Wat hebben we toch een hartverwarmende Koningsdagviering achter de rug. En misschien was wel alles wel het leukst. En nu vooruitblikkend. OhOh, wat komt het toch lekker dichtbij. De HH kijken erg uit naar hun verblijf volgende week in de Zuid-Limburgse. Maar laten we niet vergeten om voor die tijd ook nog van wandelen te genieten. Op schier onnavolgbare wijze wist HH een wandeling samen te stellen (in overleg met het knooppuntennetwerk) in de omgeving van Wassenaar.
Om daar tegelijk en getweeën bij het beginpunt aan te komen, manoeuvreerde HF zijn Franstalige auto richting de woonstee van HH. Daar was HH aan het bellen, zodat HF niet hoefde aan te bellen. Geen vuilnisritueel, maar wel een verhuissituatie begeleid door de firma Vermeer. Geen tijd om mee te helpen hadden de HH. Als dat maar goed is afgelopen. We weten het niet, maar onze reis naar de hoek van de Houtlaan en de Laan van Hoogwolde in Wassenaar verliep zeer voorspoedig en naar wens.
Na wat aarzeling parkeerde HF niet op maar naast de weg in een daarvoor zeer geschikt parkeervak. Soepel verliepen de schoentoestanden. Ja, na meer dan 400 keer moet dat uiteindelijk toch wel eens van een leien dakje gaan. We werden gewaarschuwd voor paddentrek. Toch zagen we slechts een fietspad. Voor de statistici onder u; deze nummers wilden we gaan gebruiken: 87, 91,92,93,41,39,38,34,32,29,27,21,18,16,94,91,87. Hoewel we vlak na de start werden getrakteerd op een stortbuitje werd de pret niet gedrukt. Daarvoor was de omgeving te mooi. Mooi bos en overige natuur met hier en daar een residentie verscholen. Onze hartjes klopten warm en we knorden van genot. Be de toren was er wel sprake van herkenning, maar de voormalige ijskelder was toch weer een nieuwe ontdekking. Daar waar soms bankjes ontbreken, mag in deze omgeving wel gesproken worden van een geweldig aanbod van dergelijke zetels.
Bij een Mondriaan-achtig exemplaar werden we even confuus gemaakt door een verwarrende richtingspijlstelling, maar na een korte omzwerving en een ontmoeting met honden en begeleiding(sommigen met buitenlandse achtergrond) kozen we toch weer kordaat de juiste weg. Dit pad wordt luister bijgezet door middel van bomen met jasjes of condooms zo u wilt. Feestelijk en toch leuk. Eén van de tegemoetkomende teckels was niet zo snel ter been en kon, ondanks aansporingen, niet snel meekomen. Even later zagen wat het arme dier had achtergelaten. Na zo'n uitwerping kan je gewoonweg niet je normale snelheid halen.
Oordeelt u zelf maar. Een beetje autogeroezemoes bij de jachtpaal van Z.K.H. Prins Frederik, maar snel daarna kregen we zicht op het gebouw van Stichting Tussen Kunst en Knots. De vijver bij het grote pand was de inleiding tot het verlaten van het vele groen en het intrede doen in de bewoonde wereld. Eerst een beetje waterbewoning, maar al snel gewoon steen en beton. Hoe het kwam, weten we niet.
Maar plotsklaps hadden we geen begeleidende pijltjes meer en moesten we afgaan op onze intuitie. Niet dat dat een probleem is, maar eigen inbreng is niet altijd het beste. Overigens was het pijltjesprobleem vrij snel achter de rug. Slechts 1 knooppunt overgeslagen door waarschijnlijk ietwat onachtzaamheid onzerzijds. Maar daar waren we dan aangekomen in het buurtschap Oostdorp. HH wist van het bestaan ervan en showde de oude haven. Iets verderop schatten we zo in, dat de dienstgedaan hebbende paraplu's weer opgeborgen konden worden in de rugzakken. Zo gezegd, zo gedaan. Lekker op het fietspad langs de drukke weg lopend zagen we aan de overzijde een hardlooptrimmende meneer op leeftijd zijn best doen afval op te rapen en in een prullenbak te doen. We van onze kant wezen hem op zwerfvuil aan onze zijde, maar of het nou een geval was van Oostindische doofheid of niet: geen sjoege. Gelukkig kwamen we toen langs een horeca, waar HH in familiaire omstandigheden vroeger wel eens een bezoek had gebracht. Op het daarachter gelegen terrein kan men hockey, tennis en/of golf doen.
De golf zelfs slecht voor 1 euro per dag. Maar de HH kwamen niet voor de golf, dus lekker doorwandelen richting bospark Lentevreugd. Maar wat ons betreft een schijnbeweging, want wij staken over en wandelden terug naar de plek, waar pas daarvoor iemand de bloemetjes buiten had gezet.
Toen verlieten we Wassenaar en klommen een stukje. Dat resulteerde in een soort hongerklop en vlak na de beklimmen stond uitnodigend een bankje uit de wind. We accepteerden de uitnodiging en streken naar. Heerlijke bruine boterhammen werden gegeten en overgoten met water. Een geanimeerd gesprek over haargroei en wat daarmee kan gedaan worden begeleidde het geheel. En dan weer verder en de duinen in. Een wielrenfietser begroette een andere met de woorden: "Haaaaaaaa Maatje" gevolgd door een bulderende lach. Even daarna fietsten twee anderen voorbij, waarvan eentje opschepperig deed. Hij zou tien ruggen kunnen lenen. Nou zo te zien had ook hij gewoon 1 rug. Gelukkig mochten we daarna de verharde weg verlaten en gingen op en neer door de duinpartijen.
Aangezien we eigenlijk weinig hoogteverschilwandelingen hebben gedaan de afgelopen maanden, was dat wel een leuke voorbereiding op hetgeen ons in Limburg staat te wachten. Ja, we hebben er heel veel zin in. Plotseling zat daar de enige wildlivespotting van vandaag. Een padje. Maar van trek in voortbewegen was geen sprake. In deze omgeving zijn trouwens veel vennen en plassen van behoorlijke omvang. Uit de geplaatste borden konden we opmaken, dat het water hier eigenlijk altijd wint. Na wat begroetingen van mevrouwen op paarden en een aantal medewandelaars en een weerzien met Maatje en zelfs de Ruggenman, verlieten we de duinen van Meijendel en stapten de bebouwde omgeving van Wassenaar weer binnen. Wederom was er sprake van geenbewegwijzering meer. Met de hulp van meneer GPS gingen we uiteindelijk toch weer goed op weg en stopten we bij knooppunt 87. Een mooie wandeling met mooi weer. Reden genoeg om weer eens bij de Tuin aan de Kralingse Plas te gaan kijken. Het bleef niet bij kijken, want we genoten van prettige bitterballen en idem bieren. Dat HF vergeten was parkeergelden te betalen, bleek achteraf geen probleem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten