Nee, Meer ligt niet in de Ardennen. Pas waren we in Meer, maar nu bedoelen we nog een wandeling in de mooie streek van België met heuvelen en dergelijke. Zodoende meer.
Maar wel met mate. Gister buffelden we een krappe 30 km en daar zijn we, al dan niet met gezond verstand, best trots op. Aangezien we het gezond verstand slechts voor een klein deel thuis hadden gelaten, leek het ons verstandig om iets rustiger aan te doen. Niet alleen om iets te kunnen recupereren, maar zeker ook omdat dat te temperatuur nog ietsjes zou gaan stijgen.
Daarom lekker relaxed opstaan en ontbijten met een aantal oude broodjes, maar ook vers gehaalde, een eitje en voor sommigen zelfs een yoghurtje.
U ziet het: we schamen ons nergens voor. Op naar Trois-Ponts was het devies. Een Route You-beschrijving van Blauwkruikje ( https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/572576/recreatieve-wandelroute/promenade-des-hameaux-trois-ponts ) leek ons iets moois. Volgens HF kon de trein van 13.13 u. ons prima van pas komen. Omdat we zwaar in de relax-mode waren, begonnen we al ruim van te voren aan de wandeling richting station. Achteraf was dat geen slecht idee. Want door het relaxte gevoel had HF wel de juiste vertrektijd in zich opgenomen, maar niet van het juiste traject.
Bij het station aangekomen bleek dat we luttele seconden hadden om kaartjes te kopen en aan boord te gaan. Door een omissie van het kaartapparaat verscheen slechts 1 kaartje voor de prijs van twee. Een tweede kreeg gelukkig alsnog op tijd het daglicht te zien. De treinreis was er niet minder om. In Trois-Ponts op zoek gaan naar de startplaats zijnde de VVV is geen probleem. Om daar vandaan Pont des Soupirs te vinden had wat meer voeten in de aarde. Het sujet dat in noodgevallen wielrenners de juiste weg moest wijzen, wilde en kon de plek niet duiden. Evenals de dienstdoende mevrouwen in de friture. Een vriendelijke en behulpzame jongeman uit het dorp wees ons echter resoluut, waar we de tweede brug van de, volgens de dorpsnaam drie, konden vinden. Het relaxte gevoel bleef lekker hangen en het in de vele schaduw aan het begin was dan ook fijn wandelen. De continuing story van het genieten werd dus geen halt toegeroepen. Opvallend was het soort van stuwmeertje. Omdat het al ruimschoots lunchtijd was dronken en aten we wat. Al keuvelend liepen we naar Basse-Bodeux.
Een wispelturige auto van het in Franse handen overgegane merk zwermde rond ons. Even later bij de afgebrande boerderij deed een zwermpje motoren hetzelfde. De Shadowrider daarvan wachtte ons op bij de rotonde. Daarna was het voor ons voorlopig gedaan met beschaduwd wandelen. Père Boigelot had niet genoeg aantrekkingskracht op ons, zodat we doorliepen naar Haute-Bodeux. Basse ligt op ca. 319 meter hoogte. Uiteindelijk bij Brumé zouden we op 460 uitkomen. Gister was het hoogste punt 479. En eergister 533. Zinloze informatie en de wandeling is er niet minder mooi door geworden. Alle drie winnen ze op verschillende vlakken en uiterlijkheden. Maar goed, we zijn in Haute-Bodeux. Omhoog motten we en dat doen we. Bij de bosrand even zitten en wat drinken. Tot op dit moment geen wildspotting, maar we kunnen niets alles hebben.
Per slot van rekening doen we ongewild toch nog weer een stukje van de GR 571. Langs zoemende elektriciteitsmasten en transformatoren werd Brumé bereikt. Wellicht ten overvloede, maar de indrukken waren weer overweldigend. Vanaf Brumé was het alleen maar dalen. Volgens de routetekening zouden we nog in Coo terecht moeten komen. Maar de route-aanduidingen leidden ons direct terug naar de beginplaats. Gezien de warmte niet heel erg.
De boer joeg de koeien op, maar op de HH kwam het over als loltrappen voor de dames. In Trois-Ponts streken we weer neer bij Du Vieux Pont. Een grappig trio plaatselijke meneren zat vlak bij ons. Redelijk tandeloos en bierverkwistend had men het naar de zin.
Dat gold niet voor het Nederlandse gezin. Ondanks grote bliksnijder van mevrouw en het hondje op de arm van de man bleven ze niet om iets te drinken. Zij wilde terug naar de camping. De rest gehoorzaamde. Wij op een gepast moment en wat versnaperingen later terug naar het station. Gelukkig interpreteerde HF de rondroeping daar verkeerd en dienden we in gestrekte draf alsnog naar het juiste perron te racen.
Net als vanochtend toch alles op tijd gedaan. In Vielsalm kozen we voor de route langs het meer. Waar te eten en dergelijke was nog even onduidelijk, totdat HH met het lumineuze idee kwam om bij Chez Mour vette happen te kopen en op te peuzelen.
U ziet was het is geworden. Alles gebakken in Ossewit, dus enorm gezond. We lieten het ons smaken en hobbelden daarna huiswaarts. Einde van weer een fantastische dag in de Ardennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten