voor je werk of je neemt een dag vrij. Als die beslissing eenmaal genomen is volgt de volgende kwestie. Wat doe je op je vrije dag? Uitslapen is een veelgehoorde keuze. Niet voor iedereen. "Jeetje, ik heb nog zoveel te doen". Ook die hoor je vaak."Had ik maar een baan". Is er ook zo een. Of "daar moet ik nog eens over nadenken". Eigenlijk allemaal zaken die de HH niet kunnen boeien, omdat zij daar feitelijk geen keuzes in kunnen en mogen maken. Onze artikelen dienen immers ten einder iedere vreugd.
Zodoende en misschien ook wel daarom werd deze week koortsachtig overlegd inzake waarheen en waarvoor. Die vraag van het waarom werd vele keren uitgesteld.
Eerst was België de aangewezen topper maar edoch kwam er ineens een betere keuze.
Maakt de HH niets uit, als u maar wenken bediendheid.
Om die reden kwam HH als een duvel uit een Frans doosje bij HF in de straat, onderwijl bijna een hond meehelpend naar de eeuwige jachtvelden, terwijl het baasje veel te laat riep "hier blijven". Luisteren was er vanuit het standpunt van de trouwe viervoeter niet bij. Grappig maar niet echt.
Bijkomend moest dan toch het vervolg worden aangevangen. Onderwijl was er file leed aangekondigd maar dit bleek de HH niet gegund. Dus rap en snel naar café Zaal Schutterslust. Uit 1956, dus geen toeval.De auto mocht hier blijven staan. Wij niet dus na schoenenwissel op weg, wel met de (dunne) jas aan.
Via een mooie locatie alwaar de gehandicapten een los balletje sloegen.
HF maakte het begin erg spannend door niet aan HH te willen aangeven hoe de route in feite in elkaar stak. Maar de souplesse van die laatste zorgde ervoor dat zonder kleerscheuren aan het begin van de route reeds de eigen inbreng kon worden gerealiseerd zodat de rest van de route gewoon de route beschrijving kon worden aangehouden. U is nieuwsgierig? Op route.nl kunt u vinden: Wandelen door de Chaamse bossen.
Niet veel later kon worden aangehaakt op punt 69, vandaar zult u het met de route moeten doen.
Wanneer u van bomen en bossen houdt en een liefhebberij heeft gemaakt is dit niet de route die u zou kunnen overwegen. Bent u vertwijfeld op zoek naar deze aardse zaken dan ook niet. Voor de HH maakt het allemaal niets uit, beweging is het enige wat telt. Zeker nu onze vrienden van de ANWB in heur huidige nummer van de Kampioen hebben aangegeven dat wandelen in feite het enige is wat er echt toe doet. Slaat u die pagina's over die imitatie Peugeot gerust over.
Tja, het begin toonde ons banken op diverse plekken ook daar waar je ze niet nodig hebt. Dit had als bij-zakelijke gevolging dat uiteindelijk ten tijde van de gewenste lunch break in de verste verte van een dergelijk genotsmiddel geen sprake kon zijn.Tja, via bospaden, langs vennetjes, houtwallen (vaak verwaarloosd door wezens genaamd mensen, duidelijker gezegd boeren) werd in feite de hele omgeving aan de HH en dus nu ook aan u voorgesteld.
De lunch werd in scene gezet door de bipsen op een balk te laten rusten en tegelijkertijd de meegebrachte zaken van de rugzak naar de mondopeningen te verplaatsen. Hierbij werd water drinken niet geschuwd. Heerlijk en toch vochtig.
De HH konden niet nalaten om te memoreren (vooral jegens elkaar) dat de vrijdagen meestal gepaard gingen met mooi en goed weer.
Daarna langs blafhonden (pas na ontwaken door interventie van de HH) werd het plan opgevat om langs en richting het begin punt te gaan. Want een lokaal gezegde had dit reeds aangekondigd.
Dat lukte wonderwel. Tja, keuze diende zich aan waar de drank en de spijzen te nuttigen. Besloten werd om het toeval te laten en een klein Amerikaans onderonsje te doen in de alom omgeving van Chaam. Laverend door de binnenlanden diende zich ineens iets volledig anders aan.Aldaar namen de HH eerst een IPA, waarbij die van HF van Leffe bleek en die van HH van Goose Island. Daarna een CTS stout. De bittergarnituur was van een bijna buitenaardse schoonheid en kwaliteit. Hulde!
Goed zo, nu naar huis alwaar de HH veel te vroeg arriveerden. Tot een volgend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten