per boot

De wandeling is als de HH, snel vluchtig en op bepaalde tijden nietszeggend.
De titel hebben wij geleend uit de bundel "Met de HH op pad door gansch het land. De oprechte belevenissen van Don Francesco en Don Henrique, Bezige Wesp nr 1290 AA". Naar onze kennis en wetenswaardigheden volledig uitverkocht.
Woubrugge deed dienst als start, HF was de chauffeur die ons zonder dwalen hier naar toe bracht, voor de terugreis golden andere regels en is de parel van de randstad echt de moeite waard om van nog een keer.

Natuurlijk bestond een deel van de voorbereiding uit een voortreffelijk onderzoek naar weersgesteldheid en met een achteraf kennis had je kunnen weten dat het niet droog zou blijven. Maar vooraf leek het de goede kant op te gaan, ook met de HH.

Voor onbepaalde tijd zou de auto worden geparkeerd zowel voor als direct bij de kerk, dat kon toen og gewoon. Terwijl HF zelfs precies wist waar de paraplu zich bevond was dat hoe dan ook niet alhier. Van meeneming geen sprake. HH had de ruime wandelbroek aan en was wel voorzien van een dergelijk attribuut. Niet dat het hielp overigens.  HF deed  rituelen, HH kon alvast de verslaglegging doen.

Kort overleg over de tactiek resulteerde in een beslissing inzake welke rondzijde wij als leidraad gingen hanteren. Ach, dat doet er niet teveel toe. Belangrijker is dat u zich ertoe zet. Bankzitten kan altijd nog.

Wandelen langs het water bij grijs weer en regen dreiging. Wie wil dit niet?
Als HH konden we daar niet lang bij stilstaan, want vooruit met de geit.
Wat opviel is de veelheid aan water en het nuttige verpozen. Sommigen met behoorlijke onderkomens, voor een ander was dat slechts uiterlijk vertoon en deed men niet mee.
Hoogmade diende zich aan en daar hoort een foto bij. Eerst niet maar later wel over de brug en vanaf daar verder. Rijpwetering was allang bekend maar ineens ook tastbaar. Nu gold niet ieder voor zich maar juist samen. De wijde AA is inderdaad op bepaalde plaatsen ruim en bezwembaar. Dat wij hier samen met anderen liepen was voor de HH geen bezwaar. De achteruit tractor hield niet echt rekening  met de aanwezigen maar dat gaf niet, wij liepen er wel omheen.
Vergezeld van klauter partijen en door en langs het gras, weilanden, koeien etc konden wij dan toch eindelijk verder. Hierbij was het devies om de onheilspellende luchten in de gaten te houden.
Uiteindelijk was een ondersteek bij de A4 en een omleiding voor de wandel HH. Achteraf een juiste beslissing vanwege hetgeen komen ging. Treinen zagen wij, waaronder hele snelle. Niettemin was het na enige tijd de bedoeling om de A4 weer achter ons te laten. Maar niet eerder nadat een vergezel Harrie voor het nodige entertainment had gezorgd.
Sommigen hebben huizen en verblijven alwaar per boot uitsluitsel geeft en niet anders. Dat niet iedereen de stuurmanskunst op de juiste waarde kan schatten is jammer edoch verwerpelijk.

Eerst was sprake van onder het wegdek lunchen maar we dachten er verstandiger aan te doen iets verder een auto afdek te zoeken alwaar:
- geschuild kon worden
- de hammetjes naar binnen konden worden gewerkt.
Dat ging allemaal maar net goed.
Vervolgens weer de weilanden in en via opjaag koeien een bosje bereikt alwaar geschuild kon worden voor de volgende bui. Ook dit overleefden wij en zagen tevens een poep hoek waarna stug doorwandelen ons bracht bij een weghaal weg. Niet alleen dat maar ook dartelende koeien, molen en weer oversteekhekken. Sommige echt in erbarmelijke staat.
Op het juiste moment weer een schuilhut, een vragende tandem met bemanning en later een oversteek boot. HH dacht aan ooit, HF was hier zeker niet zeker van. Hoogst aangenaam was het niet personeel zijnde. Ach, Woubrugge. Net als je denkt het mag wel eens verschijnen is het er al. Asperges en menu kun je hier indien en mits geopend direct meenemen. De kapper heeft ook andere waren, maar let op de openingstijden.
Klaarblijkelijk kon het ook terug en zodoende was de boekenkast deels gevuld en dronken wij nieuwe zaken, ENKEL van HJ en een heerlijk blond kasteel. Natuurlijk hoorden hier 8 ballen bij.
Tot zover.

Heen en weer de grond armer maken

Het was een lastige operatie, maar het resultaat mag er wezen. Ondanks dat het geen alledaagse ingreep betrof, lukte het de chirurg iemands, in het hoofd van een ander, ingegroeide teennagel te verwijderen. Chapeau. Verder is de aftrap van het WK-voetbal is Rusland geweest.

Nog meer goed nieuws? Ja, de HH hadden weer wandelplannen. In goed overleg en op aanvraag van HF werd gekozen voor een in de buurt-route met als deadline een uur of vijf weer thuis. HH zette al deze voorwaarden op zeer bekwame wijze om in een route door Capelle, Krimpen, Ouderkerk en Nieuwerkerk allen gelegen aan de IJssel. Concreet is het deze http://bit.ly/2JKLwzJ .

Om het geheel tezamen te kunnen aanvangen ging HF naar HH. Daar trof hij ook VA aan en daarna reden de HH naar een parkeerplaats in de buurt van het horecafé in Capelle, waar na afloop de nazit zou plaatsvinden. HF wel; HH niet schoenen uit en anderen aan en op naar een aanknopingsmoment met de route. Vrij snel werd een blik gegund op een aantal ganzen met kroost. Wel de eerste keer deze dag, maar zeker niet de laatste. Even daarna stonden de HH voor een hekwerk, wat onbelemmerde doorgang verhinderde. In tegenstelling tot vorige week was er niemand om de helpende hand te bieden. Een deviatie was dan ook het gevolg. Dat leverde overigens wel tot tweemaal toe een blik op oud Citroën-blik. HH merkte op dat de route zeer binnenkort ons vlak bij het kleinste museum van Nederland zou brengen. En inderdaad. Een beetje ronddwalen en toen was de vraag: wat staat er bij Waterstaat? Een kanon.

Diep onder de indruk werd de Algerabrug genomen en traden we Krimpen binnen. Aan de overkant van het water maakte men gewag van een fuik, maar dan met een V. De mannen van de groenvoorziening deden enorm hun best. En daar was het grote winkelcentrum van Krimpen. Helaas ging de route daar niet doorheen. Als troost stond een groepje jeugdige fietsers ons op te wachten bij het stoplicht. Vlak daarna zorgden we voor onze eerste eigen inbreng in de afgesproken route. Een alternatief was snel gevonden. De waarschuwende bel werd, zoals later bleek, geluid door een tonguitstekende fietser. De originele route werd weer opgepakt en een bord wees ons op de aanwezigheid van een ooievaarsnest. De Krimpense ooievaar, die op het nest zat, verdacht veel weg van een gans. Ganzenkolonie 2 en drie doken ook al op. Vermelding van nog meer van dergelijke koloniën blijft vanaf nu achterwegeHet groepje kinderen, waarvan sommige groene vingers hadden, werd bij het Zwaneneiland toegesproken door een zeer deskundige meneer (denken we). Omdat de grond daar erg rijk is, zou men zo meteen overgaan tot het armer maken daarvan. De HH konden daar niet op wachten, want het was etenstijd en er moest een geschikt bankje worden gevonden.

De redding was heel nabij en er kon worden gekozen uit twee bankjes: eentje vol met ganzenpoep en de andere niet. HH had nog wat overgebleven Ardense afgebakken afbakbroodjes mee. HF niet. HH deed zijn flesje water open en spontaan plaste dat flesje over zijn broek. Had HF dat niet gebeuren, dan had hij vast gedacht, dat HH over de broek had geplast. Maar goed; het eten smaakte uitstekend en HF nuttigde ook nog een stukje afbakbroodje. Buikjes rond en weer op pad. De auto van Anneke's Kunstatelier zorgde voor wat hilariteit en commotie. Bent u wel eens bij de Groeiplaneet geweest? Zeker eens gaan doen, want daar mag je laten zien wie je bent. De meneer, die met de nieuwe beschoeiing bezig was, stond in het water. Leuk om te zien. Het jongetje op de trapfiets deed belangrijk werk. Er zat een pak keukenrol onder zijn snelbinder. Het meisje op de loopfiets had niets bij zich. Toen werd het tijd om maar weer eens van de route af te wijken. Onbewust wederom trouwens. De drie kindertjes hadden een discussie over wie al dan niet op een fiets of de step mocht/moest. En daar haakten we weer aan.

De bebouwde kom werd lopend verlaten, hoewel ons een fiets ter beschikking werd gesteld. HH wist van iemand, dat die ergens woonde. Een flink stuk door de polder was nu aan de beurt. Dat zwanen en eenden niet altijd in harmonie leven, bleek toen een zwaan de aanval inzette op een eendenpapa en -mama en hun kindjes. De ouders weerden zich dapper en de zwaan had ineens alleen nog maar aandacht voor een zogenaamd jeukende vleugel. De HH kregen inzichten. Onder andere waarom zij tijdens het wandelen nooit uit de kast kunnen komen. Ze bevinden zich niet in een kast. HF heeft bovendien een hekel aan winkelen bij Ikea. En kasten zijn gewoon onhandig en te zwaar om mee te nemen tijdens een wandeling. Een goed gesprek met een aantal koeien volgde, maar de dames in kwestie hadden er geen trek in om 's avonds langs te komen voor een bbq. Aan de rand van Ouderkerk staat, naast door slakken en insecten aangevreten grote bladeren, een kanon opgesteld. Twee dames waren druk bezig met het slopen van een heg. Volgens hen was dat eigenlijk mannenwerk, maar hoewel de HH wel uiterlijke kenmerken van mannen hebben, hebben zij geen weet van wat mannenwerk is. Op zoek naar de veerboot was nu het devies. En daar lag de veerboot. Daar waar vorige week de stevig gebouwde veerman blaakte van vriendelijkheid en spraakzaamheid, compenseerde deze stevig gebouwde veerman dat volledig door uit te blinken in sikkeneurigheid. Maar overgezet werden we.

Op de andere oever werden we door natuur geleid, wat bij HF de hooikoorts heerlijk deed opbloeien. HH was blij dat de brandnetels vrij snel op waren. Leefgoed de Olifant was open en heeft van alles te bieden, maar de HH hadden een verdergelegen doel. En zodoende belandden we weer in Capelle. Tijd voor een scheepsrechtelijke derde afwijking. De huizen aan de Groenendijk ontlokten aan HH een bepaald gevoel en deelde oraal mede wat hij voelde. De kans dat een der huizen ooit door hem bewoond gaat worden is vrijwel nihil. HF onderschreef en beaamde. De ontvangst in het oude gedeelte van Capelle was warm. Een graad of 27 schatten we. HH stelde voor om in de buurt van het voormalige slot nog wat onderzoek te doen, maar greep vervolgens in in verband met afdwalen van het einddoel. Daarom naar het Slotplein en langs de stomerij, waar HH herinneringen aan heeft. De Rembrandtsingel overgestoken. Op de Reigerlaan gebeurde bijna een ongeluk. De HH staken bijna over zonder uit te kijken.

De mevrouw op de fiets riep "Oeps". HH hielp de vrouw uit de brand en vertelde haar, dat HF Frans heet en HH zelf Henk. Oeps was er dus niet bij. HF liet de vrouw weten dat hij inderdaad wel iets van Oeps weg heeft. Na een verder rustig verlopen wandeling streken de HH neer in de schaduw op het terras van een kast met boeken. Texel, Hoegaarden, Karmeliet en bitterballen schoven aan en zo werd een leuke wandeling op passende wijze afgesloten. Daarmee werd ook weer voldaan aan de drie voorwaarden: wandelen, bittergarnituren en bieren.

Weer of geen weer Tilburg

De hele week gonsde het van de geruchten. Zouden de HH afreizen
naar Tilburg? Het leek er op, aanwijzingen waren er voldoende. Maar toch... er schuurde iets. We konden er niet de vinger op leggen, maar waren er desalniettemin niet gerust op. Wel op de wandeling, maar dat van dat Tilburg. Wat zou er toch aan de hand zijn?
Tja, zoals wel vaker zou uw geduld op de proef worden gesteld tot de vrijdag in kwestie aan kwam zetten. Maar zelfs de donderdag bood nog veel onzekerheid.
Wat het uiteindelijk geweest is zijn de HH nooit achter gekomen maar op vrijdagmorgen werden zij met een glimlach op het gezicht wakker en zie: Valkenburg was het geworden. Hoe hadden we ons ook zo kunnen vergissen? Dit ligt immers zo voor de hand.
Opsteller van de route in dezes was HF en wel omdat ondanks geen snel internet hij hiermee zonneklaar aantoonde dat de HH tegenslagen op gepaste wijze kunnen pareren en mee omgaan.
Zodoende vertrok HH met de Fransman en diverse kado's naar Rotterdam zuid. Aldaar geen verbazing maar oprechte trots.
Ook met de rust aldaar was het gedaan zodat voor HF er nu verder geen enkele reden overbleef ter uitvluchten van meekomst.
Een kwiek reisverslagje had gekund maar slaan wij over en ons verhaal vertelt zich van af een parkeerplaats alwaar je ook je eigen auto mag heenbrengen.
Daarna werd het lastiger. Gaan we het leuke deel lopen of het
leukere? Wij kozen voor de eerste optie en verwezen de tweede vooralsnog naar de volop aanwezige prullenbakken .
Tja, wandelen is een vak en dan niet zo heel makkelijk. Dus werd er uiteraard gefilosofeerd over pensioenleeftijden want hoe lang moeten de HH nog door?

En wat denkt u? Ondanks geen bewuste keuze kregen wij een varende overtocht. Wel even wachten, want men bepaalt zelf de vaartijden.
Niet om heen een of ander maar wij gingen natuurlijk niet naar die voorstelling die iedere keer stopt maar toch weer niet.
Hadden wij u al verteld over de nieuwbouw? Vastwel anders zouden wij ons het wel herinneren.
Maar eerlijk is de waarheid, ook niet nieuwbouw was aanwezig.
Er werden onderweg door damesdames (DD) zeer intieme vragen gesteld over kastelen in Poelgeest e/o Poeldijk EN OF DE HH DAAR OOK HEENGINGEN!! Mooi geen antwoord maar rietkluit natuurlijk.
Heen en terug naar Oegstgeest kan dodelijk saai zijn. Maar daar kwam redding in de vorm van zitbank, boterhammen, meer uit een verleden met plaspauze en daarna gewoon weer verder.
Een enkele regendrup, soms wat meer. En passeer rondvaartboten met deels levende have. Verwonderde en toch ook angstige blikken werden richting de HH gezonden maar uiteindelijk kon er toch een zwaai zwaai vanaf.
Natuurlijk laat men ook hier de hond uit. Maar dat doen de HH soms ook. Wist u dat de heren bouwvakkers de dames dezelfde behandeling geven als kortgerokte dames? Me dunkt!

Leiden kwam in zicht met parken en groenvoorziening, sportfaciliteiten e.d.
Gelukkig werden de winkelstraten niet vergeten zodat ook daar een kritische blik op kon worden losgelaten. Wat ons betreft laten wij het daar en hierbij.
Richting Valkenburg werd de route zoals wel vaker doorbroken door nieuwbouw. Maar het moge gezegd, wat men hier neerzet is bijzonder fraai.
Enigszins kruip en sluip door ging het richting auto. Vermeld dient te worden dat de temperaturen ons tegemoet kwamen.
Na veilig de auto te hebben bereikt (mind u, 18 km in de benen) ging het naar 010 alwaar een soort binnen maar toch ook buitenzitten zorgde voor kennismaking met 2 nieuwe bieren en bekende ballen.
Tot zover een goed heenkomen gewenst.