Het weer

Nergens op de wereld is het zo vaak het gespreksonderwerp als ergens op de wereld. Het weer.  Uiteraard gaat het dan over de klimatologische omstandigheden.

Maar aangezien het weer op vele manieren invloed uitoefent op het menselijk zijn, is het ruimschoots verklaarbaar waarom zo'n belangrijk gespreksonderwerp is. De HH hadden zin om weer te gaan wandelen. Het weer beloofde droogheid en dat stemde sowieso na vorige week plensing tot vreugde. Waar naartoe en hoe werd snel door HH uitgevonden en HF stemde volledig en volmondig in. Weer naar Delft. Groene Wissel 18 ( deze dus ) moest er maar eens aan geloven. Praktisch gezien zou het het handigst zijn als hereniging der HH op Station Blaak zou plaatsvinden.

Aansluitend kon dan getreind worden naar Delft. In tegenstelling tot vorige week geen stresssituatie met op tijd zijn. HH al op Blaak en HF in een trein, zodat zelfs eerder dan gepland de samenaftocht kon worden geblazen. Een vlekkeloze reis bracht ons in Delft. Toen vonden we het welletjes. Uitstap en op zoek naar de uitgang. Dat ging niet zonder slag of stoot. Op onverklaarbare wijze werden we naar de fietsenstalling getrokken. En dat terwijl we nota bene voor een wandeling kwamen. Fier namen we de roltrap omhoog. Op die trap deed een damesmeisje een gevaarlijke truc, die gepaard ging met lawaai. Eenmaal echt buiten deed HF een poging de GPS-begeleiding te bewegen tot medewerking. 1 poging bleek niet genoeg, maar na een keer of vijf kon er van start worden gegaan. HF had reeds in de trein laten weten er veel plezier aan te beleven als de wandeling in tegengestelde richting zou kunnen plaatsvinden. HH moest wel lachen en stemde in. Daarom: hup, de Barbarasteeg in. Daar heeft verwijdering van beeldjes uit de nisjes plaatsgevonden. Jammer, maar zeker geen reden om de wandeling vroegtijdig af te breken. De AH-bezorgdienst had het met lege bierkratten in de laadruimte te verstoppen. En daar zagen we drankmisbruik: een krat bier deed dienst als deuropenhouder. Foei. HH verwachtte dat Juliana en Bernhard ons wat nadere infomatie omtrent de warrige zaken in de jaren zestig zouden komen geven. Achter de Nieuwe Kerk zagen we dat men druk bezig was opzichtig een gat te graven richting de grafkelder. Van J en B echter geen sjoege.

Op de Oostsingel houdt men niet van gelijkheid bij de voordeur. De een wel trekbel en dichtgemetselde brievenbus; de ander geen trekbel en open brievenbus en de derde geen trekbel en gesloten brievenbus. Van verwarring en verwisseling kan dus geen sprake zijn. Op de Bieslandse Kade leerden we de achternaam van Jezus kennen. Nog even in de telefooncelbibliotheek gekeken, maar de boeken waarvoor onzerzijds belangstelling bestond, wilden niet weg zonder de rest. Dat konden we Delft niet aandoen. Onder de snelweg door en langs de aan lager wal geraakte molen. Tot nu toe geen nieuwe trajecten voor de HH. Daar kwam daarna vrij snel verandering in. Rechtsaf het Heempad langs de weilanden, waar vele ganzen en twee damesmeisjes met fietsen ons opwachtten. Gekke dingen zoals een boomgans, wilgen met witte besjes en twee verkeersleiderganzen willen toch even benoemen. De ooievaars zagen met lede ogen aan, dat hun werk en verblijfplaats overgenomen waren door de net genoemde ganzen. Op de Noordeindseweg willen sommigen niet dat je spullen neerzet.

Langs een Spartapaard en een rust- en voedselgelegenheid verder op ontdekkingsreis. Hoewel men een paar huizen min of meer ondergronds heeft gebouwd, zagen de HH met hun arendsogen ze toch. HF kon zich goed voorstellen, dat het erg leuk is om ondergronds naar het toilet te kunnen. Nu volgde een tijdje natuur in de vorm van plassen, fazant, riet en pony's. En HF ontdekte dat zijn telefoon op slinkse wijze van mobiele gegevens bleef verstoken. Nadat hij daarin verandering had gebracht, was niet alleen de GPS-duiding duidelijk beter, maar ontving hij ook een Whatsappje van HH, waarin HH vertelde op welk perron hij op Blaak zich bevond. Inmiddels was dat niet meer het geval, zodat de wandeling prettig en samen voortgezet kon worden. Het witte huisje mochten we slechts van grote afstand bekijken, want de route dook dieper de natuur in. Aangekomen bij de Poldervaart mocht HF het hekje openen, aangezien HH het hekje  bij de Noordeindseweg al had open doen zwaaien. De brug over en het Balijpad op. Een exemplaar van de Rana Planus lag daar planus te wezen. Wij op naar de Dobbeplas. Dat de begeleider van de labrador op de brug voorover bukte met zijn aars naar ons gericht bevreemde ons enigszins. Maar laten we niet oordelen. In de familie van HH werd verwarring geschapen over januari of februari. Even een stukje fout lopen, maar al snel langs een mini-pyramide van Austerlitz weer op het juiste pad, zijnde het Hazepad. En ook daar een Rana Planus. Deze stak onder andere de tong naar ons uit. Even verderop wat mistige herinnering aan een eerdere wandeling langs Nootdorp. HF duwde de slagboom met de dikke buik open. Een stukje verderop iets van een amfitheater ofzo. Langs wat paarden en een klein stukje blubber en daar was de Grote Plas Delftse Hout.

Een natte hond en leuke blauwe prullenbakken kwamen op ons pad, evenals recreatieding Knus. En daar gingen we alweer onder de snelweg door en de eerst mogelijke gelegenheid die zich in Delft voordeed om een sluisje te bekijken grepen we met beide handen aan. Vanaf nu zou het allemaal allen nog bekend terrein worden. Maar de hiel van HF spoorde de HH aan om nog een stukje extra te gaan wandelen. Zodoende kwamen we aan de andere kant van het onzichtbare spoor terecht.

Op weg daar naartoe had HH nog een zeer geanimeerd onderonsje met een zeer spraakzame poes achter glas. HH sprak een redelijk geschrokken Laurens aan, die snel het huis van oma binnenstormde. Wist u dat er in Delft onderscheid gemaakt wordt tussen vuil- en regenwater? Nadat HH een uiterst noodzakelijke correctie aan de rode oog had aangebracht konden we veilig de De Vriesstraat in. In het parkje bij het met de rode helm geboren meisje las HH op de zonnewijzer hoe laat het was. Tijd om de binnenstad op te zoeken dus.

Een uithangfiets, een thuisbezorgtandem en een mededeling omtrent een echt lelijk iemand later liepen we in de binnenstad. Al grappend en grollend kwamen we bij de privécollectie Starwarsdingen. Ja en toen was het nog een kleine stap naar Het Klooster. Deze keer werden we ontvangen door een dame van, naar later bleek, Down Under. Na allebei heel erg diep te hebben nagedacht koos de een voor een Uiltje Redneck en de ander voor een Founders  Breakfast Stout. Beiden tevreden. De worst met hazelnoten was uitverkocht, maar die met de Beaufortkaas erin is een smakelijke vervanger. Ook de Founders Porter en de Val Dieu Tripel waren naar tevredenheid. In tegenstelling tot vorige week geen regen en, ook al kon het op vele plekken, geen bezoek aan een vinylplatenwinkel. Tot gauw.