Heen en weer de grond armer maken

Het was een lastige operatie, maar het resultaat mag er wezen. Ondanks dat het geen alledaagse ingreep betrof, lukte het de chirurg iemands, in het hoofd van een ander, ingegroeide teennagel te verwijderen. Chapeau. Verder is de aftrap van het WK-voetbal is Rusland geweest.

Nog meer goed nieuws? Ja, de HH hadden weer wandelplannen. In goed overleg en op aanvraag van HF werd gekozen voor een in de buurt-route met als deadline een uur of vijf weer thuis. HH zette al deze voorwaarden op zeer bekwame wijze om in een route door Capelle, Krimpen, Ouderkerk en Nieuwerkerk allen gelegen aan de IJssel. Concreet is het deze http://bit.ly/2JKLwzJ .

Om het geheel tezamen te kunnen aanvangen ging HF naar HH. Daar trof hij ook VA aan en daarna reden de HH naar een parkeerplaats in de buurt van het horecafé in Capelle, waar na afloop de nazit zou plaatsvinden. HF wel; HH niet schoenen uit en anderen aan en op naar een aanknopingsmoment met de route. Vrij snel werd een blik gegund op een aantal ganzen met kroost. Wel de eerste keer deze dag, maar zeker niet de laatste. Even daarna stonden de HH voor een hekwerk, wat onbelemmerde doorgang verhinderde. In tegenstelling tot vorige week was er niemand om de helpende hand te bieden. Een deviatie was dan ook het gevolg. Dat leverde overigens wel tot tweemaal toe een blik op oud Citroën-blik. HH merkte op dat de route zeer binnenkort ons vlak bij het kleinste museum van Nederland zou brengen. En inderdaad. Een beetje ronddwalen en toen was de vraag: wat staat er bij Waterstaat? Een kanon.

Diep onder de indruk werd de Algerabrug genomen en traden we Krimpen binnen. Aan de overkant van het water maakte men gewag van een fuik, maar dan met een V. De mannen van de groenvoorziening deden enorm hun best. En daar was het grote winkelcentrum van Krimpen. Helaas ging de route daar niet doorheen. Als troost stond een groepje jeugdige fietsers ons op te wachten bij het stoplicht. Vlak daarna zorgden we voor onze eerste eigen inbreng in de afgesproken route. Een alternatief was snel gevonden. De waarschuwende bel werd, zoals later bleek, geluid door een tonguitstekende fietser. De originele route werd weer opgepakt en een bord wees ons op de aanwezigheid van een ooievaarsnest. De Krimpense ooievaar, die op het nest zat, verdacht veel weg van een gans. Ganzenkolonie 2 en drie doken ook al op. Vermelding van nog meer van dergelijke koloniën blijft vanaf nu achterwegeHet groepje kinderen, waarvan sommige groene vingers hadden, werd bij het Zwaneneiland toegesproken door een zeer deskundige meneer (denken we). Omdat de grond daar erg rijk is, zou men zo meteen overgaan tot het armer maken daarvan. De HH konden daar niet op wachten, want het was etenstijd en er moest een geschikt bankje worden gevonden.

De redding was heel nabij en er kon worden gekozen uit twee bankjes: eentje vol met ganzenpoep en de andere niet. HH had nog wat overgebleven Ardense afgebakken afbakbroodjes mee. HF niet. HH deed zijn flesje water open en spontaan plaste dat flesje over zijn broek. Had HF dat niet gebeuren, dan had hij vast gedacht, dat HH over de broek had geplast. Maar goed; het eten smaakte uitstekend en HF nuttigde ook nog een stukje afbakbroodje. Buikjes rond en weer op pad. De auto van Anneke's Kunstatelier zorgde voor wat hilariteit en commotie. Bent u wel eens bij de Groeiplaneet geweest? Zeker eens gaan doen, want daar mag je laten zien wie je bent. De meneer, die met de nieuwe beschoeiing bezig was, stond in het water. Leuk om te zien. Het jongetje op de trapfiets deed belangrijk werk. Er zat een pak keukenrol onder zijn snelbinder. Het meisje op de loopfiets had niets bij zich. Toen werd het tijd om maar weer eens van de route af te wijken. Onbewust wederom trouwens. De drie kindertjes hadden een discussie over wie al dan niet op een fiets of de step mocht/moest. En daar haakten we weer aan.

De bebouwde kom werd lopend verlaten, hoewel ons een fiets ter beschikking werd gesteld. HH wist van iemand, dat die ergens woonde. Een flink stuk door de polder was nu aan de beurt. Dat zwanen en eenden niet altijd in harmonie leven, bleek toen een zwaan de aanval inzette op een eendenpapa en -mama en hun kindjes. De ouders weerden zich dapper en de zwaan had ineens alleen nog maar aandacht voor een zogenaamd jeukende vleugel. De HH kregen inzichten. Onder andere waarom zij tijdens het wandelen nooit uit de kast kunnen komen. Ze bevinden zich niet in een kast. HF heeft bovendien een hekel aan winkelen bij Ikea. En kasten zijn gewoon onhandig en te zwaar om mee te nemen tijdens een wandeling. Een goed gesprek met een aantal koeien volgde, maar de dames in kwestie hadden er geen trek in om 's avonds langs te komen voor een bbq. Aan de rand van Ouderkerk staat, naast door slakken en insecten aangevreten grote bladeren, een kanon opgesteld. Twee dames waren druk bezig met het slopen van een heg. Volgens hen was dat eigenlijk mannenwerk, maar hoewel de HH wel uiterlijke kenmerken van mannen hebben, hebben zij geen weet van wat mannenwerk is. Op zoek naar de veerboot was nu het devies. En daar lag de veerboot. Daar waar vorige week de stevig gebouwde veerman blaakte van vriendelijkheid en spraakzaamheid, compenseerde deze stevig gebouwde veerman dat volledig door uit te blinken in sikkeneurigheid. Maar overgezet werden we.

Op de andere oever werden we door natuur geleid, wat bij HF de hooikoorts heerlijk deed opbloeien. HH was blij dat de brandnetels vrij snel op waren. Leefgoed de Olifant was open en heeft van alles te bieden, maar de HH hadden een verdergelegen doel. En zodoende belandden we weer in Capelle. Tijd voor een scheepsrechtelijke derde afwijking. De huizen aan de Groenendijk ontlokten aan HH een bepaald gevoel en deelde oraal mede wat hij voelde. De kans dat een der huizen ooit door hem bewoond gaat worden is vrijwel nihil. HF onderschreef en beaamde. De ontvangst in het oude gedeelte van Capelle was warm. Een graad of 27 schatten we. HH stelde voor om in de buurt van het voormalige slot nog wat onderzoek te doen, maar greep vervolgens in in verband met afdwalen van het einddoel. Daarom naar het Slotplein en langs de stomerij, waar HH herinneringen aan heeft. De Rembrandtsingel overgestoken. Op de Reigerlaan gebeurde bijna een ongeluk. De HH staken bijna over zonder uit te kijken.

De mevrouw op de fiets riep "Oeps". HH hielp de vrouw uit de brand en vertelde haar, dat HF Frans heet en HH zelf Henk. Oeps was er dus niet bij. HF liet de vrouw weten dat hij inderdaad wel iets van Oeps weg heeft. Na een verder rustig verlopen wandeling streken de HH neer in de schaduw op het terras van een kast met boeken. Texel, Hoegaarden, Karmeliet en bitterballen schoven aan en zo werd een leuke wandeling op passende wijze afgesloten. Daarmee werd ook weer voldaan aan de drie voorwaarden: wandelen, bittergarnituren en bieren.