Even vooraf: en dit is veertig. 40? Ja, veertig; nummer veertig van de Commissie stiekem wandelen. En dat in de week waarin Nederland eindelijk weer eens naar de stembus mocht voor een nieuwe regering. Zoals altijd leverde dat een uitslag op, die met uiteenlopende emoties ontvangen werd. Kortom, wat emoties betreft weinig nieuws op dit vlak. Kan men weer lekker gaan informeren, beraadslagen, wijn met water mengen of andersom en wat dies mij zij. Hoewel de HH redelijk veel geduld op zak hebben, konden zij niet wachten met wandelen totdat er weer een nieuw kabinet aangesteld gaat worden. En daarom, hoe verbazingwekkend ook, een verslag van een dagje uit met de stichting richting Naarden en/of Bussum.
De Nederlandse Spoorwegen, Natuurmonumenten en niet nader te noemenen hebben met hun allen aandacht gevraagd voor een wandeling rond het Naardermeer. Ach, en waarom zouden we niet eens een keer daar naartoe kunnen gaan. Hoewel het een wandeling vanaf een treinstation betreft, kozen de HH toch niet voor NS-vervoer. De auto van HF was het aangewezen vervoermiddel. Om dan niet al te veel gebruik te maken van parkeerplaats in de buurt van het station Naarden-Bussum, werd een gratis parkeerplek gezocht en gevonden op de Verlengde Fortlaan. Maar alvorens daar geparkeerd kon worden, diende HF HH uit zijn woonhuis te ontvoeren. Daartoe belde de eerste aan bij de tweede en op de vraag wat HF kwam doen, strooide HF spreekwoordelijk zand in de ogen door een tweetal geluidsdragers omhoog te houden en iets onzinnigs te brabbelen. De eerste stap was nu gezet, maar wandelen nog ho maar. Een long-time-no-see met een veranderde voet met bijbehorend persoon leverde de rest van de afleiding op.
Al ras daarna reden we kloek naar de eerder bedoelde parkeergelegenheid. In de buurt van Jan Tabak bedankte HH deze en gene. Parkeren, schoenenwissel en elektronica inschakelen waren vervolgens de opeenvolgende handelingen en toen vooruit met de geit. HF had enige moeite met voetoptilling, zodat in de beginfase menig maal een struikeling in de kiem moest worden gesmoord. De woonhuizen waren van verschillende uitvoering, makelij en ook behoorlijk divers. Een aangename woonomgeving zo te zien. Bij de spoorwegovergang mochten we even geduld doen. Dat kwam HH erg goed uit. Bomen omhoog, rode lichten gedoofd en op naar de hoofdingang van het station. Veel fietsen verwelkomden ons, maar het ontbrak ons aan tijd om interviews af te nemen. Allerlei lanen met koninklijke achtergrond deden we en een stel (waarschijnlijk Trix en Bernard), dat voor ons uit liep, had verdacht veel attributen bij zich voor een wandeling. Bij huis, waar erg geklust werd, moest men niet alleen buiten naar het toilet, maar ook de voordeur was buiten gebruik. Door het raam naar binnen en buiten bood hier uitkomst. De drukke weg staken we wel over, maar de beloofde hoge flat hebben we niet waargenomen. Desalniettemin verlieten we als gepland Naarden. Daar zaten T&B op een bankje wat te nuttigen, zodat wij konden inhalen. Bij Stadzigt zagen we geen stad, maar wel veel natuur en een toren, die er bovenuit stak. HH wisselde informatie uit, maar niet met een fysiek aanwezig persoon. Enfin, wij op zoek naar het eerste observatiepunt. Veel riet enzo, maar het punt lieten we toch maar schieten en dus naar de oorspronkelijke route. Inmiddels liepen T&B weer voor ons. Vanaf de Meerkade hadden we rechts mooi uitzicht richting polder en links diende zich al een stukje moeras aan.
Verderop was een schattig lammetje, dat ons vrolijk en nieuwsgierig bekeek. Terwijl wij op het punt stonden om naar de observatietoren te gaan, kwamen T&B daar net vandaan. Om er te komen zonder voeten, heeft men planken uitgelegd. Vanuit de toren zagen we hoofdzakelijk dit.
Hoe dichter we bij de Machine kwamen, hoe dichter we ook bij de snelweg kwamen. Op de snelweg was het druk, maar bij de Machine een stuk minder. Dit, ondanks het feit, dat men koffie, thee, chocomelk en ijs voor 1 euro te koop aanbood. De meneer van het huis vlak voor de Machine, deed zijn klompen uit, ging naar binnen, kwam weer naar buiten met een hamer en begroette ons. Uiteraard werd de groet door ons beantwoord. Nog een stukje onverhard en toen linksaf richting De Visserij. Hoewel we de hele tijd tot nu redelijk beschut hadden kunnen wandelen, kwam daar nu abrupt een einde aan. Een straf windje gooide onze al dan niet weelderige haardossen door de war. Vlak na het bruggetje we opgeschrikt door een mondelinge "Pas op" gevolgd door "Er komt er nog 1 aan". De twee wielrenners waren snel weer verdwenen. We vonden de terreinomstandigheden van het weilandenpad niet slecht genoeg. Een verstopeend liet luidkeels weten wat ze er van vond en toch liepen we door.
Vlak voor de spoorwegovergang is een hek, waarlangs de route vervolgd dient te worden. T&B aarzelden om dichter naar het hek te gaan. Reden: een stuk af wat jonge runderen hielden een middagpauze staand en liggend voor dat hek. En de echte aap in de mouw bleek te zijn, dat T het niet zo veel op had met de vredig herkauwende beestjes. De HH schroomden niet en leidden T&B veilig naar de uitgang. Nu werd het voor de HH tijd om de middagpauze te nemen. Normaal is dat meestal zittend, maar bij gebrek aan zetelmateriaal werd het een staande maaltijd. HH zonderde zich eerst even af om zodoende voor de camera bij de spoorwegovergang iets moois ten toon te spreiden. Bammetjes en water genoeg gehad en nu naar Fort Uitermeer (Nieuwe Hollandse Waterlinie), gelegen aan de Vecht. HH merkte terecht op, dat dit de 1e keer was, dat we ons aan de Vecht overgaven. Het fort was mooi, maar wellicht in vroeger dagen nog mooier. Over het sluisbruggetje en het weiland in. In eerste instantie konden we de terreinomstandigheden goedkeuren voor onze bewandeling. Echter na verloop van tijd wisselde onze mening daarover.
Fier als we zijn toch gewoon stoïcijns doorgewandeld. En vanzelf kwamen uit op het Kreugerpad(wordt niet gestrooid; tot groot genoegen van mevrouw S. Simons). Van dit pad over op het Laarzenpad dat naar en door het moerasbos leidt. Maar eerst even een kijkje nemen vanuit de observatiehut over een plankenpad. En wie kwamen ons tegemoet? Inderdaad: T&B. Terwijl we elkaar passeerden, deed T een spoiler, door te zeggen, dat het erg mooi was. Desondanks gingen we zelf op onderzoek uit. Nadat we nog een tweetal tegenliggers gepasseerd waren klommen we in de hut; HH dronk wat en zagen we eigenlijk hetzelfde als vanuit de vorige hut.
Terug naar het Laarzenpad en vlak voordat we daaraan begonnen: T&B namen een theepauze. We over de planken door het moerasbos en zonder struikelen of wat dan ook door HF. Over HH hoefde u zich in die zin sowieso geen zorgen te maken. Bij het huisje van Natuurmonumenten liet men schriftelijk weten, dat daar van alles niet was, waaronder toiletpapier etc. En of we onze pampers mee wilden nemen. In schril contrast met dat, zagen we in het veld een edelhertje. Nog even een blik op Fort Erica en al snel konden de schoenen uit. T&B nog even gedag gezegd tijdens de schoenwissel en toen op naar huis. Rechtstreeks? Nee hoor. Voor evaluatie en dergelijke bleek de Boekenkast erg geschikt. Onder het genot van De Konick's testbrouwsel Mint the Chocolate, nootjes, doppinda's, bitterballen en La Chouffe N'Ice en Texel's Springtij sloten we af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten