Wat gebeurd er nu? HF zit rustig op de bank en daar is HH?!? En het is pas dinsdag. En het is ongeveer 14.00 uur. Is HH danig in de war? Nee hoor, het was een afgesproken zaak. HH had behoefde aan een zakelijke kast voor zijn werkplek. Puur toevallig was iemand in de zeer dichte nabijheid van HF zijn woonstek bereid een dergelijke kast van eigenaar te laten verwisselen.
Het bedoelde stuk bedrijfsinterieur paste niet in de auto van HH. En daar kon HF enige uitkomst bieden. Zij autoruimte. Bijna professioneel werd de auto geladen en na een korte weer ontladen. Met behulp van HR vond plaatsing plaats en klaar waren de HH. Tot vrijdag; tot vrijdag. Vrijdag hield in dit geval een wandeling in Antwerpen in. Antwerpen; daar kan je toch van heel veel heerlijke bieren genieten? Jazeker. Is het dan wel verstandig om daar met de auto naar toe te gaan? Zeker niet.
En daar komt de rol van de HEMA om de hoek kijken. Een aanbieding om 1 dag te treinen naar een bestemming in Nederland of België. Voelt u um al? Ja dus. Lekker treinen, daarna wandelen en aansluitend biergenot in Antwerpen. Het plan was van een onnederlandse kwaliteit en de uitvoering idem dito. Allerlei routes werden gevonden en uitgeprint. Evenals de benodigde tickets. Over en weer inzichten m.b.t. vertrektijdstip en nog meer. Overleg en vastberadenheid. In Dordrecht zouden de HH de gezamenlijke reis aanvangen. Zo gezegd, zo gedaan. Geplaagd door zonneschijn troffen we elkander en ploften vol reislust op een mooie treinbank neer. We keuvelden wat af, maar de machnist was niet van zijn pad af te krijgen. Zijn doel was ons op tijd in Roosendaal afleveren, zodat we te aldaar konden overstappen op de boemel naar Antwerpen. Mooi op tijd stapten we in de boemel. Niet lang daarna vertrokken we samen met de rest van de passagiers en de hele trein. Niet lang daarna werden we vrolijk begroet door de conductrice. We groetten enigszins in de overtreffende trap haar terug.
Dat stemde haar vrolijk, maar ook kreeg ze daardoor een onbedwingbare behoefte om daar weer overheen te gaan. Ze gaf toe aan haar drang en breed lachend toonde ze ons haar nieuwe apparaatje. De HH waren best onder de indruk, maar om hun apparaatjes te laten zien, ging wat te ver. Niet in de laatste plaats door het station dat we bereikten: Kijkuit. Wat er daarna tot onze uitstap gebeurde is geheim en mogen we derhalve niet wereldkundig maken. Het station van Antwerpen: erg indrukwekkend en ook nog eens mooi. HH wenste een plas te doen en aansluitend een koffie aan te schaffen. Zo geschiedde en even later verlieten we onder militaire bewaking het gebouw.
Nee, we gaan niet naar de Zoo. Wel deden we (tot 2 maal toe) een poging tot aanschaf van een plaatselijk openbaarvervoerkaartje. Onverrichter zake togen we naar de wijk Zurenborg.
Gedurende de tijd dat dat mode was, voltooide men daar veel Jugendstil en Art Nouveau gebouwen. En geloof ons nou maar, daar staan er in de wijk nog vele van. Verder ook veel multiculti. Daarna de Wolvenberg. Geen wolf te bekennen, maar wel een grote vijver omringd door bomen. HH wilde geen koffie, maar wel weer een plas. Na de oversteek en 380 graden (nee, niet temperatuur maar meetkundig) even verwarring. Maar vrij snel toch weer juist op weg. Opvallend in Oud-Berchem is, dat men daar speciale plekken heeft gemaakt, waar delen van auto's mogen worden geparkeerd. Best vooruitstrevend dus. Wildlive troffen we aan in de vorm van een poes met pluimstaart. Verder bleek dat we nu waren beland in een buurt waar veel orthodoxe joden wonen.
Na brouwerij van De Koninck aan de buitenkant te hebben gezien, kwamen we in het Koning Albertpark. Inmiddels was de temperatuur dusdanig dat we besloten de jassen in de rugzakken te laten verdwijnen. E.e.a. ter voorkoming van overmatig vochtverlies middels de zweetklieren. Even een slokje water en lekker verder wandelen. Volgens de gemeente Antwerpen hangt de lente in de lucht. Bofkonten als we zijn, konden ook de HH dan de mooie vruchten van plukken. Overigens geen eetbare vruchten. Aangezien de lichamen en geesten wel wat brandstof konden gebruiken, streken we neer op een bankje in het Stadspark. En even later genoten we volop van zon, eten en drinken. Na het oppakken van de draad werden we begroet door een grappig zwart/wit gekleurd konijntje.
Daarna namen we een kijkje op en foto's vanaf de brug. Weer een gedag van het konijntje later nogmaals wat verwarring, maar ook deze werd snel opgelost. Nu kwamen we op een punt, waar twee van de Groene Wissels elkaar overlappen. Doublures hoefde dat echter niet op te leveren, zodat we naadloos van routenr. 489 overgingen op nr. 490. Inmiddels waren we in het centrum aangekomen. Op de Meir moesten we bij de fontein links af. Op een gegeven moment realiseerden we ons, dat de fontein vandaag geen water spoot en we haar reeds een mooi stuk terug al waren gepasseerd. Ach, eigen inbreng heeft ons wel vaker weer op het juiste pad gebracht, dus geen paniek. We besloten om nr. 490 niet af te maken, maar over te stappen op route drie. Deze zou ons naar de linkeroever moeten brengen. Beide HH waren daar nog niet geweest, dus een mooie gelegenheid om daar wat aan te doen http://www.reisroutes.be/stadswandelroutes/antwerpen-wandeling-van-oud-naar-nieuw-109-3.aspx . Via het stadhuis op naar de Schelde. Van afstand het kasteel gezien en nu zuidwaarts richting de tunnel. 32 meter lager dan de kaaimuur en 572 meter lang.
Das best een eind en om zo diep te komen, mogen we twee enorme roltrappen afdalen. We deden wel eens de Maaswandeltunnel, maar dit is heel andere koek. Eenmaal aan de andere kant weer boven, krijgen we een magnifieke blik op het centrum. Nieuw en oud: prachtig! Langs de kade zijn hier diverse speelplaatsen en na de jachthaven, waar veel onderhoudswerkzaamheden aan de jachten uit te voeren zijn, komen we bij de camping. Echte diehards zijn alweer aanwezig. Bij de molen (inmiddels weer in de fik geweest) even de dijk op. HF vroeg aan HH (de voorlezer van vandaag) wat er verder eigenlijk nog te verwachten is op deze oever. Na kort overleg besluiten we de wandeling in te korten en op zoek te gaan naar de tram.
Eenmaal onder de grond zochten we een kaartautomaat en na aanwijzingen van een trammevrouw kochten we de nodige kaartjes. Een rit van maar liefst drie minuten en we stonden weer boven op de Groenplaats. Ja, wat nu te doen? Het is inmiddels een uur of vier. Nou, weet je wat? Op aangeven van HF werd het eetcafé Het Elfde Gebod opgezocht. (Google maar even voor prachtige foto's). Gadegeslagen door een waar leger aan jezus-, maria- en allerlei heiligenbeelden, dronken we ons bekende en onbekende bieren. Voor de nieuwsgierigen onder u: Kwaremont, Gouden Carolus (dubbel en trippel), Orval en Seef. En uiteraard ontbrak het bittergarnituur niet. Kijkend naar de tijd werd het geheel op zeer prettige wijze door HH afgerekend en vroegen we onze voeten ons terug te brengen naar het station. Dat wilden ze en mooi op tijd waren we daar. HH wilde een plas en een koffie en zo geschiedde. Nog even wachten op perron 23 en daar was de boemel.
Meer klandizie dan 's ochtends, maar nog ruimschoots zitplaatsen. En nu geen conductrice maar een mannelijke uitvoering. En wat voor eentje. Naast ons zat een meisje dat naar eigen zeggen beter een andere trein had kunnen nemen. De conducteur ontpopte zich als amateurpsycholoog/antropoloog/filosoof. Voor het gemak stelde hij allereerst vast, dat ze een probleem. In zijn betoog oreerde hij, dat problemen een drietal oorzaken kennen. Of het ook een combinatie van de drie kan betreffen, meldt het verhaal niet. Oorzaak 1) onwetendheid, 2) verkeerde beslissing, 3) de aard van de materie. Heeft u nog brandende vragen: wellicht kunt u de gok wagen en neem de boemel van Roosendaal-Antwerpen(Richting Puurs) of vice versa totdat u de ziener zelf eens gesproken heeft. De terugreis verliep verder zorgeloos. In Dordrecht deden we een tot ziens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten