Numero cent, finito, basta, Ende, Aus, Stop. Wij kappen ermee.

Vandaag is het zover. Nimmer meer zult u op deze blog van de HH vernemen.
Nadat zij beiden deze week een bloed donatie hebben gedaan, waarbij die van HF makkelijker verliep dan die van HH (hier waren twee ervaren dames benodigd om het lichaam van HH te bewegen af te zien van verder verzet) waren we nu toch zover om tot een afrondend geheel te komen.
Verdriet was er ten huize van HF, bij HH was in feite sprake van opluchting.
Een mooi geheel om elkaar dat te vertellen.
Het moge duidelijk zijn dat de invloed van de HH verder gaat dan algemeen wordt verondersteld. Want daar waar slecht weer wordt aangekondigd hoeft een nadere beslissing van de HH maar te worden geopenbaard en ziet, het weer schikt zich in die wens. Feitelijk gebeurt dit al jaren alleen hebben wij u het nimmer uit de doeken gedaan.
De reden daarvan moge duidelijk zijn maar anders volgt deze hierna. Op vrijdag hebben wij geen tijd om anderen bij te staan, zodoende is het eigen belang eerst.
Op weg naar de ontmoeting werd verteld alwaar de verschillende HH elkaar aan zouden herkennen.
Dat was:
- de groene jas
- een bepaalde zit plek in de trein (helaas nog geen nieuwe sprinter, anders hadden wij u over de toiletten kunnen vertellen)

Samenwerkend werd Nieuwerkerk aan den IJssel bereikt en gelooft ons, u hoeft alleen de trap af en u bent er.

Twijfel werd gezaaid bij het zien van nog een perron-gebouw maar toch lukte het HF om ons op het juiste spoor te zetten. Kleine brugjes, veel stofzuig bewegingen in de diverse woonsteden maar allengs werden de buitengebieden bereikt. De trek dan wel duw boot werd door HF niet vertrouwd maar de trefzekerheid en overtuigingskracht van HH deden de rest. Na het bereiken van de overkant hadden we dan wel zeer vieze handen, maar dat lieten we maar zo.

Uiteindelijk wandel je langs de IJssel en kom je vanzelf (mits je natuurlijk jezelf verplaatst) in Moordrecht, voor beide HH een gelukkig weerzien alleen wisten we niet waarom.
Kleine paniek, waar is de oversteek, maar dat bleek uiteindelijk ook in de IJssel te liggen. Bij aankomst was de boot net vertrokken (natuurlijk had men ons zien aankomen) maar wij gaven ons niet gewonnen en gingen in de wacht modus. Hierbij viel op dat de architect de stoelen in het water had gezet. Niet handig maar vast met oogmerk.

Oversteken deden wij met de nodige handigheid als dat ons is gegeven.
Eenmaal aan de andere kant is daar ineens Gouderak, zo losjes dat het lijkt alsof het er al eerder was. Wie weet. Via de doorloop verlaat je deze plaats en bevind je je zomaar aan de andere zijde van den IJssel. Fraaie staaltjes van bouwaarden, soms met het doel om mogelijkerwijs te bewonen, anderen meer van laat maar ff zitten met dat opknappen en dat onderhoud. Altijd lastig.

Weer via een brug kwamen wij dan Gouda inlopen, zeg maar uit een zuidelijker richting. Dat betekende langs en door korte parkjes, straten die rechtdoor boden en allerlei verschijnselen die zo passen bij een volksbuurt.

De museumhaven bood herinneringen aan verre tijden van lang geleden. Een kruip en sluip door oversteek bracht ons steeds verder het historische deel in. Soms bekend, andere stukken ook.
Tja, even liet de techniek HF in de steek maar met vereende inspanningen werd dan toch de Goudse Eend bereikt.

Wat troffen wij daar zoal aan?

Bier/eten/hond/toilet/kinderen/drukte/keuze stress in geringe mate...

Niettemin een zeer geschikt plekje en wij lieten ons de volgende zaken goed smaken:

Cuvee Royal  4,80
Anchor Foghorn 5,50
Oerbrood met bierkaas 7,50
Bird Thunderbird 5,20
Krysta Abt 4,80
Bier bitterballen 7
Orval 5,60
Maximus Stout 4,25

U ziet, voor alles kan gewoon betaald worden dus u hoeft zich zeker niet schuldig te voelen als u enige pecunia tevoorschijn haalt. En de hond? Ooit wordt hij kalm, maar zonder ballen.

Nog een tip van de nieuwe verschijningsvorm: Groene Heeren of iets in die trant. Wij houden u op de hoogte.

Zwammen

De afgelopen week mocht mevrouw May ontbijten op het Catshuis. Om dat tot een groot succes te maken had ze haar eigen pot pindakaas meegenomen. Als u dat geen mooi nieuws vindt, dan dagen we u bij deze uit met een beter voorbeeld te komen. Dat de HH vorige vrijdag zichzelve geen regenwandeling gunden, moet hier wel vermeld worden. Dat had wel als gevolg, dat wandeling nummer 99 van het nieuwe HH-wandelverslagenboek iets langer op zich moet laten wachten. Kou is geen belemmering voor de HH en het hiervoor genoemde nummer kon dan ook gewoon doorgang vinden. 99 is natuurlijk het ondersteboven van 66. In het verslag van die wandeling ging het al achterstevoren.

Zouden we dan nu dezelfde wandeling doen maar dan ondersteboven?

Nee hoor. Ten eerste is dat best lastig en ten tweede ook. Nee, het ware goed om weer eens flink de natuur in te gaan. Stuurkunsten kunnen dan ook weer aan elkander getoond worden. Daarnaast kan het feest van de schoenrituelen weer eens uit de kast gehaald worden. Kortom redenen genoeg om ons Brabant een beetje beter te leren kennen. Op naar het buurtschap Raakeind (Gilze). HH had zich opgeworpen als sturend personage en kwam dientengevolge HF het huis uitsleuren. Na het ontvangen van een oor ging hij als een mak lammetje mee. Speculeren over een eventuele file op de terugweg, heette deze vorm van oponthoud ons ter hoogte van Dordrecht reeds welkom. De HH zijn veel, maar geen kniesoren. Dus onder het uitwisselen van diverse zaken ondergingen we de korte vertraging. Eerst nog onder zonbegeleiding en later door mistachtige verschijnselen begeleid, arriveerden we bij Raakeind. Even een geschikte auto-achterlaatplek zoeken. Dat bleek het mooiste te kunnen bij het plaatselijk COA-terrein. Aangezien we noch zoeker noch bezoeker waren, hoefden we ons niet te melden. De mensen in de politie-auto hielden wel even een oogje in het zeil tijdens de schoenwissel.

Besjaald, bemutst en behandschoend gingen de Groene HH op pad. Het Ulvenhoutse Bos leidde ons langs de golfbaan, waar het een drukte van belang was. Dat het toch nog herfst is, werd wel bewezen door de grote hoeveelheid zwammen en paddenstoelen. Ook de zetel van Kabouter Spillebeen mochten we later gratis bekijken. Het zal wel toeval geweest zijn, maar toch kwam er na de Kleine Slingerdreef er bij HH een onrembare dwang opzetten tot ontdooiing van de een klein stukje grond. Zo geschiedde. Trots liet hij even later aan HF zien, wat het onder andere het resultaat was van de korte onderbreking van de wandeling.

Een snack in de vorm van een reep werd aan HF getoond en daarna smakelijk verorberd. Tijdens het wandelen over de brede paden werd goed duidelijk, dat we te maken hadden met bos in de meest toepasselijke zin van het woord. Of het werkelijk een eekhoorn, die HF meende te zien, kan niet worden bewezen. Ondanks speuren en turen, bleef hetgeen HF dacht gezien te hebben, verborgen. Na het oversteken van de Gilzeweg mochten we het Chaamse Bos betreden. Dat het fietspad aldaar door slecht wegdek was afgesloten, deerde ons niet.

We namen sowieso een ander pad. Al zwammend en ook zinnige dingen orerend kwamen we bij een stuk bos, dat zo te zien door brand aangetast was. Het was tevens de aanleiding voor HH om op zoek te gaan naar een boom. Niet lang daarna vond hij er een exemplaar van en legde deze vast. Dit had een behoorlijke impact bij HF. Zo erg zelfs, dat hij bij het ven Ossegoor de verkeerde richting koos. Gelukkig kwam hij snel tot inzicht en was de geleden schade gering. Ondanks alles waren er ook nog andere lieden te gast in het bos. Sommigen van hen lieten zich vergezellen door 1 of meer viervoeters. HF meende een vertegenwoordiger van het Drentse Ras te herkennen. Dat bleek ook het geval. Aanvankelijk was het diertje wat schuchter, maar al snel vloog het ons om de oren. Dit totdat er door de woef een vliegende fazant werd ontdekt. Bij het vennetje werd bewust van de route afgeweken om wat fotografische herinneringen te maken. Niet lang daarna vergiste HF zich wederom en werd nu per ongeluk een ander stuk genomen.

Dat was niet zo heel erg, want uitkomen bij camping Buitenrust gebeurde volgens planning. Op de kruising stond een busje van Nicole met haar hondencursussen. Belangrijker was de mooie picknicktafel, die precies op tijd was en gebruikt kon worden door de HH. Naast Nicole was er nog iemand, die haar middels een loopplakje uit de auto liet. Dat lag aan de gewrichten vertelde afluistervink N. Vreemde zaak volgens de HH, die zelf ook best iets afweten van gewrichten en het al dan goed functioneren daarvan. In en uit de auto gaat zonder glijplanken. Het werd dan ook hoog tijd de picknickplaats en dergelijke achter ons te laten. Het animo, om op de camping te verblijven, grensde aan nul.

Na nog wat bos doorwandeld te hebben, ging HH weer over tot een begrensd ontdooiingsritueel. Dit geeft HF de tijd om bij een boom de hersenen te ontdekken. Met deze kennis op zak werd een stuk met gevaarlijke stukken halfbevroren water getrotseerd. Al met al bereikten we het einde van de omboste omgeving en lieten we de grote hoeveelheid bomen voor wat ze is. Het ontbreken van de beschutting zorgde wel voor wat afkoeling, maar daar was de redder in de nood in de vorm van de zon. En dat allemaal aan de grenzen van buurtschap en woonstede Horst. Daar werden we opgewacht door een ezel en twee geitjes in gezelschap van drie bebaarde vrouwen en naar we aannemen Maria en oudste spruit. De laatste vijf waren in het geheel niet spraakzaam. Daarom namen de geitjes maar het hoogste woord. In Horst doet men trouwens vreemde dingen met huizen. Als u tijd heeft, moet u er maar eens gaan kijken. Nadat we een toegangsweg naar Gilze waren gepasseerd, doken de contouren van D'n Brooy op. Later op de middag zouden we door de nazit gaan doen.

Maar eerst terug naar het COA. Voor de derde keer werd door toedoen van HF een stukje onjuiste route genomen. HH bleef kalm en deed er luchtig over. Onder het mogelijke toeziend oog van het verkeer op de A-58 liepen we een drietal vriendelijk groetende van school terugkerende jongens tegemoet. Onder toeziende ogen van negen van de tien paarden bereikten we Raakeind weer. Nog even en de schoenenterugwissel was weer een feit. Van de benzinepompen bij D'n Brooy maakten we geen gebruik. Wel van bieren en een Hollands Borrelplankje. Hopelijk kunnen we voor het einde van dit jaar de reeks van 100 Stiekemme Wandelingen voltooien en boek vijf van elk 100 verslagen het daglicht laten zien.

Eigen inbreng

Deze week bleef het lang stil aangaande wat we zouden doen op de vrijdag. Wellicht is dat een goed teken, maar als dan de betreffende datum aanstaandert en er is nog niets afgesproken dan wordt het tijd voor een goed gesprek. Bij de HH vindt dat meestal plaats door middel van correspondentie via het weeweewee. Zo ook nu.
Donderdag in de loop van de dag werden ideetjes geopperd vanuit Waddinxveen richting 010, maar wel over de brug. Zodoende duurt beantwoording altijd iets langer.
Maar vrijwel direct was er een heerenakkoord, niet over ons pensioen maar over de vrijdag walk.

Deze vrijdag konden we niet naar Hoek van Holland want er is noch metro noch trein verkeer.
Maar Maassluis zou wel een startpunt kunnen zijn, maar dan doordat beide HH op eigener wijze naar Schiedam zouden komen teneinde aldaar met de bus verder te reizen.
Zo rond half elf/kwart voor elf zou er dan een hartelijk weerzien kunnen zijn waarbij van jaloezie geen sprake is, aangezien beiden in groene jassen zijn gehuld.
Maar daarover hebben wij eerder bericht.

Natuurlijk moest HH een bakje koffie hebben maar aangezien de espresso zeer weinig inhoud bevat hoefde de wandeling om die reden niet te worden uitgesteld. Daarom op zoek naar bus 712. Eerst naar links, maar wandelen beviel zo goed dat daarna eerst weer naar rechts. Vanwege gerede twijfel een vertrekkende chauffeur aangehouden en zodoende moesten wij helemaal naar links. Voorbij de stoplichten helemaal.

En ja hoor, daar stond bus 712 in al zijn glorie en met dito chauffeur. Mooie plekken voor de HH en daar ging het stel op pad, het avontuur tegemoet. Onderweg op allervriendelijkste wijze ook bij niet-haltes passagiers inlatend kwamen wij in Maassluis. Vanwege onverklaarbaarheid stapten de HH niet uit en reden gewoon door, in eerste instantie denkend aan Hoek van Holland en plannen aanpassingen.

Gelukkig werd op enig moment gestopt in Maassluis-West en na goed overleg met elkaar en de chauffeur werd afgesproken dat deze ons terug zou vervoeren naar Maassluis. Deze etappe werden wij vergezeld door aan de ene kant vrolijk stemmend maar aan de andere kant onrustig makend aangezicht der vrouwenfrontaliteiten. Eenmaal uit de bus verdween de onrust vrij snel.

Tja, HF had huiswerk gedaan en ingegrepen in de opzet van HH zodat wij volledig op gpx konden vertrouwen. De uitdrukking: "ik heb trek" en "de vaart erin houden" werden deze middag aan de HH geopenbaard vanwege en door de omgeving.

Maassluis heeft wat te bieden, ook trappen. Dat was voor de knie van HH een  fijne edoch soms pijnlijke ervaring. Niettemin bood het ons wel de gelegenheid om deze plaats in N richting te verlaten. Onderwijl herinneringen ophalend aan eerdere wandelingen, die hier niet herhaald hoeven te worden.

Deze middag hadden we het water soms links dan wel rechts in de vaart en eigenlijk was dit wel de sfeer en de omgeving in een paar woorden. Wederom opvallend terwijl zowel ervoor dan wel erna sprake is van ander weer op de vrijdagen de HH in het zonnetje worden gezet.

Op enig moment kon HF zich niet meer inhouden en wilde hij hoe dan ook de gekozen route verlaten. Omdat HH inmiddels weet dat argumenteren op dergelijke momenten een zinloze activiteit is en je wilt toch wel op enig moment naar huis gaf hij schoorvoetend toe.
Dat resulteerde in een deels andere wandeling waarvan een stuk over de openbare weg. HH had er ineens genoeg van en via slinkse wijze krijg hij HF weer op het rechte pad. Onderwijl alvast waarschuwend dat haarkleuring aanstaande was.

Te Schipluiden aldaar werd een bankje bezocht en de aanwezige brood/water meebregingen genuttigd. Ook hier deed de zon dappere pogingen om de HH te verwarmen. Schipluiden kent mooie vergezichten maar wij bleven dichtbij het centrum en kozen op enig moment een HF bekende route via sport accommodaties en zo ging het op weg naar Den Hoorn. Ook zo'n plek waar de HH mooie herinneringen aan bewaren maar toch werd vandaag weer een begraafplaats ontdekt die op een bepaalde wijze in een woonwijk bleek ingepast. Na bestudering van genoemd fenomeen zijn de HH van mening dat genoemde plaats van eerdere datum is dan de omringendheid.

Daarna werd door groenvoorziening en dure woon-locaties de gang erin gezet om Delft te bereiken. Op dit deel van de route werden bekende zaken bekeken, maar wel in een omgekeerde volgorde. Zodoende was het toch op zich weer vernieuwend.

Delft werd met stille trom ingenomen maar gezien de vlotheid van het geheel en de wandeling in het bijzonder werd besloten om direct te treinen en ons naar 010 te begeven.

Eenmaal daar aangekomen werd de Stadsbrasserie Rotterdam met een bezoek vereerd. Het moet gezegd, wij waren meer dan welkom.

De schade van hedenmiddag:
1 Duvel, 4,50
1 Grimbergen Tripel. 4,75
2 Grolsch wisseltap. 4,10 elk
1 borrelplank, 12,50

Sumsare

Van de HH is het bekend, dat zij meestal de wandelingen van A naar B oftewel vorensteachter doen. Soms doen ze er eentje achterstevoren. Of dat een afwijking betreft in psychische zin, is nog niet bewezen. Dat het ruime mogelijkheden biedt, moge duidelijk zijn. Het Erasmuspad mochten we reeds een paar volgen, al dan niet ingegeven door de Lof der Zotheid. Voor het geval er nog lezers zijn, die het niet wisten: de HH sporen slechts gedeeltelijk en meestal is er dan sprake van openbaar vervoer. Voeg dit alles tezamen en ziedaar: een wandeling vanuit Rhoon naar Rotterdam geïnspireerd door Erasmus.

Om in Rhoon te geraken werd de hulp van de sporen van de NS en de RET ingeroepen. Na tezamen stroming op Rotterdam CS ging de reis verder samen naar Rhoon. De schoonmakers waren druk bezig met het schoonmaken van het metrostel, toen de HH een riante hoeveelheid zitkeuzemogelijkheden werd aangeboden. 1 van de schoonmakers gunde ons ruimbaan. Waarschijnlijk door onze aanwezigheid stroomde de metro in sneltreinvaart vol. Zo snel, dat we ons afvroegen of de anderen eigenlijk al aanwezig waren op het moment dat wij instapten. De bestuurder wachtte het antwoord niet af en vertrok met gezwinde spoed naar het pas geleden weer geopende en vernieuwbouwde station Stadhuis. HH had de kennis al, maar HF prees de veranderingen.

Nadat HF bij station Maashaven oreerde, dat hij wel eens een koekje wilde bakken, verliep de reis mooi. Aangekomen in Rhoon ontvouwde HF zijn visie op een aangepast begin van de "Erasmus"- wandeling. Na het veto van HH werd de trip toch volgens de vernieuwde inzichten begonnen. Een blik op een grappig van kunstuitingen voorziene auto en de Hormonale Klok waren de eerste gratis vermakelijkheden, die ons ten deel vielen. Ook het te koop aangeboden bovenraam ontlokte een glimlach aan de HH. Of de goede bezig was met het aanpassen van daken in de wijk, kunnen we niet goed beoordelen, maar de tekst op de diverse werkmansauto's wilde het ons wel doen geloven. Bij de oude hoeve werden we tot twee keer toe bijna overreden. Fietsers en een auto deden ons schrik aanjagen. Gelukkig zonder lichamelijke gevolgen. Even wat verbazing over wat Barendregt in Rhoon te zoeken heeft.  De meneer, die de showroom van Citroën in verband met een zwarte vrijdag mocht bezetten, had nog slechts weinig haren op zijn hoofd, die er aan dachten. Toen werd de laatstgenoemde plaats een deja vu. Een redelijk weids uitzicht werd ons deel. En ziedaar de flexibiliteit van de HH: zelfs een net zelfverzonnen route werd aangepast aan de net ontstane inzichten. Zodoende werd koers gezet naar de Skibrilplas. Op elkaars risico staken we de sloot over. Overigens gadegeslagen door de inderhaast ingevlogen Harrie. Het ietwat glibberige pad leidde langs uitlaathonden, bankjes en die verse klaphekken.

Over het nut van 1 exemplaar bestond twijfel, vandaar dat HH even poolshoogte ging nemen. Langzaam maar nog zekerder naderde de plek waar de A-15 overgestoken diende te worden. Dan eerst maar even eten, want wie we weet wordt dat het galgenmaal. Qua genot had het zomaar gekund, want ohoh wat was het voor beiden smullen geblazen. Een paar kleine rustverstoringen door amateurwandelaars en een oproep later werd aan de grote oversteek begonnen. aan de overzijde wachtte ons wat verrassingen. Onder andere A) rijpe paardenvijgen en 2) een prachtige lucht. Aan het einde van de overbrugging kregen we een ietwat onaangename. Een meneer, die deed alsof hij een jogger was, haalde ons in. Op zich nog geen probleem.

Wat wel ons tegen de borsten stuitte, was de zeer onwelriekende lucht die, naar wij aan moeten nemen, te wijten is aan slechte mondhygiëne. De aanwezige kip vluchtte en de twee ook aanwezige paarden staken hun kwelling en verbazing ook niet onder stoelen of banken. Gelukkig was er de meneer met het kratje voor op de fiets, die ons erg vriendelijke gedag zei, zodat we ons toch welkom voelden op de Charloise Lagedijk. Na een benzinestation, een gevaarlijke overtsteek, en vrachtwagen achterwaarts en een benzinestation met een postbode, haakten we vlak buiten Smitshoek gedecideerd aan bij het omgekeerde pad vernoemd naar Desiderius. Bij de Reef hield een poes in de gaten wat we aan het doen waren. Totdat HH een andere route nam dan HF. De poes koos het hazenpad. Ietwat gehinderd door een plots stilstaande auto ging het verder langs de markt naar het Zuiderpark. In het Zuiderpark besloten we om verder ons eigen plan te trekken en gingen over tot volledig eigen inzichten. Een lawaaierige trilplaat en wat lege hihi-lachgaspatronen verder belandden we bij voor al uw feesten en partijen diamantplaats. Indrukwekkende tafelaankleding. HF liet HH even weten waar steunzolen te koop zijn en toen was het aan HH om een mooie spreuk ( oorspronkelijk Alles Van Waarde Is Weerloos van een niet-Rotterdammer en te lezen op de muur van de Rotterdamse Kunstacademie) Van Alles Is Weer Waardeloos van de voor het leven benoemde Nachtburgemeester van Rotterdam meneer J.A. Deelder, vast te leggen. Nog even lekker in zon op weg naar de Hillevliet, waar VM ooit aan een school doceerde.

Inmiddels is het betreffende pand gesloten i.v.m. asbestvervuiling. In de straat tegenover de plek, waar vogels van verschillende pluimage zich te goed deden aan brood, stond een medewerker van de ROTEB de vuilcontainers uit de grond te trekken en te legen. De mevrouw in de Twingo duurde dat veel te lang. Reeds 1 seconde nadat zij achter de vuilniswagen was gestopt, claxonneerde zij ontroostbaar ongeduldig. Over de Erasmusbrug en al zo verder naar de Witte de Withstraat. Een winkel waar HH iets van stoelen en banken weet en daarna kijken of een horecakeuze gemaakt kon worden. Uiteindelijk niet en zodoende werd als afsluitpunt Sijf verkozen. Hartelijk welkom geheten kozen we voor een bank met zitgemak en dat deden we absoluut niet gereserveerd. De kordate bedienjuffrouw kon voldoen aan onze wensen qua biergenot. Terwijl zij de bestelling in orde ging maken stroomde de zaak vol met personen, die, ondanks onze aanwezigheid, de gemiddelde leeftijd een behoorlijke ruk naar boven gaf. De bieren smaakten uitstekend. Toen daar ook nog eens, geheel openlijk, een Heimelijk Genoegen werd overhandigd, was het geheel vandaag weer uitgelopen op een zonovergoten en uitermate geslaagde bijeenkomst.

Groene heren (HH)

Nou, die vrijdag zouden we een keer eens niet gaan wandelen. We bedoelen, waarom die wekelijkse druk. En dat zelfstandig. Nergens voor nodig. En dat was zo.
Derhalve was de rust in de hoofden van de HH niet teruggekeerd want er knaagde iets. Weliswaar niet direct zichtbaar maar de HH voelden een drang.
Daarom kwam dan toch dat bevrijdende WhatsApp-je net op tijd. Kort en goed was de inhoud zoiets als: hee, toch mogelijkheden om een middag wandeling te doen. Ach, laten we dat zeker doen. Hoe laat ongeveer en waar? ca half die Blaak doen? Prima.
Aldus een kort inkijkje in de besluitvaardigheid van HH logica.
Natuurlijk weet u inmiddels ook dat van verschillende richtingen dan gekomen moet worden en dat HH, mits hij op tijd is, gevonden kan worden daar waar je ook de goede koffie kunt vinden.
Niet onbelangrijk is natuurlijk of de openbare vervoersgelegenheden zich van heer beste zijde laten aanschouwen anders vallen schone plannen in een hele grote trog.
Het weerzien was doeltreffend en efficiënt genoeg. Voor een buitenstaander wellicht klef maar dat geeft niets.
Overwegend in de kleur groen waren wij voor de oplettenden onder aanwezigen herkenbaar aan de kleur groen die aan de buitenkant zichtbaar was. Ook van enige afstand was dit de voornaamste kleur.
HH soort van direct uit het werk en nog even langs huis voor schoenenwinkel, HF had kunnen genieten van iets betere voorbereiding.
Plan A (u weet wel, niet wandelen) moest weer in de kast en plan F3c werd van stal gehaald. Waarom we hier spreken over stallen zal met de naderende kerst te maken hebben vermoeden wij.
Overigens kwam plan 8V5 ook langs maar dat is voor een volgende keer. Nu gingen wij naar een voor HF nieuw gedeelte wat hij aldus niet kende. Aangezien voor HH alles na korte tijd weer nieuw is hoeven we diens mening hier niet op te schrijven.
Handenschuddend onder verwensing van een leuke wandelingingen wij op pad.
Ik hoor en zie een vragen de vinger. Nee, wij hadden geen vooraf route. Dit was net als vorige week een eigen ontsproting.
Blaak kun je achter je laten.
Een oplettende lezer vraagt naar schoenenritueel. Dat is meestal bij gevolg van bepaling met OV transport niet aan de orde.
Om meerdere interrupties voor te zijn: er hoefde onderweg niet naar toilet en HH nam geen extra proviand tot zich. Zo hebben we dat ook maar gehad.
Aan de hand van prachtige eigen foto's willen wij u meenemen door Berg en Dal van 010.
De prachtige herfsttinten dient u voor lief te nemen. Wij trotseerden losliggende brugdelen om maar veilig de overkant te bereiken teneinde u van het goede nieuws te voorzien. Onderweg onderlangs en langs 't Holletje alwaar het Kralingse bos dichterbij kwam. Hoewel wij vermoedden dat Harry in dit geval ons spoor niet meester was wist de listigaard zich verrassend goed te verstoppen tussen de verschillende Hansen. Pas na turen en turen werd e.e.a. zichtbaar.
Op dat moment was HF het spoor volkomen bijster en waren we afhankelijk geworden van de herinneringen van HH. Of dat goed zou gaan?
Niettemin leek hij te beschikken over een vaste tred en onderweg konden wij lucht bijtanken.
Verbazend dat bepaalde locaties alwaar bekenden aan het werk worden gezet zich dan toch weer aandienden. Maar zover wilden de HH het niet laten  komen. Stel je voor dat dan ook een bezoek aan een schoenen outlet erbij kwam kijken. Dat gecombineerd met het nieuwe uiterlijk van de vrouwe van HF werd teveel. Er is immers sprake van een wat oudere en een wat meer oudere heer. Samen de HH vormend. Altijd in voor een geintje mits leuk.
Bij de keertram boden wij onze lichamen aan bij de RET. Ons doel was om de binnenstand te bereiken maar vooraf is een doel iets moois tot het zich daadwerkelijk aandient.
Dan worden beslissingen vereist die niet oprapebel dan wel beschikbel zijn.
Maar ondanks de voortdurend knagende onzekerheid leek de bestuurder welwillend en de inluis logerende behulp-dame al helemaal. Een wat onzekere dame die op een mooie plek zat werd door genoemde behulpzame zonder aanziens van de HH zomaar op een andere plek gezet. De reden is de HH niet duidelijk geworden.
Keuze stress inzake waar uit te stappen resulteerde in de juiste halte.
Op naar een bekende horeca alwaar de blonde dame deze keer in de nabijheid van de HH geen glazen vernietigde. Overigens werden wij uiterst behulpzaam geholpen door alweer een andere dame. Bij het afrekenen viel het ons op dat de prijzen geen gelijke tred houden met de financiële ontwikkeling bij de HH. Men gaat aanzienlijk harder.

Memento vivi

Of je nou van Duitschen Bloed bent de koning van Hispanje altijd geëerd hebt, of je hebt van huis uit ander bloed meegekregen, 1 ding staat in ieder geval vast. Als je een mens bent en je ademt, dan leef je. De laatste weken hebben de HH even geen teken van leven gegeven op de blog. Diverse redenen liggen daaraan ten grondslag. Maar, in de geest van meneer Schwarzenegger, we zijn terug. Niet zo gewelddadig als voornoemd persoon vaak terug kwam, maar wel net zo goed bedoeld. Wandelen: daar zit wat in. En voor beide deelnemers gold, dat even stappen zeer welkom was. Vroeg in de week kwam HH daarom reeds met een routevoorstel. HF voelde zich gevleid, maar in verband met interne zaken stelde hij toch voor om een ietwat andere insteek te doen. Een rondgang in 010 leek hem beter. Uiteraard moest hij dan wel zelf met een adequaat voorstel komen, want, zeggen dat iets niet goed is en vervolgens achterover leunen zonder een tegenvoorstel, is te makkelijk en doen al zovelen. Om eens een andere kijk op wandelen te geven en niet gebonden te zijn aan vaste knooppunten zocht hij zijn toevlucht bij routeplanner.fietsersbond.nl .

Daar gelden geen beperkingen qua welke weg je in wil slaan. Dat leverde een leidraad op voor een wandeling vanaf Rotterdam Centraal Station. Op het afgesproken tijdstip trof HF HH aan bij een koffieshop van de keten met een Sirene. Bescheiden als HH is, nam hij genoegen met een zeer klein bekertje zonder deksel. Dat was als startschot bedoeld voor de wandeling en zo gebeurde. Door de tunnel richting Provenierssingel. Het doel daarna was middels tussendoor om op de Bergweg aan te komen. De weg daar naartoe was niet geheel zonder hindernissen. Bij de stoepversperring verleenden de HH, geheel toegevend aan de hoffelijkheid die zij bezitten, een oudere man en zijn wandelstok voorrang. Een gebrabbel, wat best eens dankjewel zou kunnen betekenen en een glimlach werden ons deel. Onder het uitwisselen van belangrijke zaken zoals wie doet wat in geval van onverwachtse verdwijningen en dergelijke, werd de opdracht Bergweg geklaard en de klus volbracht. Op en aan deze weg gebeurd altijd wel wat en dat levert soms wel jolijt op.

Wat dacht u van deze kabouter vermomd als koe? Maar ook aan de Bergweg komt een einde. In verband daarmee had HF niet geheel toevallig een herbezoek ingepland bij 2 van de begraafplaatsen, die Crooswijk rijk is. Een sluipdoor door het Oude Noorden leidde ons langs de Bloklandstraat. Daar zijn best wat huizen gesloopt. Behalve nummer 108. Je zou kunnen zeggen, dat er sprake is van een vergelijkbare situatie als bij Asterix en Obelix.

Merkwaardig, maar werkte wel enigszins op de lachspieren van de HH. Even verderop hoge betonnen palen voorzien van korte gedichten en er bovenop wat plastieken. Vermeldenswaardig zoals u merkt. Met deze geestelijke rijkdommen op zak op naar Crooswijk en begraafplaats nummer 1. In ons geval de Algemene Begraafplaats. Maar eerst nog wat vermaak bij de roeivereniging. Een eenzame skiffer had wat moeite met overeind blijven. Wij deden geen moeite om onze lach te verbergen. Vlak bij ons volgende doel vroeg HH aan de bestuurder van deze auto of hij diens papieren even mocht zien. Aangezien de bestuurder niet in auto zat, was er sprake van geen sjoege.

De bus zou over 0 minuten vertrekken richting Schiedam, maar aangezien de bestuurder nog even stoom moest uitblazen, duurde dat wat langer. De met paniek in haar ogen aanrennende dame was er maar wat blij mee. Zij kon nog instappen. Hondenpoep trotserend maakte HH een foto van dezijvoorkant van de begraafplaats. Daar waar we bij het vorige bezoek eigenlijk uitsluitend de rechterflank hadden aangedaan, richten we ons nu op het grotere geheel. De reusachtige beuk heeft last van schimmel aan de voet. Dat zal uiteindelijk leiden tot teloorgang. Verder onder meer een blik op de grafheuvel . Een Rijksmonument. Devoot verlieten we het terrein achter ons en gingen op weg naar het 2e: de RK-begraafplaats. HH nam de teugels even over en toonde HF waar kleinzoon naar school gaat en de speeltuin die door het mannetje en zijn zus wordt bezocht. Nadat we op initiatief van HH de begraafmuur aan de buitenkant hadden geïnspecteerd betraden we het eigenlijke Laurentiusterrein. De vorige keer was er sprake van live muziek met blazers en tromgeroffel. Deze keer slechts rust. Een aantal dingen vielen ons op. Onder andere de arcade en de mini-dierentuin.

Onze momenten van Memento Mori zaten er voor vandaag weer op. De vraag was nu: hoe nu verder? Lopend, ov of wellicht met de fiets. De route is per slot van rekening met medewerking van de fietsersbond ontstaan. Lopend en wel het eerste stuk over de Crooswijkseweg. Terwijl de vrachtwagen achteruit werd gestuurd stonden een meisje en een jongen elkaars ogen van dichtbij te bekijken. Of het een uiting van belangstelling of agressie was: geen idee. De meneer met grote grijze baard, hoofddeksel met daaroverheen de kap van zijn kaftan droeg daaronder zeer bijpassende en zo te zien met zorg uitgekozen schoenen.

Vrolijk enzo liepen we verder naar de Jonker Fransstraat. De bij de HH welbekende Crazy Hans heeft plaatsgemaakt voor een ander. Bij het illegaal oversteken van het zebrapad ontdekte HH de fysieke sleutel tot wellicht geluk. Doordat we illegaal overstaken ontbrak de tijd tot het oprapen en meenemen. Onderweg werd besloten om de wandelingsactie af te sluiten op de Nieuwe Binnenweg bij een biercafé met Belgische inslag en op idem voet. Voordat we daar waren trotseerden we de roep van de Lijnbaan (zowel van links als rechts). Bij Floor was een bijeenkomst. HF memoreerde dat ook hij daar ooit een bijeenkomst had bij de première van een film waarin hij schitterde als bouwvakker. HH op zijn beurt haalde aan, dat hij, na een bezoek aan het nabije Griekse restaurant, de maaltijd vrij snel en resoluut op antiperistaltische wijze zijn lichaam liet verdwijnen. Na het uitwisselen van deze kennis werd er binnengegaan bij eerder bedoelde horeca. Voldaan namen we dingen tot ons, die op de foto zijn vastgelegd. O ja, hadden we al gemeld dat we naar alle waarschijnlijkheid voor het einde van dit jaar onze vijfde verhalenbundel het leven kunnen laten zien? En dan nu de derde uiting van Esperanto: have a nice snurk ohne bastaboem.