Groene (Bus) Wissel 271

Kent u dat verhaal van die 2 heren die naar Middelharnis gingen? Nou die gingen dus mooi wel.
Wis en waarachtig.
Op deze mooie dag vond het weerzien van de HH plaats al in 010, op een locatie alwaar noeste arbeid zal leiden tot gigantische woonuitbreiding. Niet dat het u aangaat maar dan weet u er in elk geval van. Nimmer willen wij de beschuldiging ontvangen die zou suggereren dat wij informatie zouden achterhouden. Gaat dat desnoods zelf bekijken.
Het weerzien vond plaats d.m.v. uitwisseling van diverse presentjes en ditjes en zie zo'tjes.
Na uitvoerige rondleiding was daar dan het moment waar u allen met spanning op heeft gewacht. De HH gingen op weg naar Middelharnis teneinde de wissel met nr 271 te aanvangen. Vakantie rust zou ons nog enigszins ten deel vallen dus een file leed werd niet verwacht. Hoe wij door een oog van de hooispeld naald gingen zou pas later duidelijk worden.
In onderling overleg werd geparkeerd en een schoenenwissel kondigde de kenners onder u aan dat het avontuur op beginnen en aanvangen stond.
Door uitwisseling van argumenten werd besloten om de route tegengesteld te gaan lopen. Kon die print direct bij het oud vuil. Dan moesten de telefoons en hun geschikte software uitkomst bieden.
In de beschrijving hadden wij gelezen dat saaie delen werden afgewisseld met minder saaie delen. Aldus werd hier op ingesteld. Ter compensatie werden vergezichten aangeboden. Zo is er altijd wel wat.
In ons geval dus omgekeerd evenredig aan de beschrijving.
Met plezier en drachtige kuiten ging het op weg. Allebei met de fiere wandelschoenen.
Ach, welk een schoonheid en voor elk wat wils is Middelharnis. Waarlijk, de HH wisten niet van de omvang en de fijne middenstand. Eigenlijk was de enige reden om niet alle winkels van binnen te aanschouwen de op stapel staande wandeling. Maar anders oh wee.
Naadloos en ongemerkt sluit het een aan op Sommelsdijk. De mensen lijken erg op die van Middelharnis, daar zult u het niet van moeten hebben. Wellicht van ter plaatse gekweekt bier, maar reclame maken wij uit principe niet.
Na deze aaneengesloten bebouwing is er enige tijd niets dan vergezichten maar kijk, daar verschijnt Dirksland, met zijn verfijnde haven. Voor ons is exploitatie niet weggelegd, maar wellicht vindt u hiervoor de tijd.
Horeca hadden wij niet nodig dus verder op pad naar nog meer vergezichten. Voor HH steeds met bril, voor HF alsmaar zonder.
Op weg naar de Boomvliet werd gegeten in de nabijheid van een energie huisje. Hiermee werd zowel de honger en dorst aangepakt alsmede werd de noodzakelijke energie aangevuld. Veel pindakaas deze keer.
Vele poesbeesten waren ons terwille alsmede ook een enthousiaste niet blaffende waakhond. Maar wel terzake kundig aangaande knuffelen hetgeen langsfietsers ondervonden.
Zonder het te weten kwam nu de echte natuur binnen handbereik. Onderlangs en doorgaans langs het water kregen wij zo toch nog een stuk(je) onverhard. Ach, koester wat zich aandient is ons streven.
Ingehaald door wandeldames kwamen wij via een bos(je) dan toch weer in de dynamiek van Middelharnis. Via en door middel van de auto van HH werd na een tegengesteld schoenenritueel het centrum aangevallen met en door onze aanwezigheid.
De auto gewoon in de felle zon parkerend toog het geroemde tweetal naar de haven. De aldaar aanwezige horeca werd uitvoerige gekeurd en bekeken. Van zomaar even gaan zitten kan geen sprake zijn.
Maar uiteindelijk werd een gepast terras verblijd met onze aanwezigheid en hoewel normaal gesproken vanwege onze deo de terrassen vaak snel leeg geraken was hier deze keer geen sprake van.
Verhalen van een andere tafel boden een boeiend inzicht in zaken die best belangrijk kunnen zijn als hier interesse voor is. Zo weten wij dat je zowel achteruit kunt gaan als lopen.
Weizen,dubbel,witboer (met uithaling van citroen) werden genuttigd en erbij kwamen de inmiddels noodzakelijke bitterballen. Het valt de HH op dat de horeca dit niet direct uit zichzelf neerzet. Het zou toch genoegzaam bekend moeten zijn.
Tot een volgend en goed weekend gewenst.