zondag 11 december 2016

Paarden en slagbomen

  • Twee paarden zaten heel bedaard
  • te rusten bij de open haard.
  • Vanwaar die loomheid, zou je zeggen?
  • "Wel," sprak de hengst, om 't uit te leggen,
  • "wij paarden, wij hebben gepaard."


Waarom een gedicht van Kees Stip en dan eentje over paarden? Daar komen we nog op terug. Eerst even de ontstaansgeschiedenis van de wandeling van deze week. I.v.m. de mooie successen van de afgelopen tijd met wandelknooppuntenwandelingen, was besloten dat ook nu weer een dergelijk geheel kon en mocht plaatsvinden. HF nam het http://wandelnet.nl/knooppuntenplanner in de arm. In het onderdeel Hof van Delfland creĆ«erde hij de volgende aaneenschakeling van punten: 89,53,21,43,34,53(wederom),49,84,98,18,83,66,23,51,37,43,17,72,65,56 en 89. Hiermee was de wandelcirkel mooi rond en kon bijna 21 km. worden overbrugd. Om te zorgen dat tegelijkertijd gestart kon worden, reed HF naar HH om hem vanaf huis op te pikken. Dit lukte uitstekend en daar reden de HH in de regen naar de Singel in Den Haag-Ypenburg. HF zonder parapluutje, maar achteraf bleek die ook helemaal niet nodig te zijn. De wandeling ging zonder spatje regen verlopen. Echter enigszins aangedaan wilde HF richting Rotterdam-Centrum sturen, wat bij HH een terechte vraag "Waarom?" opleverde. Op tijd werd de dwaling voorkomen. HH roerde aan, dat volgens in Nederland haast geen paardenvlees wordt gegeten. Vanwege aaibaarheidsfactoren en dergelijke zien onze medelandgenoten af van consumering van dieren, die van dergelijke vlees zijn gemaakt. Net op dat moment reed voor ons een auto voorzien van een paardenhoofdtekening op de achterzijde.
Toeval of niet: zie daar de reden voor het gedicht van hiervoor. Na schoenwissel en dergelijke ging het op pad in de omgeving waar ooit een vliegveld zich bevond. We verklappen het nu maar alvast: de HH zijn blij dat zij elders wonen. Dit gezegd hebbende kunnen we ook al verklappen, dat vele watervogels zich deze dag onderwater trachtten te verstoppen. Het aanschouwen van de HH werd hen te veel? Ons animo werd er niet door geschaad, zodat we na Ypenburg Delft wilden gaan bezoeken. Daarbij bood HH HF de helpende hand bij slagbomen.
Langs een sportterrein met deelnemers met diverse handicaps en heel veel uit te laten honden, al dan niet in groepsverband. Aan de linkerhand de Tweemolentjesvaart Delft binnen en onder de A-13 door. Vlak daarna waren twee jongedamesvandalen bezig met het omverduwen van een brugleuning. Schande. Op een monumentenpand 
aan het Oostplantsoen en nota bene op de trapgevel zaten twee nijlganzen te converseren en wat dies meer zij. Verder gingen we en staken de kort daarvoor nog openstaande brug over. Nu kwam een bekend stukje alleen dan in omgekeerde volgorde.
Bij de snackbar stapte een vrouw van haar fiets en voelde zich enigzins betrapt toen HF vaststelde dat zij zich aan een boekendiefstal schuldig zou gaan maken. Wij weer onder de A-13 door en op naar het Duurzaamheidscenturm de Papaver. Beiden HH even op de foto en toen op naar punt 53 (2e keer). Op slinkse wijze had men een aanwijzing goed weten te verstoppen, zodat we even van het pad raakten. Gewoon terug en weer aanhaken. Hierdoor zagen we wel een bord met een paard met ruiter, waarbij het hoofd van de ruiter dan weer was afgeplakt met een sticker met een zebrapaard. En even later; ja hoor daar was 53 alsnog. Weer langs 
de Tweemolentjesvaart, maar nu de andere kant op.  Het bruggetje over en de eerste ontmoeting voor vandaag met een levend paarddier. Nu er een paard over de brug was, bleken er verderop nog veel meer paarden te zijn. Van zoveel paardenvlees kregen de HH trek en bij een soort amfitheater namen we de duurste plaatsen en kregen we het toneelstuk "Het eendenpaar en de meerkoet" voorgeschoteld. Een vermakelijk stuk, waarbij eigenlijk bijna audience participation werd gevraagd.
Onze lunch konden we echter niet onderbreken. Na wat grondverzetactiviteit te hebben gezien kwamen we bij de Dobbeplas. Een vrolijke hond, die door zijn bazin Wil de Bras werd genoemd, weigerde laag te blijven en bemodderde zodoende broeken en jassen van de HH. Ach, wat doet dat er toe. De HH begrijpen het enthousiasme wel. Vlak voor de Oudeweg werden we gewaarschuwd voor overstekende paarden. Kan het nog gekker worden? Op de Geerweg zagen we na grote goudvissen een paard (Merrie of Hengst Kristmus) met fietsbegeleiding. HH liet ongevraagd maar bijzonder vriendelijk aan de paarden achter het hek weten dat zij waren uitgenodigd voor een soort feestje. Over de bewoonhuizen aan de Geerweg zeggen we maar niets. Op de Laakweg aangekomen liepen we naar punt 23. Daar ontstond verwarring, want ons volgende nummer zijnde 51 werd niet op het paaltje genoemd. Uiteindelijk kwam er verderop dan wel weer een vermeling van dat nummer, maar het paaltje 51 hebben we niet meer kunnen vinden. Middels eigen inbreng en slootoversteking, kwamen we dan toch bij punt 17 uit. Nadat we een mooi stuk richting 72 waren gegaan, namen we het heft volledig en eigen handen.
Dat leverde onder andere uitzicht op een dakpinguin en verzakte tuinen op. Bij de school was wat tumult en in tegenstelling tot wat HH opperde, gaven wij ons niet echt uit voor kindophalers. Na een correctie van HF door HH wandelden we door naar daar waar de F-auto stond. Onderweg terug werd besloten dat de afterparty in een boekenkast moest gaan plaatsvinden. Gevolggevend aan deze beslissing namen we plaats aan de bar met een schaal doppinda's voor onze neus. Daar werden nog bijgeplaatst Leffe Dubbel en La Chouffe Nice. Ook hadden we wat ruimte vrijgehouden voor een portie bitterballen. Tot volgende week.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten