Numero cent, finito, basta, Ende, Aus, Stop. Wij kappen ermee.

Vandaag is het zover. Nimmer meer zult u op deze blog van de HH vernemen.
Nadat zij beiden deze week een bloed donatie hebben gedaan, waarbij die van HF makkelijker verliep dan die van HH (hier waren twee ervaren dames benodigd om het lichaam van HH te bewegen af te zien van verder verzet) waren we nu toch zover om tot een afrondend geheel te komen.
Verdriet was er ten huize van HF, bij HH was in feite sprake van opluchting.
Een mooi geheel om elkaar dat te vertellen.
Het moge duidelijk zijn dat de invloed van de HH verder gaat dan algemeen wordt verondersteld. Want daar waar slecht weer wordt aangekondigd hoeft een nadere beslissing van de HH maar te worden geopenbaard en ziet, het weer schikt zich in die wens. Feitelijk gebeurt dit al jaren alleen hebben wij u het nimmer uit de doeken gedaan.
De reden daarvan moge duidelijk zijn maar anders volgt deze hierna. Op vrijdag hebben wij geen tijd om anderen bij te staan, zodoende is het eigen belang eerst.
Op weg naar de ontmoeting werd verteld alwaar de verschillende HH elkaar aan zouden herkennen.
Dat was:
- de groene jas
- een bepaalde zit plek in de trein (helaas nog geen nieuwe sprinter, anders hadden wij u over de toiletten kunnen vertellen)

Samenwerkend werd Nieuwerkerk aan den IJssel bereikt en gelooft ons, u hoeft alleen de trap af en u bent er.

Twijfel werd gezaaid bij het zien van nog een perron-gebouw maar toch lukte het HF om ons op het juiste spoor te zetten. Kleine brugjes, veel stofzuig bewegingen in de diverse woonsteden maar allengs werden de buitengebieden bereikt. De trek dan wel duw boot werd door HF niet vertrouwd maar de trefzekerheid en overtuigingskracht van HH deden de rest. Na het bereiken van de overkant hadden we dan wel zeer vieze handen, maar dat lieten we maar zo.

Uiteindelijk wandel je langs de IJssel en kom je vanzelf (mits je natuurlijk jezelf verplaatst) in Moordrecht, voor beide HH een gelukkig weerzien alleen wisten we niet waarom.
Kleine paniek, waar is de oversteek, maar dat bleek uiteindelijk ook in de IJssel te liggen. Bij aankomst was de boot net vertrokken (natuurlijk had men ons zien aankomen) maar wij gaven ons niet gewonnen en gingen in de wacht modus. Hierbij viel op dat de architect de stoelen in het water had gezet. Niet handig maar vast met oogmerk.

Oversteken deden wij met de nodige handigheid als dat ons is gegeven.
Eenmaal aan de andere kant is daar ineens Gouderak, zo losjes dat het lijkt alsof het er al eerder was. Wie weet. Via de doorloop verlaat je deze plaats en bevind je je zomaar aan de andere zijde van den IJssel. Fraaie staaltjes van bouwaarden, soms met het doel om mogelijkerwijs te bewonen, anderen meer van laat maar ff zitten met dat opknappen en dat onderhoud. Altijd lastig.

Weer via een brug kwamen wij dan Gouda inlopen, zeg maar uit een zuidelijker richting. Dat betekende langs en door korte parkjes, straten die rechtdoor boden en allerlei verschijnselen die zo passen bij een volksbuurt.

De museumhaven bood herinneringen aan verre tijden van lang geleden. Een kruip en sluip door oversteek bracht ons steeds verder het historische deel in. Soms bekend, andere stukken ook.
Tja, even liet de techniek HF in de steek maar met vereende inspanningen werd dan toch de Goudse Eend bereikt.

Wat troffen wij daar zoal aan?

Bier/eten/hond/toilet/kinderen/drukte/keuze stress in geringe mate...

Niettemin een zeer geschikt plekje en wij lieten ons de volgende zaken goed smaken:

Cuvee Royal  4,80
Anchor Foghorn 5,50
Oerbrood met bierkaas 7,50
Bird Thunderbird 5,20
Krysta Abt 4,80
Bier bitterballen 7
Orval 5,60
Maximus Stout 4,25

U ziet, voor alles kan gewoon betaald worden dus u hoeft zich zeker niet schuldig te voelen als u enige pecunia tevoorschijn haalt. En de hond? Ooit wordt hij kalm, maar zonder ballen.

Nog een tip van de nieuwe verschijningsvorm: Groene Heeren of iets in die trant. Wij houden u op de hoogte.

Zwammen

De afgelopen week mocht mevrouw May ontbijten op het Catshuis. Om dat tot een groot succes te maken had ze haar eigen pot pindakaas meegenomen. Als u dat geen mooi nieuws vindt, dan dagen we u bij deze uit met een beter voorbeeld te komen. Dat de HH vorige vrijdag zichzelve geen regenwandeling gunden, moet hier wel vermeld worden. Dat had wel als gevolg, dat wandeling nummer 99 van het nieuwe HH-wandelverslagenboek iets langer op zich moet laten wachten. Kou is geen belemmering voor de HH en het hiervoor genoemde nummer kon dan ook gewoon doorgang vinden. 99 is natuurlijk het ondersteboven van 66. In het verslag van die wandeling ging het al achterstevoren.

Zouden we dan nu dezelfde wandeling doen maar dan ondersteboven?

Nee hoor. Ten eerste is dat best lastig en ten tweede ook. Nee, het ware goed om weer eens flink de natuur in te gaan. Stuurkunsten kunnen dan ook weer aan elkander getoond worden. Daarnaast kan het feest van de schoenrituelen weer eens uit de kast gehaald worden. Kortom redenen genoeg om ons Brabant een beetje beter te leren kennen. Op naar het buurtschap Raakeind (Gilze). HH had zich opgeworpen als sturend personage en kwam dientengevolge HF het huis uitsleuren. Na het ontvangen van een oor ging hij als een mak lammetje mee. Speculeren over een eventuele file op de terugweg, heette deze vorm van oponthoud ons ter hoogte van Dordrecht reeds welkom. De HH zijn veel, maar geen kniesoren. Dus onder het uitwisselen van diverse zaken ondergingen we de korte vertraging. Eerst nog onder zonbegeleiding en later door mistachtige verschijnselen begeleid, arriveerden we bij Raakeind. Even een geschikte auto-achterlaatplek zoeken. Dat bleek het mooiste te kunnen bij het plaatselijk COA-terrein. Aangezien we noch zoeker noch bezoeker waren, hoefden we ons niet te melden. De mensen in de politie-auto hielden wel even een oogje in het zeil tijdens de schoenwissel.

Besjaald, bemutst en behandschoend gingen de Groene HH op pad. Het Ulvenhoutse Bos leidde ons langs de golfbaan, waar het een drukte van belang was. Dat het toch nog herfst is, werd wel bewezen door de grote hoeveelheid zwammen en paddenstoelen. Ook de zetel van Kabouter Spillebeen mochten we later gratis bekijken. Het zal wel toeval geweest zijn, maar toch kwam er na de Kleine Slingerdreef er bij HH een onrembare dwang opzetten tot ontdooiing van de een klein stukje grond. Zo geschiedde. Trots liet hij even later aan HF zien, wat het onder andere het resultaat was van de korte onderbreking van de wandeling.

Een snack in de vorm van een reep werd aan HF getoond en daarna smakelijk verorberd. Tijdens het wandelen over de brede paden werd goed duidelijk, dat we te maken hadden met bos in de meest toepasselijke zin van het woord. Of het werkelijk een eekhoorn, die HF meende te zien, kan niet worden bewezen. Ondanks speuren en turen, bleef hetgeen HF dacht gezien te hebben, verborgen. Na het oversteken van de Gilzeweg mochten we het Chaamse Bos betreden. Dat het fietspad aldaar door slecht wegdek was afgesloten, deerde ons niet.

We namen sowieso een ander pad. Al zwammend en ook zinnige dingen orerend kwamen we bij een stuk bos, dat zo te zien door brand aangetast was. Het was tevens de aanleiding voor HH om op zoek te gaan naar een boom. Niet lang daarna vond hij er een exemplaar van en legde deze vast. Dit had een behoorlijke impact bij HF. Zo erg zelfs, dat hij bij het ven Ossegoor de verkeerde richting koos. Gelukkig kwam hij snel tot inzicht en was de geleden schade gering. Ondanks alles waren er ook nog andere lieden te gast in het bos. Sommigen van hen lieten zich vergezellen door 1 of meer viervoeters. HF meende een vertegenwoordiger van het Drentse Ras te herkennen. Dat bleek ook het geval. Aanvankelijk was het diertje wat schuchter, maar al snel vloog het ons om de oren. Dit totdat er door de woef een vliegende fazant werd ontdekt. Bij het vennetje werd bewust van de route afgeweken om wat fotografische herinneringen te maken. Niet lang daarna vergiste HF zich wederom en werd nu per ongeluk een ander stuk genomen.

Dat was niet zo heel erg, want uitkomen bij camping Buitenrust gebeurde volgens planning. Op de kruising stond een busje van Nicole met haar hondencursussen. Belangrijker was de mooie picknicktafel, die precies op tijd was en gebruikt kon worden door de HH. Naast Nicole was er nog iemand, die haar middels een loopplakje uit de auto liet. Dat lag aan de gewrichten vertelde afluistervink N. Vreemde zaak volgens de HH, die zelf ook best iets afweten van gewrichten en het al dan goed functioneren daarvan. In en uit de auto gaat zonder glijplanken. Het werd dan ook hoog tijd de picknickplaats en dergelijke achter ons te laten. Het animo, om op de camping te verblijven, grensde aan nul.

Na nog wat bos doorwandeld te hebben, ging HH weer over tot een begrensd ontdooiingsritueel. Dit geeft HF de tijd om bij een boom de hersenen te ontdekken. Met deze kennis op zak werd een stuk met gevaarlijke stukken halfbevroren water getrotseerd. Al met al bereikten we het einde van de omboste omgeving en lieten we de grote hoeveelheid bomen voor wat ze is. Het ontbreken van de beschutting zorgde wel voor wat afkoeling, maar daar was de redder in de nood in de vorm van de zon. En dat allemaal aan de grenzen van buurtschap en woonstede Horst. Daar werden we opgewacht door een ezel en twee geitjes in gezelschap van drie bebaarde vrouwen en naar we aannemen Maria en oudste spruit. De laatste vijf waren in het geheel niet spraakzaam. Daarom namen de geitjes maar het hoogste woord. In Horst doet men trouwens vreemde dingen met huizen. Als u tijd heeft, moet u er maar eens gaan kijken. Nadat we een toegangsweg naar Gilze waren gepasseerd, doken de contouren van D'n Brooy op. Later op de middag zouden we door de nazit gaan doen.

Maar eerst terug naar het COA. Voor de derde keer werd door toedoen van HF een stukje onjuiste route genomen. HH bleef kalm en deed er luchtig over. Onder het mogelijke toeziend oog van het verkeer op de A-58 liepen we een drietal vriendelijk groetende van school terugkerende jongens tegemoet. Onder toeziende ogen van negen van de tien paarden bereikten we Raakeind weer. Nog even en de schoenenterugwissel was weer een feit. Van de benzinepompen bij D'n Brooy maakten we geen gebruik. Wel van bieren en een Hollands Borrelplankje. Hopelijk kunnen we voor het einde van dit jaar de reeks van 100 Stiekemme Wandelingen voltooien en boek vijf van elk 100 verslagen het daglicht laten zien.

Eigen inbreng

Deze week bleef het lang stil aangaande wat we zouden doen op de vrijdag. Wellicht is dat een goed teken, maar als dan de betreffende datum aanstaandert en er is nog niets afgesproken dan wordt het tijd voor een goed gesprek. Bij de HH vindt dat meestal plaats door middel van correspondentie via het weeweewee. Zo ook nu.
Donderdag in de loop van de dag werden ideetjes geopperd vanuit Waddinxveen richting 010, maar wel over de brug. Zodoende duurt beantwoording altijd iets langer.
Maar vrijwel direct was er een heerenakkoord, niet over ons pensioen maar over de vrijdag walk.

Deze vrijdag konden we niet naar Hoek van Holland want er is noch metro noch trein verkeer.
Maar Maassluis zou wel een startpunt kunnen zijn, maar dan doordat beide HH op eigener wijze naar Schiedam zouden komen teneinde aldaar met de bus verder te reizen.
Zo rond half elf/kwart voor elf zou er dan een hartelijk weerzien kunnen zijn waarbij van jaloezie geen sprake is, aangezien beiden in groene jassen zijn gehuld.
Maar daarover hebben wij eerder bericht.

Natuurlijk moest HH een bakje koffie hebben maar aangezien de espresso zeer weinig inhoud bevat hoefde de wandeling om die reden niet te worden uitgesteld. Daarom op zoek naar bus 712. Eerst naar links, maar wandelen beviel zo goed dat daarna eerst weer naar rechts. Vanwege gerede twijfel een vertrekkende chauffeur aangehouden en zodoende moesten wij helemaal naar links. Voorbij de stoplichten helemaal.

En ja hoor, daar stond bus 712 in al zijn glorie en met dito chauffeur. Mooie plekken voor de HH en daar ging het stel op pad, het avontuur tegemoet. Onderweg op allervriendelijkste wijze ook bij niet-haltes passagiers inlatend kwamen wij in Maassluis. Vanwege onverklaarbaarheid stapten de HH niet uit en reden gewoon door, in eerste instantie denkend aan Hoek van Holland en plannen aanpassingen.

Gelukkig werd op enig moment gestopt in Maassluis-West en na goed overleg met elkaar en de chauffeur werd afgesproken dat deze ons terug zou vervoeren naar Maassluis. Deze etappe werden wij vergezeld door aan de ene kant vrolijk stemmend maar aan de andere kant onrustig makend aangezicht der vrouwenfrontaliteiten. Eenmaal uit de bus verdween de onrust vrij snel.

Tja, HF had huiswerk gedaan en ingegrepen in de opzet van HH zodat wij volledig op gpx konden vertrouwen. De uitdrukking: "ik heb trek" en "de vaart erin houden" werden deze middag aan de HH geopenbaard vanwege en door de omgeving.

Maassluis heeft wat te bieden, ook trappen. Dat was voor de knie van HH een  fijne edoch soms pijnlijke ervaring. Niettemin bood het ons wel de gelegenheid om deze plaats in N richting te verlaten. Onderwijl herinneringen ophalend aan eerdere wandelingen, die hier niet herhaald hoeven te worden.

Deze middag hadden we het water soms links dan wel rechts in de vaart en eigenlijk was dit wel de sfeer en de omgeving in een paar woorden. Wederom opvallend terwijl zowel ervoor dan wel erna sprake is van ander weer op de vrijdagen de HH in het zonnetje worden gezet.

Op enig moment kon HF zich niet meer inhouden en wilde hij hoe dan ook de gekozen route verlaten. Omdat HH inmiddels weet dat argumenteren op dergelijke momenten een zinloze activiteit is en je wilt toch wel op enig moment naar huis gaf hij schoorvoetend toe.
Dat resulteerde in een deels andere wandeling waarvan een stuk over de openbare weg. HH had er ineens genoeg van en via slinkse wijze krijg hij HF weer op het rechte pad. Onderwijl alvast waarschuwend dat haarkleuring aanstaande was.

Te Schipluiden aldaar werd een bankje bezocht en de aanwezige brood/water meebregingen genuttigd. Ook hier deed de zon dappere pogingen om de HH te verwarmen. Schipluiden kent mooie vergezichten maar wij bleven dichtbij het centrum en kozen op enig moment een HF bekende route via sport accommodaties en zo ging het op weg naar Den Hoorn. Ook zo'n plek waar de HH mooie herinneringen aan bewaren maar toch werd vandaag weer een begraafplaats ontdekt die op een bepaalde wijze in een woonwijk bleek ingepast. Na bestudering van genoemd fenomeen zijn de HH van mening dat genoemde plaats van eerdere datum is dan de omringendheid.

Daarna werd door groenvoorziening en dure woon-locaties de gang erin gezet om Delft te bereiken. Op dit deel van de route werden bekende zaken bekeken, maar wel in een omgekeerde volgorde. Zodoende was het toch op zich weer vernieuwend.

Delft werd met stille trom ingenomen maar gezien de vlotheid van het geheel en de wandeling in het bijzonder werd besloten om direct te treinen en ons naar 010 te begeven.

Eenmaal daar aangekomen werd de Stadsbrasserie Rotterdam met een bezoek vereerd. Het moet gezegd, wij waren meer dan welkom.

De schade van hedenmiddag:
1 Duvel, 4,50
1 Grimbergen Tripel. 4,75
2 Grolsch wisseltap. 4,10 elk
1 borrelplank, 12,50