Rokje daag

Wat te doen aan de vooravond van een jaarlijks terugkerend uitje of zeg maar gerust uit vol wandelingen en een verblijf in heuvelachtig gebied?

Wat dacht u van een wandeling. Ja, dat doen de HH met plezier. Hoewel de afgelopen tijd de frequentie wat lager was, moest en zou een testwandeling gedaan worden. OV mocht niet meedoen. HH dacht aan iets Brabants en HF stelde een route in Utrecht voor. Uiteindelijk werd unaniem voor de laatste optie gekozen. https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-driebergen-zeist/10995/ ging het zijn. Het was lang geleden dat HF HH met de auto had vervoerd en de vraag was of hij de route naar het huis van HH nog wist. En jawel hoor; op het afgesproken tijdstip meldde HF zich. Kon hij direct even kijken naar de nieuwe keuken, maar eerst nog de thuisverblijvende VA groeten. Zowel de keuken als VA waren in goede staat en verheugd konden de HH op pad. Onderweg werden de gesprekken vergezeld van louter aangename muziek en daar dook Station Driebergen-Zeist reeds op. Men heeft grote plannen aldaar met betrekking tot rails- en wegverkeer. Een gapende bouwput werd ons aangeboden. Parkeren zou plaats kunnen vinden in de grote en nieuwe parkeergarage. Daar hadden de HH geen zin in, dus werd de auto op een vrije plek op een bedrijventerreintje neergezet. HH niet, maar HF wel schoenwissel en luchtig gekleed gingen ze op pad.

HF bedacht zich vrij snel en trok nog een extra kledingstuk aan. Op dat moment werden we ingehaald daar een stel. De man droeg een half-korte (of half-lange) broek en de dame was voorzien van en rokje en een routebeschrijving. Achteraf bleek dat het duo dezelfde wandeling in gedachten hadden als de HH. Een aantal keren deden we stuivertje wisselen qua koppositie. Verderop een foto van hen. Maar dit geheel terzijde. Al snel liepen we in beboomd terrein met ook redelijk jonge aanplant en een omhekt voorbeeld van een bom die wilde vluchten. We ontkwamen niet aan een oversteek via een spoorwegovergang. De spoorbomen naar beneden en de rode lichten en het getingel aan. Wachten tot de lichten zijn gedoofd deden we, want er kwam nog een trein aan. Maar daarna konden we weer heerlijk genieten van bos. HF snoof de door hem zeer geliefde dennengeur naar hartenlust op. HH had wel een mening inzake de huizen die we zagen. En van deze vlakte vermoedt hij dat het wordt omgedoopt tot zwemparadijs.

Hoe dan ook; vlak voor de omheining stond een fiets. De HH klommen over de omheining en bevonden zich op landgoed Heidestein-Bornia, waar exemplaren van het Drentse heideschaap de begrazing voor hun rekening nemen. Ze hielden zich voor ons verborgen. Wel was er verderop een meneer met een fototoestel met een enorme kanon van een lens daaraan. Op fotograferen konden we hem niet betrappen. Nadat we het omheinde terrein hadden verlaten troffen we de schaapskooi aan. Ook hier geen schaap te bekennen. Wel een boomklimmende otter. Na een tijdje liepen we over een open stuk. Aan de andere kant van het hekwerk werd gefietst, hardgelopen en was een hond ongehoorzaam. Tussen verhogingen door, die eventueel als grafheuvels dienst zouden hebben kunnen doen. Even waren we alleen met de natuur en toen doken gebouwen en dergelijke op, die dienst doen als thuishaven van onze alom geprezen K.N.V.B. Daarmee viel voor ons samen het afscheid van Boswachterij Austerlitz. Toen werd het tijd voor vastlegging van het eerdergenoemde stel.

Vlak daarna kregen we ezels voorgeschoteld. Uiterlijk vertoonden ze alle kenmerken van ezels, maar de geluiden die we hoorden deden ons denken aan een andere diersoort en met name kippen. Maar wie weet is dat normaal in Zeist. HH had voorgesteld om op een bankje inde zon de lunch te gaan nuttigen. Eerst werd over en weer onthuld wat een ieder zou gaan verorberen en warempel daar was een bankje in de zon. Het was een hoog bankje, zodat de HH als kleine jongetjes met de voetjes konden bungelen tijdens het eten.

Er was daar een surplus aan honden, die in ieder geval deden of ze het leuk vonden met zun allen. HH keurde even een boom of iets wat daarop lijkt. Of het kwam doordat de spijsvertering alle zuurstof opeiste of iets anders, maar de HH raakten even van het padje. Van korte duur overigens, want de GPS liep met ons mee. In het daarna volgende gedeelte werden we getrakteerd op landhuizen en mooie watertjes. Na het achterlaten van al dat fraais zagen we een waakpoes, die het nuttige met het aangename verenigde. En daar was ineens Slot Zeist. HH heeft hier ooit het fietspad in een automobiel betreden. Maar dat deed niets af aan de schoonheid van het pand en diens omgeving. Van de diverse kunstuitingen willen we deze u niet onthouden.

Bij speeltuin Blik & Burgers was het behoorlijk druk en zo te zien best gezellig. Of het waar is of niet is ons niet bekend, maar waarschijnlijk hebben we het tweede huis van Wibi gezien vlakbij wat nep Drentse heideschapen. Blijdschap was er bij de HH toen we de 1.000ste kilometer van de Klompenpaden passeerden.

Een stuk langs een watertje en een krantlezende en vrolijk groetende mevrouw op een bankje volgde. Eigenlijk roken we toen al het einde naderen. En ja hoor, daar was de bouwput alweer. Via de overbrugging van het station op weg naar de auto en daarna aanvaarding van de terugreis. Een zeer fraaie wandeling in prachtige weersomstandigheden rijker verplaatsten we ons naar een terras bijhorend bij de Boekenkast om frisse biertjes en bitterballen een waardige afsluiting te laten plegen. IJs en weder dienende worden onze volgende vier wandeluitspattingen geboren op  Belgisch grondgebied.