2 walk from Rotterdam 2 Delft but how will the 2 return 2 Rotterdam?

Wandelen is een van die handelingen die vrijwel ongemerkt verlopen. De jarenlange studie van de HH heeft nog geen alternatief opgeleverd inzake de ene voet voor de andere zetten en dan maar zien wat ervan komt. Goed, het moge duidelijk zijn, de HH hebben een handdoekring en gaan voortaan wandelen alsof het zo hoort. Hoe heurt het eigenlijk?
Vanwege geen zin in besturing bij HH en niet te ver bij HF werd uiteindelijk besloten tot inroeping van hulp van de NS. Dat leek makkelijk en dat was het ook. In feite kunt u met de HH-business card alle kanten op ook de juiste.
Dat betekende voor beide HH een hartelijk weerzien na het Limburg avontuur. Wat een geweldige trip hadden wij achter de rug.

Natuurlijk werd dit onderling nog besproken maar meer vanuit het brede perspectief. (147 graden).
Op de een of andere manier lukte het de beide mannen om af te spreken op herr Alexander ohne Maxima. HH aan de koffie en al bellend, HF nog bijkomend van het trein ritueel.
Handenschuddend en rituelen vervullend hebbende konden zij op pad. Wat een mooi gezicht moet dat zijn geweest voor de achterblijvers en voor diegenen die niet meegingen.
Via wat omwegen werd de Hesseplaats bereikt alwaar zowel de verandering als F&F zich ophouden.
De kiek dient slechts ten bewijze.

Daarna was het doel de skihelling, rotsklimming en zo doende.

Allemaal vertrouwd maar soms toch weer anders. De kleuren, de samenstelling, de entourage. Alles klopte niet en toch voelde het bekend.
Zou het dan toch waar zijn dat de kennis en de wijsheden met de jaren komen? Dan wachten de HH nog even....
Goed, dan op weg naar het volgende doel.
Wat is het doel hoor ik u terecht vragen. Wacht even, dan voorzien wij een antwoord.


Waardeloos is het juiste woord niet maar prachtig ook niet. Ergens in deze werelden bevindt zich de omschrijving waarmee deze wandeling recht wordt gedaan. Wat krom is kun je niet op je boterham smeren is een gezegde al naar gelang de HH al jaren.

Een plas-pauze voor HH. Langs een kunstwerk, over brugdelen, en uiteindelijk rechtsaf.
Via verschillende bouwstijlen, oud, nieuw, mar tussendoor ook anders kwamen wij uiteindelijk bij ons rustpunt. Tussendoor deed HF van zich spreken bij een benzinepomp alwaar gratis kon.
Tja, dan schiet het lekker op. De blote schaatser wisten wij nog te herinneren, alsook de geld automaat in het centrum, nu bij de bibliotheek. Andrea werd btw 50 dat zal HH nog even navragen.
Water kwam uit de grond op een wijze die niet gebruikelijk is.
Daarnaast diverse varianten van natuur, verharding, gemeente werf e.d.
Maar al te lang kun je hier niet bij stilstaan, er om heen en dan maar verder.
Tot bij een kunstmatige waterpartij zich een bank aandiende (en nog een) alwaar springend en rustig water werd gedronken als ook een boterham dan wel broodje werd genuttigd.

Na dit rustmoment zou het verder gaan.
Enfin, de schaatser is duidelijk in beeld gebracht, wij onderstaken dit plein op slinkse wijze als ook de bovenzijde. Via een woonwijk, onder het spoor door en daarna even rechtuit en dan weer RA.
Deze richting zouden wij heel lang volhouden, onderweg nog een keer pauze nemend, niet omdat het moet maar kon....

Tja, de omgeving van de Delftse Hout, het Balij bos. Druk was het, veel fietsende medemensen.
HH wenste nog een stuk onverhard maar HF wenste weer terug naar asfalt. Aldus en zo.
Het binnenwandelen in Delft verliep chaotisch, bruggen stonden open, enige kroeglopers hadden al genoeg gedronken en daarbij kwamen wij bij en op een Italiaans terras terecht met eerst Engels maar later ook NL sprekend.
Bieren was deels synchroon maar vaak verschillend. Twee maal bitterballen hoewel klein van verrassende kwaliteit.

Nog een kleine walk naar het nieuwe treinstation en daar gingen ze weer terug naar het o zo vertrouwde 010.  Op C.S. werden de gezamenlijkheden losgeknipt en voor enige weken opgeborgen.