I would Walk 4 U

Wat is dat toch in 2016? Vaak als de HH uit wandelen willen gaan gebeurd er weer zoiets en valt wederom een van onze helden ten prooi aan de eeuwigheid.
De rij is inmiddels erg lang, opnoemen heeft geen zin, wellicht vergeet je zomaar iemand. De HH doen verder niet aan speculeren maar vinden het wel jammer. U kunt zich voorstellen dat een deel van de gesprekstof dit keer weer uit muziek e.d. bestond.
Het maakt de titel van dit nummer wel erg suggestief.....

Prince, we hebben genoten van je muziek en je optredens. Waar je ook heen gaat, bedankt namens de HH!

Tja, dan weer aardse zaken.

Wandelen doe je uit volle overtuiging ook als een vorige keer enigszins tegenviel. Je blijft in herhaling vallen omdat het iets is wat op belangstelling mag en zal rekenen. Dat geldt ook voor gebieden in Nederland en over de grens.

Een vorige keer in de buurt van de NL/B grens waren we niet zo onder de indruk van het gebodene, maar ooit was afgesproken om Huijbergen en omgeving een bezoek van de HH te gunnen. Aldus en derhalve gingen wij.
Zo nu weet u ook hoe de besluitvorming van de HH tot stand komt.

Via visitbrabant is een route gekozen, zie bijgaand. Deze werd de insteek van de wandeling.
HH vergat niet om HF op te halen, hoewel dat niet had gehoeven, wandelen kan immers prima met twee minus een.
Via de nieuwe wegen, niet altijd op de kaart, werd via Bergen op Zoom een afslag gekozen en na wat omzwervingen werd Huijbergen bereikt. Evenals de vorige keer in deze regio werd de komst van de HH aangegrepen om het dorp wat op te fleuren en achterstallig onderhoud weg te werken.

Hoegenaamd zonder moeite werd geparkeerd onder toeziend oog van een belangstellingdame die zoals gezegd met belangstelling de handelingen van de HH op de voet volgde. Eerst argwanend maar met steeds meer interesse. De HH konden echter het resultaat van haar interne beraadslagingen niet afwachten maar moesten op weg. Dat lukte deels direct maar voor de zekerheid gingen we nogmaals langs de dame maar alles ging goed. Wat een mooi kloostergebouw was dit eigenlijk. En daar mochten wij zomaar langs lopen.
Tja, punt 76 was de start en de finish.
Ach, via de villa wijk werd de vrije natuur gevonden.
Boerenpaden voeren langs en door. Ook paarden maar die zult u hier alleen zien als u er gevoelig voor bent.
Een bankje in het water, lege pistoolhoezen, alles werd direct aan het begin aangevoerd. Gelukkig konden wij de eigenaren van dergelijkheden wijzen op interne verantwoordelijkheden zodat ophaling uitvoerende is.

Schapen, uitzichten, onverharding, dat zijn toch wel zaken die het daglicht kunnen verdragen. Zicht op een mooi meer met genoemde bank bieden wij u aan in foto kwaliteit.
Mocht u de verpakking zoals hiervoor genoemd tegenkomen dan is een oma type met goedlachsheid bereid tot ophaling desnoods met wat zachte hulp uwerzijds.

Een schoolcomplex en weer een voormalige werd ruimschoots bekeken. Je zou
hier maar mogen werd door de HH gememoreerd. Vanwege het weer maar ook ondanks werden jassen aan de figuurlijke wilgen gehangen en werd in onderkleding verder gewandeld. Dat moest ook wel want hier stoppen zou absurd zijn. De foto making werd in goed overleg verdeeld tussen HF en HH. Dat laatste lukte. Tja, bossen, heide, Kalmthout, Wildert, het zijn zo maar zaken die hier spelen. En vergeet de treinreizen niet.



Grenspalen:
U kent de fascinatie voor dergelijke palen. Die ene was makkelijk mee te nemen, voor die andere werden halsbrekende toeren uitgehaald maar de missie was en is om u beste lezers alle palen te tonen die ons deel werden.

Lunch:

Gebruikten wij op het juiste moment op het juiste bankje op het juiste plekje met de juiste temperatuur. Wat een uitzicht en wat leuk voor het uitzicht dat wij er waren.


Raad de verschillen inzake wandelschoenen. Wie weet welke bij wie hoort wint een gratis wandeling.
HH moest hier de figuurlijke zwager uitlaten. Mooi voor de achterblijvers.

Tja, verder ging het en op weg. De natuur werd steeds mooier, Kalmthoutse heide, grenspark, grensoverschrijding, eigenlijk kwam alles voorbij waar we rekening mee hielden. Hoewel HH aan HF had toegezegd dat B niet zou worden geraakt werd de belofte zowel tijdens de wandeling als de retourreis gebroken.

Resumerend:
een wandeling met vooral onverhard, mooie uitzichten, veel variatie, weinig horeca onderweg, prachtige natuur, kortom toch wel een vette 9.

Daarna kwamen wij via de lokale werkzaamheden toch weer bij de auto alwaar een begin werd gemaakt met de thuisreis. HF had een andere richting dan HH maar kansen zijn er om benut te worden. Achteraf had de ene H in dit geval gelijk en de andere niet.

Rotterdam werd weer bereikt en bieren en bitterbalen bekwamen wij op de gewenste wijze.
Laat het u ook smaken en tot een volgende keer.

Limburg weet inmiddels ook dat wij eraan komen.

Highstreets, Lesswood & More

Hoewel de wereld weer redelijk op z'n kop staat, willen we het nu liever over onze eigen belevenissen hebben. Egocentrisch, maar op die manier kunnen we wellicht ook wat positieve geluiden het daglicht laten zien. Ten eerste: de weersverwachtingen voor de door ons gekozen wandeldag waren niet al te droog. Ochtendoverleg vond plaats, maar aan de hand van de gegevens die HF ter beschikking stonden, werd voor een klein beetje uitstel gekozen. Onze Zuiderburen leken minder vochtigheid te bekomen dan ons kikkerlandje. Dat kwam mooi uit, want dan konden we gelijk nog even checken of de verschillen langs de staatsgrenzen inderdaad zo zijn zoals we vorige week dachten te kunnen vaststellen. HF naar HH voor ophaal en zonder dralen of weggooiacties op naar de Belgen. Flink wat regen eerst maar hoe verder van Dordt hoe beter het werd. Zelfs zonneschijn onderweg en de geluimdheid werd steeds beter. Totdat de HF-routeplanner traag werd, we een afslag misten en het behoorlijk begon te regenen. Echt weer voor een begrafenis. Waar waren jullie dan? O, we waren op weg naar Hoogstraten.

 Aangekomen op de gekozen startplek van de wandelknooppuntroute (paal 85) beraadden we ons terwijl de regen vrolijk op onder andere het autodak kletterde. Maar we bleken onkistbaar. Schoenendingen enzo, parapluus open en gaan met die banaan. De HF-auto straalde de kleur blauw uit. Iets verderop zagen we een begrafenisstoet voorbij gaan. Maar voor ons was de taak om de andere richting op te gaan en via een mooi beukenhaag- en -boompad kwamen we in de beeldentuin nabij de Sint Katarinakerk. Blijkbaar had de begrafenis inmiddels plaatsgevonden, want velen stroomden van de begraafplaats af. Verderop staken we de Gelmelstraat over en zagen we een enorm complex. De Penitiaire School bleek daar te zijn gehuisvest. Het gebouw hadden we tijdens eerdere wandelingen wel op afstand zien liggen, maar nu konden we het geheel in al haar glorie aanschouwen en wisten we wat we daarvoor nog niet wisten. Het bruggetje over terwijl we breed en vrolijk werden gegroet door een fietsmeneer. Het gedicht op een kei van ene Guido Belcanto was erg fraai en zodoende volgden we de oude voetweg. Dit pad bracht ons naar een plek die ons bekend is: de brug over de Mark bij de Laermolen. Vanaf hier op naar Minderhout, alwaar inmiddels de kapel volledig in mooie staat is gebracht. Onze bevindingen van destijds inzake verbeteringen zijn zo te zien letterlijk overgenomen. Weer een leuk beukenhaagpad en de gevaarlijke weg overgestoken. De kerkklok van Minderhout had inmiddels behoorlijk wat overminuten gemaakt en aangekomen bij de voordeur zagen we waarom.

Daar stond een begrafeniswagen tot wachten totdat deze weer voor een andere klus kon worden gebruikt. Begrafenis numero twee waar de HH vandaag getuigen van waren. Op het plein bij de kerk groetten we nog even de ons bekende broodmachine. Vanaf nu zouden zich geen aha-erlebnisse meer voordoen qua route. Vlak na het verloren pakje shag waren we van ons apropos. De bordjes naar 44 en 47 spraken tegen wat we tot nu deden. We wilden van 47 naar 44 en ineens leek het dat we gingen naar waar we vandaan kwamen en we dus wegliepen van waar we naar toe gingen. Best ingewikkeld. Na heen en weer geweest te zijn, besloten we dat onverlaten de bordjes omgedraaid moesten hebben. Verderop bleek dat inderdaad het geval en gingen we dus gewoon goed. Hierdoor kregen we een fraaie ontmoeting met Suske, Wiske en Schanulleke. HH merkte terecht op dat er sprake is van rechthoekigheid bij de striphelden. Door al het gevallen regenwater steeg de vochtigheid bij HF tot aan de lippen. Het transformatorhuisje bood soelaas en zodoende kon de volgende gevaarlijke oversteek met goed succes worden afgerond. Inmiddels kwamen we paarden aan. HH deelde aan eentje daarvan mede, dat er bij haar sprake was van een lichaamlijke onvolkomenheid.
 Van paardzijde was er eerst ontkenning, daarna iets van nou en en daarna toch schaamte. De rest van de paarden zouden daar iets van kunnen hebben opgestoken. Hoe dan ook, het werd tijd om eens iets te gaan eten en drinken. Een uitgebreid picknickbanktafelgeheel stond al gastvrij op ons te wachten. Aanvankelijk wilde HH de maaltijd staande nuttigen(spartaans), maar na enige tijd veranderde hij van mening zodat gezamenlijk zittend werd gesmuld. Aansluitend liepen we Meer binnen. Een meneer gooide water uit een emmer en deed er iets later weer water in. Een flinke groep oudere fietsers kwam op ons af. Eentje fietste ons voorbij, maar de rest durfde dat niet en nam een eerdere afslag. En toen zag HF een bord wat hem deed watertanden:  BIERPARADIJS. HH bleef bij zinnen en sprak de woorden: misschien gaan we die kant wel op. Tot grote teleurstelling van HF wees de route de andere kant op. Puur uit boosheid fotografeerde hij daarom de frituur van de familie Frut. HF was inmiddels alweer wat bedaard. In de straten van Meer waren de bakkers al lang gesloten. Niet dat dat ook maar iets met ons te maken had, maar wel vermeldenswaardig blijkbaar. Aan de voet van de Kerk Onze-Lieve-Vrouw-Bezoeking van Meer stond geen begrafenisauto en verder wees ook niets op een ophanden zijnde begraafplechtigheid. Bij het openbare toilet deed HH een nepplas. Het klooster van Meer bestaat nog wel, maar niet in haar oorspronkelijke staat en hoedanigheid. Plannen om de oude glorie te doen herrijzen bestaan er overigens wel, volgens de geplaatste borden. Iets buiten Meer is een potgrondplaats met bijbehorende bewakingsgebouwen. Ja en dan ligt deze plaats ook al weer achter ons. Later zien we dat ergens binnenkort een vrachtwagen met een knijper wordt verwacht. Op het stukje weiland daarnaast is eerst 1 kalf nieuwsgierig, maar enkele tellen later wil ook de rest van de kudde weten wat er aan de hand is en staan we ooginooginooginoog met een stuk of twintig kalveren. De vraag is wie van alle aanwezigen het meest verbaasd is: de mensen of de dieren. Met deze prangende kwestie onbeantwoord gaan we verder. Om vervolgens bij een plek aan te komen waar men van huisvuil in de natuurvuil van heeft gemaakt. Maar ja: 's lands wijs, 's lands eer.

 Met de kerktoren van Hoogstraten weer in zicht spreken we nog wat koeien en zien we een pand dat als crematorium dienst zou kunnen doen. Na een kort bezoek aan de naamgeveres van de kerk gaan we naar die kerk toe langs een enorme school. De man op de fiets slaakte stoïcijns kreten. Zelfs een vraag van HH bracht hem niet van de wijs. Vlak voor de laatste gevaarlijke oversteek lette HF even niet goed op, maar kon toch nog net op tijd de HH-vraag inzake welke kleur van het juiste antwoord voorzien: blauw. Op het kerkhof bleek het stoffelijk overschot te liggen van Jacobus Speltinckx. Hij werd door een vliegende bom uit het leven gerukt.
 Wij liepen nog even langs de Kunstacademie en konden daarna constateren, dat de HF-auto nu groengetint was. Verder was er geen sprake van gedaantewisseling. Ten einde de gedane zaken nog even goed op een rijtje te zetten, reisden we af naar Capelle aan den IJssel en bezochten een Boekenkast. De overbekende vraag werd ons gesteld en de HH wensten graag een Chouffe Soleil te nuttigen. De bardame deed zoals gewoonlijk haar best, maar meer dan een enkel glas vol wenste de tap niet meer prijs te geven. Aangezien de voorraad ook al op was, koos HF voor een witbier en kon HH van de kabouterzon proeven. Bitterballen erbij en daarna nog een wit (HF) en een Texels bier (met vertraging, maar wel voor HH).

Eerste van Achtmaal Wernhout

Wat is er nog te doen na Antwerpen? Daar kun je een referendum op loslaten maar ook niet.
Hoe dan ook, de HH wilden wel eens vergelijken of het aan deze kant van de grens net zo leuk is als aan de Belgische zijde. Om die reden werd afgereisd naar Wernhout en parkeerden wij aan de idem-weg, maar dan ff rechtsaf.

Zoals u kunt zien bevat de route getallen die u aan elkaar moet lopen. Het geheim is niet moeilijk en of ingewikkeld. U begint bij 42 en daar komt u ook weer uit. Ja, wij weten de HH magie is vaak niet te bevatten maar het overkomt ons ook maar en wij moeten daar mee dealen dus vooruit met u.

Sommige zaken beginnen vaak met een schoenenwissel zo ook deze keer. Hierbij dient per Heer de juiste switch plaats te vinden. De HH waren benieuwd of de wijziging in baan-heid bij HF de wandeling mogelijk zou kunnen beïnvloeden. Om  hierover nu direct duidelijkheid te verschaffen: neen en op geen enkele wijze.

Het vreemde is wel dat het op de betreffende een positieve en glimlach verschijnende invloed schijnt te hebben. Vraagt ons niet het waarom en hoezo. Geen zinvolle beantwoording vormt uw deel.

Wij maakten onderweg prachtige foto's maar die kunnen wij niet vertonen. Met de zogenaamde left-overs zult u het moeten doen.

Tja, wat viel ons op. Aannemers die hun waren o.i. niet op de juiste wijze onder de aandacht brengen. En dat zou allemaal niet zo erg zijn als het niet wel erg is.

Na enig doorstappen over het platte land werd Wallsteijn bereikt. Wat dat ertoe doet zal allengs duidelijk worden. Het is na alle boerderijen en landerige wegen een verademing om weer eens de natuur in te wandelen. Natuurlijk moest HF een boom bepotelen, maar dat was gewoon op dit moment ff nodig. Een uitkijkpunt later (kijk uit) verdwenen en verlieten wij genoemd gebied.

Achtmaal werd ons deel. HF zorgde voor een wat andere aansnijding van genoemd dorp alwaar de dames ons niet snel zullen vergeten en dat mag ook niet. 

Achtmaal is erg druk en dat wil je niet tijdens een rustige wandeling waar onderling wetenswaardigheden en onwaarheden worden uitgewisseld. Dus nadat het centrum was bekeken werd wederom richting sportvelden gewandeld maar nu niet via het (oude) kerkepad maar gewoon op de manier die de route recht deed. Dit ondanks alle bochten. Wist u al dat na verhardheid onverhardheid volgt. In deze regio zeker en vast.

Wij zagen onderweg zeer velen die zich wandelend van de ene plek naar de andere begaven, waarbij het niet altijd op prijs werd gesteld dat wij dit allemaal zo opzichtig en frank en vrij mochten aanschouwen. Maar dergelijke zaken zijn niet aan de HH.

Honden zijn vrijwel nergens aanwezig, zoals ook paarden best wel werden gemist. Maar enige exemplaren werden aan de HH getoond waaronder bijgaande voorbeelden.

Bewoning vond plaats in caravans waarvan de locatie vaak sprookjesachtig te noemen was. Hierbij kan worden opgemerkt dat uw zwarte geld echt niet richting Panama hoeft te gaan, zoals uit bijgaand voorbeeld moge spreken. Ideaal en om de hoek. Als u er dan toch bent probeert u dan eens een lokale aannemer uit. Men heeft er meerdere. Sommigen hebben zelfs bouwen en verbouwen kwaliteiten. Probeer dat maar eens elders te bekomen.

Bijna in Achtmaal werden wij een blootsvoets dame gewaar. Wat bleek, zij volgde het Maria-wandelpad, bijna 800 meter lang maar dient blootvoets.

De HH volgden gezond verstand en liepen verder. Daar waar Wernhout lonkte. En aldus geschiedde.

Omgekeerde rituelen, vestjes en of truien uit en in de onderkleding richting Rotterdam, maar dan wel via de toeristische route 1.

Bieren deden wij bij Boudewijn alwaar HH de gelukkige keuze maakte van op-bieren. Maar na beraad en overleg werden andere bieren en bitterballen gebracht, Hulde voor onze bedien-dames die vandaag in olijke stemming aanwezig waren. Hier had meer in gezeten.

Gij zult genieten oftewel het 11e gebod

Wat gebeurd er nu? HF zit rustig op de bank en daar is HH?!? En het is pas dinsdag. En het is ongeveer 14.00 uur. Is HH danig in de war? Nee hoor, het was een afgesproken zaak. HH had behoefde aan een zakelijke kast voor zijn werkplek. Puur toevallig was iemand in de zeer dichte nabijheid van HF zijn woonstek bereid een dergelijke kast van eigenaar te laten verwisselen.

Het bedoelde stuk bedrijfsinterieur paste niet in de auto van HH. En daar kon HF enige uitkomst bieden. Zij autoruimte. Bijna professioneel werd de auto geladen en na een korte weer ontladen. Met behulp van HR vond plaatsing plaats en klaar waren de HH. Tot vrijdag; tot vrijdag. Vrijdag hield in dit geval een wandeling in Antwerpen in. Antwerpen; daar kan je toch van heel veel heerlijke bieren genieten? Jazeker. Is het dan wel verstandig om daar met de auto naar toe te gaan? Zeker niet.

En daar komt de rol van de HEMA om de hoek kijken. Een aanbieding om 1 dag te treinen naar een bestemming in Nederland of België. Voelt u um al? Ja dus. Lekker treinen, daarna wandelen en aansluitend biergenot in Antwerpen. Het plan was van een onnederlandse kwaliteit en de uitvoering idem dito. Allerlei routes werden gevonden en uitgeprint. Evenals de benodigde tickets. Over en weer inzichten m.b.t. vertrektijdstip en nog meer. Overleg en vastberadenheid. In Dordrecht zouden de HH de gezamenlijke reis aanvangen. Zo gezegd, zo gedaan. Geplaagd door zonneschijn troffen we elkander en ploften vol reislust op een mooie treinbank neer. We keuvelden wat af, maar de machnist was niet van zijn pad af te krijgen. Zijn doel was ons op tijd in Roosendaal afleveren, zodat we te aldaar konden overstappen op de boemel naar Antwerpen. Mooi op tijd stapten we in de boemel. Niet lang daarna vertrokken we samen met de rest van de passagiers en de hele trein. Niet lang daarna werden we vrolijk begroet door de conductrice. We groetten enigszins in de overtreffende trap haar terug.

Dat stemde haar vrolijk, maar ook kreeg ze daardoor een onbedwingbare behoefte om daar weer overheen te gaan. Ze gaf toe aan haar drang en breed lachend toonde ze ons haar nieuwe apparaatje. De HH waren best onder de indruk, maar om hun apparaatjes te laten zien, ging wat te ver. Niet in de laatste plaats door het station dat we bereikten: Kijkuit. Wat er daarna tot onze uitstap gebeurde is geheim en mogen we derhalve niet wereldkundig maken. Het station van Antwerpen: erg indrukwekkend en ook nog eens mooi. HH wenste een plas te doen en aansluitend een koffie aan te schaffen. Zo geschiedde en even later verlieten we onder militaire bewaking het gebouw.

Nee, we gaan niet naar de Zoo. Wel deden we (tot 2 maal toe) een poging tot aanschaf van een plaatselijk openbaarvervoerkaartje. Onverrichter zake togen we naar de wijk Zurenborg.

Gedurende de tijd dat dat mode was, voltooide men daar veel Jugendstil en Art Nouveau gebouwen. En geloof ons nou maar, daar staan er in de wijk nog vele van. Verder ook veel multiculti. Daarna de Wolvenberg. Geen wolf te bekennen, maar wel een grote vijver omringd door bomen. HH wilde geen koffie, maar wel weer een plas. Na de oversteek en 380 graden (nee, niet temperatuur maar meetkundig) even verwarring. Maar vrij snel toch weer juist op weg. Opvallend in Oud-Berchem is, dat men daar speciale plekken heeft gemaakt, waar delen van auto's mogen worden geparkeerd. Best vooruitstrevend dus. Wildlive troffen we aan in de vorm van een poes met pluimstaart. Verder bleek dat we nu waren beland in een buurt waar veel orthodoxe joden wonen.

Na brouwerij van De Koninck aan de buitenkant te hebben gezien, kwamen we in het Koning Albertpark. Inmiddels was de temperatuur dusdanig dat we besloten de jassen in de rugzakken te laten verdwijnen. E.e.a. ter voorkoming van overmatig vochtverlies middels de zweetklieren. Even een slokje water en lekker verder wandelen. Volgens de gemeente Antwerpen hangt de lente in de lucht. Bofkonten als we zijn, konden ook de HH dan de mooie vruchten van plukken. Overigens geen eetbare vruchten. Aangezien de lichamen en geesten wel wat brandstof konden gebruiken, streken we neer op een bankje in het Stadspark. En even later genoten we volop van zon, eten en drinken. Na het oppakken van de draad werden we begroet door een grappig zwart/wit gekleurd konijntje.

Daarna namen we een kijkje op en foto's vanaf de brug. Weer een gedag van het konijntje later nogmaals wat verwarring, maar ook deze werd snel opgelost. Nu kwamen we op een punt, waar twee van de Groene Wissels elkaar overlappen. Doublures hoefde dat echter niet op te leveren, zodat we naadloos van routenr. 489 overgingen op nr. 490. Inmiddels waren we in het centrum aangekomen. Op de Meir moesten we bij de fontein links af. Op een gegeven moment realiseerden we ons, dat de fontein vandaag geen water spoot en we haar reeds een mooi stuk terug al waren gepasseerd. Ach, eigen inbreng heeft ons wel vaker weer op het juiste pad gebracht, dus geen paniek. We besloten om nr. 490 niet af te maken, maar over te stappen op route drie. Deze zou ons naar de linkeroever moeten brengen. Beide HH waren daar nog niet geweest, dus een mooie gelegenheid om daar wat aan te doen http://www.reisroutes.be/stadswandelroutes/antwerpen-wandeling-van-oud-naar-nieuw-109-3.aspx . Via het stadhuis op naar de Schelde. Van afstand het kasteel gezien en nu zuidwaarts richting de tunnel. 32 meter lager dan de kaaimuur en 572 meter lang.

Das best een eind en om zo diep te komen, mogen we twee enorme roltrappen afdalen. We deden wel eens de Maaswandeltunnel, maar dit is heel andere koek. Eenmaal aan de andere kant weer boven, krijgen we een magnifieke blik op het centrum. Nieuw en oud: prachtig! Langs de kade zijn hier diverse speelplaatsen en na de jachthaven, waar veel onderhoudswerkzaamheden aan de jachten uit te voeren zijn, komen we bij de camping. Echte diehards zijn alweer aanwezig. Bij de molen (inmiddels weer in de fik geweest) even de dijk op. HF vroeg aan HH (de voorlezer van vandaag) wat er verder eigenlijk nog te verwachten is op deze oever. Na kort overleg besluiten we de wandeling in te korten en op zoek te gaan naar de tram.

Eenmaal onder de grond zochten we een kaartautomaat en na aanwijzingen van een trammevrouw kochten we de nodige kaartjes. Een rit van maar liefst drie minuten en we stonden weer boven op de Groenplaats. Ja, wat nu te doen? Het is inmiddels een uur of vier. Nou, weet je wat? Op aangeven van HF werd het eetcafé Het Elfde Gebod opgezocht. (Google maar even voor prachtige foto's). Gadegeslagen door een waar leger aan jezus-, maria- en allerlei heiligenbeelden, dronken we ons bekende en onbekende bieren. Voor de nieuwsgierigen onder u: Kwaremont, Gouden Carolus (dubbel en trippel), Orval en Seef. En uiteraard ontbrak het bittergarnituur niet. Kijkend naar de tijd werd het geheel op zeer prettige wijze door HH afgerekend en vroegen we onze voeten ons terug te brengen naar het station. Dat wilden ze en mooi op tijd waren we daar. HH wilde een plas en een koffie en zo geschiedde. Nog even wachten op perron 23 en daar was de boemel.

Meer klandizie dan 's ochtends, maar nog ruimschoots zitplaatsen. En nu geen conductrice maar een mannelijke uitvoering. En wat voor eentje. Naast ons zat een meisje dat naar eigen zeggen beter een andere trein had kunnen nemen. De conducteur ontpopte zich als amateurpsycholoog/antropoloog/filosoof. Voor het gemak stelde hij allereerst vast, dat ze een probleem. In zijn betoog oreerde hij, dat problemen een drietal oorzaken kennen. Of het ook een combinatie van de drie kan betreffen, meldt het verhaal niet. Oorzaak 1) onwetendheid, 2) verkeerde beslissing, 3) de aard van de materie. Heeft u nog brandende vragen: wellicht kunt u de gok wagen en neem de boemel van Roosendaal-Antwerpen(Richting Puurs) of vice versa totdat u de ziener zelf eens gesproken heeft. De terugreis verliep verder zorgeloos. In Dordrecht deden we een tot ziens.