De HH hebben de smaak flink te pakken. De afgelopen weken is er sprake van continuïteit en consequent wandelen zonder overslaweken. Reden? Ach, van alles en nog wat.
Laten we vooral duidelijk laten zijn over het feit, dat uit goed voor je is.
Nog bedankt voor deze kreet, Sire. Dat sommige stukken van de wereld vaker worden bezocht dan andere is een feit, maar ook ruimschoots verklaarbaar.
De openbaarvervoertripjes steken steeds vaker de kop op en dat is een bewuste keuze. In een filerijke randstad reist dat toch een stuk prettiger. OK, het zeer favoBelgië ziet ons daardoor haast niet meer. Dat heeft voor u als lezer natuurlijk het gevolg, dat wetenswaardigheden van dat land achterwege blijven. Nu over tot de gedane zaken van deze week. Met de komst van Sinterklaas(M/V) in het verschiet werd er naarstig gezocht naar een passende bestemming voor de HH. HF wilde graag stoer doen en nam het heft in handen qua voortouw en ging driftig op zoek. Hoe dan? WWW.wandelen123.nl boot(?) soelaas.
Dordrecht werd uitverkoren en de volgende punten boden hun diensten aan: 51, 76, 75, 78, 79, 63, 60, 62, 12, 11, 61, 17, 15, 14, 13, 72, 73, 51 (wederom), 52, 53, 56 en 57. Ergens tussen 56 en 57 zou dan een geschikte uitpufplek gekozen kunnen worden. Teneinde bij punt 51 aan te komen, kozen de HH de treindingen van de NS. Weliswaar gescheiden van elkaar, maar het eindresultaat was toch, dat op het plein voor station Dordrecht er handen geschud werden. Oh ja, de schoenwisselrituelen zijn van de baan en kon er dus direct aan de klus begonnen worden. HH had van 020-dames in de trein iets geleerd. HF was nonchalant, maar toch belangstellend. Zoals iedereen weet, zijn de HH bij de tijd.
De meneer met de hoogwerker deed middels de stationsklok een verwoede poging om dat ook te zijn. Verderop was nog iemand met een hoogwerker, maar die was slechts bezig met het vernielen van bomen. Onder het spoor door naar het volgende punt. Dat bleek beter verstopt te zijn, dan we gewend zijn. Een klein stukje extra, maar snel weer op het juiste pad, ondanks het oudere hand-in-hand echtpaar. Een juweel DS liet zich gedwee door ons bewonderen. En wat is dat dan: een woonwagenkamp zonder woonwagens? Ja, weinig authentieks aan. Over de straat waar de meneer met een vrolijke smileyboodschappentas zijn opwachting deed, reed een Poolsgekentekende auto ietsjes harder dan toegestaan. Ach, er zijn ergerder dingen, nietwaar? Genietend van de zonnestralen zagen we een mevrouw op gepaste wijze al dan niet aanwezig vuil van het voorraam van haar huis afhalen.
Op het dijkje, dat voor ons weinig geheimen meer heeft, probeerde men op geheel eigen en nieuwe wijze lederen banken in gebruik te nemen. De uitslag is ons onbekend; we moesten door naar het huis waar men al volop de kerst aan het vieren was. Al snel daarna liepen we verkeerd en in de straat waar de sigaretrokende mevrouw verbaasd was, dat HF een foto maakte van de poes in haar vensterbank. Via het juiste pad werd een dijk aangedaan, die ook herkenning veroorzaakte. En daar ging de telefoon. De witte kat deerde het niet. Overigens zou een tijdje later diens witte neef hetzelfde uitstralen, ondanks het feit dat de reiger de aalscholver naar het leven stond. Een korte uitrusting, omdat het rode licht niet gedoofd was en er dus een trein aan kon komen. Aan de overzijde van het spoor wachtte ons een comité voorzien van fototoestellen, maar van verwelkoming was geen sprake. Dan niet. Nou, dan maar genieten van een van de vele parken die we aandeden. Met een tussenkomst van wat drukke paarden en bijbehorende geuren van de manege kwamen we al weer in een park. Hoe vaker in Dordt, hoe parker het wordt ofzo. En ja, als tijdens de HH-gesprekken regelmatig over gezondheidszaken wordt gesproken, is het natuurlijk verstandig om even langs het ziekenhuis gaan. HF verraste een jonge rijwielfietser met een uiterst gedurfde en toch elegante indewegloping. De onder het spoortunnel bezorgde, net als de eerste van vandaag, een verkeerde interpretering van de route. Een beetje extra; het zij zo.
Weer binnen de lijntjes en zoals HH terecht opmerkte, waren de ligbomen waarschijnlijk niet voor niets aan spreekwoordelijke kettingen gelegd. Maar de zon deed niet minder haar best op dat moment. De jonge hond met het open ruggetje was duidelijk blij. Net als de meneer en de mevrouw met hun fietsen bij het bankje. Jongens, wat een leuk geheel. Na de boomtest van HH kwamen we op de Nassauweg om vervolgens door een park bij het station en punt 51 terug te komen. Langs kunst en over de markt op naar de Voorstraat. De punten waren geen leidraad meer, aangezien HF zijn hiel op een spoor was. Het was nu tijd voor De Tijd. Nee toch; niet weer een biercafé? Ja toch wel. Bitterballen van verschillende achtergrond werden opgepeuzeld en vermaakt met diverse biersmaken. En ja, als we dan toch OV doen, maken we van nood een deugd. Op het station nam ieder weer zijns weegs en een andere trein. Volgende week weer een combinatie van trein en biercafé? Wie weet, maar weest alvast gewaarschuwd. En vergeet u vooral niet de komende dagen uw schoen te zetten en mooie liedjes te zingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten