zaterdag 29 april 2017

Snotneuzen, loopneuzen; zijn of hebben


Jaja, het is ons niet ontgaan. Een koning van vijftig. Oranjegezind als we zijn, hebben we er van genoten. In het eigen of buitenland; in onze harten was het feest. Hoewel dat, wat ons aangaat en betreft, niet afhankelijk is van een dergelijke viering. Nee, als we maar al dan niet dwangmatig tezamen beenbewegingen kunnen exploreren.
Aangezien de HH-autovoiture nog kampt met een lichte blessure, kon HF de honneurs in die zin waarnemen, dat hij de beide HH kon, mocht en wilde vervoeren. De laatste ontmoeting met Poppel is en dateert al van eind 2012. Een goede reden om dat gedeelte van onze Zuiderbelgenburen weer eens onveilig te maken. Om het dorp te bereiken ging HF HH van thuis halen. Nadat VA ons in een indirecte confrontatie een fijne dag en wandeling had toegewenst, lieten we haar, ook op haar eigen verzoek, volkomen alleen. Wilde ze graag. Geen van ons was naar de kapper geweest, zodat we opgetogen en met weelderige haardossen op het wegenpad gingen. Even leek het er op, dat de prettige heenreis onprettig en abrupt diende te worden beƫindigd. Gelukkig was de Modus naast ons op het laatste moment toch nog bereid over te gaan van een aanrijdings- naar een ontwijkingsmodus. Hoewel de kachel niet was verhoogd, kreeg HF het toch even behoorlijk warm. Eenmaal in Poppel aangekomen, was zijn innerlijke temperatuur weer zoals normaal. Schoengedoe en op pad. Een plaatselijke jongedame wenste ons wat geld afhandig te maken. HH brabbelde iets over kleingeld en over en weer werd gedag gezegd zonder pecunia-overdracht. En verdikkeme, daar was knooppunt 24 al. Ons beginpunt. Ja, Wandelknooppunt.be was niet de reden, maar wel een aanleiding tot de routekeuze. Kortheidshalve zullen we een kopie-beschrijving aan u tonen. Ziedaar.
De kreet BIERGELD heeft niets om de hakken. En betekent ook niet, dat er een theoretisch verband bestaat tijdens geld en bier. Maar nu weer verder inzake de wandeling. Ter ere van vriendschap tussen Belgen en Nederlanders heeft men een leuk beeldhouwwerk in het dorp geplaatst. Voor het eerst sinds tijden weer eens een prijsvraag: wie is de Belg en wie is de Nederlander in dit kunstobject?
Net als altijd zijn de te winnen prijzen weer zeer aantrekkelijk. Dus kom op en doe een gooi. De St. Valentinuskerk is vrij groot, heeft een spitse toren, die in de wijde omtrek zichtbaar is en is voorzien van een uit de kluiten gewassen kerkhof. Over de doden niets dan goeds en daarom is het een zeer juiste keuze geweest om mevrouw Pri(e)mus en de heer Bierens bij elkaar te begraven. Op weg naar de dorpsgrens werden we vele grote witte pijlen gewaar. Het doel daarvan is aanduiding van waterpunten. Mooi, he? We liepen het dorp uit en daar bleek Mathis geboren te zijn. Maar liefst twee ooievaars waren nodig geweest om de boreling af te leveren. Dan volgde er een waarschuwing voor zeer kleine zwartgekleurde koeien. De drukke straat overgestoken en daar waren de restanten van een hondengrap. In net gestort beton had de woef pootafdrukken gemaakt. Overigens waren veel boeren druk bezig met het maken van diepe voren in de grond. Soms onder toezicht van een B&B-woonwagen. Hier ergens wenste HH wel weer eens een Belgische (boerin)mevrouw tegen te komen, die, zoals eerder, voorzien was van een hele grote bips. Regelmatig werden we van achter ingehaald door auto's. HH beschikt over de bijzondere gaven, waaronder deze. Hij heeft zoveel kennis van automerken, dat hij ongezien kan aangeven welk merk ons achterop komt. Om dat te bewijzen, gaf hij HF daarvan een aantal voorbeelden. Het bleek, dat niet alleen in Den Hoorn een tomaatautomaat is, maar ook hier bij Poppel. HF moest vandaag weer flink aan de bak, want langs de route stonden aardig wat kruizen en beelden van religieuze achtergrond. En HH had het redelijk druk met ontvangsten; in totaal wel een keer of zes. Het komende stuk was erg open en ook wel lang. HH memoreerde dat dit dus een uitstekend stuk zou kunnen zijn voor het aanwakkeren van de wind en het naar beneden komen van regenwater. Zijn gebed werd verhoord. Paraplu's werden tevoorschijn gehaald en aangewend voor hun doel. Helaas voor korte duur. Als beloning voor zijn zojuist aangehaalde opmerking bleef HH de rest van de wandeling eigenlijk constant voorzien van een enkele spatje regen op zijn brillenglazen.
Zowel links als rechts van de weg stonden schapen in de wei. Eentje had stoute hoeven aangetrokken en bevond zich nu moederziel alleen tussen de weilanden op de weg. Nu krijgen we ze niet al te vaak te zien, maar komen we er een exemplaar tegen, dan moet die op de foto. Grenspalen.
Daar waar we onze stop deden, was de mogelijkheid om een selfie met de paal in ons midden te maken. Trots aten we daarna de brooddingen en dergelijke aanverwante artikelen. Door de zon en de bewolking werd een leuk spelletje gespeeld, wat onze lunch nog wat extra cachet gaf. Afscheid van Groot Bedaf en op zoek naar het dode hout in het bos. Dood hout was er genoeg en zelfs een soort van overleden auto was aanwezig. Aan het begin van de vandaagwandeling hadden we nog gesproken over een eerdere wandeling, waarbij we een zwaar overleden auto hadden aangetroffen. Toeval of niet; zegt u het maar. Onder toeziend oog van de daar wonende boer hadden we een ontmoeting met Zwartkuif en twee van z'n vrindjes.In het huis met de kentekenloze Saab moet iets heel speciaals te zien zijn. Anders zet je toch niet zo een bank voor het raam? Maar goed; doorgaan.
We gingen nog een mooi stukje natuur tegemoet. Dat werd voorafgegaan door een blafhond in een hok. Om de hond goed te beschermen, had de eigenaar een aantal kippen in het hondenhok losgelaten. We kwamen met de schrik vrij. Bevrijd en wel een tijdje met de Aa meewandelen viel ons ten deel. Via wat armzalige woninkjes arriveerden we bij de Biertuin. Dat zag u goed: de HH keken elkaar even aan en besloten wijs te zijn en gewoon door te wandelen. Nog even een stukje door het dorp en daar waren we weer bij de parkeerplaats, waar het allemaal begon.
De plaatselijke bierboer brachten we een bezoek en hielpen hem een klein beetje van zijn voorraad af. Nog even nagenieten bij D'n Brooy met een overdaad aan heerlijkheden. Op naar huis deden we toen. Geloog het of niet, maar de HH waren getuige van een schier onmetelijke bips. Belgisch? Weten we niet, maar vele malen groter dan in het begin aangehaald; het lijkt er op, dat tot 3 maal toe de hersenbewegingen van HH doel troffen. En dat van de snotneuzen: de 1 iets meer dan de ander, maar er was sprake van verkoudheden. Loopneuzen sowieso.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten