Kunt u rekenen wandel dan mee

Het gebeurt wel eens dat de hele wereld niet wil wandelen.
En zelfs dan kan het zo lijken alsof twee oh zo dappere HH stoute schoenen ( 1 x hoog, 1 x laag) aantrekken om alsnog een wandeling te doen alsof er geen ergere dingen zijn in deze wereld.
Op dat moment voor de HH in ieder geval niet. Er waren heftige zaken te bespreken.
Wat doen we met het pdf-wandelboek? Wie gunnen we de eer om dit in drukvorm voor de HH te mogen laten verschijnen.
Wat doen we met de mei-wandeling? Lijkt nu nog zover weg maar voor je het weet is het alweer morgen of overmorgen of de dag erna.
Deze ophaasting deed ons besluiten om niet te wachten tot alle wereldproblemen zijn opgelost maar los hiervan zelf de besprekingen te aanvangen.
Beide voorzien van NS ZZP kaarten voor semi gratis reizen werd een afspraak gemaakt die HH wegens verplichtingen thuis wat later kon nakomen waardoor de geplande gezellige samenkomst alwaar nog langer zou duren.

De trein naar Vlaardingen kende een omroepster (ex NOS?) die
veel te vroeg aankondigde hetgeen nog zou volgen nadat maar niet hetgeen nu kwam. Verder kunnen wij dit niet uitleggen, het zou het wereldnieuws over de trillende heelallen alleen maar weer teniet doen. Wij vroegen ons wel af of de waargenomen trillingen alleen op vrijdag zijn opgetreden, want daarover zou dan een hele andere verklaring kunnen worden afgelegd.

Wel zijn de HH heel blij dat de Utrechtse dames weer zonder gevaar over straat lijken te kunnen gaan en dat de wel zeer onsmakelijke en ranzige niet-prater achter slot en grendel verdwijnt. Je kunt immers nooit weten of de smaak zich op enig moment zou verplaatsen naar aantrekkelijke HH van boven de 50.

Nu goed, uitstappen en op zoek naar punt 30, eerst met maar al gauw zonder de GPS.
Wat was dat een goede start. Punt 30 was daar en op naar 61. Ach, u kunt ook lezen.

Wat verderop in de wandeling werden herinneringen aan een eerdere walk opgehaald. Overtijds bier,
niet open. Maar toch serveren. Nu hele andere koek. Een hele kloeke uitspanning is dit geworden. Wat kan een bezoek van de HH toch teweeg brengen!

Nog meer verderop kwamen we onze oversteek trekboot weer tegen. De smart werd gedeeld, de mannenspieren zijn weer een cm gegroeid. Na de oversteek en de binnenkijk werd dan toch een bankje gevonden en konden de meegenomen hammen worden genuttigd, HF ter verwarming op een muts kleed gezeten. HH verkleumden de handen maar dat kwam later allemaal goed.

In het volgende deel wist HF zonder dat HH het merkte een omleiding in te passen waar de laatste op enige moment toch achter kwam. Via en ook langs blubber, loslopende paarden en hekken klimmend bereikten wij Maasland alwaar wij strooiend met fraaie begroetingen ook weer doorheen liepen.
Toen werd de wandeling meer bekend van nog niet lang geleden maar op onderdelen toch weer anders. Met name langs en bijna door woonhuizen was prachtig. De boerin die ons dit allemaal had gegund wenste zich niet te laten zien. Misschien had eerdere HH-visitatie plaatsgevonden.

Aangezien een volledige doorwandeling naar Vlaardingen centraal niets
zou toevoegen en wij volgens het volgende station aanwijzingsmoment toch niets te verliezen werd een eerder Vlaardingen W station blij gemaakt met onze opstap. Van hun kant niets dan goeds: de klaarstaande trein nam de HH niet mee, zodat wij nog wat konden keuvelen en de voorbereiding op deel 2 van de dag kon beginnen.

Reis je met het open baar vervoer dan is er geen Bob-geouwehoer.

Dus onze bekende Belg werd bezocht en drie bieren elk werden genuttigd met soms een bitterbal dan weer een friet erbij. Dergelijke hersenterreur is er mede debet aan dat de foto's voor zich spreken.
Tot een volgend.