Oh Oh waâhrvoâh

Waarom zou je naar duh haag gaan als je daar niets te zoeken hebt?
Meestal kunnen de HH u direct van een antwoord voorzien. Zo ook in dit geval.
Er zijn dagen dat je kunt wandelen en er zijn dagen dat zoiets ook kan. Met name willen wij in dit gefundeerde artikel ingaan op het een noch het ander. Wandelen is al indrukwekkend genoeg en van medelijden moeten de HH het echt niet hebben.
Overigens nog een punt van orde. Aangezien u ons verzocht heeft om meer en dieper de krochten van het bierdrinken te onderzoeken, met name waar en zoal, zou een hoge eigen bijdrage op zijn plek zijn.
Wij denken zelf aan min of meer gelijk aan de bijdrage in de zorg maar liever zien wij een afronding naar € 400,- p.p. Immers, wat wil het geval? Niet zo heel veel, maar de locaties en de bijzondere bieren doen wel een aanslag op de inhoud van de portemonnaie als ook op de geestelijke gesteldheid.
Daarnaast hebben wij te maken met bergen aan afschrijvingen bijvoorbeeld van de foto apparatuur, bijdragen aan de NS, afschrijving van ons schoeisel, mentale aftakeling. Ga er maar eens voor zitten.
Natuurlijk hoeft u ons niet persoonlijk te contacten als u meer wilt overmaken. 
Minder bijdragen wordt niet als zinvol ervaren, in feite is dat een belediging.

Genoeg over aardse zaken. Ons dunkt dat de nadruk nu op uw initiatieven ligt. Laat u vooral niet weerhouden door de kosten voor de komende feestdagen. Heel 2018 komt eraan.

Terwijl dit artikel wordt opgesteld biedt een blik uit het raam weer vooral zicht op regen. Dat is min of meer vergelijkbaar met het weer van de afgelopen dagen. Vandaar dat het zo mooi is dat tijdens onze wandeling ons niemendal aan regen werd gegeven zodat wij volledig konden absorberen wat wij zoal mee maakten.

Ach, ca 13 uur op Rotterdam cs. Vandaar naar Nootdorp en via het route netwerk waren dit de winnende getallen:
74 23 33 41 68 71 11 72 65 56 73 75 38 66 50

Tja, uitstappen, HH nog aan de boterham en daar gingen zij. Trots als 2 HH kunnen zijn, blij met elkaar en de hele wereld in een notendop. Vooraf was al duidelijk dat het steeds lastiger wordt om ons te onderscheiden ten opzichte van eerdere wandelingen. Overlapping is vrijwel niet meer te voorkomen. Niettemin is altijd wel een deel min of meer nieuw of niet oud.

Via Nootdorp met zijn fiere kerk ging het richting Ypenburg. In deze omgeving moeten plaatsnaam borden goed in de gaten worden gehouden, u bent zo in een andere gemeente.
Wij hadden geen behoefte om zelf van woonstek te verkassen naar hetgeen ons alhier werd aangeboden. Niettemin wonen hier velen. Ook het plaatselijke winkelcentrum werd aangedaan en alhier kon onder toeziend oog van HH HF weer wat geldelijke ontlasting en overhandiging doen plaatsvinden.
Hadden wij al verteld dat er onderweg niet werd afgewaterd?


Onderweg hadden wij mooie ontmoetingen met onze hondenvrienden. Er werd goed opgelet. Zomaar een trouwe viervoeter mee naar huis nemen was er niet bij. Huizen als USB-sticks.

Uiteindelijk worden de contouren van 070 zichtbaar. Fier, onverschrokken en toch ook minzaam. Dat gold niet voor de HH aangezien d.m.v. alertheid van HF een deel moest worden anders gelopen. De techniek en zijn schranderheid konden ons behoeden voor uitglijders in figuurlijke zin.

De oogkliniek met herinneringen, het water, Rijswijk, allemaal zaken die wij konden en moesten doorsteken.

Transvaal, Spoorwijk, plak er een naam op en wij weten u te vinden.

Voormalige slachtbuurt werd nu eens uitgebreid gevisiteerd. Daarna langs en door Hollands Spoor richting de uiteindelijke beloning. Hier werd het begin van een eerdere wandeling duidelijk evenals Bert de platenverkoper.

Bierdrinken en desnoods overnachten zou plaatsvinden ergens aan de dunne bierkade.
Achteraf is de jongensachtige onbezonnenheid van de HH niet raadzaam. Maar als wij ervoor zorgen dat de kroeg om 16 uur open gaat dan moeten wij er wel zijn. En aldus, hoewel niet als eerste. Gezellige buitenburen die later bij ons kwamen zitten. Voorzien van een praat mevrouw met name richting anderen.


Niettemin zagen wij de prijskaart en wij wisten het direct. Om hier te mogen consumeren had HF voorzienende gaven aangesproken. Zodoende zouden wij gewoon zelf kunnen afrekenen, maar dat zal niet iedereen gegeven zijn. Men zoekt btw gezellige, sociale collega's (de volledige systeem eisen hangen op het toilet). Meldt u toch direct aan!

Wat dronken wij:

van het vat: St Bernardus       (niet zo uitgesproken als uit de fles)
uit de fles: Bornem                  (eens maar voorlopig nie wieder)
uit de fles: Paix Dieu               (toppert maar daarna niet meer de deur uit, zoek een bed en onderga het in alle rust)
Wat aten wij: 2 x pittige gehaktballen (6 stuks per keer)

Voor ons moest er nog worden getreind dus opletten geblazen, de geest was uit de fles. Daarna in Schiedam afscheid en daar gingen zij ieder huns weegs.

Na wachten tot het december wordt.

Gingen sie Dordt hin?

De HH hebben de smaak flink te pakken. De afgelopen weken is er sprake van continuïteit en consequent wandelen zonder overslaweken. Reden? Ach, van alles en nog wat.

Laten we vooral duidelijk laten zijn over het feit, dat uit goed voor je is.

Nog bedankt voor deze kreet, Sire. Dat sommige stukken van de wereld vaker worden bezocht dan andere is een feit, maar ook ruimschoots verklaarbaar.

De openbaarvervoertripjes steken steeds vaker de kop op en dat is een bewuste keuze. In een filerijke randstad reist dat toch een stuk prettiger. OK, het zeer favoBelgië ziet ons daardoor haast niet meer. Dat heeft voor u als lezer natuurlijk het gevolg, dat wetenswaardigheden van dat land achterwege blijven. Nu over tot de gedane zaken van deze week. Met de komst van Sinterklaas(M/V) in het verschiet werd er naarstig gezocht naar een passende bestemming voor de HH. HF wilde graag stoer doen en nam het heft in handen qua voortouw en ging driftig op zoek. Hoe dan? WWW.wandelen123.nl boot(?) soelaas.

Dordrecht werd uitverkoren en de volgende punten boden hun diensten aan: 51, 76, 75, 78, 79, 63, 60, 62, 12, 11, 61, 17, 15, 14, 13, 72, 73, 51 (wederom), 52, 53, 56 en 57. Ergens tussen 56 en 57 zou dan een geschikte uitpufplek gekozen kunnen worden. Teneinde bij punt 51 aan te komen, kozen de HH de treindingen van de NS. Weliswaar gescheiden van elkaar, maar het eindresultaat was toch, dat op het plein voor station Dordrecht er handen geschud werden. Oh ja, de schoenwisselrituelen zijn van de baan en kon er dus direct aan de klus begonnen worden. HH had van 020-dames in de trein iets geleerd. HF was nonchalant, maar toch belangstellend. Zoals iedereen weet, zijn de HH bij de tijd.

De meneer met de hoogwerker deed middels de stationsklok een verwoede poging om dat ook te zijn. Verderop was nog iemand met een hoogwerker, maar die was slechts bezig met het vernielen van bomen. Onder het spoor door naar het volgende punt. Dat bleek beter verstopt te zijn, dan we gewend zijn. Een klein stukje extra, maar snel weer op het juiste pad, ondanks het oudere hand-in-hand echtpaar. Een juweel DS liet zich gedwee door ons bewonderen. En wat is dat dan: een woonwagenkamp zonder woonwagens? Ja, weinig authentieks aan. Over de straat waar de meneer met een vrolijke smileyboodschappentas zijn opwachting deed, reed een Poolsgekentekende auto ietsjes harder dan toegestaan. Ach, er zijn ergerder dingen, nietwaar? Genietend van de zonnestralen zagen we een mevrouw op gepaste wijze al dan niet aanwezig vuil van het voorraam van haar huis afhalen.

Op het dijkje, dat voor ons weinig geheimen meer heeft, probeerde men op geheel eigen en nieuwe wijze lederen banken in gebruik te nemen. De uitslag is ons onbekend; we moesten door naar het huis waar men al volop de kerst aan het vieren was. Al snel daarna liepen we verkeerd en in de straat waar de sigaretrokende mevrouw verbaasd was, dat HF een foto maakte van de poes in haar vensterbank. Via het juiste pad werd een dijk aangedaan, die ook herkenning veroorzaakte. En daar ging de telefoon. De witte kat deerde het niet. Overigens zou een tijdje later diens witte neef hetzelfde uitstralen, ondanks het feit dat de reiger de aalscholver naar het leven stond. Een korte uitrusting, omdat het rode licht niet gedoofd was en er dus een trein aan kon komen. Aan de overzijde van het spoor wachtte ons een comité voorzien van fototoestellen, maar van verwelkoming was geen sprake. Dan niet. Nou, dan maar genieten van een van de vele parken die we aandeden. Met een tussenkomst van wat drukke paarden en bijbehorende geuren van de manege kwamen we al weer in een park. Hoe vaker in Dordt, hoe parker het wordt ofzo. En ja, als tijdens de HH-gesprekken regelmatig over gezondheidszaken wordt gesproken, is het natuurlijk verstandig om even langs het ziekenhuis gaan. HF verraste een jonge rijwielfietser met een uiterst gedurfde en toch elegante indewegloping. De onder het spoortunnel bezorgde, net als de eerste van vandaag, een verkeerde interpretering van de route. Een beetje extra; het zij zo.

Weer binnen de lijntjes en zoals HH terecht opmerkte, waren de ligbomen waarschijnlijk niet voor niets aan spreekwoordelijke kettingen gelegd. Maar de zon deed niet minder haar best op dat moment. De jonge hond met het open ruggetje was duidelijk blij. Net als de meneer en de mevrouw met hun fietsen bij het bankje. Jongens, wat een leuk geheel. Na de boomtest van HH kwamen we op de Nassauweg om vervolgens door een park bij het station en punt 51 terug te komen. Langs kunst en over de markt op naar de Voorstraat. De punten waren geen leidraad meer, aangezien HF zijn hiel op een spoor was. Het was nu tijd voor De Tijd. Nee toch; niet weer een biercafé? Ja toch wel. Bitterballen van verschillende achtergrond werden opgepeuzeld en vermaakt met diverse biersmaken. En ja, als we dan toch OV doen, maken we van nood een deugd. Op het station nam ieder weer zijns weegs en een andere trein. Volgende week weer een combinatie van trein en biercafé? Wie weet, maar weest alvast gewaarschuwd. En vergeet u vooral niet de komende dagen uw schoen te zetten en mooie liedjes te zingen.

Betaluh bij die kaluh

Iedere week is het weer spannend voor u en de uwen. Gaan zij wel of niet? Voor ons is de spanning evenredig maar ook meer dan tastbaar. Bijvoorbeeld deze week dan. Ergens was er overleg, HH was de sigaar en de sjaak let op de dubbele s), zodoende moest het van hem komen.
Aangezien de druk niet alleen op wandelen ligt maar ook op variatie in de horeca moest er nadrukkelijk gezocht worden naar aansprekende en welluidende horeca. Daartoe werd een medium ingeschakeld getiteld het weeweewee.
Mocht u hulp behoeven om dit zelf ook te ervaren dan verwijzen wij u graag naar de studenten thuis service. Als u zich maar niet op het hoofd laat staan.

Nu terug naar ons. Pff

Wij kwamen elkaar min of meer spontaan tegen op Rotterdam CS. HH was nog wat boterhammen aan het verorberen, dus eigenlijk was de samenkomst iets te vroeg. Maar als er iets is waar de HH in uitblinken is het wel de omstandigheden aanpassen aan de werkelijkheid. Zodoende en aldus.
Na handreiking en inschakeling van techniek werd dan inderdaad een aanvang gekozen. Hierbij vergat HH helemaal om de enige stationsbieb voor u vast te leggen.

Omstandig langs en onderdoor, langs de stapel vinyl gasten werd gekozen voor een wandeling met de volgende aanhakingen:

13,64,55,44,43,21,42,53,47,65,23,73,17,61,71,44,18,13

U ziet dat de start verrassend samenkomt met het einde.
Voor de HH btw niet.

Tja, wij memoreerden uitvoerig dat 010 voor ons wellicht niet meer veel verrassingen zou presenteren maar oh hee, welk een vergissing maakten wij hier. Slechts ten dele was het bekend maar toch ook op momenten verrassend. De etiketten plakkert was wat zuinig van huis gegaan zodat een nadrukkelijke onzerzijds aanbeveling moet luiden:

vergeet de route niet uit te printen dan wel in uwer smartphone op te slaan!

Mooie en fraaie singels, de diergaarde, de altijd welkom moskee. Zomaar wat indrukken van het begin die wij aan de start van de onderneming moesten en mochten tegemoet zien.
Onder het viaduct was een golf handicap verstopt.
De diverse waterwegen boden uitkomst, zoals de rotte. Voor sommigen is het wonen een waar genot, zo dicht bij de A20. Wij deden er het zwijgen toe en gingen pas weer over tot de orde van de dag toen dit ook in beider belang was.
Inderdaad heeft HH een fascinatie voor het fotograferen van bomen en pilaren. Hierbij wordt het landsbelang nooit uit het oog verloren.
Stukken natuur (negeren natuurlijk) en kijk: een klooster/kerk/onderwijsinstelling. Misbruik ligt op de loer maar wij zagen het niet.

Via een bekend stukje langs de Rotte waar wij een nieuwsgierige kat aantroffen werd koers gezet naar café de Bel. Let op, vanaf nu dient u twee route planners actief te houden aangezien zij elkaar behoorlijk dwarszitten. Het is nu het moment om u een grappige anekdote te vertellen maar dat komt er helaas niet van.

Feitelijk strompelend werd dan toch genoemde bruine café locatie bereikt die volgens informatie van HH een bezoek meer dan waard zou zijn.
Nou dat treft, het was zo.

Feitelijk waren de bieren net zo bijzonder als de garnituur. Helemaal opstarten moest die kale volgens de info van de bardame. Het zij zo, de HH moesten eten. Derhalve werd de Twentsche balkenbrij na enige tijd geserveerd. Bijgaand kan slechts een indruk geven van de indrukken die de HH moesten ondergaan.

Drank afrekenen bij de bar dame, spijzen afrekenen bij die kale. Aldus geschiedde.

Bouten

Weet u nog dat HH naar de afgelopen twee wandelingen zich be-openbaarvervoerden? Nou, dat beviel zo uitstekend, dat ook daarna keer er niet veel overleg voor nodig was om wederom een dergelijke move te maken.

Ook het geheel afsluiten in een biercafé bleek al 2 keer een fabeltastische keuze. Hoewel we niet helemaal onbekend zijn in de omgeving van Gouda, kwam HF op de proppen met een knooppuntenwandeling te aldaar. Om te starten bij het Goudse treinstation spraken we af om samenkomst in de trein op station Rotterdam Alexander te doen. HF meldde via een berichtje, dat hij geheel vooraan in de trein zat. Nee, niet als machinist natuurlijk, maar als passagier en dus gewoon in een coupé. HH stapte wel in dezelfde trein, maar koos er voor om nog even het ontmoetingsmoment uit te stellen tot uitstapping in Gouda. Het weerzien was er niet minder gezellig en prettig door. Handdrukken werden uitgewisseld en de routevoorschriften werden er bij gehaald. En daar stonden we dan buiten het station; uitgecheckt en wel. Starten deden we bij punt 69. Volgens ons werden we daar vandaan teruggestuurd naar het station om aan de andere kant daarvan verder te gaan. Daar zagen we geen aanwijzing waardoor we verder konden. Maar zoals gezegd hebben we daar wel eerder voetstappen gezet. Met die ervaring en eensgezindheid liepen we eigenlijk vlekkeloos en gedecideerd naar punt 49. So far so good. Bouwvallen en scheve huizen waren nog steeds van de partij. Wellicht onder andere door nog aanwezige helloweenversieringen. Hoe dan ook; daar waar men met een hoogwerker iets bij een brug aan het was, begon het stuk langs de Breevaart.Een toeziend oog van een lapjespoes leidde ons naar de sluis en het trapje naar beneden.

Vrij snel daarna (in onze beleving althans) kregen we volop zicht op de Reeuwijckse Plassen. Een mini-uitvoering van een hazewindhond deed een prachtig dansje. De begeleidende mevrouw had ooit eens iets aan onder andere haar gezicht plastisch laten veranderen. Erg goed gelukt. In een heel grijs verleden (maart 2007) hadden de HH eens als afsluitplek het aan de plas liggende 't Wapen gekozen. Het destijds voorgeschotelde bittergarnituur ervaren we nog steeds als superieur. Hoewel het wel tijd was voor wat eten en drinken, konden we de verleiding weerstaan en gingen op de picknickbank op het kruispunt de spreekwoordelijke boterhammen van de spreekwoordelijke pindakaas voorzien. Vermakelijk was het stokstaarthondje in het mandje voor op de fiets. Men is best aardig daar in Reeuwijk Brug, gezien het feit dat een aantal mensen ons een smakelijk maaltijd wensten. HH had, door al de bedankjes voor de wensen, nog zoveel brood over, dat de rest tijdens het wandelen werd opgepeuzeld. Tijdens die exercitie liepen we tussen nieuwe huizenaanbouw en apk-winkels. De bruine hond ging niet in op ons aanbod om met ons mee te gaan. Door het omdraaien van een verkeersbordpaal werden we de verkande keer op gestuurd.

Al snel terugschreden en ja hoor daar ging het allemaal weer goed. Een stuk groen kregen we voorgeschoteld en blijkbaar troffen we dit pad aan juist op het hondenuitlaatmoment. Eerst verscholen in het groen doemde een zoekende hond op. Later bij een open stuk vertelde een mevrouw ons dat ze high was. Raar maar waarschijnlijk waar. Er bevond zich niemand op de omheinde stormbaan in de buurt van de heuvelachtigheid. Belgische visioenen schoten door ons hoofd. Na de poes op hoge poten en een tak vernielend paard kregen we zicht op het geboortehuis van 15 stuks kinderen van papa en mama Moons.

Inmiddels waren we weer, voor korte duur, in Gouda beland. Gezellig keuvelend liepen we parallel aan de A-12. Langs het tuincentrum met een uitkijktoren en nog veel meer moois. De route stuurde ons nu naar een graslandig klompenpad. Vrij snel ontdekten we, dat we geen dergelijke houten schoenen droegen. Of het nou kwam daar het fietsmeisje, dat een paar keer heen en weer reed en zelfs stopte bij de plek waar we over het hek waren geklommen: geen idee. We klommen terug en verlieten het klompenpad en vervolgden over asfalt.

De zin en het nut van dit bord drong niet tot ons door. Wat de bedoeling van de inzittenden van de geparkeerde GB-auto is geweest, kwam niet duidelijk uit de verf. Bij dit grote kruispunt zagen we, wat later tot aan de Goudse binnenstad de laatste, aanwijzing. Waar of wat er niet helemaal juist ging: we vroegen het Joost, maar zelfs die bleef het antwoord schuldig. De meneer met de kleine tractor keek niet blij toen zijn collega op een hoogwerker zei, dat het al klaar was. Niet lang daarna liet HH weten, dat hij twee brailleboeken tegelijkertijd aan het lezen is. HF stak zijn verbaasdheid en respect niet onder stoelen of banken. Eerst dachten we van de terugkeer van een mythisch persoon, maar al snel bleek, dat bij de enorme kerk de meneer in kwestie in een bootje op het water stond. Omdat HH goed de weg weet in Gouda liep het allemaal best lekker en ook nog goed af. Door het parkje en langs de Jugendstil-panden en op naar de Kattensingel. Geen kat te bekennen, maar dat zal wel zo horen. De oversteek gemaakt en langs zeer uit de kluiten gewassen dames op een dak op naar de Markt om te herdenken dat we daar ooit op een 4de mei 's avonds om acht uur waren. Veel historische panden later zagen we in en rond een rolstoel twee personen, die volgens HH omstebeurten wisselden van zit- en duwplaats. En dan was het nu de beurt aan de wandeling om gestopt te worden.

Verbaast het u als we zeggen dat we om dat einde te vieren in het enige biercafé in Gouda neer streken. De Goudse Eend is een waar paradijs als u het ons vraagt. Een medebezoeker vroeg aan de barman hoelang hij hier al zat. Het antwoord was dat de zaak sinds twee uur open was. Voorts vroeg een andere klant of men ook een lekkere bokbier in het assortiment voerde. De uitbater hield zich op de vlakte. Wij niet. Diverse biersoorten en -smaken lieten we op onze smaakpapillen los. Allemaal winners, net als de bierbitterballen en het oerbrood met bierkaas. Kortom, nummer drie in de reeks van de combinatie ov-reiswandeling en biercafé was ook weer een groot succes.