dinsdag 10 mei 2016

Onze geschiedenis

Niets is leuker dan onze geschiedenis vergezeld te laten gaan van algemene geschiedenis. Het is in ons aller belang dat er voortdurend onderwezen wordt en dat onze gemeenschappelijke kennis wordt bijgehouden. Zeker als u ouder wordt is bijscholing gewenst. Echter geen mijn gezien.

Zoals u reeds in de eerdere verslagen hebt kunnen lezen was er sprake van een bijna voortdurende aanwezigheid in de Limburgse regio hoewel we aldaar niet steeds konden wandelen.
Tja, hoe kwam?
Ach, dan weer links dan weer rechts uitstappen en maar weer een volgend station. Maar ook "wegens werkzaamheden". Zodoende hadden wij bedacht om dat maar eens volledig en helemaal uit te zoeken.
Dat betekende eerst wandelen naar Houthem e/o St. Gerlach, daar de trein pakken, andere reizigers op weg helpen en dan het maar over je heen laten komen.
Tot Heerlen was het eigenlijk verrassend hetzelfde. Hadden wij tijd gehad dan hadden we "die van gisteren" nog een keer kunnen doen.
Nu bleef het bij verlangend kijken naar wat al was geweest. B.t.w.: er was niet heel veel gewijzigd sinds gisteren.
Aangezien er ineens sprake was van hier en niet verder moesten de HH met de bus verder. In - en uitchecken was er voldoende, al dan niet conform richtlijnen. Via diverse bussen vonden wij de juiste. Instappen en meerijden, in eerste instantie als private coach, later iets meer volk op de been.
Bij station Kerkrade werden wij gedwongen de bus te verlaten en via lokale orakelen werden wij gewezen op een mogelijke route. Wij zochten zelf de juiste op.
Hadden wij u al verteld waarheen? Wat u misschien niet weet is dat hier geen sprake is van letterlijke geschiedenis want die gaat u immers niets aan. Nee, wij vertellen van alles over kolenmijnen en de Wurm (met eigenlijk een umlaut). Hoe komen we erop? Uit een boekje van de aldi, getiteld wandelroutes Zuid-Limburg. Hoewel deze daar nagenoeg niet aan toekomt want bijna de gehele route is in
Duitsland.
De start is in ieder geval bij adbij Rolduc, waarheen het dus nog een stukje lopen is vanaf het station.
Vrijwel direct na het verlaten van dit klooster gaat u LA en als het goed is ziet u een verwaarloosde grenspaal. Niet aankomen is het devies, gewoon verder wandelen.
Daarna bent u snel bij de oosterburen en de Pilgramsweg. Een behulpzame Duitse heer wees ons op het mysterie van de verdwenen oversteek, zodoende moesten wij een andere ondersteek zoeken hetgeen makkelijker gezegd was dan gewandeld. Maar alles ging goed en alras waren wij bijna in, op, boven, naast maar niet onder de Wurm. Dat zou de hele tijd zo blijven. Soms even gezelschap van Siegfried en zijn handige spullen.
Prachtige uitzichten en vergezichten werden ons deel en gewaardeerd. Wat een pracht. Deze wandeling kent 3 lengte varianten, wij kozen vanwege de extra kilometers de 18 km variant.
Hoewel er beklimmingen onderweg volgen is de route zeer goed te doen.
Een topper was het bereiken de Burg Wilhelmstein. Hoewel niet alles is wat het lijkt is het een heel mooi plekje. Wat rondwandelend en daarna verder tot fietsknooppunt 10.
Wij hadden gepland om bij de Alte Muhle (umlaut volgt) wat te drinken maar geslotenheid was hetgeen wij aantroffen. Vandaar verder naar genoemd knooppunt, maar eerst de lunch, hetgeen wederom bestond uit een aan gisteren identiek lunch pakket, maar dan vers. Een dartele hond wenste ons eten ongevraagd over te nemen, maar dat vonden wij niet goed.
Niet elke brug is neembaar voor ruiterpaarden.
Daarna weer naar eerder genoemde Burg en aldaar een terras gezocht. Dat was een topper, wat een rust wat een uitzicht.
Bitte ein Bit, Erdinger, dat zijn zo gedachten die door de HH worden opgehaald.
Daarna helaas weer verder maar nu via de andere kant. Dat betekende ook een mooie doorkijk bij de rivier, een stevige opstijging en uiteindelijk een zelfgezochte oversteek van de spoorlijn.
Via wat heen en weer (ja, we hadden wat eigen inbreng) bereikten wij Herzogenrath, alwaar wij onderlangs het kasteel (Burg Rode) gingen.
Omlopen deden wij bij een wespennest verwijderingspoging en hebben het resultaat ook niet afgewacht. Daarna nog door een bos en dan bent u weer bij de abdij.
Genoeg water was ook vandaag nodig geweest en aldus geschiedde.
Terug naar de bus, terug naar het station in Heerlen en dan met de trein terug naar ons hotel alwaar eerst een drankje of twee en bittergarnituur werd genuttigd.
Wat was de volgende stap?
- douchen
- omkleden
- enige rust
- naar de Geulhemmermolen voor de maaltijd (veel asperges) vergezeld van enige drank.
Zo rond half elf werd Valkenburg getroffen door de enige stevige regenbui die Nederland te verwerken kreeg. Wij besloten te wachten op drogere tijden alvorens terug te keren naar het hotel.

Morgen de laatste. Jammer, want die van heden was een topper. ******

Geen opmerkingen:

Een reactie posten