(Ver)slag om Nieuwpoort

Laatst nog werd er gesproken met de grote meneren van het Nederlandse bedrijfsleven. Men ging evenwel achter geblinddoekte ramen zitten en wat bleek, uw eigen HH waren er niet bij. Deels is dat waar. Er moest immers worden voorbereid op de vrijdag wandeling.
Bijkomende complexiteit bleek een avondritueel van HH waardoor enige versnelling moest worden ingezet.
Alles bij elkaar echt wel een dingetje. Dan is een plezier reisje naar Mark in dezelfde week iets teveel van het goede. Daarnaast gaat het slechts om enige miljarden, niet om je echt druk over te maken.
Afgaande op het gedoe is het denken wij beter als wij ons wat op de achtergrond houden.
Genoeg hierover. Op naar de realiteit. Die was als volgt:
HF ging naar HH, gaf aan HH enige bieren. HH op zijn beurt gaf HF weer een hoortest. Geluk alom, zelfs zodanig dat HF even moest gaan zitten.
Daarna ging het als volgt verder. HH vergezelde HF naar de auto en nam dit keer plaats aan de niet-bestuurders zijde. Dusdanig dat het echte werk door HF diende te gebeuren, maar dan wel voorzien van sturende aanwijzingen van HH. HF startte de automobiel en ondanks de nodige voorzichtigheid gebeurde er eigenlijk niets bijzonders onderweg.
De wijk uit, hup over en onder de algera brug, snel door Krimpen aangezien men aldaar last heeft van ziekenhuisbezoek ter meerdere glorie en door naar Schoonhoven.
De wandeling kende de volgende geluks-getallen:
81-80-79-77-76-75-30-31-38-32-25-27-26-17-18-11-19-14-12-TP-TP-16-13-16-79-80
(bron: wandelroute netwerk zuid-holland)
Het hele centrum kregen de HH te zien, maar toen had HF er genoeg van. Nee, we rijden niet op de boot maar gaan te voet verder. Grote consternatie maar ook daar sloegen wij ons doorheen.
Vlakbij een oorsprong werd geparkeerd en daarna gingen de onverdrotenen op pad, met steun en begrip van en over elkaar.
Voor € 1,30 wenste men de HH over te zetten, wij vermoeden na overleg met het UWV.
Eenmaal aan de overkant bleek dat een blik achterom toch weer Schoonhoven liet zien. Wij waren dus niet echt opgeschoten. Nu was het genoeg geweest, de HH trokken een eigen plan. Stevig doorwandelend werd dan eindelijk dit uitzicht bedorven en konden wij verder richting Groot-Ammers. Onderweg de kleine variant niet gezien, maar wel een mooi huis met een eigen afgesloten omgeving. Kijk daar horen we niemand over klagen.
Groot-Ammers zelf kregen wij slechts ten dele te zien, voor de kerk linksaf.
En zodoende de polder in alwaar zich wat ons betreft enige concentratie van molens bevond. Werkend dan wel in ruste. Het op dit moment in ontwikkeling zijnde pad bracht ons uiteindelijk bij een linksaf mogelijkheid en zodoende deden wij dat. Wij kwamen langs een B&B (geen reclame) waarvan achteraf bleek dat goede kennissen van HH en dito vrouw zich onlangs hier hadden opgehouden, ook in de theetuin.
Wij liepen er dus maar gewoon langs en kwamen uiteindelijk bij een gemaal, waarvan later meer. Eerst lekker op een bank en de bammies nuttigen. Natuurlijk werd onderling geschertst en gelachen over zoveel onbegrepenheid. Heerlijk en waarlijk want dit was niet eerder opgevallen was het wederom mooi weer.
Daarna kwam een goedgemutst heerschap de molens controleren en werden uw HH uitgenodigd om het dieselgemaal te bekijken. Dergelijke vrijpostigheden accepteren wij gebruikelijk niet maar gezien de aanstaande vakantie werd ditmaal een enkel oog toegeknepen.
Zodoende leerden de HH er veel bij. Tellen tot 3, bezoek van hoge heren uit de provincie en een schakelaar in Lopik, helaas niets aan te doen. Dankend voor deze informatie verlieten wij de gelegenheid om nu hekken en graspaden te trotseren. Naar later bleek onder zeer enthousiaste begeleiding van diverse Hansen.
Ja, toen was Nieuwkoop aan de beurt. Volgens de overlevering wordt men hier erg oud, ons ontbrak de tijd om dit allemaal te controleren. Wij vonden het allemaal best prettig, ook de onderhandelingen tussen de schaapsherder en een dame met haar eigen dienstenpakket, maar als geheel had het niet genoeg te bieden om de HH langer vast te houden. Daarom verder en richting de boot. Hierbij werd een korte inspectie van de verdedigingswerken mogelijk maar conclusies kunnen wij er niet aan verbinden.
Wederom € 1,30 armer (maar nu via elektronische wege) kwamen wij aan in Schoonhoven en ondanks eerdere andere plannen werd deze plek verkozen tot bier drinken en bittergarnituur eten.
Bollekes en diversen stonden op het HH menu.
Daarna de auto opzoeken, waar wederom blijk werd gegeven van onbesluitingsvaardigheid van HF. Eerst de motor starten, toen toch weer uit en daarna toch weer starten. Beste lezers, dit gaat echt wel goedkomen.
Bijtijds thuis werd het afscheid vergezeld van de mededeling dat de komende twee weken er stilte zal optreden. Maar daarna komen uw HH weer terug, sterker en nog meer vastberaden om er een succes van te maken.

Zinkzalf en Heuvelzicht

Twee heel verschillende zaken. Van de ene verwacht je uitzicht op verlichting bij huidirritatie en van de ander uitzicht op een heuvel. Van Unilever verwacht je dat het hoofdkantoor met heel haar hebben en houwen naar Nederland komt.

Wat betreft verwachtingen komen Unilever en de Heuvelzicht, waar de HH deze week in Essen mee aanraking kwamen, overeen en hebben een vergelijkbare eigenschap. Beloftes worden geen gestand gedaan. En gelijk hebben we al weer aan de grote klok gehangen, dat het uitstapje voor een zoveelste keer binnen de landsgrenzen van onze Zuiderburen heeft plaatsgevonden. Een bijna ondoenlijke taak had HH op zich genomen. Het uitvogelen van een route op door ons nog onbetreden grond. Nou, weest verzekerd, dat dat voor 100% is gelukt. HF, meestal niet zo'n meegaand tiepje, stemde volmondig in met het voorstel van HH. Dat resulteerde in een gang van HH naar HF-thuis. HH had vernomen dat HF zonder werkende printer was komen te zitten. Daar had hij een oplossing voor en wel deze. Een wel werkende printer verhuisde zo van de ene plek naar de andere en vreugde heerste alom. In het kader van iets terugdoen had HF aan de Lidlwinkel wat vochtige versnaperingen ontfutselt en wel in de smaak die HH wel aanstaat.

Onderweg werd besloten om de auto in Essen te parkeren en vanaf daar de route op te snorren. Onnavolgbaar hoe HH de parkeeractie dicht bij een klimparadijs en een kasteelachtig gebouw wist uit te voeren. Na de schoenwissel even kort overleg inzake welke kant eerst op en daarna een prettige wandeling. Starten deden we tussen 92 en 11 en richting 11. De temperatuur was al dusdanig, dat beide HH kozen voor slechts een t-shirt aan de bovenkant. Het zou wel een dag worden met voor beide HH diverse foto-opdrachten. HF voor de geestelijke afdeling en HH voor de plaatsduidingen. Nauwelijks onderweg of daar kon HH zowel als HF direct aan de fotobak. Na het oversteken van de N117 doken een aantal huizen op met dezelfde architect waarschijnlijk. allemaal in deze trant.

Ook moet de oversteek over de Kleine AA even genoemd worden. Dit stroompje heeft mooie slingertaferelen in het landschap aangebracht. Vanaf 11 ging het een tijdje langs een zachte berm (inderdaad bijna niet te horen) waar je wel gezien bent als je aan sluikstorten doet. Altijd nuttige informatie die de Belgen ons meegeven. In Horendonk mochten de HH beiden weer verplicht fotograferen en over een pas aangelegd fietspad wandelen. Tijdens de gesprekken bleek onder andere dat de HH een druk leven hebben. Zaken als nagels knippen etc.; zij ontkomen er niet aan. Onderweg stuitten we op een mooi initiatief: de zelfpluktuin. Afwisseling onderweg genoeg trouwens. Stukken met weidse zichten op landbouwgrond, dorpjes en huizen in beboste omgeving. Al met al allemaal lusten voor de ogen. Niet ieder huis kwam voor een ereprijs in aanmerking, maar dat hoeft natuurlijk ook niet.

Er moet wat te lachen overblijven. Waarom we door heel veel honden blaffend werden ontvangen en wat ze eigenlijk wilden vertellen is een onbeantwoorde vraag.

Verschillen in toonhoogte en volume waren duidelijk aanwezig en vaak ook door elkaar heen. Sommigen waren erg het gesteld op het bewaren van hun uitwerpselen. De bestelbus van PostNL met Belgisch kenteken haalde ons herhaaldelijk in. Het doel van de vraag "Alles goed" bij de derde ontmoeting is niet helemaal duidelijk geworden. Na een geanimeerd gesprek met een aantal veulens werd het tijd om iets aan de voedselvoorziening te doen. De meest geschikte plek was bij de verduidelijkingen inzake turf en het transport daarvan. HF nog even een plas en daar ging het weer op pad. Hadden we al verteld dat in Essen en omgeving er verkiezingskoorts heerst? Nee he? Nou, mooi wel dus.

Deze keukenprinses heeft zich ook verkiesbaar gesteld. Na weer een flink stuk met afwisseling en nog steeds zonovergoten werd het tijd om even een drinkpauze te nemen. Een mooie gelegenheid om van alles met vocht te doen. Na de Wildertse Beek te hebben overgestoken belandden we in een stuk bebost, waar driftig nieuwbouw wordt gepleegd. En dat heerlijk dicht bij de spoorlijn. De NMBS was zo vriendelijk om vlak na het moment dat we het spoor waren overgestoken diverse malen een trein langs te sturen zonder onnodige waarschuwingen inzake nog meer treinen, die eventueel zouden kunnen komen. Personen- of goederentrein; niets was hen te veel. Hartelijk dank bij deze. Nog even wat weiland en daar was de dorpsgrens van Heikant. Vanaf dit moment kwamen we in de bebouwde kom en bleven daar ook. Aangezien het eindpunt van de wandeling in zicht kwam, werden plannen gesmeed inzake waar en hoe de dag af te ronden. Als eerste werd besloten om van de geplande route af te wijken en op zoek te gaan in Essen naar een terras met biertjes en bijbehorende zaken. De eerste zaak die wat ons betreft in aanmerking kwam had enkel drank. Een afvaller dus. De tweede was nog gesloten. De terras zijn terras zat vol. En daar was de redding. Heuvelzicht. Bier was geen probleem, maar of er iets eetbaars was, moest de mooi bebakkebaarde bediengsmeneer even binnen controleren. De zaak is van zijn zoon en wellicht had die nog ergens wat tosties verstopt. Na zoeken bleek dat niet het geval. Maar als we dat wilden, mochten we iets bij de visboerkar of frituur dichtbij halen en dat op het terras nuttigen. De visboer werd het niet, want zodra die over ons had gehoord werd de kar gesloten. Op naar de frituur en een kleine (HH) en een grote friet (HF) met mayo besteld. Om te betalen stond een apparaat waar munt- en papiergeld in gedaan kan worden. Geen cash meer in de zaak dus. Lekker peuzelend en drinkend op het terras werd het genieten voortgezet. HF wilde gaan betalen met de pinpas, maar daar deed men niet aan. Naast de frituur zit een flappentapper en die wilde wel doneren, zodat schuldloos de laatste 150 meter naar de auto kon worden voltooid.