Neenee, wat de politici waar ter wereld er ook van zeggen of er mee doen: dit is geen fake-nieuws. Het is puur datgene wat de HH deze week of bespraken of meemaakten of wat dan ook maar. Komt u verderop iets over een cv-ketel tegen; het is waar.
Hetzelfde geldt dus ook voor de manier waarop de keuze voor de dezeweekwandeling is gemaakt. Ooit had HH deze route in en om Spijkenisse heen al uitgestippeld of -gepunt is een betere omschrijving.
Maar omdat het op dertien januari van dit jaar uitdraaide op een Ballententfeestje en navolgend wandelgedoe, kwam de route op het stapeltje to-do. Niet voor heel lang dus. Hoewel er wel heel veel eerder geziene stukken niet gemeden worden, zit er best nog wat voor de eerste keer bij. En zoals vorige week bleek, zijn we niet bang om reeds bekeken stukken in Nederland nog eens te bekijken. Wat dan wel voor het eerst was, is dat de HH met de metro het immer blijmakende Spijkenisse zouden gaan binnenkomen en na verloop van tijd ook weer op die manier zouden verlaten. En omdat samen reizen voor reeds al plezier voor aanvang der wandeling zorgt, was station Blaak de aangewezen plek om elkaar ondergronds een hand te geven en te begroeten. Nipt op tijd arriveerde HF op de afgesproken plek, waar HH reeds enige tijd stond te wachten. Zo, nu kon het geheel maar beginnen. Nauwelijks een halte verder kregen we van een aantal jonge dames een goede raad te horen. Altijd veilig sexen. Dat dat tegenwoordig meer inhoudt dan jaren geleden, toen safesex betekende dat je het bed iets verder van de muur haalde, zodat hoofden niet werd gestoten, is ons ook duidelijk. Met deze kennis op zak, werden we aangenaam verrast door een meneer, die voor alle zekerheid zijn vliegtuig had meegenomen de metro in.
Mochten we onverhoopt uren onder grond stil komen te staan, dan kon hij in ieder geval wegvliegen. Van station Tussenwater konden we niet vaststellen of de benaming juist is. De Zalmplaat rees de vraag of het al dan niet iets te maken heeft met een langspeelsplaat. U ziet, dat de HH zelfs in de metro hun tijd niet verdoen. En uiteindelijk konden we uitstappen bij de Akkers. We kunnen u wel vertellen, dat het best nog even duurde voordat we akkers zagen, maar dit terzijde. In het bruisende winkelcentrum vroegen we Runkeeper om met ons mee te gaan en het antwoord was ja. Al snel liepen we op Scherpgras. Niet te verwarren met scheurgras natuurlijk. De HH wandelen snel, want even later waren we al bij Vriesland aangekomen. Of het nou Vriesland of Friesland is en wie het vout schrijft, laten we in het midden. Het bruggetje over en op naar de walvisstaarten. Koddig en ludiek. En daar waren de akkers en zelfs een schaatser op asfalt. Om welke reden dan ook, maar er was sprake van een zeer goed bezochte samenkomsten van ganzen. Dat beeld zou de hele dag blijven.
Wellicht een ganzenfeest in de buurt. Onder gekrijs van de vogels en nadat we enigszins waren bijgekomen van de tegemoetkomende hardlooppersoon deden we Simonshaven met bijpassende kerk aan. Ooit zagen we ergens de Bron, maar nu hebben we ook de Hoeksteen gezien. Ja, mensen. We maken wat mee. Naast een plotseling gevaarlijk opengaande garagedeur en wat prullaria in een vensterbank, zagen we geen redenen om ons verblijf in dit dorp te verlengen. Langs de Bernisse zorgde voor wat meer vertier. Veel bomen en struiken werden gekort of helemaal weggehaald.
Dit alles door Dirk en/of 1 van zijn medewerkers. Op slinkse wijze werden we nog even over modderpaden gedirigeerd, maar staken we op een gegeven moment een stokje voor. Asfalt is dan toch best een prettige oplossing. Toen we de dijk opklauterden, werden we zeer enthousiast welkom geheten door de aanwezige schapen. Normaal als we ons onder deze schattige dieren mengen, wordt er snel gevlucht en geplast. Nu niets van dat alles en zelfs onder luid geblaat bleef men om ons heen. Eenmaal weer van het dijkje af kreeg het warme onthaal een vervolg en kwamen de verderop aanwezige schapen naar ons toe onder luidkeels zingen van hetzelfde lied. Aangedaan door al dit moois op naar de sluis. Blijdschap werd nog verhoogt door dit bord.
Na oversteken van de sluis en de weg aan de ander kant van de Bernisse richting Zuidland. Niet over het modderpad, maar wederom asfalt. Vinden we leuk. De mevrouw met de herdershond had van de vorige herdershond een paar laarzen laten maken. Maar verder weinig bijzonderheden tot aan de molen van zojuist genoemd dorp. Het ontvangstcomité bestond uit een lieftallig lid van de Felix Domestica.
Het werd nu tijd voor brood en dergelijke. Men heeft bij de dorpskern een aantal bankjes neergezet en op eentje daarvan werd neergeploft en gegeten. Als extra vermaak kregen we een prachtige parkeeractie voorgeschoteld. Dank voor dit schouwspel. Na de happen een rondje langs de kerk. Geen idee wat NS-personeel tegen dit soort activiteiten heeft. Alvorens dit dorp te verlaten zagen we nog een door een vuilniswagen veroorzaakte file van 5 auto's. Een pannenkoekenrestaurant en een opnieuw opbouwhuis gingen vooraf aan een kronkelpad en een brug over. Door dit al moest HH reeds voor de 2e keer vandaag knopen en aanverwante handelingen. Het electriciteitsverdeelstation bevond zich nog op dezelfde plek als voorheen. HH en HF hadden bij de plek allebei een, weliswaar verschillend, herkenningsmoment met zittende HF. Bijna werd HH nu ineens van de sokken gereden door een fietser met gehoorversterking. Logisch trouwens dat het na de bocht behoorlijk waaide: de deuren stonden open. Nog een klein stukje bekend en vanaf dat moment werd alles nieuw. In het huis genoemd 't Hoentje stond een onhoorbaar blaffend hondje. Spelfout? weten we niet. Net zo min als wat men onder de motorkap op het wijngaardterrein zocht.
Wat we wel weten is dat toen de huizenreeks bekend onder de plaatsnaam Biert binnengewandeld werd. Overal lege blikjes bier, ongeïnteresseerde schapen en apart uitziende behuizing. Gauw hier vandaan om 2 ongeïnteresseerde paarden en 2 idem vissers te ontmoeten. En daar waren we al weer in Spijkenisse. Eerst nog huizen, maar al vrij snel weer de natuur in over boomsnipperpaden.
Het werd nu ook duidelijk waarom de schaatser op het asfalt schaatste. Onder de weg door en langs een bijzonder onwelriekend schuurtje met onder andere kippen en een hoog liggende poes. Wij nog even over een hoogoplopende brug. Verbazing over de uitstekende stukken beton aan de huizen konden toch niet voorkomen, dat we weer bij de Metro aankwamen. Voor de terugreis kozen we niet de route langs Schiedam, maar via Rhoon en dergelijke. Vanaf station Beurs nog even naar BBC Boudewijn. aldaar mochten en konden we genieten van brallende en schreeuwende corpsleden. Het echte genieten zat um echter in bitterballen, frietjes, de Chimay Bleu, Christoffel Bock en de LMNOP Export Stout. En niet te vergeten uitleg, toelichting en weetjes verstrekt door de donker gevoicede ober. Driewerf hoera en tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten