Niet ver van hier

Soms kom je tot het besef dat alles wat je van ver haalt lekker kan zijn. Soms is het minstens evenzo leuk om jezelf ver te presenteren. Ook rustig voor je eigen buren.
Enkele weken waren gepasseerd sinds de laatste wandeling en vakantie was hier mede debet aan.
Die tijd werd door de HH gebruikt om hoofden leeg te maken, met buren te visiteren, Zappa kennis uit te wisselen en soms zelfs gedegen kennis over de automobielen van bepaalde vormen.
Dat meer Franstaligen op de weg komen dan wel blijven is hiermee voorlopig veiliggesteld. Dat muziek de verschillende levens zal beheersen ook. En niet onbelangrijk het verrichten van reizen.
Omdat verplichtingen aanwezig waren, in ieder geval voor een der HH was en werd gekozen voor geen paniek en/of file gedoe. Vandaar de keuze.Dat de trein en de metro ons hierbij ging helpen spreekt voor zich, net zoals de kaartencontroleur.
Niettemin is het wel ons streven om de wandelingen voor u maar zeker ook voor ons spannend te houden, dus overlapping prima, maar ook nieuw.

Uitstappen kon pas na instappen in Rotterdam centraal. Daar mochten wij ruim 10 minuten wachten alvorens vertrek waarbij zitplaatsen geen probleem vormden. Hiervoor waren de HH afzonderlijk van huis gegaan en hadden middelen van dienst gebruikt om aldaar te geraken.
HH had op voorgaande fiets tochten ontdekt dat zich ter hoogte van Schiedam wat restanten van vroeger bevonden. Zoals daar is Bijdorp maar zeker ook Windas. Voor overleg had erin geresulteerd dat nadere inspectie moest volgen en wel zo snel mogelijk. Dan ook nog eens ter plekke.
Zodoende kon na het verlaten van station direct worden gestart met het zoeken naar route hoofd punten. Die werd snel gevonden als ook Bijdorp. Voor speciale info zie bijgesloten en ter plaatste. Verder kon het middels getallen waarmee wij u niet gaan vermoeien.

Windas diende zich warempel ook aan zodat alle pracht en praal met u had kunnen worden gedeeld. Wij moesten verder, het was een druk programma.
Via een schalkse onderdoor en weer verder werd Overschie een doel op zich als ook zodanig. Dat van die eerste stenen en dan er niet meer naar omkijken bleek helaas waar te zijn. Niets meer aan doen zouden wij adviseren.
Dan restte op dat ogenblik een vervolg door deze plaats met mooie vergezichten heel dichtbij. Maakte voor ons niet uit.
De A13 zou een hindernis kunnen worden maar was het niet zodat ongeschonden de andere kant werd bereikt alwaar een geringe eigen inbreng op het programma bleek te staan. Aanhaken aan de route en verder ging het.  De contouren van Zestienhoven werden zichtbaar evenals een naamgenoot ziekenhuis met herinneringen. Tijd voor de bammetjes en drankjes. Hee, er bleek nog niet geplast. Dat lieten we zo.

Na rust en verpozen was het tijd voor de 2e ronde, die ons via Plaswijkck naar Hilligersberg zou voeren. De bekende kerk kwam in het zicht en via het dynamische centrum kozen wij ervoor om net als de route verder te gaan, net toch nog een kleine eigen inbreng kunnen toevoegen.
Tja, de plas aan de andere kant rond, wachten op de brug opener maar toch ook dicht doener, werd de eindfase bereikt.
Tram 4 bracht ons naar de achterkant van het centraal station alwaar HF zich meende te herinneren dat mogelijk 100 bieren op de HH stonden te wachten en de Walenburgerweg. Dat bleek te kloppen en ondanks dat men geen borrelhapjes deed konde
n wij tweemaal aan de gehaktballen.
De bieren waren van een bijzondere schoonheid. Gezeten op het terras besloot hij/zij van boven dat het nu lang genoeg droog was geweest en aanvullende vochten werden en vormden ons mede uitzicht.
Genoeg nu, volgende week weer met de trein.