Betaluh bij die kaluh

Iedere week is het weer spannend voor u en de uwen. Gaan zij wel of niet? Voor ons is de spanning evenredig maar ook meer dan tastbaar. Bijvoorbeeld deze week dan. Ergens was er overleg, HH was de sigaar en de sjaak let op de dubbele s), zodoende moest het van hem komen.
Aangezien de druk niet alleen op wandelen ligt maar ook op variatie in de horeca moest er nadrukkelijk gezocht worden naar aansprekende en welluidende horeca. Daartoe werd een medium ingeschakeld getiteld het weeweewee.
Mocht u hulp behoeven om dit zelf ook te ervaren dan verwijzen wij u graag naar de studenten thuis service. Als u zich maar niet op het hoofd laat staan.

Nu terug naar ons. Pff

Wij kwamen elkaar min of meer spontaan tegen op Rotterdam CS. HH was nog wat boterhammen aan het verorberen, dus eigenlijk was de samenkomst iets te vroeg. Maar als er iets is waar de HH in uitblinken is het wel de omstandigheden aanpassen aan de werkelijkheid. Zodoende en aldus.
Na handreiking en inschakeling van techniek werd dan inderdaad een aanvang gekozen. Hierbij vergat HH helemaal om de enige stationsbieb voor u vast te leggen.

Omstandig langs en onderdoor, langs de stapel vinyl gasten werd gekozen voor een wandeling met de volgende aanhakingen:

13,64,55,44,43,21,42,53,47,65,23,73,17,61,71,44,18,13

U ziet dat de start verrassend samenkomt met het einde.
Voor de HH btw niet.

Tja, wij memoreerden uitvoerig dat 010 voor ons wellicht niet meer veel verrassingen zou presenteren maar oh hee, welk een vergissing maakten wij hier. Slechts ten dele was het bekend maar toch ook op momenten verrassend. De etiketten plakkert was wat zuinig van huis gegaan zodat een nadrukkelijke onzerzijds aanbeveling moet luiden:

vergeet de route niet uit te printen dan wel in uwer smartphone op te slaan!

Mooie en fraaie singels, de diergaarde, de altijd welkom moskee. Zomaar wat indrukken van het begin die wij aan de start van de onderneming moesten en mochten tegemoet zien.
Onder het viaduct was een golf handicap verstopt.
De diverse waterwegen boden uitkomst, zoals de rotte. Voor sommigen is het wonen een waar genot, zo dicht bij de A20. Wij deden er het zwijgen toe en gingen pas weer over tot de orde van de dag toen dit ook in beider belang was.
Inderdaad heeft HH een fascinatie voor het fotograferen van bomen en pilaren. Hierbij wordt het landsbelang nooit uit het oog verloren.
Stukken natuur (negeren natuurlijk) en kijk: een klooster/kerk/onderwijsinstelling. Misbruik ligt op de loer maar wij zagen het niet.

Via een bekend stukje langs de Rotte waar wij een nieuwsgierige kat aantroffen werd koers gezet naar café de Bel. Let op, vanaf nu dient u twee route planners actief te houden aangezien zij elkaar behoorlijk dwarszitten. Het is nu het moment om u een grappige anekdote te vertellen maar dat komt er helaas niet van.

Feitelijk strompelend werd dan toch genoemde bruine café locatie bereikt die volgens informatie van HH een bezoek meer dan waard zou zijn.
Nou dat treft, het was zo.

Feitelijk waren de bieren net zo bijzonder als de garnituur. Helemaal opstarten moest die kale volgens de info van de bardame. Het zij zo, de HH moesten eten. Derhalve werd de Twentsche balkenbrij na enige tijd geserveerd. Bijgaand kan slechts een indruk geven van de indrukken die de HH moesten ondergaan.

Drank afrekenen bij de bar dame, spijzen afrekenen bij die kale. Aldus geschiedde.