.keew ezed nav nessineveleb-HH ed revoz toT .Achterstevoren hoeft niet vervelend of moeilijk te zijn. Bijvoorbeeld tijdens een treinreis. Of als je in de omgekeerde wereld woont en de beginzin van dit verslag leest. Voor diegenen die gewend zijn aan het alledaagse schrift, houden we het gewoon en simpel (kost ons ook de minste moeite).

Grondslag voor de verslagen is en blijft nog altijd de belevenissen tijdens de HH-wandelingen. Zelfs na meer dan 450 keer. En daar is de open deur: ook deze keer is dat niet anders. Waar naartoe en hoe kwam het nu weer tot stand? HH opperde Den Haag. Gezien het randstedelijke fileleed en de te verwachten kerstdrukte werden de auto's als vervoermiddel uitgesloten en ja hoor gewapend met de NS-businesskaarten vond hereniging plaats in de stationshal van Rotterdam-Centraal. Hoewel de pianoklanken ontbraken was het weerzien met wederzijdse blijdschap omhuld. En voorzien van de NS-kerstman. Niet veel later behaagde het de vervoersmaatschappij de HH in ieder geval in de richting van 070 te verplaatsen. Beiden gewapend met een rugzak.

Zo kon het dat uit die van HF een platenspeler te voorschijn kwam en even later in die van HH verdween. Dat HH eerder deze week bij het woonhuis van HF was en deze niet thuis was, bleef niet geheel onbesproken. In daar was de eindbestemming. 1 been van HH had de ruste reis aangegrepen om in slaap te vallen. Het uitstappen ging daardoor enigszins trager dan normaal. HH was de overigens door zichzelf aangewezen persoon om als reisgids te fungeren. Een ontboezeming van HH: volgens eigen zeggen had hij niets in het hoofd. HF was dat nog nooit opgevallen, aangezien deze zelf niets in het hoofd heeft. Wel feliciteerde hij HH en verwelkomde hem bij de Nietsinhethoofd-club. U leest het: verbroedering alom. Geheel doelloos ronddolen werd het trouwens niet, want we gingen op zoek naar zeehelden in een kwartier. HF dacht dat de bedoelde helden  slechts voor een vijftien minuten helden zouden zijn. Toen werd het duidelijk door HH uitgelegd, dat dat om het kwartier het geval is. Ja, dergelijke dingen leren ze in Den Haag reeds op jonge leeftijd op de lagere school. Zo ook HH. Vlak buiten het station liepen de HH over het naast het fietspad gelegen voetpad. Jeugdigen vonden het nodig fietsend over het voetpad de vrede en rust te verstoren. Het feit dat we vlak daarna langs rechtspraak personen van aleer kwamen, deerde de fietsenden niet. Is het hoofdbureau politie allen voor hoofden en is er dan ook bijvoorbeeld een arm- of beenbureau van deze club? Waren we even te gast bij de brievenbus van Ter Gast? Ja. Een op z'n zachts gezegd harde knal beroerde onze trommelvliezen. Niet veel later volgde een 2e en die kwam gezien onze positie ten opzichte van het stuk explosief nog harder aan. Maar ach, Den Haag heeft nog veel meer te bieden, dus doorwandelen. Wist u dat er mensen bestaan die zelf kreeften maken en daar dan later weer een saus van bereiden? Ach, wat moet je met die kennis?

Niets dus. Het Zee- en Riviervischhuis doet tegenwoordig dienst als Spellenhuis. Wat we zoal verder tegenkwamen en/of zagen onderweg. Veel mensen in diverse zaken die iets aan het eten of drinken waren. Een café met rondomhekt terras. Een damesmassagesalon. Een speeltuintje met een door een meisje zelfbenoemd echt doel. Robots. Vooroverbukkende rokken met hoofddoeken. Accordeon/ukulelewinkel. Een vierpersoons tandem. Okee, de opsomming is saai. Inmiddels bevonden we ons op de Weimarstraat. HH wees de weg naar een authentiek pand uit tenminste 1870 tussen alleen maar nieuwbouw. http://www.drieluik.com/wat-is-t-drieluik/historie/ .

Nog meer historie bij de lagere school waar HH op zeer gevoelige wijze een voetbal vol op zijn bril/gezicht heeft ontvangen. Au dus. In de kleine opbergruimte op de hoek deed men twee porsche's.  Het Gem. Stortbad deed herinneringen opborrelen, met als het Newtonplein.

Dit bordje geeft een duidelijk advies, maar of het handig is..... En daar waren de gebouwen van onze grote vriend en steun en toeverlaat en bittere tijden; Johan Maasbach. We moesten nog door naar de Haagse Markt, anders hadden we zeker binnen even gedag gezegd. Wat de man allemaal luidkeels over de Paul Krugerlaan te brullen is ons niet duidelijk. Maar HH merkte door de opeens invallende stilte dat het gesprek beëindigd was. Op de markt geen spoor van een zwager, dus ras de markt verlaten en op naar het centrum. Waarschijnlijk had de autowasserettebediende het niet helemaal goe begrepen: de auto was vuilgemaakt in plaats van het vuil verwijderen. Een foto van een schoonmoeders woonstraat en een bevogelpoepte auto later betraden we allebei voor het eerst het Binnendoor. Naast de dennenboom met de rokende beschermwolf is daar veel meer te zien. Van afbrekende balkons heeft men daar geen last. Na wat oponthoud door onder politiebegeleiding over de trambaan scheurende auto's met wellicht belangrijke figuren werd besloten om richting Den Haag HS (nee, staat niet voor hielspoor) te gaan. Helaas konden we onderweg geen traangas kopen.

Wel zagen we dat een of andere malloot (blijkbaar in de HH-familie bekend wie) een rode mini op een wel zeer onalledaagse manier te hebben geparkeerd. Met een glimp van een waarschijnlijk aanstaande weesfiets nog op het netvlies betraden we het station. De gekozen trein bleek erg vol en HF stelde voor om 1e klas te gaan rijden. Hij doet dat wel eens vaker en zonder problemen. Toen na de eerste stop 2e klas mogelijk werd verkasten we. Gezien de reputatie van HH enerzijds en controles van een conducteur (transgender bedoeld) zou dat in zijn bijzijn wel eens anders kunnen uitpakken. En ja hoor; daar werd gecontroleerd. Overigens alleen ter 1e klasse. Gezien de gevoelens in zijn rechter voet mocht HF dat onderdeel langs de benen van HH plaatsen. De roodgejaste vrolijkheid uitstralende en daarnaast ook nog krantlezende mevrouw kon naast deze multitasking ook nog eens bezorgdheid en minachting uitstralen over de plaatsing van het been. Eenmaal in Rotterdam kozen we een biercafé uit België. Bieren als LMNOP Extra Stout en Kaapse Brouwers Gozer konden wel geleverd worden. Frieten en bitterballen waren ook voorradig. En nu dus eigenlijk de eerste zin.