Vraagbaak

OhOh, wat waren de weersverwachtingen voor de vrijdag slecht. Harde wind en heel veel regen. Eigenlijk willen we niet in herhalingen vallen, maar, omdat we ook wel eens een route twee maal doen, toch nog een keertje aanhalen, dat de HH het pas benauwd krijgen, als men prachtig weer voorspelt. Dus met goede moed en vertrouwen zagen we het vrijdag worden. Waar naartoe was de meest prangende vraag. Jullie zouden toch met de trein naar Venlo gaan horen we daar iemand denken. Heel goed opgelet, maar net als het weer veranderen de HH wel eens van plan. HF dacht er goed aan te doen om wat dichter bij huis te blijven en stelde een wandeling in en rond Wassenaar voor.

HH was daar wel voor te porren. HF met de tuut naar HH en aldaar werd hij hartelijk ontvangen. Het geluid dat HF bij binnenkomst hoorde schreef hij toe aan een stofzuiger. Maar dat bleek niet juist, aangezien het een föhn betrof. Met beiden een glimlach op het gezicht gaf HH aan HF het letterlijke grote boek van ene Kabouter Wesley terug. En toen werd het tijd om af te reizen. Zonder noemenswaardige problemen werd het startpunt aan de Prinses Mariestraat gevonden. Even later de schoentjeswissel en hoepla aan de wandel. Al snel werden we aangenaam verrast door een stuk Oud Wassenaar, waarvan het bestaan tot op dat moment ons niet bekend was. Een molen en het oude raadhuis ( the eagle has landed) waren sowieso mooie zaken.

Okee; de route leidde ook door een winkelstraat, maar dat nemen we de laatste tijd wel vaker voor lief. Vermogenverdampen laten we achterwege. Daar zijn anderen veel beter in. En behoefte aan een bruine broek en een rode trui hebben we niet. Na een paar leuke pleintjes en oude huizen kwamen we bij een parkeerterrein. Of het nou komt doordat we kennis en betrouwbaarheid uitstralen is onbekend. De afgelopen weken worden we als vraagbaak aangesproken.

Hotelverblijf, route naar een dorp en aanwezigheid van een kapper werden deze keer opgevolgd door een vraag inzake al dan niet betaald parkeren. Later op de dag wilde iemand zelfs van ons weten of we een loslopende hond, zijnde een labrador met krulletjes, hadden gezien. De antwoorden die gegeven werden doen niet ter zake. Nadat ons de weg naar Tina werd gewezen (wilden we helemaal niet naartoe) en op de geur van oud frituurvet waren getrakteerd deden we een leuk stukje bebossing aan. Aan de rand daarvan liep het hek van de Duinrell bungalowpark met ons mee. Vandalen hadden een boom als wegversperring op het pad gelegd.Daar kwam HH zijn opleiding als padvinder goed van pas. Eenmaal uit de bebossing ging het op naar Rijksdorp. Daar bleek duidelijk uit de bouwstijl en toelichting, dat er nieuwbouw door Belgen werd verzorgd. Iets verderop werd ook genieuwbouwd, maar op een heel andere manier en iets groter. Bijna ontroostbaar namen we kennis van het feit dat de bunkers van Rijksdorp gesloten zijn.

Maar van verslapping kon geen sprake zijn, want daar werd door twee keffers de aanval ingezet. De uitlater vertelde dat de viervoeters in kwestie nog niet hadden gegeten. HH leit duidelijk blijken dat dat voor de HH ook gelde. Zonder kleerscheuren over en weer vervolgden allen huns weegs. Vrij snel daarna volgde het enige stukje bekend terrein van deze wandeling. De weg leidde ons nu naar Lentevreugd. Geloof ons nou maar; ook in de herfst levert dat vreugde op. In dit stuk natuur wordt de begrazing gedaan door uitheemse paarden en koeien. HH probeerde verstoppertje te spelen achter een struik en HF op zijn beurt deed een dergelijke poging in een ondiepe kuil. De runderen en paarden deden niet aan verstoppertje. Wel deden ze aan grazen en herkauwen op en in de buurt van het wandelpad.

Stoïcijns bleven ze dat doen ondanks onze aanwezigheid. 1 Schotse Hooglander kwam onze richting op gelopen. Niet voor ons, maar voor een slokje water uit het vennetje. Door de stevige wind en alle op de dag tot nu toe meegemaakte zaken kon er best even wat gegeten en gedronken worden. Een bankje in de zon wilde haar diensten graag aanbieden. Surinaamse eiersalade, kaas en ham versierden de diverse brooduitvoeringen. Voldaan op naar de rest van de uitgestippelde route. Diverse buitenbalspelen kwamen voorbij.

Eerst een golfbaan en daarna een Jeu de Boulesvereniging met allebei actieve leden. Na Oostdorp en een stukje bedrijventerrein sloeg wederom blijdschap toe. Stelt u zich eens voor: ondanks de wegafsluiting blijven de bewoners bereikbaar. Als dat geen goed nieuws is! Aan de Osdorperweg is van alles te beleven. Je kunt er onder andere inspiratie opdoen voor de tuin en zelfs een trouwfestijn op een manege behoort tot de mogelijkheden. Maar het allermooiste is natuurlijk het Huis van Alle Winden. Nu is ons ook eindelijk duidelijk waar ze vandaan komen. Omdat we al gegeten hadden konden we met gemak de picknicktafel met bijbehorende barbeque negeren. Langs de jachthaven en daar waren we weer in de bebouwde kom. Bij de school was het gezellig druk en deed men aan een buitenactiviteit met muziek en andere dingen. Even een klein eigen inbrengetje, maar snel weer op de goede weg.

Een bijna gloednieuwe BMW werd op een ambu vervoerd. Kon niet meer betaald worden gokten we. Het laatste gedeelte van de wandeling bracht ons naar het huidige raadhuis van Wassenaar zijnde Huize De Paauw. Het pas getrouwde stel liep buiten rond en wat zagen we daar: de bijna gloednieuwe BMW van zonet was van de ambu gereden als vervangende auto voor het stel. Hadden we dus niet goed gegokt. Hierna was de koek op en kon met tevreden gevoelens Rotterdam worden opgezocht. HH stelde voor om het belgische biercafé aan de Nieuwe Binnenweg als evaluatieplek te kiezen. En dat plan werd ten uitvoer gebracht. De bitterballen oogden anders en smaakten idem dito. Nog steeds goed spul hoor. De bieren bestonden uit De Leckere Springhaver en Stoppelbaard Stout van de Bebaarde Brouwers. Wie weet volgende keer Venlo.