Groene Wissel 162, Venlo mit den HH

Wandelen doe je niet zomaar. Met de terreurdreiging op standje substantieel kregen de HH de opdracht om in deze regio speciale naspeuringen te verrichten. Vertellen kunnen wij het u niet, maar middels dit medium kan er wel sprake zijn van op de hoogte.
Op die manier en niet anders moet het dan maar.
De spreuk van deze week op basis waarvan deze hele expeditie plaatsvond:
Leuker kunnen we de treinreis niet maken, wel langer.

Op zak met reizen in de eerste klasse was de afspraak rond 9 uur op 010-centraal en van daaruit op weg naar Eindhoven en middels overstap naar Venlo, alwaar werd verwacht dat de aanvang van de wandeling rond 11 uur zou geschieden. De reis naar Eindhoven was bijna magisch. Hele treinstellen alleen voor de HH. Kortom, daar waren we zo.

Helaas gaven aldaar overstap en inlichtingen aan dat wegens een sein EN wisselstoring het vervolg zeker niet gegarandeerd was. En dat het personeel ons niet kon vertellen hoe nu verder. De gouden tip: ga eens in Deurne kijken. Aldus met de boemel naar genoemde plaats. Het moet gezegd, daar waren we zelf niet op gekomen. Met de boemel op pad en een heuse hulpvaardige medewerkster van de NS wist de HH te vertellen over rurale en urbane  gebieden, over horst-sevenum maar zweeg met gepaste trost over alternatieve reizen met de concurrent. Maar daarover later meer. Zodoende kon het gebeuren dat na een ampele treinreis Deurne werd bereikt.
Afijn, het uitzicht buiten het station was prachtig maar went snel. Van de NS geen hulpgevendheid in de wijde omgeving.
Gelukkig was een oudere buurtbus meneer zeer bereidwillig en wees ons op het bestaan van bus 80.
Nou, die rijdt en biedt ongekende vergezichten. Niet geschikt om snel ergens van A naar B maar het grote genieten en gehobbel was prachtig. Soms komen er geheimzinnige witte bussen, maar niet voor de HH blijkbaar.
Ach de busreis was prachtig, duurde erg lang en de bipsen van de HH raakten ongesteld. Paniek, we moesten eruit. Dat we in Venray op ons gemak richting Venlo hadden gekund (met die concurrent weet u nog wel!) leggen we hier toch maar vast. U kunt hier zeker uw voordeel mee doen.
Wij kozen er niettemin voor om niettemin tussentijds te ontsnappen en namen alsnog een trein naar Venlo. Rond 12.30 uur waren we daar aanwezig.
Gezien de lange voorreis was de eerdere wandeling geen optie meer dus kozen wij alsnog voor plan B, de groene wissel, altijd de redder in nood.
HF met zijn orakel kwaliteiten koos is samenspraak met HH voor de rechtsaf beweging.

Langs het spoor en vrij snel moesten wij Duits sprechen. Dat ging wonderwel goed, oppassen dus.
Bedrijfsuitjes, treinreizen, verstop watertjes, een tuincentrum met dierentuin. Heerlijke plek om de boterhammen te nuttigen waarbij een wel zeer nieuwsgierige ezel ons ten deel viel.
Wij gaven blijkbaar het goede voorbeeld want de eigenaren dan wel vrijwilligers zagen ook wel in dat het niet zou bestaan om de beestenboel geen eten te geven terwijl daar enkele HH parmantig hun meegebrachte etenswaren op zaten te eten.
HH deed onderweg een plas, HF deze keer niet. Wat wel min of meer synchroon liep waren de ontluchtingen op diverse momenten gedurende de route.

Daarna begon het wandelen door het Reichswald, maar daar merk je niets van.
Natuur en nog eens natuur met bossen, huifkarren, weinig opdrachten voor de HH en na lange tijd was het weer ineens Nederlands praten en viel ons een zweefvliegtuig terrein op.
Ook daar waren de Duitsers ons voor geweest en hadden een begin gemaakt met dit vliegveld. Dat hadden we dan weer mooi te pakken.

Ja, dan moest toch weer richting Venlo gewandeld worden, ook weer door natuur en woonwijken voor de minder gestelden. Maar dat geeft niets. Alras kwamen de contouren van het centrum in beeld en konden wij de winkelstraten bewonderen. Tja, daar deed zich direct het volgende probleem voor. Waar gaan we bieren? HF had al snel een locomotief te pakken en om die reden en aldus kwamen we daar terecht.
Wat dacht je van onder meer:

Orval
Venlose vrind

bittterballen
nachos

Kortom, ondanks alles een mooie afsluiting en snelle thuisreis. Tot een volgend.

Vraagbaak

OhOh, wat waren de weersverwachtingen voor de vrijdag slecht. Harde wind en heel veel regen. Eigenlijk willen we niet in herhalingen vallen, maar, omdat we ook wel eens een route twee maal doen, toch nog een keertje aanhalen, dat de HH het pas benauwd krijgen, als men prachtig weer voorspelt. Dus met goede moed en vertrouwen zagen we het vrijdag worden. Waar naartoe was de meest prangende vraag. Jullie zouden toch met de trein naar Venlo gaan horen we daar iemand denken. Heel goed opgelet, maar net als het weer veranderen de HH wel eens van plan. HF dacht er goed aan te doen om wat dichter bij huis te blijven en stelde een wandeling in en rond Wassenaar voor.

HH was daar wel voor te porren. HF met de tuut naar HH en aldaar werd hij hartelijk ontvangen. Het geluid dat HF bij binnenkomst hoorde schreef hij toe aan een stofzuiger. Maar dat bleek niet juist, aangezien het een föhn betrof. Met beiden een glimlach op het gezicht gaf HH aan HF het letterlijke grote boek van ene Kabouter Wesley terug. En toen werd het tijd om af te reizen. Zonder noemenswaardige problemen werd het startpunt aan de Prinses Mariestraat gevonden. Even later de schoentjeswissel en hoepla aan de wandel. Al snel werden we aangenaam verrast door een stuk Oud Wassenaar, waarvan het bestaan tot op dat moment ons niet bekend was. Een molen en het oude raadhuis ( the eagle has landed) waren sowieso mooie zaken.

Okee; de route leidde ook door een winkelstraat, maar dat nemen we de laatste tijd wel vaker voor lief. Vermogenverdampen laten we achterwege. Daar zijn anderen veel beter in. En behoefte aan een bruine broek en een rode trui hebben we niet. Na een paar leuke pleintjes en oude huizen kwamen we bij een parkeerterrein. Of het nou komt doordat we kennis en betrouwbaarheid uitstralen is onbekend. De afgelopen weken worden we als vraagbaak aangesproken.

Hotelverblijf, route naar een dorp en aanwezigheid van een kapper werden deze keer opgevolgd door een vraag inzake al dan niet betaald parkeren. Later op de dag wilde iemand zelfs van ons weten of we een loslopende hond, zijnde een labrador met krulletjes, hadden gezien. De antwoorden die gegeven werden doen niet ter zake. Nadat ons de weg naar Tina werd gewezen (wilden we helemaal niet naartoe) en op de geur van oud frituurvet waren getrakteerd deden we een leuk stukje bebossing aan. Aan de rand daarvan liep het hek van de Duinrell bungalowpark met ons mee. Vandalen hadden een boom als wegversperring op het pad gelegd.Daar kwam HH zijn opleiding als padvinder goed van pas. Eenmaal uit de bebossing ging het op naar Rijksdorp. Daar bleek duidelijk uit de bouwstijl en toelichting, dat er nieuwbouw door Belgen werd verzorgd. Iets verderop werd ook genieuwbouwd, maar op een heel andere manier en iets groter. Bijna ontroostbaar namen we kennis van het feit dat de bunkers van Rijksdorp gesloten zijn.

Maar van verslapping kon geen sprake zijn, want daar werd door twee keffers de aanval ingezet. De uitlater vertelde dat de viervoeters in kwestie nog niet hadden gegeten. HH leit duidelijk blijken dat dat voor de HH ook gelde. Zonder kleerscheuren over en weer vervolgden allen huns weegs. Vrij snel daarna volgde het enige stukje bekend terrein van deze wandeling. De weg leidde ons nu naar Lentevreugd. Geloof ons nou maar; ook in de herfst levert dat vreugde op. In dit stuk natuur wordt de begrazing gedaan door uitheemse paarden en koeien. HH probeerde verstoppertje te spelen achter een struik en HF op zijn beurt deed een dergelijke poging in een ondiepe kuil. De runderen en paarden deden niet aan verstoppertje. Wel deden ze aan grazen en herkauwen op en in de buurt van het wandelpad.

Stoïcijns bleven ze dat doen ondanks onze aanwezigheid. 1 Schotse Hooglander kwam onze richting op gelopen. Niet voor ons, maar voor een slokje water uit het vennetje. Door de stevige wind en alle op de dag tot nu toe meegemaakte zaken kon er best even wat gegeten en gedronken worden. Een bankje in de zon wilde haar diensten graag aanbieden. Surinaamse eiersalade, kaas en ham versierden de diverse brooduitvoeringen. Voldaan op naar de rest van de uitgestippelde route. Diverse buitenbalspelen kwamen voorbij.

Eerst een golfbaan en daarna een Jeu de Boulesvereniging met allebei actieve leden. Na Oostdorp en een stukje bedrijventerrein sloeg wederom blijdschap toe. Stelt u zich eens voor: ondanks de wegafsluiting blijven de bewoners bereikbaar. Als dat geen goed nieuws is! Aan de Osdorperweg is van alles te beleven. Je kunt er onder andere inspiratie opdoen voor de tuin en zelfs een trouwfestijn op een manege behoort tot de mogelijkheden. Maar het allermooiste is natuurlijk het Huis van Alle Winden. Nu is ons ook eindelijk duidelijk waar ze vandaan komen. Omdat we al gegeten hadden konden we met gemak de picknicktafel met bijbehorende barbeque negeren. Langs de jachthaven en daar waren we weer in de bebouwde kom. Bij de school was het gezellig druk en deed men aan een buitenactiviteit met muziek en andere dingen. Even een klein eigen inbrengetje, maar snel weer op de goede weg.

Een bijna gloednieuwe BMW werd op een ambu vervoerd. Kon niet meer betaald worden gokten we. Het laatste gedeelte van de wandeling bracht ons naar het huidige raadhuis van Wassenaar zijnde Huize De Paauw. Het pas getrouwde stel liep buiten rond en wat zagen we daar: de bijna gloednieuwe BMW van zonet was van de ambu gereden als vervangende auto voor het stel. Hadden we dus niet goed gegokt. Hierna was de koek op en kon met tevreden gevoelens Rotterdam worden opgezocht. HH stelde voor om het belgische biercafé aan de Nieuwe Binnenweg als evaluatieplek te kiezen. En dat plan werd ten uitvoer gebracht. De bitterballen oogden anders en smaakten idem dito. Nog steeds goed spul hoor. De bieren bestonden uit De Leckere Springhaver en Stoppelbaard Stout van de Bebaarde Brouwers. Wie weet volgende keer Venlo.

(Troi(s) petite(s) village(s))

Onder het motto "jeukt je fluit trek er dan op uit" togen de HH nog steeds niet tegen hun zin met de auto naar nb. Weliswaar zonder een dergelijke sticker maar met evenveel goede zin.
Wat vooraf ging: Niet zoveel.

Eerder op de dag, zeg maar rond tienen, was HH present en aanwezig bij HF. Onder zachte dwang werden presentjes over en weer afgestaan. Maar na enige tijd ging men op pad, ging met de auto is feitelijk juister en duidt het ook beter aan. Met al die mooie plannen voor prinsjesdag hadden de HH de portemonnaie alvast virtueel volgestopt en kon het grote uitgeven beginnen.
Maar wacht eens hoor ik een enkeling roepen. En de wandeling dan? Ach, een van voorgenoemde feiten is fake news. De rest misschien niet.
Niettemin moet je wel oppassen wat je zegt dus wij ook. Nogmaals niettemin arriveerden wij een weinig later in Oudenbosch alwaar vergelijkende metingen worden verricht inzake wie heeft de grootste St. Pieter. Dergelijke metingen hebben de H zich niet gegund, immers na een korte bekendheid met rituelen ging het op pad. HF moest even de foto zaken alleen opvangen aangezien HH een telefonisch contact verkreeg met ene Westerhof.
Bewondering alom vanwege het feit dat ook HH in staat zijn om meerdere zaken min of meer gelijktijdig uit te voeren, al dan niet in de juiste volgorde.






In ons geval betekende dat we met een kleine eigen bijdrage van HF het eerste deel op zijn onnavolgbare wijze zouden afleggen. Hetgeen ons zou brengen naar dorp 2, geheten Zegge. Waarom is ons niet duidelijk geworden, wel dat men onderweg auto-handel zal ervaren. Ook viel de HH op dat het begrip opknappertje hier goed wordt geïnterpreteerd.  Let hier wel o als u van plan bent alhier  de huizen aankoop te laten doen plaatsvinden. Een van de vertrouwde plaatjes betreft slechts een voorbeeld van de toewijding waarmee de HH de dierenvrienden tegemoet treden. Nee, daaraan lag het niet.
Een heuse winkelstraat is ook aanwezig maar tijd en geld spelen een grote rol in het verdere verloop. Leest u daarom rustig verder. Riet bemoeit zich met alles en nog wat. Maar lijkt ook wel voor alles in te zijn.
Wat er met de regenpijpen gebeurd is? Wij weten het niet.
Enfin, daar heb je dan Zegge. De maker van deze route wilde ons het hele dorp laten zien en dus aldus. Grappig dat de HH direct zagen dat er sprake was van hoofd diefstal maar daar wilde men hier niet aan. Maar bij de kerk en tegenover de kapel gebeurde het zodoende dat de HH de hammen opaten en enig water erbij deden. HH moest btw tijdens deze route twee maal de natuur besprenkelen met zijn eigen bronwater.
Dat op deze plek eigenlijk alles samen komt is op zich direct duidelijk. Friet, vers water, kapel bezoek.
Maar er komt een moment dat verder gaan een noodzaak wordt. Aldus geschiedde. Je loopt zomaar het dorp uit op weg naar dorp drie. Met een fraaie boog eromheen waar wij gymnastiek koeien tegenkwamen loop je dan min of meer Bosschenhoofd in. Tip: informeer vooraf waar de kapper is, grote kans dat deze kennis u van pas komt.
Wat kunnen we hier verder over vertellen? Genoeg, maar dat zou u wellicht niet kunnen interesseren. Vandaar dat wij slechts meedelen dat ook nieuwbouw aanwezig is alsmede voormalig KNAC/ANWB. De HH kregen last van enige herinnering.
De kerk bood ons een mooi plaatje en de erover gelegen horeca was zowaar open. U kunt hier inmiddels ook terecht voor min of meer permanente lichamelijke correcties.
Tja, dan kwam nu het echt fraaie deel van de route aan de beurt. Bos partijen, ezels, maar ook tweedekkers waren aanwezig om onze aanwezigheid van een leuke entourage te voorzien. Zo hebben de HH het graag. Wat wij ook zagen was de volledige aanleg van een ven. De spionage foto hebben wij bijgevoegd.
Tja, dan maar weer op weg naar Oudenbosch. Onderweg eindelijk de kanarie gele daf.
Oudenbosch gaf ons de basiliek. Bekijken en ondergaan was het devies.
Daarna op weg naar horeca en een lokale proeverij bood uitkomst.
4 x Maredsous en een keer ambachtelijke ballen, dat moest hem zijn.
Tot een volgende keer.

HH-akkoord; nooit van gehoord

De HH hebben deze week besloten en naar buiten gebracht, dat zij stoppen met wandelen, aangezien zij geen voorbeeld kennen van een wandeling waar dan ook, waar, nadat zij er gewandeld hebben, de oorspronkelijke bevolking nog woont en waar een vreedzaam samenlevingsverband bestaat. Echter, nadat er waarschuwingen van diverse kanten werden ge-uit omtrent de onjuistheid van de uitspraak, willen we nu laten we weten, dat het ons louter te doen was om prikkelingen uit te doen gaan. Net als na iets vergelijkbaars in de landelijke politiek zullen we met volledige inzet verder gaan met onze manier van wandelen. En omdat sommige koeien horens hebben, vatten (vt) en vatten (tt) we die met alle vier de handen aan. Vandaar dat u weer een korte beschrijving tegoed heeft van een wandeling.

Dit keer in de omgeving van Meerle. Gezien de rijbeurt aan HF ging dit sujet HH losweken van zijn vrouw en huis. Uiteraard voor tijdelijk. De vrouw was wederom verbaast over het feit dat aan het begin van de week de weersvoorspellingen voor de vrijdag tamelijk ongunstig waren, maar dat op de dag zelf het weer zich weer van de beste kant liet zien.  Samen hebben we getracht VA duidelijk te maken, dat de HH zich, m.b.t. de weersomstandigheden tijdens voorgenomen wandelingen, pas zorgen gaan maken en niet goed gaan slapen, als in een vroeg stadium mooi weer wordt voorspeld. Dus op naar een droge en redelijk zonovergoten wandeling.

De reis naar Meerle verliep vlekkeloos totdat een eikelboom 1 van zijn vrachten keihard op de voorruit van de HF-auto deed neerkomen met de opdracht zeker nog minimaal 5 seconden op die voorruit heen en weer te bonken. Mission accomplished! Als goedmakertje hiervoor had men in Meerle de kermis voor ons opgebouwd. En hoewel de overige auto's zwart van kleur waren, was er ook nog een parkeerplaats vrijgehouden op een gunstige plek. Kortom: veel aandacht was er besteed aan de komst van de HH. Het aanbod om een vernieuwbouwd huis aan te schaffen moesten we vriendelijk edoch resoluut afslaan. Het zag er naar uit, dat het voor HF een zware dag ging worden. Reeds in de plaats zelf waren voor hem diverse fotografeeropdrachten neergezet in de vorm van relibeelden. De eerste was een maagd met kroost in een vochtige omgeving. Na de blik op het oude raadhuis (schilders mogen offertes uitbrengen) was een enorme INRI aan de beurt. Al keuvelend liepen we het dorp uit en werden volledig genegeerd door twee Meerlebesjes. Even een stukje asfalt en al snel mochten we het domein De Elsakker betreden. Vanaf dat moment was het een komen en gaan van een stevig aantal andere wandelaars. Voor ons een ongekende hoeveelheid.

Maar we hadden geen last van gedrukte pret. Of het eikels of paddenstoelen zijn: het kapelletje werd er door beschermd. Hierdoor mag een ieder gratis een kaarsje aansteken.

Raad eens wie dat ook deden? Op termijn kunt u vernemen of de wensen zijn verwezenlijkt. Hoewel nog vroeg in de wedstrijd wilde HH een boom toespreken in vloeiend Henks. De boom zweeg. Dat gaf HF de gelegenheid om de prullenbak te openen en wat bleek: deze was jarig en had een ballon ontvangen. Zingen deden we niet, maar de hartelijke felicitaties konden natuurlijk niet achterwege blijven. En weer een foto van moeder en kind.

Deze actie werd snel opgevolgd door het passeren van een voormalig douanekantoor en grenspaal 1843. Op weg naar de St. Hubertuskapel werden we bedeesd aangesproken door een heer op zeer respectabele leeftijd in net pak, die de weg naar Meerle vroeg. Het lijkt er op, de HH overal als vraagbaak gebruikt gaan worden. Vorige week met een vriendelijk verzoek en nu ietwat verlegen. Behulpzaam als altijd werd hem de goede weg gewezen. Waarschijnlijk was de man zo onder de indruk van ons relaas, dat hij beduusd de informatie in zich op nam. In Nederland werden we welkom geheten door een blaffende hond, met de kop door het hek.

Achter het hek blijven is hier dier goed aangeleerd. Bij het Patersmoer waren schapen achtergelaten, die met z'n allen voor begrazing mochten zorgen. Verderop in een ander gedeelte van het landschap werd de begrazing op zich genomen door een tiental jonge stieren. Onze komst liet hen zo te zien koud, want het grazen werd niet of nauwelijks stilgelegd. De HH waren wel onder de indruk, maar dat kwam door de gehele zetting van dat moment. Van al het moois werden de buikjes wat onrustig en werd besloten in de zon wat aan de onrust te doen. Brood, een broodje, water en diverse soorten beleg zorgden er voor, dat de rust weerkeerde. Langs een nagenoeg drooggevallen ven kwamen we een aapmens tegen. Redelijk vlot daarna de Hemelstraat, alwaar HH dit kleinood aantrof.

Even een uitwisseling van gedachten over de functie, teruggelegd en toen werd het wat warmer. Waarschijnlijk door de Vagevuurstraat. Een nep-blind paard bracht geen schade toe, maar wenste ook geen conversatie met HH aan te gaan. De brocantewinkel lieten we rechts liggen en met rust. Zonder grenspaal of wat dan ook kon België weer onder de voeten komen. Om de koe in kwestie niet te beschamen laten we in het midden waar het was, maar als antwoord op een ontvangstsignaal bij 1 der HH, klonk een minimaal vierwerf zo hard antwoord. Na een minimaria werd door HF een lied ingezet ten einde de te voorschijn gekomen Huskies het zelfde te laten doen. Eentje deed voorzichtig mee, terwijl de ander een zogenaamde neusbloeding had. Nou, dan lekker niet.

Na de mededeling dat gras te koop is, kwam een vrachtwagen met hoge snelheid aangereden. Het ietwat slingerende karakter van het gevaarte werd volop verklaard door het feit dat de bestuurder wat ongemak ondervond bij het hanteren van zijn mobiele telefoon. Alert reageren van de HH heeft er voor gezorgd, dat dit verhaal nog tot stand heeft kunnen komen. Sinds het begin van het samenzijn had HH de plaatsnaam Ulicoten al diverse malen in de mond genomen. Onder andere door wegomlegging deden we het dorp niet aan. En daar probeerde HF flora aan te spreken, zij het in vloeiend Frans. Ook deze poging tot contact met de natuur bleef onbeantwoord. Een aantal keren mochten we de Heerleseloop kruizen, maar de hazelworm hield zich voor ons verscholen. Bij de Beemden waren we even het spoor bijster, maar de ons o zo bekende eigen inbreng bleef achterwege.

De natuur werd verlaten en een korte zoektocht naar geschikte Meerlese horeca werd ingezet. Zonder positief resultaat. Terug bij de auto werd de slagboom bij de begraafplaats ineens wel naar beneden gedaan. Het deerde ons niet en na goed overleg kozen we als napraat- en nazitlocatie Klein Amerika. Even controleren of elke dag hagelslag nog steeds maar elke dag hagelslag is. De bedieningsdame, die ons destijds deze wijsheid aan de hand deed, bleek nog steeds in dienst. Of de wijsheden zoals " Zoals het klokje thuis tikt, tikt het overal" en " Oost, west, thuis is het ook klote" ook van haar hand zijn, blijft een raadsel. Wel werd duidelijk, dat men te aldaar Lindeboom bier drinkt. Ons werd gegeven diverse Gouverneur varianten. Samen met het bittergarnituur een waardige vervolg op de heerlijke wandeling. 

Steeh oh keeh

De week meandert voorbij. Iedereen heeft het druk, met banen of juist zonder banen. Juist nu wij bijna klaar waren met een ontwerp voor deelname aan de tekenwedstrijd gaat het weer eens niet door. Wat dan weer wel doorgaat is afschaffing van een belasting voor de hele grote bedrijven. Want de heer R. Heeft het zo beloofd. Wat dan wel waar is: er is er een die met de gulp open gelopen heeft. Inderdaad van dezelfde pluimage als de heer R. Daarbij heeft een volledig toevallige ontmoeting met een jonger damespersoon plaatsgevonden. Kan gebeuren. Is ook alweer lang geleden. Hoeveel open gulpen zijn dan weer gepasseerd zonder opmerking?
Niettemin is er ondanks welles/nietus besloten om het er niet bij te laten.
Deze HH laten het er ook niet bij.
Donderdag kort crisis overleg en de route ligt vast. HH is door het noodlot aangewezen als chauffeur en zodoende kon HF achterover leunen. Zowel vooraf als tijdens de rit. Grappig.
Zo rond 10 uur was het hartelijke weerzien waarbij emoties achterwege bleven.
Op weg dan maar. Zoeven over ‘s-rijkswegen bracht ons klip en klaar naar de start. Aldaar aangekomen wist HF een plekje om te parkeren om zodoende net te doen alsof wij wandelaars zijn en dat is dus ook zo.
Iedere week even een dingetje, gaan we links of rechts. Democratisch kregen de HH hun zin.
Langs waterpartijen met voor sommigen herinneringen ging het dan op pad. Mooie passages en dito vergezichten.
Vergeet niet om de accu van het foto toestel bijtijds te vervangen. Langdurig oponthoud vormt anders uw deel. Hadden wij al verteld dat men hier van paarden houdt? En Floris de Vijfde is persoonlijk verantwoordelijk voor de wandeling die namens hem hier ook langskomt.
Als het fijn voor u verloopt wandelt u op enig moment Bergen op Zoom in. Het zal u opvallen dat dit aanzienlijk verschilt van de natuurlijke passages vooraf.
Niettemin heeft de opsteller van deze wikiloc wandeling zeker zijn of haar best gedaan om de groen partijen allemaal mee te nemen. De HH hadden het er nog over dat bepaalde gemeenten op dit punt jaloers zullen zijn, zeker als ze dit stuk hebben gelezen.
Bij het voormalige klooster hadden wij een leuke dames ontmoeting waarbij van alle kanten de glimlach zijn intrede deed.
Kleine eigen inbreng maar toch alweer snel verder. De winkelstraat werd zeker niet overgeslagen, inhoudelijk natuurlijk wel.
Via een deel oude overlap waarbij HF voor een keer nog de beeldengroep vastlegde kwamen wij in een park alwaar zowel de bank, de locatie en het tijdstip aan de hiervoor geldende eisen voldeed. Hulde.
Pindakaas, gewone kaas, diverse vleeswaren, zomaar wat termen die nu opborrelen.
Na de lunch een vervolg waarbij via het (toilet van) ziekenhuis de grote weg werd onderstoken. Toen werd toch enige herkenning gewaar maar gevaarlijk werd het nooit.
Langs een bekende (horeca) plek konden wij dan weer het bos in. Even was het bekend maar daarna via rechtsaf een onbekend deel bewandelend. Een paalcamping, een locatie waar mogelijk misbruik kan plaatsvinden (wij noemen geen opa namen) werd een andere grote weg overgestoken.
Het spoor, weer langs water en via via werd zowel de verlengde als verkorte zandweg bekeken en deels belopen.
Paarden waren reeds benoemd, maar nu ook bewoners van down under. En totaal niet verbaasd de HH te zien.

Tja, we naderden de afronding en de auto. Schoenen ritueel in omgekeerde zin maar met de beste bedoelingen. Toen teruggereden naar de hiervoor genoemde horeca locatie alwaar wij naast dames mensen met een heer plaatsnamen. Dit onder protest van de beenspieren maar zie hier wie de baas is over dergelijke onderdanen. Witte trappen en daarna ander vocht en natuurlijk bitterballen van van Dobben, hoewel wij menen dat na betaling dit ballen van de HH zijn.
Een oudere heer stelde ons eerst de vraag of hij een zeer vriendelijke vraag mocht stellen en na de bevestiging onzerzijn volgde dan de vraag. Hij was met een grijze auto (kijk daar staat ie) gekomen om hier 2 nachten te verblijven en vroeg zich af hoe het nu verder zou gaan. Nu, als er heerschappen op deze aarde rondlopen om u uit de dromen te helpen zijn het de HH wel.
Maar ook aan dit aangenaam verpozen kwam een einde en na een vlotte en veilige terugtocht kwam aan dit wekelijkse ritueel een einde.
Tot de volgende keer