Dus! Dat!

Deze week werd Nederland geconfronteerd met weersomstandigheden. Zo goed als het kon werd de kleurcode bepaald, maar .......  men maakte het nog niet bekend. Dat kwam later wel.
Niettemin toen de vrachtwagens en masse begonnen om te vallen, zelfs zij die zonder lading reden, hoe verzin je het. Een vrachtwagen zonder vracht, dat is bijna zoiets als "doe het lekker toch, echt wel!".
Dan de treinen. Die reden niet. Maar geen nood, daar kwamen de reizigers vanzelf achter, dat hoeft de NS echt niet aan iedereen mee te delen. Geen beginnen aan zouden de HH zeggen. Een lekker veldbed, koffie of thee, meer heb je niet nodig. Misschien van thuis de eigen hammetjes meenemen, dat doen de HH ook, met een flesje water. Dan hoeft de NS daar niet allemaal voor te zorgen.
Nu wil het geval dat de HH ook wel eens treinen. En in dit geval zou the day after voor de HH eraan komen. Grote zorgen hadden zij niet, wij maken ons niet gauw druk, tenzij bieren uitgeput raken, kijk dan heb je ons bij de ballen. En die zijn dan best bitter.
Deze week was HF aan de beurt, hij bedacht wat leuks in Utrecht en dan konden wij eindelijk afsluiten bij Olivier. Lex (alsnog dank) werd in de tussentijd namelijk erg onrustig omdat wij ondanks 030 niet aan genoemde locatie waren toegekomen. Maar ziet, vandaag viel alles op zijn plek.
Station Alexander was de ontmoeting, rechts achter in de achterste wagon was de plek van handeling der aanvang.
Een ferme handdruk beklonk het weerzien. Wetenswaardigheden en onzin berichten werden met het grootste gemak heen en weer gedeeld. De HH keken er niet van op.
Ach, rond 12.15 uur waren wij aangekomen bij het inmiddels bekende station waar in de verste verten geen veldbedden zichtbaar waren. Ook geen gratis koffie of thee. Wel reizigers die gewoon heel relaxed hun trein namen op weg naar waar dan ook. Wij daarentegen wisten natuurlijk inmiddels wel hoe we dit geheel konden verlaten op een manier die wij als prettig ervaren, dus lopend.
Trappen af, even achterom kijkend en daar gingen wij.
Het eerste deel van de wandeling had enige overlapping. Maar dat zou spoedig gaan veranderen.
Van stormschade was in die zin wel wat te merken aangezien er overal en her en der bomen, dan wel restanten van, lagen verspreid. Wil dan niemand zoiets opruimen?
Daar waar de vorige keer rechtdoor was nu rechtsaf de enige mogelijkheid. En ook meteen de juiste.
Soms was HF wat aarzelend in de aanduiding maar als we het grotere geheel in ogenschouw nemen dan wist hij echt wel waar we naartoe moesten.
Ongetwijfeld vraagt u zich af waar de HH toch iedere week de inspiratie vandaag halen. Stopt er mee, wij weten het zelf ook nauwelijks niet.
Huisregels, grachten, watertoren en natuurlijk niet te vergeten locaties waar de creabea's onder ons een huisvesting hebben gevonden. In een der niet waterdichte caravans bevond zich een fenomenale zeepcollectie. Heel fraai en uiterst handig.
Ook handig is een openlucht veldoven, hoewel enigszins buiten gebruik leek ons.
Daarna kwam een warm gevoel over de HH, hoewel hier een plaspauze en het nuttigen van boterhammen aan vooraf ging. Een ontmoeting met een hondenuitlatende heer op leeftijd bracht uitkomst. Het was nog niet gedaan, er kwam nog heel wat aan. Maar wat bleek? Vroeger werden de daken vastgezet, tegenwoordig niet meer. Kijk, dergelijke wijsheden brengen voorspoed en geluk. Ook in deze omgeving, die van bebouwing alras overging in andere activiteiten, al dan niet op een passende locatie. Een hele ingewikkelde manoeuvre bracht ons aan de overkant van het water. Op dat moment was de grote weg ver weg.

Terug naar dat warme gevoel, ja dat was toch een schim uit een ver verleden. Dat wat ons nog restte was alhier onder dubieuze omstandigheden ondergebracht. Dat het dan ook precies hier wat ging regenen droeg aan de algehele sfeer in belangrijke mate bij.
HF, huisfilosoof in ruste, kon het niet laten om op de stijgtrap er het zijne van te denken.
Niettemin ook hier een geavanceerde beweging om de overkant te bereiken. Mede vanwege de voortdurend ingebouwde noodzakelijke omwegen raden wij deze wandeling af indien u net met wandelen begint. Het is meer iets voor de gevorderden.
Daarna werd nieuwbouw, parken, scholen e.d. ons deel. Alsmede een bericht aan HF wat tot algehele droefenis stemde. De HH herinnerden elkaar er nog maar eens aan dat het NU er echt toe doet. Niet teveel in het later denken. Het grote genieten is ieder dag aan de orde.
Ja, dat er dan eens een winkelwagen in de sloot ligt, dat sommige kappers het drukker hebben dan anderen, daar kun je als individu niet veel aan veranderen.
Afronding volgde. Via de jaarbeurs en alweer het station kon dan eindelijk de route en pas worden ingezet naar Olivier. Het moge gezegd, meerdere kennen van het bestaan. Maar de HH hadden geluk, er was een tafeltje vrij. De gezellige huiskat maakte een meer dan gelukkige indruk.
Omdat u staat te trappelen bijgaand de opsomming der drank en spijzen:


U ziet, voor het geld kunt u ook een andere keuze maken. Wij vonden het erg lekker, maar er waren zoals gebruikelijk winnaars en verliezers.
Volgende week even niet, daarna gaat het weer verder.