Gij overlappers, driemaal is genoeg hoor! Ik ben al gekomen.

Proloog:
Ja, zo'n titel vraagt om nadere uitleg. Mocht u de HH voor het eerst consumeren dan is het wellicht even wennen. Vooraf zij u gewaarschuwd. Vanwege het boekenbal met erotische inslag is deze wandeling gevuld met verwijzingen dien aan gaande. Zodoende kunt u dit proza ook gebruiken als relatie opleuker, gewoon als het in het slop slot, als de sleet erin gekomen is, dan wel als u als HH op zoek bent naar een nieuwe dame.
Vergeet hierbij niet op te merken dat het gras bij de buren altijd groener zal zijn evenals de boezem van uw buurvrouw geen kleur zal bekennen.
Het viel de HH eveneens op dat deze prachtige dag niet werd gebruikt om de liefde te bedrijven in de heerlijke buitenlucht. Nee, men besteedde de meeste tijd aan het aanharken van tuinen en buitengebeuren. Dit zorgde er wel voor dat de HH niet zomaar de auto aandurfden te parkeren. Er werd lang gezocht naar een passende parkeerplaats. Toen deze gevonden werd daalde de rust in het gemoed van de HH.

Wat vooraf ging:
op een zekere vrijdagmorgen haalde HH HF op om aldus een reis aan te vangen naar onze oosterburen. Hoewel steeds uniek van karakter en beleving mocht niet gerekend worden op teveel nieuwigheden. Maar de boog kan niet altijd gespannen staan. HH hebben op hun beurt op zijn tijd een welverdiende rust verdiend.
Onder toeziend oog van de buurman werd toestemming bekomen tot afreizing. Al teveel mocht niet worden verteld, zodoende genoemde heer toch enigszins in verwarring achterlatend. Dit resulteerde in de voor de HH ongewone opmerking dat iemand naar zijn werk zou gaan. Tja, dan ben je bij de HH niet aan een adres. Laat staan het juiste.

Wat daarna volgde:
een auto reis vol avonturen en uiteindelijk een afrit waar nu eens niet de Belgische politie op de loer lag om de auto van de HH volledig in puin te rijden. Dat daarbij de vorige keer een zekere vrouwspersoon zich verdacht dicht bij HF ophield teneinde tentoonstelling van heur heerlijkheden hoeven wij niet op te schrijven. Zij is al voldoende gestraft.

Op weg:
schoenen verruild, kort moment van wel/geen jas mee en daar gingen zij. Voldoende netjes gekleed om geen aanstoot te hoeven geven aan de thuis zijnde vrouwspersonen, die zoals wel vaker in lichte kledij de HH zouden aanschouwen. Met hierbij een wulpse blik ter uitnodiging. Het is de HH vergeven dat zij zoals altijd hier niet op ingingen.
Tja, de knooppunten voerden ons eerst langs onbekendheden, maar daarna werd een zekere natuur bereikt die reeds eerder was betreden. Een mooi moment om eens de vergankelijkheid van het leven te memoreren. Wist u dat DE LINDA 82 kg weegt en al deze kilogrammen met u allen gaat delen, mits u zich aan haar kenbaar maakt?

Onderweg:
langs en voorbijgaand aan een meer bereikten wij het kanaal, alwaar bruggen ons aan de ene zijden dan weer aan de andere zijde brachten. Beerse wilde al direct een terras met ons delen (en wie weet wat nog meer) maar hiervan kon geen sprake zijn.
Onderweg werd een bank/boterham/water ritueel gebezigd. Best wel uit de wind en erg prettig.
Pindakaas, farmersalade e.d. in 70 tinten gekleurd. Bij de HH geen grijze saaiheid.
Dat wij onderweg diverse dames hadden kunnen plezieren hoeft geen betoog.

De brug:
zorgde ervoor dat wij weer de overkant bereikten. Een bijzondere hoeveelheid mensen werd ons deel, waarvan een met de korte broek.
Tja, postduiven, terras en daarna binnendoor langs een namaak kasteel waar zich ongetwijfeld diverse erotische taferelen afspeelden konden wij gewoon door lopen.
Via slinkse wijze lukte het ons bepaalde handelingen op de gevoelige plaat vast te leggen. Dat HF hierbij tot het uiterste moest gaan maakt ons niets uit.

De aankomst:
Rijkevorsel was duidelijk nog niet voorbereid op onze glorieuze entree, want in allerijl moest weer begonnen worden met tuinaanleg en dito handelingen. Als of de HH niet in de gaten hadden wat zich allemaal achter deze muren afspeelde.
Maar goed, de auto werd bereikt en aldaar werd getracht de gemoederen tot bedaren te brengen.

De drank:
een verwijzing naar de foto zal duidelijk maken dat wij ter afkeling togen naar het eerste café wat NL ons  kan aanbieden. Onderwijl werden wij onderhouden door een ex-ambtenaar die zijn oren duidelijk niet naar de meegebrachte vrouwe liet hangen. Nee, dat kon later nog. Eerst een hartelijke maar intense keuveling met de HH.

De aanwijzing:
koeien kunnen de zang van de HH zeker waarderen.

Naloog:
Wanneer is gistermorgen? Deze vraag werd door HF indringend gesteld. Is het vandaag of morgen?
Wat ons betreft schuift u volgende week weer aan, dan heeft u een hele week de tijd wederzijdse lichamen op allerlei plooien na te pluizen en u af te vragen of u alle schoonheid en geheimen reeds heeft ontdekt. Mocht de vrouwe enigszins aarzelen zegt dan dat het van de HH echt moet. Kleine kevers kunnen voor veel overlast zorgen.

Stemming en terreinomstandigheden

Even vooraf: en dit is veertig. 40? Ja, veertig; nummer veertig van de Commissie stiekem wandelen. En dat in de week waarin Nederland eindelijk weer eens naar de stembus mocht voor een nieuwe regering. Zoals altijd leverde dat een uitslag op, die met uiteenlopende emoties ontvangen werd. Kortom, wat emoties betreft weinig nieuws op dit vlak. Kan men weer lekker gaan informeren, beraadslagen, wijn met water mengen of andersom en wat dies mij zij. Hoewel de HH redelijk veel geduld op zak hebben, konden zij niet wachten met wandelen totdat er weer een nieuw kabinet aangesteld gaat worden. En daarom, hoe verbazingwekkend ook, een verslag van een dagje uit met de stichting richting Naarden en/of Bussum.

De Nederlandse Spoorwegen, Natuurmonumenten en niet nader te noemenen hebben met hun allen aandacht gevraagd voor een wandeling rond het Naardermeer. Ach, en waarom zouden we niet eens een keer daar naartoe kunnen gaan. Hoewel het een wandeling vanaf een treinstation betreft, kozen de HH toch niet voor NS-vervoer. De auto van HF was het aangewezen vervoermiddel. Om dan niet al te veel gebruik te maken van parkeerplaats in de buurt van het station Naarden-Bussum, werd een gratis parkeerplek gezocht en gevonden op de Verlengde Fortlaan. Maar alvorens daar geparkeerd kon worden, diende HF HH uit zijn woonhuis te ontvoeren. Daartoe belde de eerste aan bij de tweede en op de vraag wat HF kwam doen, strooide HF spreekwoordelijk zand in de ogen door een tweetal geluidsdragers omhoog te houden en iets onzinnigs te brabbelen. De eerste stap was nu gezet, maar wandelen nog ho maar. Een long-time-no-see met een veranderde voet met bijbehorend persoon leverde de rest van de afleiding op.

Al ras daarna reden we kloek naar de eerder bedoelde parkeergelegenheid. In de buurt van Jan Tabak bedankte HH deze en gene. Parkeren, schoenenwissel en elektronica inschakelen waren vervolgens de opeenvolgende handelingen en toen vooruit met de geit. HF had enige moeite met voetoptilling, zodat in de beginfase menig maal een struikeling in de kiem moest worden gesmoord. De woonhuizen waren van verschillende uitvoering, makelij en ook behoorlijk divers. Een aangename woonomgeving zo te zien. Bij de spoorwegovergang mochten we even geduld doen. Dat kwam HH erg goed uit. Bomen omhoog, rode lichten gedoofd en op naar de hoofdingang van het station. Veel fietsen verwelkomden ons, maar het ontbrak ons aan tijd om interviews af te nemen. Allerlei lanen met koninklijke achtergrond deden we en een stel (waarschijnlijk Trix en Bernard), dat voor ons uit liep, had verdacht veel attributen bij zich voor een wandeling. Bij huis, waar erg geklust werd, moest men niet alleen buiten naar het toilet, maar ook de voordeur was buiten gebruik. Door het raam naar binnen en buiten bood hier uitkomst. De drukke weg staken we wel over, maar de beloofde hoge flat hebben we niet waargenomen. Desalniettemin verlieten we als gepland Naarden. Daar zaten T&B op een bankje wat te nuttigen, zodat wij konden inhalen. Bij Stadzigt zagen we geen stad, maar wel veel natuur en een toren, die er bovenuit stak. HH wisselde informatie uit, maar niet met een fysiek aanwezig persoon. Enfin, wij op zoek naar het eerste observatiepunt. Veel riet enzo, maar het punt lieten we toch maar schieten en dus naar de oorspronkelijke route. Inmiddels liepen T&B weer voor ons. Vanaf de Meerkade hadden we rechts mooi uitzicht richting polder en links diende zich al een stukje moeras aan.

 Verderop was een schattig lammetje, dat ons vrolijk en nieuwsgierig bekeek. Terwijl wij op het punt stonden om naar de observatietoren te gaan, kwamen T&B daar net vandaan. Om er te komen zonder voeten, heeft men planken uitgelegd. Vanuit de toren zagen we hoofdzakelijk dit.

Hoe dichter we bij de Machine kwamen, hoe dichter we ook bij de snelweg kwamen. Op de snelweg was het druk, maar bij de Machine een stuk minder. Dit, ondanks het feit, dat men koffie, thee, chocomelk en ijs voor 1 euro te koop aanbood. De meneer van het huis vlak voor de Machine, deed zijn klompen uit, ging naar binnen, kwam weer naar buiten met een hamer en begroette ons. Uiteraard werd de groet door ons beantwoord.  Nog een stukje onverhard en toen linksaf richting De Visserij. Hoewel we de hele tijd tot nu redelijk beschut hadden kunnen wandelen, kwam daar nu abrupt een einde aan. Een straf windje gooide onze al dan niet weelderige haardossen door de war. Vlak na het bruggetje we opgeschrikt door een mondelinge "Pas op" gevolgd door "Er komt er nog 1 aan". De twee wielrenners waren snel weer verdwenen. We vonden de terreinomstandigheden van het weilandenpad niet slecht genoeg. Een verstopeend liet luidkeels weten wat ze er van vond en toch liepen we door.

Vlak voor de spoorwegovergang is een hek, waarlangs de route vervolgd dient te worden. T&B aarzelden om dichter naar het hek te gaan. Reden: een stuk af wat jonge runderen hielden een middagpauze staand en liggend voor dat hek. En de echte aap in de mouw bleek te zijn, dat T het niet zo veel op had met de vredig herkauwende beestjes. De HH schroomden niet en leidden T&B veilig naar de uitgang. Nu werd het voor de HH tijd om de middagpauze te nemen. Normaal is dat meestal zittend, maar bij gebrek aan zetelmateriaal werd het een staande maaltijd. HH zonderde zich eerst even af om zodoende voor de camera bij de spoorwegovergang iets moois ten toon te spreiden. Bammetjes en water genoeg gehad en nu naar Fort Uitermeer (Nieuwe Hollandse Waterlinie), gelegen aan de Vecht. HH merkte terecht op, dat dit de 1e keer was, dat we ons aan de Vecht overgaven. Het fort was mooi, maar wellicht in vroeger dagen nog mooier. Over het sluisbruggetje en het weiland in. In eerste instantie konden we de terreinomstandigheden goedkeuren voor onze bewandeling. Echter na verloop van tijd wisselde onze mening daarover.

Fier als we zijn toch gewoon stoïcijns doorgewandeld. En vanzelf kwamen uit op het Kreugerpad(wordt niet gestrooid; tot groot genoegen van mevrouw S. Simons). Van dit pad over op het Laarzenpad dat naar en door het moerasbos leidt. Maar eerst even een kijkje nemen vanuit de observatiehut over een plankenpad. En wie kwamen ons tegemoet? Inderdaad: T&B. Terwijl we elkaar passeerden, deed T een spoiler, door te zeggen, dat het erg mooi was. Desondanks gingen we zelf op onderzoek uit. Nadat we nog een tweetal tegenliggers gepasseerd waren klommen we in de hut; HH dronk wat en zagen we eigenlijk hetzelfde als vanuit de vorige hut.

Terug naar het Laarzenpad en vlak voordat we daaraan begonnen: T&B namen een theepauze. We over de planken door het moerasbos en zonder struikelen of wat dan ook door HF. Over HH hoefde u zich in die zin sowieso geen zorgen te maken. Bij het huisje van Natuurmonumenten liet men schriftelijk weten, dat daar van alles niet was, waaronder toiletpapier etc. En of we onze pampers mee wilden nemen. In schril contrast met dat, zagen we in het veld een edelhertje. Nog even een blik op Fort Erica en al snel konden de schoenen uit. T&B nog even gedag gezegd tijdens de schoenwissel en toen op naar huis. Rechtstreeks? Nee hoor. Voor evaluatie en dergelijke bleek de Boekenkast erg geschikt. Onder het genot van De Konick's testbrouwsel Mint the Chocolate, nootjes, doppinda's, bitterballen en La Chouffe N'Ice en Texel's Springtij sloten we af.

Wanneer de heeren van huis zijn ....

Soms kunnen dingen zo eenvoudig zijn. Je hebt de griep, je maakt je toch wel zorgen over de voortgang van het een maar ook het ander en zie. Er is altijd hulp uit onverwachte hoek, Zo kon het gebeuren dat ondanks ziekte van die ene die andere gewoon kon doorlopen, met behulp van onze invalfrans. Hulde en dank.
Natuurlijk zijn er grenzen te stellen aan deze hulp, zodat opnotering in de HH-blog moest worden ontkend. Er zijn instituten die alleen voor getrouwen toegankelijk zijn. Wist u overigens al dat wij graag bij onze zuiderburen komen?

Enfin, die ene had zich dan ook nog verjaard. Hoe verzin je zoiets? Dat betekende voor die ander een zich in allerlei Waddinxveense bochten wringend om maar met iets origineels op de proppen te komen. Dat gewone kennen we nu wel. Ik hoor het u zo zeggen. Alsmaar ouder en de dagen echt niet moe werd gekozen voor een bierpakket in verschillende presentatie vormen. Klein, dikker, groter en toch als bruisend stilleven aangereikt. Daarbij serveerde die ene ook nog een luisterboek, zodat de pret niet vollediger kan beginnen.

Nadat alles op zijn plaats viel en was gezeten kon het grote reizen beginnen.
Via nog betrekkelijk nieuw asfalt werd langs Bergen op Zoom rijdend koers gezet naar Putte. Aldaar aangekomen moest met de nodige rust gezocht worden naar de juiste aftrap. Gevonden en geparkeerd. Op dat moment werd de HH duidelijk dat een bus bol met genodigden blijkbaar op dat moment nog niet voor de aanmoediging van de HH kozen. Dat zou later worden natuurlijk.

De gewandelde route kunt u zich eigen maken door het geestelijk consumeren van de bovenstaande afbeelding. Hieruit blijkt maar weer dat avonturen niet vanzelf ontstaan. U moet uw bed uit.
Maar zover waren de HH al lang. Onderweg een dame die vertrouwelijke info uitwisselde met Maria. Aangezien wij niet wilden behoren tot de alwetenden liepen wij snel verder.
Ja, die oorlog uit 14-18 heeft telkens weer voor verbouwingen gezorgd, soms met mate maar meestal direct herkenbaar als zodanig. Ook vandaag kregen wij weer exemplaren te zien die de HH met hunner ervaring direct als zodanig wegzetten. De meeste waren het betreden niet waard maar de commando-versie vonden wij wel de moeite waard. Ach, de interieur fotografie is van HF. Voorzien als hij was van verjaardagsnieuw foto equipment. Wel gelijkenis met eerdere exemplaar.
Runkeeper had in deze weinig in te brengen aangezien er steeds opnieuw werd gestart maar niet werd voortgezet. U zult het dus met dit verhaal moeten doen. HH had ter test andere apparatuur van de firma appels en geen peren, dus dat zou hem zeker niet worden.

Mooi is niet het juiste woord en de gevoelens en de beleving van de HH te duiden over deze wandeling. Om het Rotterdamsmatig te zeggen: Toppert.

Dit alles gaf een zekere serene rust die de HH goed konden gebruiken. Want er was natuurlijk veel te vertellen, van de afgelopen en de huidie periode. En dan had je ook nog de politiek en de onzekerheid of de Turkse minister nog met de HH zou willen spreken. Wij wisten niet dat hij ook deze wandelpassie hanteerde.

Die ene kapel van ooit moest bezocht worden zodat een exra traject ter plekke moest worden ingezet om aldaar te geraken. Alles bleek gelukkig nog aanwezig.
Met de nodige doorstapping, alleen onderbroeken door een trein station opstopping vanwege maaltijd met broodjes en een eierkoek en natuurlijk wat H2O ging het met name dan toch weer op de terugreis aan. Deze verschilde in ruime mate van de heenreis en een bijkomend voordeel werd direct merkbaar. De afstand naar de geparkeerde auto nam zienderogen af.

Hoevenen zal de HH nog lang bijblijven, met het mooie park. Via nieuwbouw, weilanden en toch zo nu en dan hond, paard , weerstation, huppelmeisjes en zo verder kwamen wij dan toch weer bij 14-18 herinneringen, nog steeds in matige staat. Toen werd het de HH al duidelijk, spoedig zou het einde in zicht zijn.
En wat doe je dan om al dat verdriet te kunnen bevatten?

Je zoekt een leuk plekje buiten in de zon, je bestelt een bittergarnituur en 2 stuks Grimbergen donker en dan zou het beter moeten gaan.
Lukt dat niet direct dan is aanvullend 2 stuks La Chouffe ook een aanrader.
Zo, nu weer naar huis.