Wandeldoelstelling

Hoe heerlijk is het om mooie dingen te kunnen doen. Neem nou bijvoorbeeld het eten van een ijsje op een prachtige nazomerdag op een zonovergoten terrasje. Of, waar de HH toch wel veel genot aan beleven, een wandeling met allerlei prettigheden zoals daar zijn zon, gezelligheid en aanverwante zaken. Veel voorbeelden daarvan mochten wij reeds met u delen, het zij mondeling dan wel schriftelijk. Laten we dit alles voor het gemak samenvatten onder de noemer gelukzaligheden. Zijn dergelijke zaken het gevolg van een doelstelling? Dat zou kunnen, maar zeker niet noodzakelijkerwijs, schatten we zo in.

Doelstelling, drijfveer: hoe dan ook; Black Friday leverde voor de HH al dan niet met korting, een wandeling op. HH had daartoe middels een computerprogramma een fijne route gefabriceerd. Even wat elektronisch overleg en vanaf Rotjeknor C.S. werd gezamenlijk, eerst per O.V. en daarna lopend de reis vanaf Schiedam Nieuwland via onder andere Schipluiden en 't Woudt naar Delft aanvaard. De te nemen wandelknooppunten waren volgens dit schema.
Alvorens de treinreis kon aanvangen, had HH een mededeling. Hij had zijn telefoon van het gemak thuis aan de oplader laten hangen. Dat had als groot voordeel dat hij nu zijn fototoestel kon gaan gebruiken voor het maken van foto´s. Bellen daarmee was en is niet mogelijk, maar daar bracht HF uitkomst in geval van nood. De automatische omroepster van de trein, waarin wij ons bevonden, vertelde dat die naar Hoek van Holland reed. Enige verbazing bij de HH, want de trein stond stil. Maar goed, op station Schiedam Nieuwland stapten we goedgemutst uit. Het eerste stukje wandelen was bekend terrein (Bijdorp), maar eenmaal onder de snelweg door gekomen veranderde dat snel.

Op naar het ons tot nu onbekende stukje Nederland genaamd Kethel Dorp. Onderweg wat vertwijfeling door het ontbreken van route-aanwijzing. Maar kordaat het juiste pad gekozen. Langs de waterkantpoes en daar waren we dan in het zojuist genoemde dorp. Daar kregen we toch even het gevoel, dat niet overal de tijd voortraast.

Een flinke kerk met voor de kerkgangermeneren een mooi urinoir, zodat een volle blaas geen belemmering hoefde te zijn voor aanwezigheid in de kerk. Eenmaal het dorp achter ons gelaten hebbende kwamen we in de Noordketelpolder. Daar is Kethelpoort aangelegd om de mens wat meer in en bij de natuur te betrekken. Een mooi initiatief. Het stuk wandelen wat daarna kwam voerde ons onder andere langs het pad, dat naar natuurkamperterrein de Grutto leidt. De HH hebben daar in een ver verleden ooit eens een kijkje genomen. Een graslandlandpad tussen riet, water en weilanden leidde ons richting Delft Tanthof.
De wijk zelf hoefden we niet aan te doen, maar wellicht konden we in de buurt daarvan een plek vinden om de broodboterhammen en dergelijke in te nemen. Dit lukte wonderwel. Echter pas na een geanimeerd onderhoud met wat schaapjes op het droge en we eerst nog een tweetal geluks-, pokemon- of iets dergelijks zoekende mensen tegenkwamen. Tijdens het eten kwam een nieuwsgierig/brutalig hondwezen ons opzoeken. Eerst stilletjes, maar al vrij snel luidkeels blaffend totdat bleek dat dat geen enkele verandering in ons eetritueel teweeg bracht. Lekker gegeten, maar toch vrij snel weer in de benen i.v.m. aanhoudende en afkoeling veroorzakende wind.

Het volgende doel: Schipluiden. Daartoe staken we het nieuwe stuk A-4 over. Aan de ander kant aangekomen zagen we golfers met diverse handicaps. De opstuivende meneerfazant completeerde het geheel. En daar stonden we dan aan de grens van het o zo Schipluiden. Het door ons gezochte en gewenste knooppuntnummer werd niet gegeven. Geen bingo dus en weer tijd voor eigen inbreng. De wandeling werd er niet minder mooi door en zo kregen we zicht op de, bij vorst, ijsbaan en de wekelijkse markt en dergelijke. Om vanaf hier naar 't Woudt te komen, dienden we met gevaar voor van alles een stukje op de weg te lopen. Uit het feit dat we vrolijk een verslag doen, mag u afleiden, dat er geen noemenswaardig ongelukken zich hebben voorgedaan gedurende dat stukje. Na verloop van tijd kwamen we bij 't Woudt, vanaf waar ooit een wandeling met als traktatie een varend bloemencorso werd begonnen. Dapper naar de kerk aldaar en weer vertwijfeld terug.

Wederom ontbrak een route-aanduiding. In dit geval waarschijnlijk boze opzet. De pijlen waren vakkundig en geheel van de lantaarnpaal verwijderd ontdekten we later. Jammer, maar de HH gingen gewoon weer verder en volgens de route. De plaatselijk kabouters zwaaiden ons uit. Langs wat kassen en een stel geiten ging het verder langs de Zweth. Op het horloge en het restant van de wandeling kijkend besloten we puntnummer 69 te laten voor wat het is. Het centrum van Delft wilden we toch niet al te laat bereiken. De HH zetten middels een spiegel zichzelf op de foto. Langs een elctronicus en onder de snelweg door werd het devies. De Zweth bleef ons vergezellen. Ook toen er veel schoolgaande kinderen huiswaarts keerden. Automobilisten waren enorm blij. En wij kwamen aan in Den Hoorn. Helaas bleek de reeks routepunten daar te stoppen. Eigen inbreng dus weer. Maar gesteund door vriend en vijand en eigen kennis bereikten we de binnenstad van Delft. Daar mag dan een ondergronds station zijn gebouwd, maar boven de grond is het een janboel. Maar niet-kniesorig zijnde deerde het ons niet en liepen we doelgericht naar de Bierfabriek.

Onder het toeziend oog van de waakpoes nuttigden we daar de vochtige versnaperingen Rosso, Nero en Puur. Dezen werden vergezeld van doppinda´s (restanten mogen op de grond) seranoham- en geitenkaaskroketjes. Al met al een geslaagd einde van een geslaagd geheel. Wederom een ode aan de subtitel van deze blog. Met het o.v. en de HH waren weer thuis. Even wachten en dan gaan we weer op avontuur.