zondag 11 november 2018

Memento vivi



Of je nou van Duitschen Bloed bent de koning van Hispanje altijd geëerd hebt, of je hebt van huis uit ander bloed meegekregen, 1 ding staat in ieder geval vast. Als je een mens bent en je ademt, dan leef je. De laatste weken hebben de HH even geen teken van leven gegeven op de blog. Diverse redenen liggen daaraan ten grondslag. Maar, in de geest van meneer Schwarzenegger, we zijn terug. Niet zo gewelddadig als voornoemd persoon vaak terug kwam, maar wel net zo goed bedoeld. Wandelen: daar zit wat in. En voor beide deelnemers gold, dat even stappen zeer welkom was. Vroeg in de week kwam HH daarom reeds met een routevoorstel. HF voelde zich gevleid, maar in verband met interne zaken stelde hij toch voor om een ietwat andere insteek te doen. Een rondgang in 010 leek hem beter. Uiteraard moest hij dan wel zelf met een adequaat voorstel komen, want, zeggen dat iets niet goed is en vervolgens achterover leunen zonder een tegenvoorstel, is te makkelijk en doen al zovelen. Om eens een andere kijk op wandelen te geven en niet gebonden te zijn aan vaste knooppunten zocht hij zijn toevlucht bij routeplanner.fietsersbond.nl .
Daar gelden geen beperkingen qua welke weg je in wil slaan. Dat leverde een leidraad op voor een wandeling vanaf Rotterdam Centraal Station. Op het afgesproken tijdstip trof HF HH aan bij een koffieshop van de keten met een Sirene. Bescheiden als HH is, nam hij genoegen met een zeer klein bekertje zonder deksel. Dat was als startschot bedoeld voor de wandeling en zo gebeurde. Door de tunnel richting Provenierssingel. Het doel daarna was middels tussendoor om op de Bergweg aan te komen. De weg daar naartoe was niet geheel zonder hindernissen. Bij de stoepversperring verleenden de HH, geheel toegevend aan de hoffelijkheid die zij bezitten, een oudere man en zijn wandelstok voorrang. Een gebrabbel, wat best eens dankjewel zou kunnen betekenen en een glimlach werden ons deel. Onder het uitwisselen van belangrijke zaken zoals wie doet wat in geval van onverwachtse verdwijningen en dergelijke, werd de opdracht Bergweg geklaard en de klus volbracht. Op en aan deze weg gebeurd altijd wel wat en dat levert soms wel jolijt op.
Wat dacht u van deze kabouter vermomd als koe? Maar ook aan de Bergweg komt een einde. In verband daarmee had HF niet geheel toevallig een herbezoek ingepland bij 2 van de begraafplaatsen, die Crooswijk rijk is. Een sluipdoor door het Oude Noorden leidde ons langs de Bloklandstraat. Daar zijn best wat huizen gesloopt. Behalve nummer 108. Je zou kunnen zeggen, dat er sprake is van een vergelijkbare situatie als bij Asterix en Obelix.
Merkwaardig, maar werkte wel enigszins op de lachspieren van de HH. Even verderop hoge betonnen palen voorzien van korte gedichten en er bovenop wat plastieken. Vermeldenswaardig zoals u merkt. Met deze geestelijke rijkdommen op zak op naar Crooswijk en begraafplaats nummer 1. In ons geval de Algemene Begraafplaats. Maar eerst nog wat vermaak bij de roeivereniging. Een eenzame skiffer had wat moeite met overeind blijven. Wij deden geen moeite om onze lach te verbergen. Vlak bij ons volgende doel vroeg HH aan de bestuurder van deze auto of hij diens papieren even mocht zien. Aangezien de bestuurder niet in auto zat, was er sprake van geen sjoege.
De bus zou over 0 minuten vertrekken richting Schiedam, maar aangezien de bestuurder nog even stoom moest uitblazen, duurde dat wat langer. De met paniek in haar ogen aanrennende dame was er maar wat blij mee. Zij kon nog instappen. Hondenpoep trotserend maakte HH een foto van dezijvoorkant van de begraafplaats. Daar waar we bij het vorige bezoek eigenlijk uitsluitend de rechterflank hadden aangedaan, richten we ons nu op het grotere geheel. De reusachtige beuk heeft last van schimmel aan de voet. Dat zal uiteindelijk leiden tot teloorgang. Verder onder meer een blik op de grafheuvel . Een Rijksmonument. Devoot verlieten we het terrein achter ons en gingen op weg naar het 2e: de RK-begraafplaats. HH nam de teugels even over en toonde HF waar kleinzoon naar school gaat en de speeltuin die door het mannetje en zijn zus wordt bezocht. Nadat we op initiatief van HH de begraafmuur aan de buitenkant hadden geïnspecteerd betraden we het eigenlijke Laurentiusterrein. De vorige keer was er sprake van live muziek met blazers en tromgeroffel. Deze keer slechts rust. Een aantal dingen vielen ons op. Onder andere de arcade en de mini-dierentuin.
Onze momenten van Memento Mori zaten er voor vandaag weer op. De vraag was nu: hoe nu verder? Lopend, ov of wellicht met de fiets. De route is per slot van rekening met medewerking van de fietsersbond ontstaan. Lopend en wel het eerste stuk over de Crooswijkseweg. Terwijl de vrachtwagen achteruit werd gestuurd stonden een meisje en een jongen elkaars ogen van dichtbij te bekijken. Of het een uiting van belangstelling of agressie was: geen idee. De meneer met grote grijze baard, hoofddeksel met daaroverheen de kap van zijn kaftan droeg daaronder zeer bijpassende en zo te zien met zorg uitgekozen schoenen.
Vrolijk enzo liepen we verder naar de Jonker Fransstraat. De bij de HH welbekende Crazy Hans heeft plaatsgemaakt voor een ander. Bij het illegaal oversteken van het zebrapad ontdekte HH de fysieke sleutel tot wellicht geluk. Doordat we illegaal overstaken ontbrak de tijd tot het oprapen en meenemen. Onderweg werd besloten om de wandelingsactie af te sluiten op de Nieuwe Binnenweg bij een biercafé met Belgische inslag en op idem voet. Voordat we daar waren trotseerden we de roep van de Lijnbaan (zowel van links als rechts). Bij Floor was een bijeenkomst. HF memoreerde dat ook hij daar ooit een bijeenkomst had bij de première van een film waarin hij schitterde als bouwvakker. HH op zijn beurt haalde aan, dat hij, na een bezoek aan het nabije Griekse restaurant, de maaltijd vrij snel en resoluut op antiperistaltische wijze zijn lichaam liet verdwijnen. Na het uitwisselen van deze kennis werd er binnengegaan bij eerder bedoelde horeca. Voldaan namen we dingen tot ons, die op de foto zijn vastgelegd. O ja, hadden we al gemeld dat we naar alle waarschijnlijkheid voor het einde van dit jaar onze vijfde verhalenbundel het leven kunnen laten zien? En dan nu de derde uiting van Esperanto: have a nice snurk ohne bastaboem.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten