een drang.
Daarom kwam dan toch dat bevrijdende WhatsApp-je net op tijd. Kort en goed was de inhoud zoiets als: hee, toch mogelijkheden om een middag wandeling te doen. Ach, laten we dat zeker doen. Hoe laat ongeveer en waar? ca half die Blaak doen? Prima.
Aldus een kort inkijkje in de besluitvaardigheid van HH logica.
Natuurlijk weet u inmiddels ook dat van verschillende richtingen dan gekomen moet worden en dat HH, mits hij op tijd is, gevonden kan worden daar waar je ook de goede koffie kunt vinden.
Niet onbelangrijk is natuurlijk of de openbare vervoersgelegenheden zich van heer beste zijde laten aanschouwen anders vallen schone plannen in een hele grote trog.
Het weerzien was doeltreffend en efficiënt genoeg. Voor een buitenstaander wellicht klef maar dat geeft niets.
Overwegend in de kleur groen waren wij voor de oplettenden onder aanwezigen herkenbaar aan de kleur groen die aan de buitenkant zichtbaar was. Ook van enige afstand was dit de voornaamste kleur.
HH soort van direct uit het werk en nog even langs huis voor schoenenwinkel, HF had kunnen genieten van iets betere voorbereiding.
Plan A (u weet wel, niet wandelen) moest weer in de kast en plan F3c werd van stal gehaald. Waarom we hier spreken over stallen zal met de naderende kerst te maken hebben vermoeden wij.
Overigens kwam plan 8V5 ook langs maar dat is voor een volgende keer. Nu gingen wij naar een voor HF nieuw gedeelte wat hij aldus niet kende. Aangezien voor HH alles na korte tijd weer nieuw is hoeven we diens mening hier niet op te schrijven.
Handenschuddend onder verwensing van een leuke wandelingingen wij op pad.
Ik hoor en zie een vragen de vinger. Nee, wij hadden geen vooraf route. Dit was net als vorige week een eigen ontsproting.
Blaak kun je achter je laten.
Een oplettende lezer vraagt naar schoenenritueel. Dat is meestal bij gevolg van bepaling met OV transport niet aan de orde.
Om meerdere interrupties voor te zijn: er hoefde onderweg niet naar toilet en HH nam geen extra proviand tot zich. Zo hebben we dat ook maar gehad.
Aan de hand van prachtige eigen foto's willen wij u meenemen door Berg en Dal van 010.
De prachtige herfsttinten dient u voor lief te nemen. Wij trotseerden losliggende brugdelen om maar veilig de overkant te bereiken teneinde u van het goede nieuws te voorzien. Onderweg onderlangs en langs 't Holletje alwaar het Kralingse bos dichterbij kwam. Hoewel wij vermoedden dat Harry in dit geval ons spoor niet meester was wist de listigaard zich verrassend goed te verstoppen tussen de verschillende Hansen. Pas na turen en turen werd e.e.a. zichtbaar.
Op dat moment was HF het spoor volkomen bijster en waren we afhankelijk geworden van de herinneringen van HH. Of dat goed zou gaan?
Niettemin leek hij te beschikken over een vaste tred en onderweg konden wij lucht bijtanken.
Verbazend dat bepaalde locaties alwaar bekenden aan het werk worden gezet zich dan toch weer aandienden. Maar zover wilden de HH het niet laten  komen. Stel je voor dat dan ook een bezoek aan een schoenen outlet erbij kwam kijken. Dat gecombineerd met het nieuwe uiterlijk van de vrouwe van HF werd teveel. Er is immers sprake van een wat oudere en een wat meer oudere heer. Samen de HH vormend. Altijd in voor een geintje mits leuk.
Bij de keertram boden wij onze lichamen aan bij de RET. Ons doel was om de binnenstand te bereiken maar vooraf is een doel iets moois tot het zich daadwerkelijk aandient.
Dan worden beslissingen vereist die niet oprapebel dan wel beschikbel zijn.
Maar ondanks de voortdurend knagende onzekerheid leek de bestuurder welwillend en de inluis logerende behulp-dame al helemaal. Een wat onzekere dame die op een mooie plek zat werd door genoemde behulpzame zonder aanziens van de HH zomaar op een andere plek gezet. De reden is de HH niet duidelijk geworden.
Keuze stress inzake waar uit te stappen resulteerde in de juiste halte.
Op naar een bekende horeca alwaar de blonde dame deze keer in de nabijheid van de HH geen glazen vernietigde. Overigens werden wij uiterst behulpzaam geholpen door alweer een andere dame. Bij het afrekenen viel het ons op dat de prijzen geen gelijke tred houden met de financiële ontwikkeling bij de HH. Men gaat aanzienlijk harder.

Memento vivi

Of je nou van Duitschen Bloed bent de koning van Hispanje altijd geëerd hebt, of je hebt van huis uit ander bloed meegekregen, 1 ding staat in ieder geval vast. Als je een mens bent en je ademt, dan leef je. De laatste weken hebben de HH even geen teken van leven gegeven op de blog. Diverse redenen liggen daaraan ten grondslag. Maar, in de geest van meneer Schwarzenegger, we zijn terug. Niet zo gewelddadig als voornoemd persoon vaak terug kwam, maar wel net zo goed bedoeld. Wandelen: daar zit wat in. En voor beide deelnemers gold, dat even stappen zeer welkom was. Vroeg in de week kwam HH daarom reeds met een routevoorstel. HF voelde zich gevleid, maar in verband met interne zaken stelde hij toch voor om een ietwat andere insteek te doen. Een rondgang in 010 leek hem beter. Uiteraard moest hij dan wel zelf met een adequaat voorstel komen, want, zeggen dat iets niet goed is en vervolgens achterover leunen zonder een tegenvoorstel, is te makkelijk en doen al zovelen. Om eens een andere kijk op wandelen te geven en niet gebonden te zijn aan vaste knooppunten zocht hij zijn toevlucht bij routeplanner.fietsersbond.nl .

Daar gelden geen beperkingen qua welke weg je in wil slaan. Dat leverde een leidraad op voor een wandeling vanaf Rotterdam Centraal Station. Op het afgesproken tijdstip trof HF HH aan bij een koffieshop van de keten met een Sirene. Bescheiden als HH is, nam hij genoegen met een zeer klein bekertje zonder deksel. Dat was als startschot bedoeld voor de wandeling en zo gebeurde. Door de tunnel richting Provenierssingel. Het doel daarna was middels tussendoor om op de Bergweg aan te komen. De weg daar naartoe was niet geheel zonder hindernissen. Bij de stoepversperring verleenden de HH, geheel toegevend aan de hoffelijkheid die zij bezitten, een oudere man en zijn wandelstok voorrang. Een gebrabbel, wat best eens dankjewel zou kunnen betekenen en een glimlach werden ons deel. Onder het uitwisselen van belangrijke zaken zoals wie doet wat in geval van onverwachtse verdwijningen en dergelijke, werd de opdracht Bergweg geklaard en de klus volbracht. Op en aan deze weg gebeurd altijd wel wat en dat levert soms wel jolijt op.

Wat dacht u van deze kabouter vermomd als koe? Maar ook aan de Bergweg komt een einde. In verband daarmee had HF niet geheel toevallig een herbezoek ingepland bij 2 van de begraafplaatsen, die Crooswijk rijk is. Een sluipdoor door het Oude Noorden leidde ons langs de Bloklandstraat. Daar zijn best wat huizen gesloopt. Behalve nummer 108. Je zou kunnen zeggen, dat er sprake is van een vergelijkbare situatie als bij Asterix en Obelix.

Merkwaardig, maar werkte wel enigszins op de lachspieren van de HH. Even verderop hoge betonnen palen voorzien van korte gedichten en er bovenop wat plastieken. Vermeldenswaardig zoals u merkt. Met deze geestelijke rijkdommen op zak op naar Crooswijk en begraafplaats nummer 1. In ons geval de Algemene Begraafplaats. Maar eerst nog wat vermaak bij de roeivereniging. Een eenzame skiffer had wat moeite met overeind blijven. Wij deden geen moeite om onze lach te verbergen. Vlak bij ons volgende doel vroeg HH aan de bestuurder van deze auto of hij diens papieren even mocht zien. Aangezien de bestuurder niet in auto zat, was er sprake van geen sjoege.

De bus zou over 0 minuten vertrekken richting Schiedam, maar aangezien de bestuurder nog even stoom moest uitblazen, duurde dat wat langer. De met paniek in haar ogen aanrennende dame was er maar wat blij mee. Zij kon nog instappen. Hondenpoep trotserend maakte HH een foto van dezijvoorkant van de begraafplaats. Daar waar we bij het vorige bezoek eigenlijk uitsluitend de rechterflank hadden aangedaan, richten we ons nu op het grotere geheel. De reusachtige beuk heeft last van schimmel aan de voet. Dat zal uiteindelijk leiden tot teloorgang. Verder onder meer een blik op de grafheuvel . Een Rijksmonument. Devoot verlieten we het terrein achter ons en gingen op weg naar het 2e: de RK-begraafplaats. HH nam de teugels even over en toonde HF waar kleinzoon naar school gaat en de speeltuin die door het mannetje en zijn zus wordt bezocht. Nadat we op initiatief van HH de begraafmuur aan de buitenkant hadden geïnspecteerd betraden we het eigenlijke Laurentiusterrein. De vorige keer was er sprake van live muziek met blazers en tromgeroffel. Deze keer slechts rust. Een aantal dingen vielen ons op. Onder andere de arcade en de mini-dierentuin.

Onze momenten van Memento Mori zaten er voor vandaag weer op. De vraag was nu: hoe nu verder? Lopend, ov of wellicht met de fiets. De route is per slot van rekening met medewerking van de fietsersbond ontstaan. Lopend en wel het eerste stuk over de Crooswijkseweg. Terwijl de vrachtwagen achteruit werd gestuurd stonden een meisje en een jongen elkaars ogen van dichtbij te bekijken. Of het een uiting van belangstelling of agressie was: geen idee. De meneer met grote grijze baard, hoofddeksel met daaroverheen de kap van zijn kaftan droeg daaronder zeer bijpassende en zo te zien met zorg uitgekozen schoenen.

Vrolijk enzo liepen we verder naar de Jonker Fransstraat. De bij de HH welbekende Crazy Hans heeft plaatsgemaakt voor een ander. Bij het illegaal oversteken van het zebrapad ontdekte HH de fysieke sleutel tot wellicht geluk. Doordat we illegaal overstaken ontbrak de tijd tot het oprapen en meenemen. Onderweg werd besloten om de wandelingsactie af te sluiten op de Nieuwe Binnenweg bij een biercafé met Belgische inslag en op idem voet. Voordat we daar waren trotseerden we de roep van de Lijnbaan (zowel van links als rechts). Bij Floor was een bijeenkomst. HF memoreerde dat ook hij daar ooit een bijeenkomst had bij de première van een film waarin hij schitterde als bouwvakker. HH op zijn beurt haalde aan, dat hij, na een bezoek aan het nabije Griekse restaurant, de maaltijd vrij snel en resoluut op antiperistaltische wijze zijn lichaam liet verdwijnen. Na het uitwisselen van deze kennis werd er binnengegaan bij eerder bedoelde horeca. Voldaan namen we dingen tot ons, die op de foto zijn vastgelegd. O ja, hadden we al gemeld dat we naar alle waarschijnlijkheid voor het einde van dit jaar onze vijfde verhalenbundel het leven kunnen laten zien? En dan nu de derde uiting van Esperanto: have a nice snurk ohne bastaboem.