La trappe er weer in

Die van vorige week is niet te evenaren, daar kunnen we kort over zijn. Betekent dit dan dat er nimmer meer gewandeld kan worden? Nee natuurlijk niet. Vandaar dat deze tot uitvoering kon worden gebracht. Geduld is ook voor de wandelingen een schone zaak zodat alsnog deze opgepakt kon worden.
HF was deze week tijdens ziekenhuis bezoek verlost van extra lichaamsdelen, vreemd dan wel eigen. Maar dit had wel een dusdanige impact dat tot vrijdagmorgen gewacht moest worden alvorens groen licht in welke vorm dan ook.
U kunt zich de spanning ten huizen van HH voorstellen maar zo rond 8.30 uur kwam het verlossende antwoord uit 010-zuid. We kunnen.
HH zorgde voor voorzichtig vervoer, want de onderzijde moest rustig beginnen. HF deelde mede dat hij nog enigszins in de wolken vertoefde maar dit terzijde.
Eenmaal bij La Trappe viel op dat veel was gebleven zoals de vorige keer. Het hoeft niet altijd anders is hier het devies. Eigenlijk werd toen al besloten dat bier en bierballen niet in deze locatie genuttigd zouden worden. Waarom is nog steeds niet opgehelderd.
Daarna op pad, onder toeziend oog van enkele heren die op opening van de kloostertuin wachtende waren, niet in hele grote spanning overigens.
En dan de grote en hamvraag: gaan we links of rechts om? Besloten werd om eerst de zon uit de weg te gaan en later alsnog. Zodoende eerst richting Tilburg over die asfalt weg. Het moge gezegd, doorgaans nog drukker. Onder grote wegen over fietspaden en uiteindelijk een bospad. Onderweg met het grootste gemak een hert gezien wat absoluut niet op de foto wilde.
Nu mag u dat letterlijk nemen. Vanzelf kom je dan in de buurt van een echt groot meer waarvan nu eens niet de hoofdzaak recreatie is. Nee, dit is voor de natuur en dat is prachtig. De HH waren onder de indruk hoor.
Kies je voor het meer dan moet de emmer helemaal leeg dus dat betekent eromheen en wel zodanig dat je pas aan de andere zijde dit kunt achterlaten met de wetenschap dat dit (weliswaar kort) helemaal jouw deel is gevallen. Meenemen is geen optie en hoeft op zich niet.
Na verwerking van dit en dat kon de route verder richting Moergestel, waarbij dit dorp indien gewenst ook bezocht kan worden. Dat betekent via een kronkel richting en langs de reusel. Vergeet niet dat dit soms een kolkend water kan zijn, maar gezien de huidige niet regen periode is er onderweg en zo dus ook hier sprake van weinig tot geen water. Ook de wandelpaden hebben eronder te leiden, dus tel uit je winst. Vlak voor genoemd dorp werd een ter zitting aangeboden bank aangeboden en aangenomen. Dus hammen, broodjes en water werd genuttigd als of het smaakte en dat deed het wis en waarachtig ook.
Over Moergestel kun je niet zoveel vertellen als je er niet bent geweest. Dat geldt in die mate ook voor de HH. Aan de buitenzijde is het echter ook leuk en via trampoline meisjes en Poolse arbeiders en busje uit Polen kon het dorp via de stil staande molen worden verlaten, idem de reusel.
Weer over de grote weg, nu nog enigszins voorzien van rijdende auto’s en daarna ra. Toen kwam een zigzag gedeelte. Zij met een zwakke maag moeten dit stuk maar even overslaan.
Op enig moment was de route in de app zeer duidelijk, het landschap gaf zich echter niet zo makkelijk gewonnen. Zodoende gingen de HH feitelijk achter de gierboer langs het veld in en deden zo alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Reuk en natte voeten trotserend kwamen wij erdoor heen en togen ra. Op dit moment liet HF zich ontvallen dat het bijna zover was en van dit moment af werd de rugzak nonchalant gedragen. HH voelde en zag zich genoodzaakt dit voorbeeld te volgen. Terwijl HF langzaam in een indiaan veranderde (hetgeen niet van blijvende aard was) kon er toch via boswegen en een klein beetje overwoekering worden verder gegaan en zodoende kwam die asfaltweg weer in beeld maar nu toch anders.
Tja, wij hadden reeds gemeld dat hier eindigen niet tot de mogelijkheid behoorde dus terug naar 010. Dat verliep eigenlijk zonder vervelende zaken zodat de gouden leeuw op onze aanwezigheid mocht rekenen. Hoewel deels gereserveerd waren de heren aannemers en klussers dat zekere niet. Wij mochten gewoon aanschuiven en meeluisteren.
Brand voorzag ons van Weizenbach, de van Brienenoordbrug van uitzicht en een bittergarnituur van eten. Aangevuld met rondgaande bitterballen. Met een bier win je de oorlog niet dus moest een tweede exemplaar uitkomst bieden en dat ging goed. Eind goed en HF thuis afgeleverd ging het via 010 centrum terug naar huis. Dat bleek een goede keuze.
Volgende week voorlopig de laatste.