Zo niet vintage

De suggestie als zou alles waar vintage op staat geweldig zijn moeten de HH met klem en kracht ontkennen. Ja ook wij kennen de kracht van de meisjes en jongens van de marketing. Of u het maar wilt geloven: bij de HH is alles echt, genuin, en van zeldzame schoonheid.
Mocht u "ze" een keer in het veld kunnen aanschouwen dan zal het niet direct tot u doordringen welk een uniek tafereel zich aan uw ogen ontplooit. Rimpelloos, stijlvol, met karakter, eenzaam maar niet alleen, twee man sterk maar toch ogend als een geheel, etc. Dit zijn zo maar enkele kenmerkende kwalificaties die wij kunnen aanroepen. Soms een heel dorp in verbijstering achterlatend.
Iedereen kent wel natuur programma's waarin herten, nijlpaarden, gazelles en schildpadden gracieus door en over uw scherm schrijden. Van dat alles is bij de HH geen sprake. Het voelt als vanzelf, zeer vertrouwd, het lijkt ook bijna (Let op, laat van onderschatting geen sprake zijn) vanzelf te gaan en toch is het iedere week voor onze toeschouwers een gevoel van thuiskomen en dat terwijl de HH er steeds op uit trekken.
Deze week was er dan weer wel schade vervanging, dan weer toch niet, kortom erg moeilijk. Vandaar met de directie van de NS overlegd of men een trein wilde laten rijden naar Uitgeest aangezien wij in Woerden wilden starten. Het antwoord was standvastig nee, maar ter compensatie kon men ons wel naar Woerden brengen, mits wij niet tegelijkertijd zouden instappen. Het vorenstaande legt uit waarom.
Aldus werd door de HH een taktiek besproken waarbij HF aan HH zou laten weten in welke wagon hij had plaatsgenomen. Zodra niemand zou kijken zou HH dan ineens naast hem zitten. U ziet, aan de voorbereiding lag het niet.
We gaan u niet vermoeien met te laat ontvangen informatie, waar het om gaat is dat de HH volledig intact in Woerden aankwamen en HH een pamflet tevoorschijn haalde waaruit bleek wat ongeveer de route was. Niet direct aansluitend vanuit wo ist der Bahnhof moest eerst nog een stukje Woerden-uit worden gedaan. Na stevige doorpassing werd punt 54 bereikt en kon HF het grote genieten geheel aan HH overlaten. Tot zover niets dan goeds, hierna trouwens ook.
De route hoeft niet opnieuw te worden gemeld, aangezien dit al volledig is beschreven.
Tja, Woerden met een laatste blik achterom en daarna hup de polder in. Natuurlijk moest de grote weg worden onderstoken, maar dat kon dan weer onder toeziend camera gezelschap.
Polderwegen is iets wat onderweg aan u kenbaar zal worden, links maar ook rechts. Voorbeelden van zieltogende bewoning worden afgewisseld met prachtige stulpjes, sommige bijzonder graai gelegen. Waarder was voor de heren iets anders, Driebruggen doet men minimaal een. Een Naomi-filiaal is verdwenen maar haast u, want er kwam wat anders voor in de plaats. Rond km 7 werd de rust bepaald door een kunstzinnige uithangplek, met banken in normale en abnormale vorm. U mag zelf kiezen.
Welke kleur voerde deze wandeling de boventoon? Rood.
Smakelijke soorten Ham, kaas etc werden begoten met dames water zo uit de fles. Jammie.
Na deze onderbreking wenste de runkeeper van HH verder niet meer mee te werken zodat teruggevallen moest worden op deeltijdwandelingen van HF. Dat geeft niets, had u er maar bij moeten zijn. Zo om en nabij dit dorp werden herinneringen van vroeger opgehaald, want i.d.d. waren de HH er in de voltooid verleden tijd al eens geweest. Tja, dan werd het tijd voor een stuk onverhard. HF wenste geen trapjes te bestijgen dus moest iedere keer de poort worden geopend en gesloten.
Daarna kwamen wij toch wel in de buurt van Reeuwijk alwaar herinneringen aan een gouden bittergarnituur werden besproken. Hiervan kon vanmiddag geen sprake zijn. Men moest immers verder.
Via de natuur rondom Reeuwijk kon verder worden gewandeld naar Gouda. Onderwijl memoreerden de HH hoe heerlijk het toch moest zijn om hier een (2e) woning te bezitten met de bijbehorende uitdaging hoe daar iedere keer maar weer te geraken. Wat dat betreft viel de tractor oponthouding best mee.
Eenmaal in de buitenwijken van Gouda ging het snel. Wat maakt men ons nu? Daar is het eindpunt van de route en daar is ook het station. Instappen was het devies maar daarna 10 minuten even uitblazen. Met name het vochtgehalte kon nu weer stabiliseren.
De HH hadden beiden het gevoel dat de treinreis terug sneller ging dan vanmorgen, maar dat is niet de maatstaf. Eenmaal in 010 waren de krachten in zoverre hersteld dat wandelend naar de bekende Belgische vertier eenheid kon worden gewandeld.
Moderne bitterballen werden hier gecombineerd met vintage bieren, uit 2015 en 2016. (Pannepot).
Tevens omdat het moest en ook kon nog een 2CB porter en een Kompaan Joey Greenhorn.
Tot zover.